cunca

Galego

Cunca de ribeiro.

Filón de xeso.

• Etimoloxía: do latín «concha».

Substantivo feminino

cunca (sg: cunca; pl: cuncas)

1. Vasilla cóncava empregada para beber líquidos, frecuentemente viño, caldo ou leite.
   • Exemplo: Cunca de moitos, ben lambida e mal lavada.
     
     
2. Cantidade de líquido que ten cabida nesa vasilla.
   • Exemplo: ¿Non queres caldo, ¡pois sete cuncas!
     
     
3. Medida tradicional de superficie, de dimensións variables segundo as zonas.
   • Exemplo: Só tiña catro cuncas, pero resultaban suficientes.
     
     
4. Medida tradicional capacidade para grans, legumes etc, de dimensións variables segundo as zonas.
   • Exemplo: No mercado, as fabas ían a dúas pesetas a cunca.
     
     
5. Cavidade anatómica que acolle cada un dos ollos.
   • Sinónimos: conca.
6. (Xeoloxía) Filón ou grupo de filóns extensos explotados por diversas minas que constitúen unha unidade xeolóxica e e xeográfica.
   • Sinónimos: conca.
7. (Hidroloxía) Conxunto de espazos e territorios, normalmente vales, drenados por un río e tódolos seus afluentes.
   • Sinónimos: conca, bacía, conca fluvial.
8. (Hidroloxía) Parte alta do curso dun río, de forma máis ou menos triangular, que reúne as augas mediante unha malla de sucos e regos converxentes.
   • Sinónimos: conca, conca de recepción.

Locución

• chover ás cuncas
• cunca da man.
• cunca das mans.

Traducións

• Castelán: (1 e 2) taza ^(es); (5, 6, 7 e 8) cuenca ^(es).