Proparoxytonon
Een proparoxytonon (meerv. proparoxytona, van het Oudgriekse προπαροξύτονος) is in de fonologie een woord van ten minste drie lettergrepen, waarin de klemtoon op de op twee na laatste lettergreep valt. Een voorbeeld hiervan in het Engels is het drielettergrepige woord pharmacy ‘apotheek’ dat wordt uitgesproken als [ˈfɑɹ.mə.si].
In het Nederlands komen proparoxytona voor in werkwoorden als wapperen, fladderen en rammelen en in Latijnse leenwoorden als a-quá-ri-um. Het klassiek Latijn kende veel proparoxytona, maar het merendeel hiervan is in de ontwikkeling van de verschillende Romaanse talen als gevolg van syncope korter geworden.
Een woord met de klemtoon op de voorlaatste lettergreep heet paroxytonon. Indien de klemtoon op de laatste lettergreep valt, wordt gesproken van een oxytonon.
Nederlandse proparoxytona
[bewerken | brontekst bewerken]babbelen bazelen beatboxen beitelen bibberen bladeren bliksemen boemelen borrelen brabbelen bubbelen denderen donderen druppelen dwarrelen fiedelen fladderen flapperen fluisteren foeteren giebelen giechelen gniffelen gorgelen grinniken hagelen hameren hakkelen hinniken jakkeren jammeren jengelen jodelen jubelen kabbelen kakelen kegelen keuvelen kibbelen klapperen klepperen kletteren knipperen knisperen koppelen kriebelen kwebbelen kwetteren kwispelen leuteren lispelen mekkeren miezeren mijmeren mompelen mopperen mummelen murmelen neuriën onweren oprispen pingelen prevelen pruttelen rammelen ratelen regenen remelen reutelen rinkelen ritselen rochelen rommelen schakelen schateren slobberen smiespelen snateren snorkelen snotteren snuffelen spatelen sputteren stamelen stempelen stotteren stuiteren tegelen tetteren timmeren tinkelen toeteren tokkelen trappelen trippelen trommelen twinkelen twijfelen wapperen wauwelen weigeren zaniken zwatelen