Naar inhoud springen

Hank Jones

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Hank Jones
Hank Jones
Algemene informatie
Land Verenigde Staten van Amerika
Geboortenaam Henry William Jones, Jr.
Geboortedatum 31 juli 1918
Geboorteplaats Vicksburg
Overlijdensdatum 16 mei 2010
Overlijdensplaats New York
Werk
Beroep pianist, componist, jazzmuzikant, professor, orkestleider, arrangeur, studiomuzikant, liedschrijver
Actieve periode -
Kunst
Muziek­instrument piano
Genre jazz
Platenlabel Savoy Records
Familie
Broers en zussen Thad Jones, Elvin Jones
Persoonlijk
Etniciteit Afro-Amerikanen
Diversen
Prijzen en onderscheidingen National Medal of Arts,[1] Grammy Lifetime Achievement Award (2009), NEA Jazz Masters (1989)[2]
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata.
U kunt die informatie bewerken.
Portaal  Portaalicoon   muziek

Hank Jones (Vicksburg, Mississippi, 31 juli 1918 - New York, 16 mei 2010) was een Amerikaans jazzpianist.

Biografie

[bewerken | brontekst bewerken]

Jones werd geboren in Vicksburg, Mississippi, maar groeide op in Pontiac, Michigan. Met een bijzondere combinatie van talenten zoals sterk kunnen soleren, gevoelig kunnen begeleiden en bedreven a prima vista kunnen lezen, is Jones altijd vaak gevraagd voor allerlei soorten opnamesessies en is te horen op duizenden albums. Hank Jones is een broer van twee andere jazzlegendes, drummer Elvin en orkestleider/trompettist Thad Jones.

In Pontiac leerde hij op een vroege leeftijd piano spelen en kwam hij onder de muzikale invloed van Earl Hines, Fats Waller, Teddy Wilson en Art Tatum. Op zijn dertiende trad hij op in de staten Michigan en Ohio. Tijdens optredens met lokale bands in Grand Rapids en Lansing, ontmoette hij Lucky Thompson, die hem in 1944 uitnodigde om naar New York te komen, om te werken in de Onyx Club met Hot Lips Page.

In New York luisterde Jones regelmatig naar belangrijke Bop musici en was geïnspireerd om deze stijl onder de knie te krijgen. Tijdens het oefenen en bestuderen van deze muziek, werkte hij met John Kirby, Howard McGhee, Coleman Hawkins, Andy Kirk en Billy Eckstine samen. In de herfst van 1947 maakte hij deel uit van de bezetting van Norman Granz' Jazz at the Philharmonic concerten en van 1948 tot 1953 was hij de begeleider van Ella Fitzgerald. Gedurende deze periode maakte hij ook meerdere historisch belangrijke opnames met Charlie Parker voor Norman Granz' platenlabels.

Na meerdere jaren als een freelancemuzikant gespeeld te hebben, waaronder samenwerkingen met Artie Shaw en Benny Goodman, en opnames met artiesten zoals Lester Young, Milt Jackson, Cannonball Adderley en Wes Montgomery, had Jones van 1959 en 1976 een hoge functie bij Columbia Records. Door zijn medewerking als pianist en orkestleider aan de Broadwaymusical Ain't Misbehavin' (gebaseerd op de muziek van Fats Waller), kreeg Jones eind jaren zeventig meer bekendheid onder een groter publiek.

Eind jaren zeventig en in de jaren tachtig bleef Jones veel opnemen, als solist zonder begeleiding, als onderdeel van een duo met andere pianisten, zoals John Lewis en Tommy Flanagan, en met diverse kleinere ensembles, waarvan het meest opmerkelijke het Great Jazz Trio was. Deze groep kende door de jaren heen verschillende muzikanten, waaronder Tony Williams, Eddie Gomez, Al Foster en Jimmy Cobb. In het begin van de jaren tachtig was Jones te horen als een solo pianist in het New Yorkse Cafe Ziegfeld en maakte hij een tournee door Japan, waar hij optrad en opnames maakte met George Duvivier en Sonny Stitt.

Hank Jones leefde in het noorden van de staat New York, maar had op het einde van zijn carrière nog steeds een uitzonderlijk vol programma. In 2006 en 2007 trad hij op met zangeres Roberta Gambarini. Een van zijn opnamen uit 2006 is de plaat West of 5th, waarop hij met Christian McBride en Jimmy Cobb te horen is. In 2009 kreeg Jones een Grammy Lifetime Achievement Award. Kort erna speelde hij op het Haagse jazzfestival The Hague Jazz.

Jones werd opgenomen in de Mississippi Musicians Hall of Fame.

Discografie

[bewerken | brontekst bewerken]

Hieronder een brede selectie uit zijn discografie.

Als bandleider

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Titel Personeel Label
1950 Hank Jones Piano Mercury
1956 Urbanity Clef
1975 Hanky Panky met Ron Carter en Grady Tate Inner City
1976 Hank (Hank Jones Solo Piano) Jazz Alliance
1977 Bop Redux Trio met George Duvivier en Ben Riley Muse
1977 I Remember You George Duvivier en Oliver Jackson Black & Blue
1977 Just for Fun Ray Brown, Shelly Manne en Howard Roberts Galaxy
1978 Our Delights Pianoduo met Tommy Flanagan Galaxy
1978 Ain't Misbehavin' Richard Davis, Roy Haynes, Bob Ojeda, Teddy Edwards en Kenny Burrell Galaxy
1978 Groovin' High Quintet met Sam Jones, Mickey Roker, Thad Jones en Charlie Rouse Muse
1995 Steal Away Verve
2003 Porgy & Bess Toshiba EMI
2004 Satin Doll Absord Japan
2005 My Funny Valentine Sony/CBS
2006 Round Midnight Sony
2006 West of 5th Chesky
2006 Hank and Frank Lineage
2009 Hank and Frank II met Frank Wess, Ilya Lushtak, Marion Cowings, John Webber en Mickey Roker Lineage
2009 Pleased to Meet You met Oliver Jones, Brandi Disterheft en Jim Doxas Justin Time Records

Als bandlid

[bewerken | brontekst bewerken]
[bewerken | brontekst bewerken]
  1. ↑ https://www.arts.gov/honors/medals/hank-jones.
  2. ↑ https://www.arts.gov/honors/jazz/hank-jones.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hank_Jones&oldid=66145304"
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy