ژاپن خفن
ژاپن باحال، ژاپن خفن، (به ژاپنی: Cool Japan، クールジャパン) به جنبه‌هایی از فرهنگ ژاپنی اشاره دارد که افراد غیرژاپنی آن را به عنوان "خفن (زیباشناختی) درک می‌کنند. پس از موفقیت «بریتانیا باحال»، دولت ژاپن شروع به استفاده از این عبارت کرد. استراتژی ژاپن خنک بخشی از استراتژی کلی برند ژاپن است که هدف آن انتشار جذابیت و جذابیت ژاپن در جهان است. هدف Coolژاپن باحال "شامل همه چیز است، از بازی‌ها، مانگا، انیمه، و سایر اشکال محتوا، مد، محصولات تجاری، آشپزی ژاپنی و فرهنگ سنتی به روبات‌ها، فناوری‌های سازگار با محیط زیست و سایر محصولات صنعتی با فناوری پیشرفته.[۱][۲]
ژاپن به دلیل ترکیبی از ناکامی‌هایش در جنگ جهانی دوم و تاریخ امپراتوری تهاجمی‌اش، به دلیل شرایط، به‌ویژه ایالات متحده، مجبور شد رویکرد خود را به دیپلماسی جهانی تغییر دهد. طبق ماده ۹، ژاپن دیگر قادر به استفاده از قدرت سخت از طریق ارتش خود نبود. در نتیجه، قدرت نرم را به عنوان رویکرد خود به موقعیت خود در صحنه جهانی پرورش داد و پیشگام شد. در این مورد، ژاپن مجبور شد بفهمد که چگونه در زمینه امنیت، کمک و رهبری پیش برود، و این کار را با بازآفرینی تصویر خود و بازسازی شهرت منفی خود آغاز کرد. ابتکار «ژاپن خنک» ژاپن سنگ بنای اصلی سیاست قدرت نرم آن بود و کمک زیادی به ادغام مجدد آنها در رهبری منطقه ای و جهانی کرد.[۳]
منشأ
[ویرایش]از سال ۱۹۸۰، پس از ظهور وزارت امور خارجه ژاپن (MOFA)، ژاپن شروع به افزایش تلاش‌های برندسازی ملی از طریق انتشار یک مجموعه تلویزیونی با عنوان اوشین کرد. اوشین، یک سریال آبکی ژاپنی، بدون هیچ هزینه ای در خارج از ژاپن توزیع شد و در ۴۶ کشور مورد استقبال قرار گرفت. با موفقیت اوشین و چندین برنامه تلویزیونی دیگر، ژاپن با موفقیت ایده «ژاپن باحال» را به عنوان روشی برای ایجاد و بهبود درک فرهنگی کشور ایجاد کرد.[۴]
داگلاس مک‌گری در مقاله‌ای در سال ۲۰۰۲ در نشریه خبری فارین پالیسی با عنوان «خوشحالی ناخالص ملی ژاپن» در مورد ژاپن نوشت که «در حال اختراع مجدد ابرقدرت» با گسترش نفوذ فرهنگی آن در سطح بین‌المللی، علی‌رغم مشکلات اقتصادی و سیاسی «دهه از دست رفته (ژاپن)». بررسی فرهنگ جوانان و نقش جی-پاپ، مانگا، انیمه، بازی‌های ویدئویی در ژاپن، مد، سینمای ژاپن، لوازم الکترونیکی مصرفی، معماری ژاپنی، آشپزی ژاپنی، و پدیده‌های کاوایی (کانسپت) ("ناز") مانند هلو کیتی، مک گری قدرت نرم فرهنگی قابل توجه ژاپن را برجسته کرد و این پرسش را مطرح کرد که این کشور چه پیامی می‌تواند داشته باشد؟ پروژه او همچنین استدلال کرد که کسادی ژاپن حتی ممکن است به دلیل بی‌اعتباری بخشی از مسیرهای شغلی سفت و سخت سابق و تجارت بزرگ، خونسردی ملی آن را تقویت کرده باشد.[۵][۶][۷]
پذیرش
[ویرایش]در رسانه‌های بین‌المللی مطرح شد، با نیویورک تایمز با اجرای یک سال گذشته ایده‌ها: پوکمون هژمونی،[۸]تعداد فزاینده‌ای از مقامات دولتی و رهبران تجاری اصلاح‌طلب در ژاپن شروع به اشاره به «درآمد ناخالص ملی» این کشور کردند و شعار غیررسمی «ژاپن باحال» را اتخاذ کردند.[۹][۱۰][۱۱] در یک کنفرانس مطبوعاتی در سال 2005، وزیر امور خارجه ژاپن این ایده را با مفهوم شادی ناخالص ملی کشور پادشاهی بوتان مرتبط کرد. [۱۲]
