CoRoT

Dësen Artikel beschäftegt sech mat dem Weltraumteleskop CoRoT. Fir aner Bedeitunge, kuckt wgl. Corot.

CoRoT

Typ	Fuerschungssatellit
Land	Europa
Agentur	ESA
Bunnhéicht	827 km
Mass	630 kg
Ofmiessungen	4,1 m × 1,98 m × 1,98 m
Start	27. Dezember 2006
Startplaz	Baikonur
Drorakéit	Sojus 2.1b
Diverses

CoRoT (vum franséischen „Convection, Rotation et Transits planétaires“, oder engleschen „Convection, Rotation and planetary Transits“, ass ee vun der franséischer Raumfaartagentur CNES bedriwwene Weltraumteleskop. E verfollegt Hellegkeetsverännerunge vu ville Stären, fir doraus Informatiounen iwwer déi bannenzeg physikalesch Eegenschaften ofzeleeden a sicht Exoplanéite mat der Transitmethod. Rakéitestart war de 27. Dezember 2006. Déi ëm dräi Joer verlängert Missioun soll den 31. Mäerz 2013 fäerdeg sinn.

Missiounsziler

CoRoT huet zwee wëssenschaftlech Ziler^[1]:

Asteroseismologie

No der Method vun der Asteroseismologie soll aus reegelméissegen Hellegkeetsschwankunge vun de Stären hir bannenzeg Struktur enträtselt ginn. Fir d'Ënnersich goufen haaptsächlech Stäre vun der Haaptrei (Spektralklassen F a G, Delta-Scuti-Stären) mat enger visueller Magnitude vun iwwer 9 mag a méi kleng wéi 6,5 mag erausgesicht. Eng Observatiounsperiod am sougenannten Haaptprogramm dauert 150 Deeg. Wärend där Zäit observéiert de CoRoT all Kéier 10 Stären. Duerch eng héichprezis Miessung vun den Hellegkeetsvariatiounen (0,1 bis 10 Hz) solle follgend Parametere bestëmmt ginn:

Radius vum thermonuklear aktive Kär
Heliumundeel (Metallizitéit)
Déckt vun de baussenzege Konvektiounsschichten
Profil vun der Wénkelvitess vum Mëttelpunkt bis zu der Uewerfläch souwéi vun den associéierten Dréimomenter.

Nieft den Ofschnëtter vun 150 Deeg am Haaptprogramm vun der Observatioun huet de Corot een „explorative“ Programm. Den explorative Programm ënnersicht vill Stäre vun der Spektralklass B bis K. Dofir gi Periode vu ronn 20 Deeg tëscht den Observatiounsperiode vum Haaptprogramm agesat. D'Miessfrequenz gëtt op 0,6 Hz erofgesat. Dat erlaabt d'Fërderung vu statisteschen Informatiounen iwwer d'Verhältnes vun de Schwéngungstyppen an Ofhängegkeet vun der Mass, Alter, Wénkelvitess, a Metallizitéit vun den ënnersichte Stären. 50 bis 100 Objete sollen ënnersicht ginn.

Sich no Exoplanéiten

Duerch d'Iwwerwaachung vu ville Stäre soll och no Exoplanéite gesicht ginn, déi beim Transit virun hirem Mammestär zu engem kuerzen Hellegkeetsoffall féieren (Transitmethod). Gläichzäiteg ginn 12.000 Stären iwwerwaacht (am Ganze bis 180.000). D'Stäre hunn eng visuell Hellegkeet vun 12 mag bis erof op 15,5 mag. Et handelt sech dofir an der Reegel ëm rout Zwerge vun de Spektralklassen F bis M. Nieft der Entdeckung vun Honnerte vu Planéite vu Jupitergréisst erwaarden déi wëssenschaftlech Planungsdokumente vun der Missioun, datt 10 bis 40 Planéitem an Äerdgréisst an anere Sonnesystemer entdeckt ginn.

Fir e puer Exoplanéite gëtt erwaart, datt si an der habitabler Zon leien, an där flëssegt Waasser ze fannen ass. Een „habitablen“ Exoplanéit gëtt allerdéngs méiglecherweis net an der Ëmlafbunn vun engem sonnenänleche Gielen Zwerg fonnt, mä éischter an enger noer Ëmlafbunn (0,2 bis 0,5 AE) vu méi kalen Zwergstäre.

Kuckt och

Portal Astronomie

Literatur

Tilmann Althaus: Die COROT-Mission. Ein Planetenjäger im All. In: Sterne und Weltraum 46, Nr. 1, 2007, S. 16–18 (2007)

Referenzen

↑ Archive copy Archivéiert de(n) 31.01.2012. Gekuckt de(n) 24.03.2012.

Um Spaweck

(en) COROT-Säit bei CNES
COROT-Seite der deutschen Co-Investigatoren
Éisträichesch Websäit zu COROT
Keno Verseck, Späher ferner Welten (Technology Review, 23. November 2006)

ESA Satellitten a Raumsonden
COS-B (1975) • GEOS 1 a GEOS 2 (1977, 1978) • Meteosat (1977–1997) • IUE (1978) • EXOSAT (1983) • Giotto (1985) • Olympus (1989) • Hipparcos (1989) • Hubble (1990) • Ulysses (1990) • ERS 1 an ERS 2 (1991, 1995) • EURECA (1992) • ISO (1995) • SOHO (1995) • Huygens (1997) • XMM-Newton (1999) • Cluster (2000) • Artemis (2001) • Proba (2001) • Envisat (2002) • MSG 1 an MSG 2 (2002, 2005) • Integral (2002) • Mars Express (2003) • SMART-1 (2003) • Double Star (2003) • Rosetta (2004) • SSETI Express (2005) • CryoSat (2005) • Venus Express (2005) • Galileo (2005–2008) • ASTRO-F (2006) • METOP-A (2006) • CoRoT (2006) • GOCE (2007) • SMOS (2007) • Herschel (2009) • Planck (2008) • ADM-Aeolus (2008) • HYLAS (2008) • LISA Pathfinder (2009) • CryoSat-2 (2009) • SWARM (2010) • Gaia (2011) • ExoMars (2013) • BepiColombo (2013) • JWST (2013) • LISA (2015) • Darwin (2015) • Solar Orbiter (2015) • Mars Sample Return (fréistens 2016)

[1] Archive copy Archivéiert de(n) 31.01.2012. Gekuckt de(n) 24.03.2012.

[1]