Saltar ao contido

Inmunidade de grupo

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Gráfico sobre a inmunidade de grupo a distintos niveis e o espallamento das enfermidades en cada caso

A inmunidade de grupo, inmunidade de rabaño ou efecto rabaño é un método de protección indirecta fronte a enfermidades infecciosas que ten lugar cando unha gran porcentaxe dunha poboación tórnase inmune a unha infección, fornecendo unha protección indirecta para aqueles individuos que non son inmunes.[1][2] Nunha poboación na que un gran número de individuos son inmunes, as cadeas de infección teñen máis probabilidades de racharse, freando ou detendo o avance da enfermidade.[3] Canto maior sexa a proporción de individuos inmunes nunha comunidade, menor é a probabilidade de que aqueles que non son inmunes entren en contacto con outro individuo infectado.[1]

Proceso e características

[editar | editar a fonte]

A inmunidade individual conséguese tras recuperarse dunha infección natural ou por medios artificiais como as vacinas.[3] Algúns individuos poden non tornarse inmunes por motivos médicos polo que a inmunidade de grupo resulta un método importante de protección.[4][5] Cando unha poboación consegue un certo nivel de inmunidade de grupo, esta elimina de forma gradual a enfermidade dentro da poboación.[5] Esta eliminación, de conseguirse de forma global en todo o mundo, pode dar como resultado a redución do número de infeccións a cero, erradicando a enfermidade.[6] Este método empregouse para a erradicación da varíola en 1977 e para a eliminación rexional doutras enfermidades.[7] A inmunidade de grupo non aplica para tódalas enfermidades, só para aquelas que son contaxiosas, que se transmiten dun individuo a outro.[5] O tétano, por exemplo, é unha enfermidade infecciosa pero non contaxiosa, polo que este método non aplica para a súa eliminación.[4]

O termo inmunidade de rabaño usouse por primeira vez en 1923.[1] Quedou recoñecido coma un fenómeno de ocorrencia natural na década dos anos 1930 ó observarse que tras que un número significativo de nenos se tornaron inmunes ó sarampelo, o número de novas infeccións diminuíu temporalmente, incluíndo a nenos susceptibles de contaxio.[8] A vacinación en masa para inducir a inmunidade de grupo pasou a ser dende entón unha práctica común e probou ser efectiva na prevención do avance de moitas enfermidades infecciosas.[9] A oposición ás vacinas supón un contratempo para a inmunidade de grupo, permitindo que enfermidades que teñen prevención persistan ou volvan a xurdir en comunidades con taxas de vacinación non axeitadas.[10][11][12]

  1. 1,0 1,1 1,2 Fine, P.; Eames, K.; Heymann, D. L. (1 de abril de 2011). ""Herd immunity": A rough guide". Clinical Infectious Diseases (en inglés) 52 (7): 911–6. PMID 21427399. doi:10.1093/cid/cir007. 
  2. Gordis, L. (14 de novembro de 2013). Epidemiology (en inglés). Elsevier Health Sciences. pp. 26–27. ISBN 9781455742516. 
  3. 3,0 3,1 Merrill, R. M. (2013). Introduction to Epidemiology (en inglés). Jones & Bartlett Publishers. pp. 68–71. ISBN 9781449645175. 
  4. 4,0 4,1 "Herd Immunity" (en inglés). oxford vaccine group. Arquivado dende o orixinal o 02 de xuño de 2016. Consultado o 15 de marzo de 2017. 
  5. 5,0 5,1 5,2 Somerville, M.; Kumaran, K.; Anderson, R. (19 de xaneiro de 2012). Public Health and Epidemiology at a Glance (en inglés). John Wiley & Sons. pp. 58–59. ISBN 9781118308646. 
  6. Cliff, A.; Smallman-Raynor, M. (11 de abril de 2013). Oxford Textbook of Infectious Disease Control: A Geographical Analysis from Medieval Quarantine to Global Eradication (en inglés). Oxford University Press. pp. 125–136. ISBN 9780199596614. 
  7. Kim, T. H.; Jonhstone, J.; Loeb, M. (Setembro de 2011). "Vaccine herd effect". Scandinavian Journal of Infectious Diseases (en inglés) 43 (9): 683–9. PMC 3171704. PMID 21604922. doi:10.3109/00365548.2011.582247. 
  8. *Hinman, A. R.; Orenstein, W. A.; Papania, M. J. (1 de maio de 2004). "Evolution of measles elimination strategies in the United States". The Journal of Infectious Diseases (en inglés) 189 (Suppl 1): S17–22. PMID 15106084. doi:10.1086/377694. 
    *Sencer, D. J.; Dull, H. B.; Langmuir, A. D. (Marzo de 1967). "Epidemiologic basis for eradication of measles in 1967". Public Health Reports (en inglés) 82 (3): 253–6. PMC 1919891. PMID 4960501. doi:10.2307/4592985. 
  9. Garnett, G. P. (1 de febreiro de 2005). "Role of Herd Immunity in Determining the Effect of Vaccines against Sexually Transmitted Disease". The Journal of Infectious Diseases (en inglés) 191 (Suppl 1): S97–106. PMID 15627236. doi:10.1086/425271. Arquivado dende o orixinal o 23 de outubro de 2016. Consultado o 15 de marzo de 2017. 
  10. Quadri-Sheriff, M.; Hendrix, K. S.; Downs, S. M.; Sturm, L. A.; Zimet, G. D.; Finnell, S. M. (Setembro de 2012). "The role of herd immunity in parents' decision to vaccinate children: a systematic review". Pediatrics (en inglés) 130 (3): 522–30. PMID 22926181. doi:10.1542/peds.2012-0140. 
  11. Dubé, E.; Laberge, C.; Guay, M.; Bramadat, P.; Roy, R.; Bettinger, J. (Agosto de 2013). "Vaccine hesitancy: an overview". Human Vaccines & Immunotherapeutics (en inglés) 9 (8): 1763–73. PMC 3906279. PMID 23584253. doi:10.4161/hv.24657. 
  12. Ropeik, D. (Agosto de 2013). "How society should respond to the risk of vaccine rejection". Human Vaccines & Immunotherapeutics (en inglés) 9 (8): 1815–8. PMC 3906287. PMID 23807359. doi:10.4161/hv.25250. 

Este artigo tan só é un bosquexo
 Este artigo sobre medicina é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
 Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy