Refrixerante
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2014.) |
Un refrixerante é un produto químico líquido ou gasoso, facilmente licuable, que se utiliza como medio transmisor de calor entre outros dous nunha máquina térmica. Os principais usos son os de refrixerador e os de acondicionador de aire.
O principio de funcionamento dalgúns sistemas de refrixeración baséase nun ciclo de refrixeración por compresión, que ten algunhas similitudes co ciclo de Carnot e utiliza refrixerantes como fluído de traballo.
Historia
[editar | editar a fonte]Cando comezaron as preocupacións pola capa de ozono, os refrixerantes máis usados eran os clorofluorocarbonos R-12 e R-22. O primeiro era empregado principalmente para aire acondicionado de vehículos e para pequenos refrixeradores; o segundo para aire acondicionado, refrixeradores e conxeladores comerciais, residenciais e lixeiros. Algúns dos primeiros sistemas empregaron o R-11 polo seu baixo punto de ebulición, o que permitía construír sistemas de baixa presión.
A produción de R-12 cesou nos Estados Unidos en 1995 e o R-22 foi eliminado posteriormente. Agora estase empregando o R-134a e outras mesturas non prexudiciais para a capa de ozono como substituto dos compostos clorados. O R-410A é unha popular mestura a partes iguais de R-32 e R-125 que comeza a substituír o R-22.
Características dos refrixerantes
[editar | editar a fonte]- Punto de conxelación: debe de ser inferior a calquera temperatura que exista no sistema, para evitar conxelacións no evaporador.
- Calor específica: Debe ser a máis alta posible para que unha pequena cantidade de líquido absorba unha gran cantidade de calor.
- Volume específico: debe ser o máis baixo posible para evitar grandes tamaños nas liñas de aspiración e compresión
- Densidade: debe ser elevada para usar liñas de líquido pequenas.
- A temperatura de condensación, á presión máxima de traballo debe ser a menor posible.
- A temperatura de ebulición, á presión atmosférica ou próximas debe de ser relativamente baixa.
- Punto crítico: o máis elevado posible.
- Non deben ser líquidos inflamables, corrosivos nin tóxicos.
- Posto que deben interaccionar co lubricante do compresor, deben ser miscibles na fase líquida e non ser nocivos co aceite.
- Os refrixerantes, aprovéitanse en moitos sistemas para refrixerar tamén o motor do compresor, normalmente un motor eléctrico, polo que deben ser bos dieléctricos, é dicir, ter unha baixa condutividade eléctrica.
Tipos
[editar | editar a fonte]Pola súa composición química
[editar | editar a fonte]- Os inorgánicos, como a auga ou o NH3: Amoníaco
- Os de orixe orgánica (hidrocarburos e derivados):
- Os CFC, Clorofluorocarbonos, prexudiciais para a capa de ozono
- Os HCFC. Hidrocloroflurocarbonados
- Os HFC.
- Os HC: Hidrocarburos (alcanos e alquenos)
- As mesturas, azeotrópicas ou non azeotrópicas.
Polo seu grao de seguridade
[editar | editar a fonte]- GRUPO 1: non son combustibles nin tóxicos.
- GRUPO 2: tóxicos, corrosivos ou explosivos a concentracións maiores de 3,5% en volume mesturados co aire.
- GRUPO 3: tóxicos, corrosivos ou explosivos a concentracións menores ou iguais a 3,5% en volume.
Polas súas presións de traballo
[editar | editar a fonte]- Baixa
- Media
- Alta
- Moi alta
Pola súa función
[editar | editar a fonte]- Primario: se é o axente transmisor no sistema frigorífico, e polo tanto realiza un intercambio térmico principalmente en forma de calor latente.
- Secundario: realiza un papel de intercambio térmico intermedio entre o refrixerante primario e o medio exterior. Realiza o intercambio principalmente en forma de calor sensible.
Poden ser prexudiciais para a capa de ozono: Índice ODP e axudar o efecto invernadoiro: Índice GWP
