Wikipedia

Trybunał Konstytucyjny (Polska)

polski sąd konstytucyjny

Trybunał Konstytucyjny (TK) – polski sąd konstytucyjny, organ władzy sądowniczej. Został utworzony w 1982 i rozpoczął działalność orzeczniczą w 1986. Jego podstawowym zadaniem jest sądowa kontrola konstytucyjności prawa: kontrolowanie zgodności norm prawnych niższego rzędu (rangi ustawowej lub podustawowej) z normami prawnymi wyższego rzędu, przede wszystkim z Konstytucją i niektórymi umowami międzynarodowymi (tzw. sąd prawa).

Trybunał Konstytucyjny
Ilustracja
Gmach Trybunału Konstytucyjnego przy al. Jana Chrystiana Szucha 12a w Warszawie (2016)
Obszar właściwości

Rzeczpospolita Polska

Podstawa prawna

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (art. 188–197), ustawa z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz.U. z 2019 r. poz. 2393), ustawa z dnia 30 listopada 2016 r. o statusie sędziów Trybunału Konstytucyjnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 1422), uchwała Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 lipca 2017 r. w sprawie Regulaminu Trybunału Konstytucyjnego (M.P. z 2017 r. poz. 767)

Organizacja wewnętrzna
Skład

15 sędziów wybieranych indywidualnie przez Sejm bezwzględną większością na 9 lat, ponowny wybór niedopuszczalny

Przewodniczy

Prezes Trybunału Konstytucyjnego, wybierany na 6 lat, ponowny wybór niedopuszczalny

Pozostałe organy

Zgromadzenie Ogólne

Funkcjonowanie
Okres funkcjonowania

od 26 marca 1982

Siedziba

Warszawa

Język urzędowy

polski

Strona internetowa
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych
Polska
Godło RP
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Polski
System prawny
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Wybory
Polityka zagraniczna
Wejście do siedziby Trybunału Konstytucyjnego
Julia Przyłębska – prezes Trybunału Konstytucyjnego
Prezes Trybunału Andrzej Rzepliński z Wojciechem Hermelińskim – sędzią TK i przewodniczącym Państwowej Komisji Wyborczej (2015)
Prezesi i wiceprezesi Trybunału Konstytucyjnego w latach 2006–2016. Stoją od lewej: Marek Mazurkiewicz, Andrzej Mączyński, Janusz Niemcewicz, Jerzy Stępień, Bohdan Zdziennicki i Andrzej Rzepliński (2010)
Wielka sala rozpraw, w której Trybunał orzeka w pełnym składzie
Wielka sala rozpraw, po lewej miejsca zajmowane przez wnioskodawców oraz przedstawiciela Prokuratora Generalnego
Miejsca przedstawicieli Sejmu i Rady Ministrów
Mała sala rozpraw, w której Trybunał orzeka w składzie trzy- i pięcioosobowym
Parter budynku Trybunału Konstytucyjnego, widoczne wejście do małej sali rozpraw

Trybunał Konstytucyjny ma siedzibę w Warszawie, przy al. Jana Chrystiana Szucha 12a.

Historia

edytuj

Sądowa kontrola konstytucyjności prawa była przedmiotem dyskusji w środowiskach naukowych oraz debat politycznych w okresie II Rzeczypospolitej[1].

W okresie PRL ustanowienie sądu konstytucyjnego stało się postulatem formułowanym przez wiele środowisk w okresie przełomu politycznego lat 1980–1981[2]. Powołania TK domagały się m.in. adwokatura oraz Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”. Postulat powołania niezawisłego Trybunału Konstytucyjnego lub odpowiedniej Izby Sądu Najwyższego był jednym z postulatów zawartych w uchwale I Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ „Solidarność” z 7 października 1981[3].

Trybunał Konstytucyjny ustanowiono ustawą z dnia 26 marca 1982 r. o zmianie Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej[4]. Ponieważ wprowadzony wtedy do Konstytucji art. 33a liczył tylko siedem zdań, konieczne było opracowanie ustawy, która regulowałaby funkcjonowanie TK[5]. Proces jej powstawania był skomplikowany i długotrwały[5]. Łącznie opracowano 15 projektów tego aktu prawnego[6]. Ostatecznie ustawa o Trybunale Konstytucyjnym została uchwalona przez Sejm 29 kwietnia 1985[7], a formalnie Trybunał rozpoczął działalność orzeczniczą 1 stycznia 1986[8]. Jego członkami było 12 sędziów[9].

