Biodiversiteitsverlies
Biodiversiteitsverlies treedt op wanneer planten- of diersoorten volledig van de aarde verdwijnen (uitsterven) of wanneer er een afname of verdwijning van soorten in een bepaald gebied plaatsvindt. Biodiversiteitsverlies betekent dat de biologische diversiteit in een bepaald gebied afneemt. De verandering kan van tijdelijk aard zijn of permanent. Er is sprake van tijdelijk verlies als de schade die tot het verlies heeft geleid, in de loop van de tijd omkeerbaar is, bijvoorbeeld door ecologisch herstel . Als dit niet mogelijk is, is de daling permanent. De oorzaak van het grootste deel van het verlies aan biodiversiteit is, over het algemeen, menselijke activiteiten die de planetaire grenzen te ver oprekken. [1] [2] [3] Tot deze activiteiten behoren onder meer de vernietiging van leefgebieden [4] (bijvoorbeeld ontbossing) en de intensivering van landgebruik (bijvoorbeeld monocultuurlandbouw).[5][6] Andere probleemgebieden zijn lucht- en watervervuiling (inclusief nutriëntenvervuiling), overexploitatie, invasieve soorten[7] en klimaatverandering.[4]
Veel wetenschappers, en ook het Global Assessment Report on Biodiversity and Ecosystem Services, zeggen dat de belangrijkste reden voor het verlies aan biodiversiteit de groeiende menselijke bevolking is, omdat dit leidt tot menselijke overbevolking en buitensporige consumptie.[8][9][10][11][12] Anderen zijn het daar niet mee eens en stellen dat het verlies van leefgebied vooral wordt veroorzaakt door "de groei van exportproducten" en dat de bevolkingsomvang nauwelijks invloed heeft op de totale consumptie. Belangrijker zijn de verschillen in welvaart tussen en binnen landen.[13]
Kwantificatie
[bewerken | brontekst bewerken]Biodiversiteit kan worden gedefinieerd als de "het totaal van genen, soorten en ecosystemen van een regio".[14][15] Om het biodiversiteitsverlies voor een bepaalde locatie te meten, meten wetenschappers de soortenrijkdom en zijn variatie in de loop van de tijd (tijdsreeksanalyse) in dat gebied.[16] Het wordt meestal gemeten als het aantal gevonden individuen per voorbeeld. De verhouding van de overvloed van één soort tot één of meerdere andere soorten die in een ecosysteem leven, wordt relatieve overvloed van soorten genoemd.[16] Beide indicatoren zijn relevant voor het berekenen van de biodiversiteit. Netto verlies in beperkte gebieden is vaak een onderwerp van discussie.[17]
Oorzaken
[bewerken | brontekst bewerken]
De belangrijkste oorzaken van het huidige verlies aan biodiversiteit zijn:
- Habitatverlies, fragmentatie en degradatie van leefgebieden; [4] bijvoorbeeld fragmentatie van leefgebieden voor commerciële en agrarische doeleinden (zoals monocultuurlandbouw ) [5]
- Intensivering van het landgebruik (en het daaruit voortvloeiende verlies van land/leefomgeving); een belangrijke factor in het verlies van ecologische diensten als gevolg van directe effecten, evenals het verlies van biodiversiteit [6]
- Stoffenvervuiling en andere vormen van vervuiling ( lucht- en watervervuiling )
- Overexploitatie en niet-duurzaam gebruik (bijvoorbeeld overbevissing, overconsumptie en menselijke overbevolking )
- Invasieve soorten die effectief concurreren om een ecologische niche, en daarbij inheemse soorten vervangen [7]
- Klimaatverandering (zoals verhoogd uitstervingsrisico door klimaatverandering, effecten van klimaatverandering op de biodiversiteit van planten) [4]
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]- Klimaatverandering in Nederland
- Overproductie
- Consumptiemaatschappij
- Soorten
- CITES-verdrag
- Biodiversiteitsverdrag (Convention on Biological Diversity, CBD)
- ↑ Bradshaw, Corey J. A. (2021). Underestimating the Challenges of Avoiding a Ghastly Future. Frontiers in Conservation Science 1. DOI: 10.3389/fcosc.2020.615419.
- ↑ (13 november 2017). World Scientists' Warning to Humanity: A Second Notice. BioScience 67 (12): 1026–1028. DOI: 10.1093/biosci/bix125. “Moreover, we have unleashed a mass extinction event, the sixth in roughly 540 million years, wherein many current life forms could be annihilated or at least committed to extinction by the end of this century.”.
- ↑ (April 2022). The Sixth Mass Extinction: fact, fiction or speculation?. Biological Reviews of the Cambridge Philosophical Society 97 (2): 640–663. PMID 35014169. PMC 9786292. DOI: 10.1111/brv.12816.
- ↑ a b c d Global Biodiversity Outlook 3. Convention on Biological Diversity (2010). Gearchiveerd op May 19, 2022. Geraadpleegd op January 24, 2017.
