Bedevaartskerk van Wies

Bedevaartskerk van Wies
	Werelderfgoed cultuur
Land	Duitsland
Coördinaten	47° 41′ NB, 10° 54′ OL
UNESCO-regio	Europa en Noord-Amerika
Criteria	i, iii
Inschrijvingsverloop
UNESCO-volgnr.	271
Inschrijving	1983 (7e sessie)
Kaart
	;
	UNESCO-werelderfgoedlijst

De Bedevaartskerk van Wies (Duits: Wieskirche) of Weidekerk is een ovale rococokerk, gelegen in de plaats Wies, gemeente Steingaden (Beieren) aan de voet van de Duitse Alpen. De kerk werd gebouwd in de late jaren 1740 door de broers Johann Baptist en Dominikus Zimmermann. Die laatste leefde de laatste elf jaar van zijn leven in de buurt. De kerk is zowel een toeristische trekpleister als een bedevaartsoord.

Bouwwerk

De kerk is een mengvorm van barok en rococo. Aan de buitenkant heeft het gebouw strakke lijnen terwijl de binnenkant bekleed is met krullen en golven. Het daglicht valt naar binnen door hoge ramen die voor de kerkgangers min of meer aan het zicht onttrokken zijn door een rondgang ervoor. Het invallend licht wordt door de witte vloer van die rondgang weerkaatst naar het beschilderd gewelf. De beschildering en de decoratie gaan in crescendo van beneden naar boven en van achter naar voor. Naast wit en bladgoud zijn de kleuren blauw (dat symbool staat voor de genade) en rood (dat symbool staat voor het Heilig Bloed) gebruikt. Op het plafond is een schildering met Jezus Christus zittend op een regenboog te zien. Ook is hierop de troon voor de dag des oordeels te zien. In de kerk zijn vier beelden te zien van Hiëronymus van Stridon, Ambrosius van Milaan, Augustinus van Hippo en Paus Gregorius de eerste.

Het dak heeft een dubbele laag waardoor het een complexe aanblik geeft. De toren heeft een koepel waarin Byzantijnse terug te zien is. Hierop staat een verguld kruis dat vanaf een kilometer afstand te zien is. Aan de achterzijde is de pastorie in dezelfde stijl aangebouwd.

Geschiedenis

In 1738 werden tranen gezien op een oud houten beeld van de Gegeselde Verlosser. Dit mirakel leidde tot een toevloed van bedevaarders. In 1740 werd een kleine kapel gebouwd om het beeld te huisvesten, maar al snel bleek dat het gebouw te klein was in verhouding met het aantal pelgrims dat het aantrok. Daarop besliste de abdij van Steingaden om er een afzonderlijke kerk aan te wijden.

De bouw vond plaats tussen 1745 en 1754 en het interieur werd gedecoreerd met stucwerk in de traditie van de School van Wessobrunn. De kerk, die gezien wordt als Zimmermanns laatste meesterwerk, werd ontwijd in het begin van de 19e eeuw. Er is een verhaal dat de sloop van de kerk al gepland was en dat alleen de protesten van de lokale boeren ervoor zorgde dat dit juweeltje uit de rococo-architectuur werd gespaard. Het is zeer de vraag of dit waar is. De bedevaartskerk staat sinds 1983 op de lijst van Werelderfgoed en werd tussen 1985 en 1991 grondig gerestaureerd.