Melba Liston
Melba Doretta Liston (* 13. Januar 1926 in Kansas City, Missouri; † 23. April 1999 in Inglewood) weer en US-amerikaansch Jazzmusikerin (Basuun, Kompositschoon, Arrangement).
Leven un Wark
[ännern | Bornkood ännern]Liston studeer in Los Angeles Basuun un Harmonielehre an de Polytechnical High School un wurr 1943 Liddmaat in de Bigband vun Gerald Wilson, wo se all anfung to arrangeeren un dor mit Dexter Gordon tosommen speel. Ansluutend (1948) speel se bi Dizzy Gillespie. 1949 speel se in de Band vun Billie Holiday, wat se aber wegen den Tourneestress un dat indifferent Publikums gau weer upgeev. Se weer van 1950 bit 1954 in dat Ertreckensministerium anstellt, wark aber ok in den Speelfilm The Prodigal and the Ten Commandments mit. 1956/1957 hett se weer mit Gillespie tosommen arbeit (Tournee un Upträe up dat Newport Jazz Festival), speel ansluutend bi Art Blakey un grünn en eegen All-Women-Band. Mit dat Musical Free and Easy un de Quincy Jones Big Band hett se 1959 bit 1960 Europa besöcht.
Liston hett dornah as Komponistin un Arrangeurin för Musiker as Charles Mingus (1962), Duke Ellington (1963), Milt Jackson un Johnny Griffin arbeit un weer Co-Leader vun de Bigband vun Clark Terry. Denn hett se mit Jöögdorochester in New York un Los Angeles arbeit un hull sück tietwies mit Kompositschonen för Motown Records un Arrangements för Eddie Fisher un Diana Ross finanziell över Water, bevör se van 1973 bit 1979 an de Jamaica School of Music in Kingston lehr. Ansluutend kehr se in de USA torüch, wo se eegen Bands leiten dee un todem in de nee Gillespie-Bigband mitwarken dee. Nah en Slaganfall 1985 lahm muss se disse Tätigkeit aber upgeven. Se hett aber liekers wiederhen interessante Arrangements schafft.
Melba Liston gellt as en vun de eerst Fruen, de in de Jazzmusik as maatgeven ansehn wurrn. Se hett bispeelswies mit hör överraschen un dramaturgisch afwesselnriek Arrangements maatgevlich to den Spood vun de Alben vun den Pianisten Randy Weston (bispeelswies Little Niles, Blues in Africa, Portraits oder Spirits of our Ancestors) bidragen.
Utwahldiskografie
[ännern | Bornkood ännern]- Gerald Wilson: Gerald Wilson, 1945-1946 (Classics)
- Dexter Gordon: Dexter Gordon On Dial: The Complete Sessions (Spotlite, 1947)
- Dizzy Gillespie: Dizzy In South America (Consolidated Artist, 1956)
- Ernie Henry: Last Chorus (OJC, 1956-57)
- Dinah Washington: The Fats Waller Songbook (Emarcy, 1957)
- Dizzy Gillespie: Birks Works; At Newport (Verve, 1957)
- Cannonball Adderley: African Waltz (OJC, 1961)
- Quincy Jones: Free And Easy (Ancha, 1960); Strike Up The Band (Mercury, 1961-64)
- Ray Brown: Much in Common (Verve, 1962-65)
- Milt Jackson: Big Bags (OJC, 1962)
- Oliver Nelson: Afro / American Sketches (OJC, 1962)
- Sam Jones: Right Down Front (OJC, 1960-62)
- Freddie Hubbard: The Body And The Soul (Impulse, 1963)
- Shirley Scott: Talkin´ Verve (Verve, 1963-71)
- Jimmy Smith: Any Number Can Win (Verve, 1963)
- Wes Montgomery: Impressions - The Verve Jazz Sides (Verve, 1964-66)
Ehrungen
[ännern | Bornkood ännern]Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Sally Placksin (1989): Frauen im Jazz. Von der Jahrhundertwende bis zur Gegenwart. Wien: Hannibal. ISBN 3-85445-044-3, S. 207-212.
- Leslie Gourse (1990): Madame Jazz: Contemporary Women Instrumentalists. New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-508696-1.