Калимнос

Калимнос
Калимнос; Κάλυμνος
	Потија, главниот град на островот
	Калимнос
	Местоположба во областа 2011 Dimos Kalymnion.png
	Координати: 36°59′N 26°59′E / 36.983° СГШ; 26.983° ИГД
Земја	Грција
Област	Јужен Егеј
Округ	Калимнос
Површина
• Општина	134,5 км2 (519 ми2)
Најг. вис.	700 м
Најм. вис.	0 м
Население (2011)
• Општ.	16.179
• Општ. густина	12/км2 (31/ми2)
Час. појас	EET (UTC+2)
• Лето (ЛСВ)	EEST (UTC+3)
Пошт. бр.	852 00
Повик. бр.	224x0
Рег. таб.	ΚΧ, ΡΟ, ΡΚ
Мреж. место	www.kalymnos-isl.gr

Калимнос (грчки: Κάλυμνος) — грчки остров и општина кој се наоѓа во југоисточниот дел на Егејско Море. Припаѓа на групата острови Додеканези и се наоѓа западно од полуостровот Бодрум (антички Халикарнас), помеѓу островите Кос (јужно, на растојание од 12 км) и Лерос (северно, на растојание на помалку од 2 км). Лерос е поврзан со него преку серија на островчиња.

Во 2011 година островот имал население од 16.001 луѓе, што го прави третиот најнаселен остров на Додеканезите, по Кос и Родос. Островот во Грција е познат по богатството на голем дел од неговото население, а исто така е и еден од најбогатите острови во целост. Општина Калимнос, која ги вклучува населените острови Псеримос (население од 80 луѓе), Телендос (население од 94 луѓе), Калолимнос (население од 2 луѓе) и Плати (население од 2 луѓе)^[2], како и неколку ненаселени островчиња, има површина од 134.544 км² и вкупно население од 16.179 жители.

Име

Островот е познат како Калино на италијански и Килимли или Келемез на турски јазик^[3].

Географија

Островот е приближно правоаголен, со должина од 21 км и ширина од 13 км, а опфаќа површина од 109 квадратни километри. Покрај тоа, на северната страна има полуостров кој се протега во северозападна насока.

Калимнос е главно планински со комплицирана топографија. Постојат три главни синџири што се движат од запад-северозапад и исток-југоисток. Крајбрежјето е многу неправилно, со неколку затворени заливи. Постојат некои извори, од кои еден е топлински. Почвата е главно заснована на варовник, но во долините се наоѓа и вулкански туф, остаток од древен вулкан, кој се наоѓа во Виглес, меѓу селата Мирти и Кантуни. Островот е главно неплоден, освен двете плодни долини на Ватис и Потија, каде што се одгледуваат маслинки, портокали и винова лоза. Исто така, постои фарма на ноеви во Аргос, во близина на аеродромот.

Земјотресите се честа појава околу Калимнос, факт што е поврзан со вулканите во околните острови. Последниот земјотрес се случил во 2017 година во Егејското Море со јачина од 6,7, кој предизвикал повреда на две лица во Калимнос.

Архипелаг

Калимнос е сосед со малиот остров Телендос, кој некогаш бил дел од Калимнос, но се разделил по голем земјотрес во 554 година и сега е одвоен од Калимнос со канал од вода (околу 800 м широк)^[4].

Помеѓу Калимнос и Кос се наоѓа островчето Псеримос, кое е населено и со површина од 11 квадратни километри е едно од најголемите од помалите острови на Додеканези. Во близина на Псимерис се наоѓа островчето Плати.

Историја

Островот во античко време бил населен од жителите на Карија. Во антиката Калимнос зависел од островот Кос. Хеленистичкиот храм на Аполон на островот бил ископан од британскиот археолог Чарлс Њутн во 19 век. Многу од наодите што ги направил, вклучувајќи важни епиграфски натписи, се наоѓаат во Британскиот музеј^[5]. Во средниот век островот бил под влијание на Византија, а во 13 век бил употребен од Венецијанската Република како поморска база. Во 1310 година бил под контрола на витезите од Родос, а подоцна (главно во 1457 и 1460 година) често бил цел на напади од страна на Османлиите, кои на крајот го освоиле во 1522 година. За разлика од Родос и Кос, за време на отоманскиот период не постоела турска имиграција во Калимнос.

На 12 мај 1912 година, за време на Италијанско-турската војна, Калимнос бил окупиран од италијанските сили. Италија ја презела контролата над островот заедно со другите острови на Додеканези, до 1947 година, кога Додеканезите биле вклучени во составот на Грција, како дел од современата грчка држава.

Религија

Поголемиот дел од жителите на островот се православни христијани. Островот му припаѓа на оној мал дел од Грција што не зависи од Црквата на Грција, туку од Цариградската патријаршија во Истанбул, Турција.

Рекреација

Калимнос е познат по сунѓерот. Сунѓерите се главниот извор на приходи на жителите, правејќи го познат низ Медитеранот. Жителите собираат сунѓери од морското дно во близина на Псеримос. Раното истражување било спроведувано без опрема, користејќи харпун^[6].

Грчката трговија била центрирана во близина на Додеканезите, каде што жителите на Калимнос сè до средината на осумдесеттите години се занимавале со ова, но од тој период поради зараза и болести кои го погодиле источниот Медитеран, биле уништени голем број сунѓери и како резултат на тоа ја оштетиле индустријата. Денес, Калимнос се соочува со недостаток на сунѓери поради појавата на болест која ги деградира сунѓерските култури.

Економија

Како главно неплодна (само 18% од земјиштето може да се одгледува), земјоделството отсекогаш играло мала улога во економијата на островот, освен во долината на Вати. Островот е познат по своите агруми од оваа област.

Во последно време, туризмот станал важен за островот, особено качувањето по карпи. Во 2006 година, островот, исто така, се здобил со аеродром во Аргос, село помеѓу Потија и Броста со цел подобро поврзување на островот со копното.

Од почетокот на XX век, има многу емиграција од Калимнос (населението во 1925 година било околу 24.000 жители, во споредба со 16.500 во 2012 година), особено во САД и Австралија.

Наводи

Bertarelli, L.V. (1929). Guida d'Italia, Vol. XVII (италијански). Consociazione Turistica Italiana, Milano.

↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
↑ „Population & housing census 2001 (incl. area and average elevation)“ (PDF) (грчки). National Statistical Service of Greece. Архивирано од изворникот (PDF) на 2015-09-21.
↑ Bertarelli (1929) sub vocem
↑ Spiteri, Stephen. Fortresses of the Knights, p. 197. University of Michigan Press, 2001, 382 pages. ISBN 978-9990972061.
↑ British Museum Collection
↑ Clift, Charmian, Mermaid Singing, Bobbs-Merrill, London, 1956

Надворешни врски

[census11-1] „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.

[stat01-2] „Population & housing census 2001 (incl. area and average elevation)“ (PDF) (грчки). National Statistical Service of Greece. Архивирано од изворникот (PDF) на 2015-09-21.

[3] Bertarelli (1929) sub vocem

[Spiteri-4] Spiteri, Stephen. Fortresses of the Knights, p. 197. University of Michigan Press, 2001, 382 pages. ISBN 978-9990972061.

[5] British Museum Collection

[6] Clift, Charmian, Mermaid Singing, Bobbs-Merrill, London, 1956

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Име