این عبارت در اواسط دهه ۲۰۰۰ بیشتر مورد توجه قرار گرفت، زیرا ان‌اچ‌کی مجموعه‌ای تحت عنوان «ژاپن باحال» هاککاتسو: کاکاویی نیپون (Hakkutsu: Kakkoii Nippon) را آغاز کرد که در پایان سال ۲۰۰۹ تعداد آن به بیش از ۱۰۰ قسمت رسید.[۱۳] ابتکارهای آکادمیک شامل ایجاد یک تحقیق در مورد «ژاپن باحال» در مؤسسه فناوری ماساچوست است،[۱۴] در حالی که برخی از دانشگاه‌های غربی افزایش تعداد متقاضیان مطالعات ژاپنی را دوره‌ها به دلیل تأثیر «ژاپن باحال» گزارش کرده‌اند.[۱۵]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Cool Japan Strategy Public-Private Collaboration Initiative, Cool Japan Strategy Promotion Council, Cabinet Office, 2015, https://www.cao.go.jp/cool_japan/english/pdf/published_document2.pdf
- ↑ "Cool Japan Initiative" (PDF). Intellectual Property Headquarters, Cabinet Office. 2020.
- ↑ Walker, Joshua (October 24, 2023). "Soft Power and Japan's role in a complex world". The Japan Times.
- ↑ Iwabuchi, Koichi (2015-08-08). "Pop-culture diplomacy in Japan: soft power, nation branding and the question of 'international cultural exchange'". International Journal of Cultural Policy. 21 (4): 419–432. doi:10.1080/10286632.2015.1042469. ISSN 1028-6632. S2CID 143257452.
- ↑ McGray, Douglas (1 May 2002). "Japan's Gross National Cool". فارین پالیسی. Archived from the original on 16 December 2012. Retrieved 11 September 2012.
- ↑ McGray, Douglas (1 May 2002). "Japan's Gross National Cool (subscription required)". فارین پالیسی. Archived from the original on 6 September 2014. Retrieved 18 March 2011.
- ↑ Allison, Anne (5 October 2007). "J-brand: What image of youth is getting sold in Japan's "gross national cool"?" (PDF). دانشگاه کالیفرنیا (برکلی). Archived from the original (PDF) on 25 July 2011. Retrieved 18 March 2011.
- ↑ Talbot, Margaret (15 December 2002). "The Year in Ideas; Pokemon Hegemon". نیویورک تایمز. Retrieved 18 March 2011.
- ↑ "Japan counts on cool culture". بی‌بی‌سی. 13 December 2004. Retrieved 18 March 2011.
- ↑ Faiola, Anthony (27 December 2003). "Japan's Empire of Cool". واشینگتن پست. Archived from the original on 27 March 2010. Retrieved 18 March 2011.
- ↑ Frederick, Jim (4 August 2003). "Forget about salarymen, gridlocked politics and zombie corporations". تایم. Archived from the original on 3 April 2004. Retrieved 18 March 2011.
- ↑ "Press Conference 27 September 2005 - III". وزارت امور خارجه (ژاپن). Retrieved 18 March 2011.
- ↑ ""Cool Japan" Goes Global" (PDF). دولت ژاپن. November 2009. Archived from the original (PDF) on 23 March 2011. Retrieved 18 March 2011.
- ↑ "Cool Japan Research Project". مؤسسه فناوری ماساچوست. Retrieved 18 March 2011.
- ↑ Corbyn, Zoe (5 October 2007). ""Cool Japan" suffers from cruel cuts". تایمز. Retrieved 18 March 2011.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Cool Japan». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۷ نوامبر ۲۰۲۴.