Aruna
Locus: 45°45′25″N 8°33′36″E
Numerus incolarum: 13 694
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Gestio
Geographia
Territoria finitima: Cominiacum ad Ticinum, Invorium, Olegium Castrum, Angleria, Dromeletum, Medina, Parutianum
Coniunctiones urbium
Tabula aut despectus
Aruna[1][2] (-ae, f.) (alia nomina: Arona) (Italiane: Arona) est Urbs Italiae et municipium, circiter 14 190 incolarum, in Regione Pedemontio et in Provincia Novariensi sita. Urbani Arunenses appellantur.
Urbs Lacui Verbano adiacens. Arona ianuam Verbani dicitur cur in tempus antiquus, primam urbem Verbani erat.
Geographia
[recensere | fontem recensere]Historia
[recensere | fontem recensere]Fridericus Borromaeus Aronae magnum monumentum ad honorem consobrini eius Sancti Caroli Borromaei aedificare iussit, qui vulgo dicitur "San Carlun" (quod Latine reddi potest magnus Sanctus Carolus).
Clari cives
[recensere | fontem recensere]Aronae olim vixerunt et hodie vivunt multi illustres homines, inter quos sunt:
Nati
[recensere | fontem recensere]- Petrus Martyr ab Angleria, consiliarius regius et rerum gestarum scriptor
- Carolus Borromaeus, sanctus
Aedificia egregia
[recensere | fontem recensere]- Magna Statua Sancto Carolo dicata
Ecclesia Catholica Romana
[recensere | fontem recensere]Fractiones, vici et loci in municipio
[recensere | fontem recensere]Fractiones
[recensere | fontem recensere]- Mercuriacum (Aruna)[1] Mercurago,
Campagna, Dagnente, , Montrigiasco.
Municipia finitima
[recensere | fontem recensere]Angera (VA), Comignago, Dormelletto, Invorio, Meina, Oleggio Castello, Paruzzaro.
Nexus interni
- Pedemontium (regionem),
- Provinciam Novariensem,
- Novariam (urbem),
- Urbes Italiae.
Nexus externi
[recensere | fontem recensere]Vicimedia Communia plura habent quae ad Arunam spectant. |
Pinacotheca
[recensere | fontem recensere]-
Magna Statua Sancto Carolo dicata
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ 1.0 1.1 G. Casalis, Dizionario geografico storico-statistico-commerciale degli stati di S. M. il Re di Sardegna (Taurinis: Maspero, 1833-1856)}
- ↑ J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3