Pierwszy wniosek do TK, któremu nadano sygnaturę U 1/86, został złożony 24 stycznia 1986 przez Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu[8]. Wnioskodawcy zwrócili się w nim o uznanie za niegodne z Konstytucją PRL dwóch paragrafów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w użytkowania wieczyste gruntów i sprzedaży nieruchomości państwowych, kosztów i rozliczeń z tym związanych oraz zarządzania sprzedanymi nieruchomościami. W swoim orzeczeniu, wydanym w składzie trzyosobowym 28 maja 1986, Trybunał wbrew stanowisku rządu uznał zaskarżone przepisy za niezgodne z Konstytucją i ustawą z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości[8]. Na wniosek Rady Ministrów, która wystąpiła o ponowne rozpatrzenie sprawy w pełnym składzie, Trybunał Konstytucyjny 5 listopada 1986 potwierdził niekonstytucyjność badanych przepisów[10].

Pozycja i kompetencje Trybunału były ograniczone. Orzeczenia o niekonstytucyjności ustaw nie były ostateczne i mogły zostać odrzucone uchwałą Sejmu podjętą większością 2/3 głosów (w praktyce zdarzało się, że nie poddawano tych orzeczeń pod głosowanie, co wprowadzało swego rodzaju stan zawieszenia), a uchwały w sprawie powszechnie obowiązującej wykładni ustaw mogła podejmować tylko Rada Państwa (która tylko raz, w latach 50. XX w., tj. przed utworzeniem TK, skorzystała z tego uprawnienia).

Pomimo wspomnianych ograniczeń, Trybunałowi udało się stworzyć samodzielne i wartościowe orzecznictwo[11] (m.in. klauzule demokratycznego państwa prawnego, równości wobec prawa, niedziałania prawa wstecz).

Po przemianach politycznych 1989 roku pozycja Trybunału Konstytucyjnego uległa wzmocnieniu: uzyskał on prawo (po zniesionej Radzie Państwa) do ustalania powszechnie obowiązującej wykładni ustaw. Niemniej jednak utrzymano możliwość odrzucania przez Sejm większością 2/3 głosów orzeczeń o niekonstytucyjności ustaw (w przeciwieństwie do lat osiemdziesiątych uzyskanie takiej większości w następnej dekadzie nie było jednak proste). Do czasu uchwalenia nowej ustawy zasadniczej w 1997 roku, Trybunał musiał dostosować dawne przepisy konstytucyjne do nowych realiów ustrojowych, politycznych i społecznych.

20 października 1993 roku Trybunał podjął uchwałę w sprawie wykładni art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym, sygn. akt W 6/93[12], w której stwierdził, że:

  • Sejm ma obowiązek rozpatrzenia orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności ustawy z Konstytucją nie później niż w okresie sześciu miesięcy od dnia przedstawienia orzeczenia Sejmowi przez Prezesa Trybunału Konstytucyjnego,
  • w przypadku uznania orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego za zasadne Sejm powinien dokonać odpowiednich zmian w ustawie objętej orzeczeniem bądź uchylić ją w części lub w całości w terminie określonym w art. 7 ust. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, oraz
  • orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności ustawy z Konstytucją, które nie zostało rozpatrzone przez Sejm w terminie sześciu miesięcy od dnia przedstawienia Sejmowi orzeczenia przez Prezesa Trybunału Konstytucyjnego, ma (zachowuje) moc obowiązującą i powoduje uchylenie ustawy z dniem ogłoszenia w Dzienniku Ustaw obwieszczenia Prezesa Trybunału Konstytucyjnego o utracie mocy obowiązującej ustawy.

Rozwiązania wzmacniające pozycję Trybunału wprowadziły Konstytucja RP z 1997 roku oraz ustawa z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym[13]. Ustawa ta została zastąpiona po 18 latach nową – ustawą z dnia 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym, która weszła w życie 30 sierpnia 2015[14].

Po wejściu w życie Konstytucji z 1997:

  • liczba sędziów wzrosła z 12 do 15, co uzasadniono rozszerzeniem zakresu właściwości Trybunału, w szczególności o rozpatrywanie skarg konstytucyjnych[15]
  • wydłużono kadencję sędziego z 8 do 9 lat[16]
  • Trybunał utracił kompetencję do ustalania (w trybie uchwał o charakterze abstrakcyjnym) tzw. powszechnie obowiązującej wykładni przepisów prawa[17]
  • Sejm, na mocy przepisu przejściowego, mógł jeszcze przez dwa lata (do 17 października 1999) odrzucić większością 2/3 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego o niekonstytucyjności ustaw, ale tylko tych uchwalonych przed wejściem w życie nowej ustawy zasadniczej. Nie dotyczyło to także orzeczeń wydanych w następstwie pytań prawnych kierowanych do Trybunału przez sądy (te były ostateczne)[18].

