Hipias de Élide
| Nome orixinal | (grc) Ἱππίας ὁ Ἠλεῖος  |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 443 a. C. Élida, Grecia (pt)  |
| Morte | 399 a. C. (43/44 anos) Élida, Grecia (pt) |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Xeometría e filosofía |
| Ocupación | filósofo, astrónomo, matemático, sofista |
| Período de actividade | (Con vida en: século V a. C. ) |
| Movemento | Sofista e Presocráticos |
| Profesores | Hegesidamus (en) |
| Familia | |
| Cónxuxe | Plathane |
| Fillos | Aphareus |
| Descrito pola fonte | 1870 Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology (en) , (sec:Hippias) Encyclopædia Britannica Real'nyj slovar' klassicheskih drevnostej po Ljubkeru (en) |
 | |
Hipias de Élide, sofista grego das primeiras xeracións, naceu aproximadamente a mediados do século V a. C. e ademais foi un mozo contemporáneo de Protágoras e Sócrates. A maior fonte de coñecemento sobre el procede de Platón. Aparece en dous diálogos platónicos (Hipias menor e Hipias maior) ademais dunha breve aparición no diálogo Protágoras.
Hipias de Élide foi o descubridor da cuadratriz, empregada para buscar a solución a dous dos tres problemas da xeometría grega, a trisección do ángulo e a cuadratura do círculo.
Creador dos sistemas mnemotécnicos, polo tanto, dicíase que era posuidor dunha gran memoria.
Biografía
[editar | editar a fonte]Naceu en Élide (ou Atenas?), fillo de Diopites. Foi un home de carácter agre, gran versatilidade e descomunal memoria, sobre a que investigou creando varios sistemas mnemotécnicos. Gañouse o respecto dos seus cidadáns-discípulos de tal modo que foi enviado a varias cidades dorias, sobre todo a Esparta e Sicilia, a importantes embaixadas. En Atenas coñeceu a Sócrates e outros grandes pensadores. Coa seguridade característica dos últimos sofistas, el atribuíase ser unha autoridade en todos os temas, e conferenciou, en todos os eventos con éxito económico, sobre filosofía, poesía, gramática, historia, política, arqueoloxía, matemáticas, xeometría e astronomía.
Fachendeábase de ser máis popular que Protágoras, e estaba preparado en calquera momento para dar a dirección extemporánea de calquera persoa á asemblea de Olimpia. Desta habilidade non hai dúbida algunha, pero é igualmente certo que era superficial. O seu talento non era ofrecer coñecementos, senón darlles aos seus alumnos as armas da argumentación, para facelas fértiles na discusión sobre calquera tipo de temas. Dise que ostentaba de non vestir nada que non fixese coas súas propias mans.
Dous diálogos de Platón, o Hipias maior e o Hipias menor, conteñen unha exposición dos seus métodos, sen dúbida esaxerados para propósitos de argumentación pero escritos con pleno coñecemento da persoa e da clase que representaba.
Friedrich Ast nega a autenticidade dos diálogos, pero deberon ser escritos por un escritor contemporáneo (como que foron mencionados na literatura do século IV a.c.), e indubidablemente representan a actitude dos pensadores serios á crecente influencia dos sofistas profesionais.
Obra
[editar | editar a fonte]Porén, non hai dúbida algunha que Hipias fixo un servizo real á literatura grega ao insistir no significado das palabras, o valor do ritmo e do estilo literario. Está acreditado cun excelente traballo sobre Homero, coleccións de literatura grega e estranxeira, e tratados arqueolóxicos, pero nada se conservou agás unhas notas mínimas.
Aceptou a distinción entre physis e nómos propia da sofística, e defendeu á natureza fronte aos nómoi.