Surtees Racing Organisation

Surtees Racing Organisation
Formule 1-team
	John Surtees in zijn eigen Surtees TS7, Brands Hatch, 1970
Algemene informatie
Nationaliteit	Verenigd Koninkrijk
Basis	Edenbridge (Kent)
Oprichter(s)	John Surtees
Leiding	John Surtees
Technisch directeur	John Surtees
Actieve jaren	1966-1978
Noemenswaardige coureurs	John Surtees, Derek Bell, Carlos Pace, Andrea de Adamich, Mike Hailwood, Jochen Mass
Formule 1 in
Motor	Ford-Cosworth
Banden	Firestone en Goodyear
Portaal	Autosport

De Surtees Racing Organisation (kortweg: Team Surtees) was een raceteam dat van 1966 tot 1978 actief was in de Formule 1, de Formule 2, de Can-AM, de Formule A en de Formule 5000. Het meest succevolle seizoen was het seizoen 1972, toen het team vijfde werd in het constructeurskampioenschap van de Formule 1. In dat jaar werd Gijs van Lennep met een Surtees TS11-Chevrolet Europees kampioen in de Formule 5000.

Geschiedenis

Lola T70 Mk2 Spyder van John Surtees, gedemonstreerd in 2016

Het team werd in 1966 opgezet door John Surtees, die toen al viervoudig wereldkamioen in de 500cc-wegrace, drievoudig wereldkampioen in de 350cc-wegrace en wereldkampioen in de Formule 1 was. Surtees was in 1960 begonnen met autoraces en had gereden voor Lotus, Cooper, Lola en Ferrari. Met Ferrari was hij in het seizoen 1964 wereldkampioen geworden. In 1966 schreef hij zich onder de naam "Team Surtees" met een Lola T70-Chevrolet in voor de eerste Canadian American Challenge Cup (Can-Am), die hij prompt wist te winnen met drie overwinningen in zes races. In 1968 besloot hij het mislukte Leda F5000 over te nemen om met een eigen auto deel te nemen aan de nieuwe Formule 5000. Met deze door Len Terry ontworpen Surtees TS5-Chevrolet won David Hobbs vijf van de twaalf races en hij eindigde als tweede in het SCCA-kampioenschap, achter John Cannon (Eagle-Chevrolet).

Het inspireerde John Surtees om met een eigen team en eigen auto deel te nemen aan de Formule 1. Hij had enkele teleurstellende seizoenen met Honda en BRM achter de rug. Omdat zijn nieuwe Surtees TS9, die werd ontworpen door Surtees, Shahab Ahmed en Peter Connew, niet op tijd klaar was, moest hij het seizoen 1970 beginnen met een oude McLaren M7C. Pas na zes wedstrijden kon Surtees zijn TS9 inzetten. De auto scoorde zijn enige punten in de Canadese Grand Prix. Surtees-Ford^[1] eindigde als 8e in het constructeurskampioenschap.

In het seizoen 1971 nam Surtees een tweede coureur in dienst, Rolf Stommelen. Een derde auto werd beurtelings door verschillende coureurs ingezet: Mike Hailwood, Brian Redman en Sam Posey. Surtees, Stommelen en Hailwood scoorden elk drie WK-punten. Ze gebruikten de Surtees TS9, afgeleid van de TS7 maar langer en breder. Surtees-Ford eindigde opnieuw als 8e in het constructeurskampioenschap. Gijs van Lennep reed in de GP van Nederland een oude TS7, die de Stichting Autoraces Nederland voor hem had gekocht.

Na 1971 stopte Surtees zelf met racen. Mike Hailwood kwam voor het volledige seizoen 1972 naar Surtees en ook Andrea de Adamich en de Australiër Tim Schenken kwamen bij het team. Hailwood scoorde de enige podiumplaats voor het team, toen hij in de GP van Italië tweede werd^[2]. In het rijderskampioenschap werd Hailwood achtste, Team Surtees eindigde als vijfde in het constructeurskampioenschap. Succes was er wel in de Formule 2, waar Hailwood in een Surtees TS10-Ford-Cosworth Europees kampioen werd, en in het Europees kampioenschap Formule 5000, waar Gijs van Lennep de titel won.

In het seizoen 1973 werd Schenken vervangen door Carlos Pace. Hailwood en Pace waren de vaste rijders, maar af en toe reden ook Jochen Mass, Luiz Bueno en Andrea de Adamich in een Surtees. Het werd een teleurstellend jaar, waarin alleen Pace punten scoorde. Het werd ook een duur jaar, toen tijdens de Britse Grand Prix alle (drie) Surtees-auto's verwoest werden.

In het seizoen 1974 vertrok Hailwood naar McLaren. Hij werd bij Surtees vervangen door Jochen Mass. Halverwege het seizoen vertrok ook Carlos Pace, die werd vervangen door Derek Bell. Het was een dramatisch jaar, waarin de enige punten gescoord werden door Pace. Tot overmaat van ramp verongelukte Helmuth Koinigg, die de Noord-Amerikaanse GP's reed, bij een crash tijdens de Grand Prix van de Verenigde Staten op Watkins Glen. Surtees werd slechts elfde in het constructeurskampioenschap.

Door de hoge kosten en gebrek aan sponsoring kon Surtees in het seizoen 1975 slechts een enkele coureur inzetten, de Ier John Watson, hoewel voor de Brit Dave Morgan ook tijdens de Britse GP een auto beschikbaar was. Puntloos sloot Surtees het seizoen af als laatste in het constructeurskampioenschap.

Het seizoen 1976 verliep veel succesvoller, niet in de laatste plaats door een enigszins controversieel sponsorcontract met condoomproducent Durex, maar ook door de nieuwe Surtees TS19. Alan Jones werd als coureur aangetrokken. Een tweede auto, met sponsoring van Chesterfield, werd gereden door Brett Lunger en er werd in de tweede helft van het seizoen een klantenauto geleverd aan Henri Pescarolo. Jones scoorde punten in de GP van België, de Britse Grand Prix en de GP van Japan en eindigde als 15e in het wereldkampioenschap. Surtees eindigde het seizoen als 10e in het constructeurskampioenschap.

Het succes van Alan Jones zorgde in het seizoen 1977 voor zijn vertrek naar het team van Shadow. Opnieuw door geldproblemen kon Surtees alleen een auto inzetten voor Vittorio Brambilla, die drie keer in de punten reed en het seizoen als 15e afsloot. Surtees-Ford werd 11e in het constructeurskampioenschap.

In het seizoen 1978 scoorde Brambilla slechts 1 punt. Er werd een auto beschikbaar gesteld aan de betalende coureur Rupert Keegan, die geen enkel punt scoorde. Brambilla eindigde op een door drie man gedeelde 19e plaats in het wereldkampioenschap, Surtees werd gedeeld 13e.

De financiële problemen van Surtees werden steeds groter. Men reed intussen met de Surtees TS20, die overschaduwd werd door de grondeffect-auto's. Er was voor het seizoen 1979 zelfs een nieuwe versie van die auto ontwikkeld. Die werd 1 keer ingezet in het British Formula One Championship (de voormalige Formule 5000), maar daarna hield de Surtees Racing Organisation op te bestaan.

Auto's

Type	Jaar	Klasse	Chassis	Motor	Ontwerp	Bijzonderheden
TS5 (A)	1969-1970	FA/ F5000	Leda	Ford 5.0 V8, later Chevrolet 5.0 V8	Len Terry	Gebaseerd op een prototype van Len Terry. Het was een initiatief van de Britse ontwerper Roger Nathan, bedoeld voor de Formule 5000 en van de acteur James Garner voor zijn American International Racers in de Formule A, de Amerikaanse tegenhanger van de F5000. John Surtees was ook geïnteresseerd in de auto, die dan Terry Surtees (TS5) zou gaan heten. De Amerikaanse versie zou de Garner TS5 worden. De Amerikanen keurden het ontwerp feitelijk af. Surtees verbeterde de vier prototypen in zijn eigen werkplaats en bouwde er nog drie extra. Enkele exemplaren werden verkocht en raceten toch nog in de Formule A.
TS7	1970	F1	Surtees	Ford-Cosworth DFV 3.0 V8	John Surtees / Shahab Ahmed / Peter Connew	Gijs van Lennep in zijn TS7 krijgt instructies van John Surtees De eerste Surtees-auto voor de Formule 1, ontwikkeld door John Surtees samen met Shahab Ahmed en Peter Connew. Surtees scoorde punten in de GP van Nederland en de GP van Canada. Derek Bell werd er zesde mee in de GP van de USA. In 1971 kocht de Stichting Autoraces Nederland een TS7 voor Gijs van Lennep, die er achtste mee werd in de Nederlandse Grand Prix.
TS8	1971-1972	F5000		Chevrolet 5.0 V8	John Surtees / Peter Connew	Gebouwd voor de Formule 5000 op basis van de TS7, maar met een grotere wielbasis en een 5-liter Chevrolet-V8. Alan Rollison won er twee wedstrijden mee, Mike Hailwood vier. Hij eindigde als tweede in het kampioenschap.
TS9 (B)	1971-1972	F1		Ford-Cosworth DFV 3.0 V8		Surtees TS9B van Derek Bell uit 1971, gedemonstreerd op Goodwood in 2008 Ook afgeleid van de TS7 met een grotere wielbasis en spoorbreedte. Beste resultaat was de tweede plaats van Mike Hailwood in de Italiaanse GP van 1972. Een herziene versie, de TS9B, verscheen in 1972.
TS10	1972	F2		Ford-Cosworth DBA 1.6 L4		Surtees TS10, gedemonstreerd door Surtees' zoon Henry in 1990 Auto voor de Formule 2 met een Cosworth 1.6-liter viercilinderlijnmotor, die was getuned door Brian Hart. Mike Hailwood werd er in 1972 Europees kampioen mee.
TS11	1972-1973	F5000		Chevrolet 5.0 V8	John Surtees	Surtees TS11 De F5000-opvolger van de TS8, gebaseerd op de TS9 maar met een 5-liter Chevrolet-motor. Gijs van Lennep werd er Europees kampioen mee in 1972.
TS14 (A)	1972-1973	F1		Ford-Cosworth DFV 3.0 V8		Surtees TS14A uit 1973, gedemonstreerd op Mallory Park in 2009 Opvolger van de TS9B, die weliswaar snel was, maar ook grote betrouwbaarheidsproblemen kende, met name als het om de wielophanging, de steekassen en de banden ging. Dan gaat het feitelijk over de TS14A uit 1973, want de TS14 werd in 1972 nauwelijks ingezet. Surtees riep de hulp in van bandenleverancier Firestone, maar kreeg die niet omdat Firestone al van plan was zich terug te trekken uit de F1. Het was de eerste F1-auto die voldeed aan het kreukelzone-voorschrift en de laatste waarmee John Surtees zelf racete.
TS15	1973	F2		Ford-Cosworth BDD 1.6 L4		Surtees TS15 Formule 2-auto die niet kon concurreren met de March 732, vooral omdat die laatste een BMW M12-motor had. Daar was de Cosworth BDD-motor geen partij voor.
TS16	1974-1975	F1		Ford-Cosworth DFV 3.0 V8		Jochen Mass in de TS16 tijdens de Britse GP van 1974. Hij zou als 14e finishen De TS16 was gebaseerd op de TS14, maar te zwaar en de Cosworth DFV 3.0 V8-motor kon ook niet echt meer imponeren. Surtees scoorde slechts drie punten in het constructeurskampioenschap en het teleurstellende jaar werd afgesloten met de dood van Helmuth Koinigg tijdens de Grand Prix van de Verenigde Staten op Watkins Glen. In 1975 werd de auto alleen ingezet door John Watson, maar toen werd er zelfs geen enkel punt gescoord.
TS19	1976-1978				John Surtees / Ken Sears	Alan Jones in de Surtees TS19 tijdens de "Graham Hill Trophy" van 1976 De TS19 was een heel nieuwe auto, gebouwd door John Surtees en Ken Sears. In 1976 en 1977 wist de auto punten te scoren en hij reed zelfs nog in de eerste races van 1978 tot hij in mei werd vervangen door de TS20.
TS20	1978				John Surtees / Ken Sears	Vittorio Brambilla in de TS20 in de Britse GP van 1978, waarin hij negende werd. De TS20 werd in 1978 pas vanaf de Spaanse Grand Prix in juni ingezet. De auto werd volledig overschaduwd door de grondeffect-auto's van de concurrentie. Het enige punt werd gescoord door Vittorio Brambilla tijdens de GP van Oostenrijk.

Formule 1-resultaten

Jaar	Chassis	Motor	Banden	Coureur(s)	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	Punten	WCC^[3]
1970	McLaren M7C	Ford-Cosworth DFV 3.0 V8	F	John Surtees	ZAF DNF^[4]	SPA DNF^[5]	MON DNF^[6]		NED 6e													0^[7]	-^[7]
	TS7			John Surtees							GBR DNF^[6]	DUI 9^[4]	OOS DNF^[4]	ITA DNF^[8]	CAN 5e	VST DNF^[4]	MEX 8e					3	8e
	TS7			Derek Bell												VST 6e						3	8e
1971	TS7 TS9			John Surtees	ZAF DNF^[5]	SPA 11e	MON 7e	NED 5e	FRA 8e	GBR 6e	DUI 7e	OOS DNF^[4]	ITA DNF^[4]	CAN 11e	VST 17e							8	8e
				Rolf Stommelen	ZAF 12e	SPA DNF^[9]	MON 6e	NED DSQ^[10]	FRA 11e	GBR 5e	DUI 10e	OOS 7e	ITA DNF^[11]	CAN DNF^[12]	VST DNS^[13]
				Brian Redman	ZAF 7e
				Derek Bell						GBR DNF^[14]
				Mike Hailwood									ITA 4e		VST 15e^[11]
				Sam Posey											VST DNF^[15]
				Gijs van Lennep				NED 8e	TS7, Team: Stichting Autoraces Nederland in de Dutch GP						VST DNS^[16]
1972	TS9B TS14			Tim Schenken	ARG 5e	ZAF DNF^[4]	SPA 8e	MON DNF^[11]	BEL DNF^[12]	FRA 17e	GBR DNF^[14]	DUI 14e	OOS 11e	ITA DNF^[11]	CAN 7e	VST DNF^[14]						18	5e
				Andrea de Adamich	ARG DNF^[17]	ZAF DNC^[18]	SPA 4e	MON 7e	BEL DNF^[4]	FRA 14e	GBR DNF^[11]	DUI 13e	OOS 14e	ITA DNF^[19]	CAN DNF^[5]	VST DNF^[11]
				Mike Hailwood		ZAF DNF^[14]	SPA DNF^[8]	MON DNF^[11]	BEL 4e	FRA 6e	GBR DNF^[5]	DUI DNF^[14]	OOS 4e	ITA 2e		VST 17e^[11]
				John Surtees										ITA DNF^[17]		VST DNS^[20]
			G	John Love		ZAF 16e^[21]	TS9, Team: Team Gunston
			G	Sam Posey	TS9B, Team: Champcar Inc.											VST 12e
1973	TS9B TS14A		F	Mike Hailwood	ARG DNF^[22]	BRA DNF^[5]	ZAF DNF^[11]	SPA DNF^[23]	BEL DNF^[11]	MON 8e	ZWE DNF^[24]	FRA DNF^[23]	GBR DNF^[11]	NED DNF^[8]	DUI 14e	OOS 10e	ITA 7e	CAN 9e	VST DNF^[14]			7	7e
				Carlos Pace	ARG DNF^[14]	BRA DNF^[14]	ZAF DNF^[11]	SPA DNF^[22]	BEL 8e	MON DNF^[22]	ZWE 10e	FRA 13e	GBR DNF^[11]	NED 7e	DUI 4e	OOS 3e	ITA DNF^[24]	CAN 18e	VST DNF^[14]
				Luiz Bueno		BRA 12e
				Andrea de Adamich			ZAF 8e
				Jochen Mass									GBR DNF^[11]		DUI 7e				VST DNF^[4]
1974	TS16			Carlos Pace	ARG DNF^[14]	BRA 4e	ZAF 11e	SPA 13e	BEL DNF^[25]	MON DNF^[11]	ZWE DNF^[25]											3	11e
				Jochen Mass	ARG DNF^[4]	BRA 17	ZAF DNF^[14]	SPA DNF^[5]	BEL DNF^[14]	MON DNS^[26]	ZWE DNF^[14]	NED DNF^[27]	FRA DNF^[28]	GBR 14e	DUI DNF^[4]
				José Dolhem									FRA DNQ				ITA DNQ		VST DNF^[29]
				Derek Bell										GBR DNQ	DUI 11e	OOS DNQ	ITA DNQ	CAN DNQ
				Jean-Pierre Jabouille												OOS DNQ
				Helmuth Koinigg														CAN 10e	VST (†)
				Dieter Quester												OOS 9
				Leo Kinnunen	Team: AAW Racing				BEL DNQ		ZWE DNF^[4]		FRA DNQ	GBR DNQ		OOS DNQ	ITA DNQ
				Jorge de Bagration				SPA DNQ^[30]	Team: El Corte Inglés
1975			G	John Watson	ARG DSQ^[31]	BRA 10e	ZAF DNF^[28]	SPA 8e	MON DNF^[11]	BEL 10	ZWE 16e	NED DNF^[32]	FRA 13e	GBR 11e^[11]		OOS 10e						0	14e
1975				Dave Morgan										GBR 18e^[11]-								0	14e
1976	TS19			Brett Lunger		ZAF 11e	VSW DNQ	SPA DNQ	BEL DNF^[8]		ZWE 15e	FRA 16e	GBR DNF^[5]	DUI DNF^[11]	OOS 10e		ITA 14e	CAN 15e	VST 11e			7	10e
				Alan Jones			VSW DNC^[18]	SPA 9e	BEL 5e	MON DNF^[11]	ZWE 13e	FRA DNF^[14]	GBR 5e	DUI 10e	OOS DNF^[11]	NED 8e	ITA 12e	CAN 16e	VST 8e	JAP 4e
				Conny Andersson												NED DNF^[4]
				Noritake Takahara																JAP 9e
				Henri Pescarolo	Team Norev Racing with BS Fabrication					MON DNQ		FRA DNF^[14]	GBR DNF^[17]	DUI DNQ	OOS 9e	NED 11e	ITA 17e	CAN 19e	VST DNC^[18]
	TS 16			Divina Galica	Team: ShellSport Whiting								GBR DNQ
1977	TS19			Vittorio Brambilla	ARG 7e	BRA DNF^[11]	ZAF 7e	VSW DNF^[11]	SPA DNF^[11]	MON 8e	BEL 4e	ZWE DNF^[9]	FRA 13e	GBR 8e	DUI 5e	OOS 15e	NED 12e	ITA DNF^[11]	VST 19e	CAN 6e^[11]	JAP 8e	6	11e
				Hans Binder	ARG DNF^[11]	BRA DNF^[14]	ZAF 11e	VSW 11e	SPA 9e	MON DNF^[17]									VST 11e	CAN DNF^[11]	JAP DNF^[11]
				Larry Perkins							BEL 12e	ZWE DNQ	FRA DNQ
				Patrick Tambay									FRA DNQ
				Vern Schuppan										GBR 12e	DUI 7e	OOS 16e	NED DNQ
				Lamberto Leoni														ITA DNQ
				Tony Trimmer	Team: Melchester Racing									GBR DNQ
1978	TS19 TS20			Vittorio Brambilla	ARG 18e	BRA DNQ	ZAF 12e	VSW DNF^[27]	MON DNQ	BEL DNF^[4]	SPA 7e	ZWE DNF^[11]	FRA 17e	GBR 9e	DUI DNF^[17]	OOS 6e	NED DSQ^[33]	ITA DNF^[11]				1	13e
				Rupert Keegan	ARG DNF^[12]	BRA DNF^[11]	ZAF DNF^[4]	VSW DNS^[34]	MON DNF^[27]	BEL DNQ	SPA 11e	ZWE DNQ	FRA DNF^[4]	GBR DNQ	DUI DNQ	OOS DNQ	NED DNS^[35]
				Carlo Franchi ("Gimax")														ITA DNQ
				René Arnoux															VST 9e	CAN DNF^[4]
				Beppe Gabbiani															VST DNQ	CAN DNQ

Can-AM-resultaten Team Surtees

Jaar	Chassis	Motor	Coureur(s)	1	2	3	4	5	6	Punten	Plaats	Kampioen
1966	Lola T70 Mk 2	Chevrolet	John Surtees	MNT 1e	BRC DNF	MOS DNF^[11]	LAG 12e	RIV 1e	SIR 1e	27	1e	John Surtees, Lola T70 Mk 2 Spyder-Chevrolet
1966	Lola T70 Mk 2	Chevrolet	Graham Hill					RIV 3e		4	9e	John Surtees, Lola T70 Mk 2 Spyder-Chevrolet
1967	Lola T70 Mk 2/3B Spyder	Chevrolet	John Surtees	ROA 3e	BRC 4e	MOS DNF	LAG DNF	RIV DNF	SIR 1e	16	3e	Bruce McLaren, McLaren M6A-Chevrolet

Bronnen

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Surtees op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

Voetnoten

↑ De motor die onder de naam "Ford" werd ingezet was in feite van Cosworth, de Cosworth DFV-V8
↑ Hailwood had de avond voor deze race in zijn privé-auto geslapen. Hij was stiekem op stap geweest en was bang dat hij teambaas Surtees zou wekken.
↑ Constructeurskampioenschap
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Motor
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Versnellingsbak
↑ ^a ^b Oliedruk
↑ ^a ^b Niet ingeschreven als constructeur
↑ ^a ^b ^c ^d Elektrisch probleem
↑ ^a ^b Brandstofdruk
↑ Valse start
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x ^y ^z ^aa ^ab ^ac ^ad ^ae ^af ^ag Ongeval
↑ ^a ^b ^c Oververhitting
↑ Ziekte
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p Wielophanging
↑ Zuiger
↑ Gijs van Lennep en Sam Posey mochten in de training strijden om de auto van de zieke Rolf Stommelen. Posey was de snelste en reed de race
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Brandstofsysteem
↑ ^a ^b ^c Niet geklasseerd
↑ Remmen
↑ Auto ter beschikking gesteld aan Tim Schenken
↑ Lekke band en ongeval
↑ ^a ^b ^c Steekas
↑ ^a ^b Olielekkage
↑ ^a ^b Band
↑ ^a ^b Handling (weggedrag)
↑ Technische problemen
↑ ^a ^b ^c Transmissie
↑ ^a ^b Koppeling
↑ Teruggetrokken na het fatale ongeluk van Helmuth Koinigg.
↑ De mislukte poging van Jorge de Bagration om aan de Spaanse GP van 1974 deel te nemen was het gevolg van een ongunstige samenloop van omstandigheden. Hij zou meedoen voor het team Surtees en stond op de inschrijflijst. Deze inschrijflijst is echter verdwenen toen de vertrekkende president van de Spaanse Motorsportfederatie zijn bureau opruimde. Toen er een nieuwe inschrijflijst werd gemaakt, werd De Bagration door sponsorproblemen niet op deze lijst vermeld. Of hij wel of niet in staat zou zijn om te racen met zijn weinige steun, zou hij toch op de inschrijflijst gestaan moeten hebben. Dit beëindigde de hoop van De Bagration om deel te nemen in de Formule 1.
↑ Gediskwalificeerd wegens reparatie (brandstofleiding) langs de baan
↑ Afgebroken vleugelsteun door trillingen
↑ Aangeduwd bij de start
↑ ongeval tijdens training
↑ Blessure

[1] De motor die onder de naam "Ford" werd ingezet was in feite van Cosworth, de Cosworth DFV-V8

[2] Hailwood had de avond voor deze race in zijn privé-auto geslapen. Hij was stiekem op stap geweest en was bang dat hij teambaas Surtees zou wekken.