Kryzys wokół Trybunału Konstytucyjnego (od 2015)

edytuj
Osobny artykuł: Kryzys wokół Trybunału Konstytucyjnego w Polsce.

W czerwcu 2015 Sejm VII kadencji uchwalił nową ustawę o Trybunale Konstytucyjnym normującą m.in. wybór przez Sejm tej kadencji następców wszystkich sędziów TK, których kadencja upływała w 2015[19]. Sejm dokonał wyboru pięciu sędziów na 102. posiedzeniu w dniu 8 października 2015[20], a Sejm VIII kadencji kolejnych pięciu na 3. posiedzeniu 2 grudnia 2015[21]. Wywołało to kryzys w funkcjonowaniu sądu konstytucyjnego.

Od listopada 2015 do grudnia 2016 uchwalono sześć tzw. ustaw naprawczych Trybunału Konstytucyjnego przygotowanych przez Prawo i Sprawiedliwość[22]. 20 grudnia 2016 p.o. prezesa TK Julia Przyłębska włączyła do orzekania trzech sędziów wybranych przez Sejm VIII kadencji na miejsca obsadzone przez Sejm VII kadencji[23]. Według wielu instytucji jest określany jako kontrolowany przez partię Prawo i Sprawiedliwość[24][25][26][27][28][29][30][31].

W wyroku wydanym w maju 2021 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka orzekł, że udział w procesie sędziów powołanych na obsadzone już miejsca w Trybunale Konstytucyjnym narusza art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, tj. prawo do sprawiedliwego procesu[32].

Siedziba

edytuj

W latach 1986–1995 siedziba Trybunału Konstytucyjnego znajdowała się w budynku B w kompleksie budynków Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej[33]. Po zakończeniu prowadzonych w latach 1994–1995 prac modernizacyjnych, Trybunał przeniósł się do budynku dawnego kasyna oficerskiego w dawnym zespole Korpusu Kadetów im. A. Suworowa przy al. Jana Chrystiana Szucha 12a[34].

Pozycja ustrojowa

edytuj

Trybunał Konstytucyjny jest odrębnym od sądów, samodzielnym organem konstytucyjnym państwa[35]. Posiada pozycję niezależną od władzy politycznej: parlamentu, prezydenta RP i Rady Ministrów[11]. Jego ustrój, funkcjonowanie, sposób powoływania sędziów oraz status prawny orzeczeń sprawiają, że jest on całkowicie niezależny od innych organów władzy sądowniczej, takich jak Sąd Najwyższy i Naczelny Sąd Administracyjny[11][36]. Pozostaje także poza systemem Krajowej Rady Sądownictwa[11].

Organami Trybunału Konstytucyjnego są Prezes oraz Zgromadzenie Ogólne Sędziów TK[37].

Trybunał składa się z 15 sędziów, wybieranych indywidualnie przez Sejm na 9 lat spośród osób wyróżniających się wiedzą prawniczą[38]. Ponowny wybór na to stanowisko jest niedopuszczalny[11]. Zgodnie z Konstytucją sędzią Trybunału może zostać osoba „wyróżniająca się wiedzą prawniczą”[39]. Rzeczywiste unormowanie tej kwestii zawiera ustawa o statusie sędziów Trybunału Konstytucyjnego, zgodnie z którą sędzią Trybunału może być osoba, która posiada kwalifikacje wymagane do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Najwyższego lub sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego[40] (m.in. warunek co najmniej 10-letniego stażu pracy na stanowisku sędziego, prokuratora albo wykonywania przez co najmniej 10 lat zawodu adwokata, radcy prawnego lub notariusza)[41]. Konstytucja nie ustanawia innych wymagań dotyczących sędziów, takich jak minimalny wiek czy też sprawowanie mandatów i urzędów w ramach pozostałych władz[42]. Prezesa i Wiceprezesa Trybunału powołuje prezydent RP spośród kandydatów przedstawionych przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów TK[43].

Sędziowie Trybunału Konstytucyjnego są nieusuwalni (wyjątek stanowi uchwała Zgromadzenia Ogólnego Sędziów TK), przysługuje im także immunitet i nietykalność[11]. Niedopuszczalność ponownego wyboru ma gwarantować ich niezawisłość[44].

