Сулфур диоксид
| |||
Други називи Сулфур(IV) оксид | |||
| Назнаки | |||
|---|---|---|---|
7446-09-5 
| |||
| ChemSpider | 1087 | ||
| EC-број | 231-195-2 | ||
| RTECS-бр. | WS4550000 | ||
| Својства | |||
| Хемиска формула | |||
| Моларна маса | 0 g mol−1 | ||
| Изглед | безбоен гас | ||
| Густина | 2.551 g/L (гас) 1.46 g/cm3 (течност, −10 °C) | ||
| Точка на топење | |||
| Точка на вриење | |||
| 22,97 g/100 mL (0 °C) 11,58 g/100 mL (20 °C) 9,4 g/100 mL (25 °C) [1] | |||
| Растворливост | многу растворлив во ацетон, метил изобутил кетон, оцетна киселина, алкохол растворлив во сулфурна киселина | ||
| Киселост (pKa) | 1,81 | ||
| Вискозност | 0,403 cP (0 °C) | ||
| Структура | |||
| Геометрија на молекулата | Bent, C2v O–S–O = 119º | ||
| Диполен момент | 1.62 D | ||
| Опасност | |||
| NFPA 704 | |||
| Температура на запалување | незапаллив | ||
| Смртоносна доза или концентрација: | |||
LD50 (средна доза)
|
3000 ppm (30 min инкалација кај глувци) | ||
| Слични супстанци | |||
| Други катјони | Селен диоксид Телур диоксид | ||
| Слични сулфур оксиди | Сулфур моноксид Сулфур триоксид | ||
| Слични супстанци | сулфурна киселина | ||
| Дополнителни податоци | |||
| Освен ако не е поинаку укажано, податоците се однесуваат на материјалите во нивната стандардна состојба (25 °C, 100 kPa) | |||
| Наводи | |||
Сулфур диоксид (SO2) — оксид на сулфурот со оксидационен број +4. Тој спаѓа во групата на неметални оксиди. Се добива со оксидација (горење) на сулфурот.
- S + O2 → SO2
Исто така, сулфур диоксидот се добива и при загревањето (пржењето) на сулфидните минерали и руди, како и при горењето на фосилните горива (на пример, јагленот).[2] Тој е безбоен гас со остар мирис и е доста отровен. Се раствора во вода при што добиените раствори се викаат сулфуреста киселина.
- SO2 + H2O → H2SO3
Се користи како дезинфекционо средство, за добивање на сулфур, за белеење на ткаенини и др. Од друга страна, растворањето ан сулфур диоксидот во водата е едне од најважните причинители за настанувањето на киселите дождови.[3]
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Pradyot Patnaik. Handbook of Inorganic Chemicals. McGraw-Hill, 2002, ISBN 0-07-049439-8
- ↑ Бојан Шоптрајанов, Хемија за втора година на реформираното гимназиско образование (петто изменето и дополнето издание). Скопје: Просветно дело, 2009, стр. 129.
- ↑ Бојан Шоптрајанов, Хемија за втора година на реформираното гимназиско образование (петто изменето и дополнето издание). Скопје: Просветно дело, 2009, стр. 129.
 | Оваа статија за неорганско соединение е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. |
|