Xoán II de Brabante

Xoán II de Brabante

Biografía
Nacemento	27 de setembro de 1275
Morte	27 de outubro de 1312 (37 anos) Tervuren, Bélxica (pt)
Lugar de sepultura	Catedral de St. Michael e St. Gudula (pt)
Actividade
Ocupación	político
Outro
Título	Duque de Brabante (1294–1312)
Familia	House of Brabant (en)
Cónxuxe	Margarida de Inglaterra (1290 (Gregoriano)–)
Fillos	Johan Cordeken, Jan van Cordekin, Jan III de Brabante, Johan I van Wittem, Jan van Wyvliet
Pais	Xoán I de Brabante   e Margarida de Dampierre
Irmáns	Jean Meeuwe Maria de Brabante Margarida de Brabante Margarida de Tervueren Jean van der Plasch

Xoán II de Brabante, chamado o Pacífico, nado o 27 de setembro de 1275 e finado en Tervuren o 27 de outubro de 1312, foi duque de Brabante e de Limburgo de 1294 ata a súa morte. Foi fillo de Xoán I de Brabante e de Margarida de Dampierre.

Traxectoria

En 1290 casou na abadía de Westminster con Margarida de Inglaterra, filla de Eduardo I, e de Lionor de Castela. Este concerto matrimonial inscribíase nun conxunto de alianzas ideado por Eduardo para dispor de apoios no seu enfrontamento co rei de Francia Filipe IV o Fermoso.

A participación de Xoán, duque desde 1394, na liga contra Francia encabezada por Eduardo, con Guido de Dampierre, conde de Flandres e outros señores foi, con todo, sumamente dubitativa, e en 1300 a alianza quedou disolta polas vacilacións dos seus compoñentes antes de lanzar o ataque. Desde o primeiro momento houbo de facer fronte ademais a revoltas internas e tumultos nas cidades, promovidos polos grupos burgueses enriquecidos coa industria e o comercio paneiro, que reclamaban acabar cos privilexios do patriciado urbano. Anveres, Malinas, Bolduque, Lovaina e por último Bruxelas en 1306 se amotinaron sucesivamente e momentaneamente lograron expulsar delas aos patricios.

Sometidas as cidades desencadeouse unha onda de persecucións contra os xudeus, protexidos polo duque que percibía os seus impostos.

Angustiado polas débedas e gravemente enfermo do mal de pedra, en 1312 convocou en Kortenberg á nobreza e os representantes das cidades, nas que persistían as mostras de descontento. O resultado da reunión foi a aprobación da Carta de Kortenberg que limitaba a imposición de novas cargas fiscais, establecía mecanismos de control da xustiza e recoñecía ás cidades os seus privilexios e dereito consuetudinario, ademais de crear un consello no que estarían presentes membros da nobreza e do pobo.

Morreu o 27 de outubro de 1312, ao mes de asinar a Carta, deixando como herdeiro a un fillo único home de pouco máis de doce anos, Xoán III.

Véxase tamén

Bibliografía

• Van Hasselt, André e Van Hasselt, M., Historia de Béljica e Holanda, Madrid-Barcelona, Imprenta do Imparcial, 1884.
• Wauters, Alphonse, «Jean II», Académie royale de Belgique, Biographie nationale, vol. 10, Bruxelles, 1889, p. 216-237.

Predecesor: Xoán I

Duque de Brabante e Limburgo 1294 - 1312

Sucesor: Xoán III