Amerikaanse presidentsverkiezingen 1832
Amerikaanse presidentsverkiezingen van 1832 | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Datum | 2 november – 5 december 1832 | ||||||
Land | Verenigde Staten | ||||||
Te verdelen zetels | 144 van de 286 kiesmannen nodig om te winnen | ||||||
Opkomst | 55,4% | ||||||
Stemmen | |||||||
Genomineerde | Andrew Jackson | ||||||
Partij | Democratische Partij | ||||||
Percentage Kiesmannen |
54,2% 219 | ||||||
Genomineerde | Henry Clay | ||||||
Partij | Nationale Republikeinse Partij | ||||||
Percentage Kiesmannen |
37,4% 49 | ||||||
Genomineerde | John Floyd | ||||||
Partij | Nullifier Partij | ||||||
Percentage Kiesmannen |
11 | ||||||
Resultaat | |||||||
Nieuwe president | Andrew Jackson (D) | ||||||
Vorige president | Andrew Jackson (D) | ||||||
Begin regeerperiode | Kabinet-Jackson | ||||||
Opvolging verkiezingen | |||||||
| |||||||
|
Bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 1832 werd de Democraat en zittend president Andrew Jackson herkozen voor een tweede termijn.
Nominaties
[bewerken | brontekst bewerken]Jacksons voornaamste rivaal tijdens deze verkiezingen was Henry Clay die de kandidaat van de Nationale Republikeinse Partij was, terwijl William Wirt de Anti-Masonic Party vertegenwoordigde.
Voor de eerste maal in de Amerikaanse geschiedenis hielden de diverse politieke partijen nominatie-conventies die de kandidaten die voor de partij de strijd om het presidentschap aangingen aanwezen.
De Democratische Partij nomineerde Jackson met Martin van Buren als vicepresidentskandidaat. Bij de National Republican Party werden Clay en John Sergeant genomineerd. Terwijl de Anti-Masonic Party, een partij die slechts één programmapunt had, namelijk de strijd tegen de vrijmetselarij, William Wirt en Amos Ellmaker als presidents– respectievelijk vicepresidentskandidaat naar voren schoven.
Presidentskandidaten
[bewerken | brontekst bewerken]-
Gouverneur
John Floyd
uit Virginia
Nullifier Partij -
Voormalig
Minister van Justitie
William Wirt
uit Virginia
Anti-Vrijmetselarij
Partij, voortgekomen uit een protestbeweging in de Staat New York.[1]
Vicepresidentskandidaten
[bewerken | brontekst bewerken]-
Voormalig
Ambassadeur
Martin Van Buren
uit New York
Democratische Partij -
Econoom
Henry Lee
uit Massachusetts
Nullifier Partij -
Voormalig
Procureur-generaal
Amos Ellmaker
uit Pennsylvania
Anti-Vrijmetselarij
Partij
Campagne
[bewerken | brontekst bewerken]Jacksons campagne draaide voornamelijk op de Bankstrijd. De Tweede Nationale Bank was in 1816 bij wet opgericht en het voortbestaan van de bank moest bij wet worden verlengd. Jackson echter was fel tegenstander van de bank, die volgens hem de elites en grotere bedrijven te veel voordeel zou verschaffen ten opzichte van het "gewone volk".
Clay wees vooral op Jacksons veelvuldig gebruik van het presidentiële vetorecht en schilderde hem af als "Koning Andrew".
Uitslag
[bewerken | brontekst bewerken]Bij de verkiezingen waren de uitslagen bij alle staten gebaseerd op door het volk uitgebrachte stemmen. Alleen South Carolina koos haar kiesmannen door middel van stemming in de wetgevende vergadering van de staat. Jackson zou ruim 54% van de stemmen halen, terwijl Clay rond de 37% bleef steken. In het kiescollege kreeg Jackson 219 kiesmannen, terwijl Clay er slechts 49 achter zijn naam kreeg. William Wirt veroverde 7 kiesmannen en alle 11 kiesmannen uit South Carolina kozen voor John Floyd, die geen officiële kandidaat was.
Kandidaat | Partij | Stemmen | Percentage | Kiesmannen | Running mate |
---|---|---|---|---|---|
Andrew Jackson | Democraat | 702.735 | 54,7% | 219 | Martin van Buren William Wilkins* |
Henry Clay | Nationale Republikeinse Partij | 474.107 | 36,9% | 49 | John Sergeant |
John Floyd | Onafhankelijk | 0 | 0% | 11 | Henry Lee |
William Wirt | Anti Masonic Party | 99.817 | 7,8% | 7 | Amos Ellmaker |
Overigen | 7.061 | 0,6% | 0 | ||
Niet-stemmende kiesmannen | 2 | ||||
TOTAAL | 1.283.720 | 100% | 288 |
Voetnoot: Martin van Buren had enige tegenstand te verwerken vanuit zijn eigen partij. 30 kiesmannen kozen niet voor hem maar voor Wilkins.