შურდული
შურდული — ქვის სასროლი იარაღი. ფართოდ იყო გავრცელებული მსოფლიოს მრავალ ხალხში (ეგვიპტე, საბერძნეთი და სხვა), მათ შორის საქართველოშიც. შურდული იყო საბრძოლო, სანადირო, სამწყემსო და სათამაშო. მზადდებოდა ტყავისაგან, შალის ქსოვილისაგან, ძუისაგან, ქალის თმისაგან, ლაფნისაგან და ა.შ. შედგებოდა ტყავის ან მოქსოვილი ჩაღრმავებული საქვისა და ყულფისაგან. ამ მოწყობილობაში ჩადებდნენ მრგვალ საშურდულე ქვას და მკლავის წრიული ტრიალით მიზანში ტყორცნიდნენ. საშურდულე ქვებისათვის ქართველ მეომარს საგანგებო აბგა-ჯიბეები ანუ ტავარჯუხი ჰქონდა. იგი ბაგრატიონთა გერბის ერთ-ერთ ელემენტს წარმოადგენდა, რადგან ამ გვარის ბიბლიურმა წინაპარმა დავითმა შურდულით მოკლა გოლიათი.
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- კ. ჩოლოყაშვილი, ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 11, თბ., 1987. — გვ. 58.