[3] Constructeurskampioenschap

[motor-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Motor

[versnellingsbak-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Versnellingsbak

[oliedruk-6] Oliedruk

[constructeur-7] Niet ingeschreven als constructeur

[elektrisch-8] Elektrisch probleem

[brandstofdruk-9] Brandstofdruk

[10] Valse start

[ongeval-11] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x ^y ^z ^aa ^ab ^ac ^ad ^ae ^af ^ag Ongeval

[oververhitting-12] Oververhitting

[13] Ziekte

[wielophanging-14] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p Wielophanging

[15] Zuiger

[16] Gijs van Lennep en Sam Posey mochten in de training strijden om de auto van de zieke Rolf Stommelen. Posey was de snelste en reed de race

[brandstofsysteem-17] Brandstofsysteem

[geklasseerd-18] Niet geklasseerd

[19] Remmen

[20] Auto ter beschikking gesteld aan Tim Schenken

[21] Lekke band en ongeval

[steekas-22] Steekas

[olielekkage-23] Olielekkage

[band-24] Band

[handling-25] Handling (weggedrag)

[26] Technische problemen

[transmissie-27] Transmissie

[koppeling-28] Koppeling

[29] Teruggetrokken na het fatale ongeluk van Helmuth Koinigg.

[30] De mislukte poging van Jorge de Bagration om aan de Spaanse GP van 1974 deel te nemen was het gevolg van een ongunstige samenloop van omstandigheden. Hij zou meedoen voor het team Surtees en stond op de inschrijflijst. Deze inschrijflijst is echter verdwenen toen de vertrekkende president van de Spaanse Motorsportfederatie zijn bureau opruimde. Toen er een nieuwe inschrijflijst werd gemaakt, werd De Bagration door sponsorproblemen niet op deze lijst vermeld. Of hij wel of niet in staat zou zijn om te racen met zijn weinige steun, zou hij toch op de inschrijflijst gestaan moeten hebben. Dit beëindigde de hoop van De Bagration om deel te nemen in de Formule 1.

[31] Gediskwalificeerd wegens reparatie (brandstofleiding) langs de baan

[32] Afgebroken vleugelsteun door trillingen

[33] Aangeduwd bij de start

[34] val tijdens training

[35] Blessure

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

Huidige constructeurs (2024):	Alpine · Aston Martin · Ferrari · Haas · McLaren · Mercedes · RB · Red Bull · Sauber · Williams
Voormalige constructeurs:	AFM · AGS · Alfa Romeo · AlphaTauri · Alta · Amon · Andrea Moda · Apollon · Arrows · Arzani-Volpini · Aston Butterworth · ATS (Duitsland) · ATS (Italië) · BAR · Behra-Porsche · Bellasi · Benetton · BMS · BMW · Boro · Brabham · Brawn · BRM · BRP · Bugatti · Caterham · Cisitalia · Coloni · Connaught · Connew · Cooper · Cosworth · Dallara · De Tomaso · Delahaye · Derrington-Francis · Eagle · Eiffelland · Embassy Hill · Emeryson · EMW · ENB · Ensign · ERA · EuroBrun · Ferguson · Fittipaldi · Fondmetal · Footwork · Force India · Forti · Frazer Nash · Fry · Frank Williams Racing Cars · Gilby · Gordini · Greifzu · Haas Lola · Hesketh · Honda · HRT · HWM · Jaguar · JBW · Jordan · Kauhsen · Klenk · Kojima · Kurtis Kraft · Lancia · Larrousse · LDS · LEC · Leyton House · Life · Ligier · Lola · Lotus (1958-1994) · Lotus (2010-2011) · Lotus (2012-2015) · Lyncar · Maki · Manor · March · Martini · Marussia · Maserati · Matra · MBM · McGuire · Merzario · Midland · Milano · Minardi · Modena · Onyx · OSCA · Osella · Pacific · Parnelli · Penske · Porsche · Prost · Racing Point · RAM · Realpha · Rebaque · Renault F1 Team · Reynard · Rial · Scarab · Scirocco · Shadow · Shannon · Simtek · Spirit · Spyker · Stebro · Stewart · Super Aguri · Surtees · Talbot · Talbot-Lago · Tec-Mec · Tecno · Theodore · Token · Toleman · Toyota · Trojan · Tyrrell · Vanwall · Veritas · Virgin · Wolf · Zakspeed
Voorgestelde constructeurs:	DAMS · FIRST · Prodrive · Stefan · US F1

Geschiedenis

Auto's

Formule 1-resultaten

Can-AM-resultaten Team Surtees

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.