- ↑ a b (en) (August 2017). Biodiversity at risk under future cropland expansion and intensification. Nature Ecology & Evolution 1 (8): 1129–1135. ISSN: 2397-334X. PMID 29046577. DOI: 10.1038/s41559-017-0234-3. Gearchiveerd van origineel op 23 april 2022. Geraadpleegd op March 28, 2022.
- ↑ a b (August 2015). Land use intensification alters ecosystem multifunctionality via loss of biodiversity and changes to functional composition. Ecology Letters 18 (8): 834–843. PMID 26096863. PMC 4744976. DOI: 10.1111/ele.12469.
- ↑ a b (April 2016). Invasive species triggers a massive loss of ecosystem services through a trophic cascade. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America 113 (15): 4081–5. PMID 27001838. PMC 4839401. DOI: 10.1073/pnas.1600366113.
- ↑ Stokstad, Erik (6 May 2019). Landmark analysis documents the alarming global decline of nature. Science. DOI: 10.1126/science.aax9287. “For the first time at a global scale, the report has ranked the causes of damage. Topping the list, changes in land use—principally agriculture—that have destroyed habitat. Second, hunting and other kinds of exploitation. These are followed by climate change, pollution, and invasive species, which are being spread by trade and other activities. Climate change will likely overtake the other threats in the next decades, the authors note. Driving these threats are the growing human population, which has doubled since 1970 to 7.6 billion, and consumption. (Per capita of use of materials is up 15% over the past 5 decades.)”.
- ↑ (May 2014). The biodiversity of species and their rates of extinction, distribution, and protection. Science 344 (6187): 1246752. PMID 24876501. DOI: 10.1126/science.1246752. “The overarching driver of species extinction is human population growth and increasing per capita consumption.”.
- ↑ Cafaro, Philip (August 2022). Overpopulation is a major cause of biodiversity loss and smaller human populations are necessary to preserve what is left. Biological Conservation 272. ISSN: 0006-3207. DOI: 10.1016/j.biocon.2022.109646. Gearchiveerd van origineel op 8 december 2023. Geraadpleegd op 25 december 2022. “Conservation biologists standardly list five main direct drivers of biodiversity loss: habitat loss, overexploitation of species, pollution, invasive species, and climate change. The Global Assessment Report on Biodiversity and Ecosystem Services found that in recent decades habitat loss was the leading cause of terrestrial biodiversity loss, while overexploitation (overfishing) was the most important cause of marine losses (IPBES, 2019). All five direct drivers are important, on land and at sea, and all are made worse by larger and denser human populations.”.
- ↑ Crist, Eileen (21 april 2017). The interaction of human population, food production, and biodiversity protection. Science 356 (6335): 260–264. PMID 28428391. DOI: 10.1126/science.aal2011. Geraadpleegd op 2 January 2023. “Research suggests that the scale of human population and the current pace of its growth contribute substantially to the loss of biological diversity. Although technological change and unequal consumption inextricably mingle with demographic impacts on the environment, the needs of all human beings—especially for food—imply that projected population growth will undermine protection of the natural world.”.
- ↑ Ceballos, Gerardo (2023). Mutilation of the tree of life via mass extinction of animal genera. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America 120 (39): e2306987120. PMID 37722053. PMC 10523489. DOI: 10.1073/pnas.2306987120. “Current generic extinction rates will likely greatly accelerate in the next few decades due to drivers accompanying the growth and consumption of the human enterprise such as habitat destruction, illegal trade, and climate disruption.”.
- ↑ (en) Hughes, Alice C. (1 januari 2023). Smaller human populations are neither a necessary nor sufficient condition for biodiversity conservation. Biological Conservation 277: 109841. ISSN: 0006-3207. DOI: 10.1016/j.biocon.2022.109841. “Through examining the drivers of biodiversity loss in highly biodiverse countries, we show that it is not population driving the loss of habitats, but rather the growth of commodities for export, particularly soybean and oil-palm, primarily for livestock feed or biofuel consumption in higher income economies.”.
- ↑ Tor-Björn Larsson (2001). [[[:Sjabloon:Google books]] Biodiversity evaluation tools for European forests]. Wiley-Blackwell, p. 178. ISBN 978-87-16-16434-6. Geraadpleegd op 28 June 2011.
- ↑ Davis. [[[:Sjabloon:Google books]] Intro To Env Engg (Sie), 4E]. McGraw-Hill Education (India) Pvt Ltd, p. 4. ISBN 978-0-07-067117-1. Geraadpleegd op 28 June 2011.
- ↑ a b Preston, F.W. (July 1948). The Commonness, and Rarity, of Species. Ecology 29 (3): 254–283. DOI: 10.2307/1930989. Gearchiveerd van origineel op 22 december 2014. Geraadpleegd op 12 februari 2019.
- ↑ (August 2016). Estimating local biodiversity change: a critique of papers claiming no net loss of local diversity. Ecology 97 (8): 1949–1960. PMID 27859190. DOI: 10.1890/15-1759.1. “two recent data meta-analyses have found that species richness is decreasing in some locations and is increasing in others. When these trends are combined, these papers argued there has been no net change in species richness, and suggested this pattern is globally representative of biodiversity change at local scales”.