Trybunał nie może liczyć więcej niż 15 sędziów, a w razie pojawienia się wakatu na stanowisku sędziego jego jak najszybsze wypełnienie jest konstytucyjnym obowiązkiem Sejmu[45]. Trybunał może jednak funkcjonować w zmniejszonym składzie[15]. Powoływanie sędziów w wyniku obsadzania kolejnych zwalnianych miejsc w Trybunale sprawia, że jego skład nie jest wynikiem decyzji Sejmu tylko jednej kadencji. W składzie Trybunału znajdują się sędziowie wybrani przez dwa lub trzy kolejne parlamenty[16]. Ma to sprzyjać apolityczności Trybunału Konstytucyjnego[44] i ułatwić zachowanie bezstronności i niezawisłości wobec zmieniających się większości parlamentarnych[16].

Kompetencja obsadzania stanowisk sędziów Trybunału Konstytucyjnego należy wyłącznie do Sejmu[46]. Daje to Trybunałowi namiastkę demokratycznej legitymizacji niezbędnej do korygowania ustawodawczych decyzji przedstawicielstwa narodu[46].

Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne (nie podlegają dalszemu zaskarżeniu do jakiegokolwiek organu)[47]. Moc powszechnie obowiązująca orzeczenia polega na tym, że wiąże ono wszystkie podmioty prawa, w tym wszystkie organy władzy publicznej[47]. Moc powszechnie obowiązującą mają sentencje orzeczeń TK (a nie ich uzasadnienia)[47]. Waga i moc wiążąca orzeczeń TK są takie same, tj. nie zależą od liczebności składu orzekającego.

Orzeczenia podlegają niezwłocznemu ogłoszeniu w organie (wydawnictwie) urzędowym, w którym akt normatywny był ogłoszony. Jeżeli akt nie był ogłoszony, orzeczenie ogłasza się w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”. Orzeczenie Trybunału wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, jednak Trybunał może określić inny termin utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego (do osiemnastu miesięcy, gdy chodzi o ustawę, a gdy chodzi o inny akt normatywny – do dwunastu miesięcy). W przypadku orzeczeń, które wiążą się z nakładami finansowymi nieprzewidzianymi w ustawie budżetowej, Trybunał Konstytucyjny określa termin utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego po zapoznaniu się z opinią Rady Ministrów. Zasięgnięcie takiej opinii jest obowiązkowe, lecz jej treść nie wiąże Trybunału[48].

Spośród sędziów Trybunału Konstytucyjnego (czynnych lub w stanie spoczynku) prezes Trybunału wskazuje członka Państwowej Komisji Wyborczej[49].

Kompetencje

edytuj

Podstawy konstytucyjne

edytuj

Zakres działania Trybunału określa Konstytucja. Do kompetencji Trybunału Konstytucyjnego należy:

  • orzekanie w sprawach zgodności ustaw[50] z Konstytucją[51],
  • orzekanie w sprawach zgodności ustaw z ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi, których ratyfikacja wymagała uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie[51],
  • orzekanie w sprawach zgodności przepisów prawa wydawanych przez centralne organy państwowe z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi i ustawami,
  • rozpatrywanie skarg konstytucyjnych,
  • rozstrzyganie sporów kompetencyjnych pomiędzy centralnymi konstytucyjnymi organami państwa,
  • orzekanie o zgodności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznych,
  • rozstrzyganie o przejściowej niemożności sprawowania urzędu przez prezydenta Rzeczypospolitej na wniosek Marszałka Sejmu (tylko w wypadku niemożności zawiadomienia przez prezydenta Rzeczypospolitej Marszałka Sejmu o niemożności sprawowania urzędu) i powierzanie Marszałkowi Sejmu tymczasowego wykonywania obowiązków prezydenta Rzeczypospolitej,
  • rozpatrywanie pytań prawnych skierowanych przez sądy (art. 193 Konstytucji).

W przypadku uznania przez Trybunał niezgodności aktu prawnego lub jego przepisu, może spowodować to pozbawienie ich mocy obowiązującej[51].

Do przepisów wydanych przez centralne organy państwowe zalicza się m.in. rozporządzenia z mocą ustawy wydane przez prezydenta na podstawie art. 234 Konstytucji, rozporządzenia o których mowa w art. 92 Konstytucji, Regulaminy Sejmu i Senatu oraz inne uchwały Sejmu i Senatu, jeżeli zawierają postanowienia o charakterze normatywnym[52]. Trybunał uznał także swoją właściwość do kontroli uregulowań o charakterze normatywnym stanowionych przez ogólnokrajowe organy samorządu zawodów zaufania publicznego[53].

Centralnymi konstytucyjnymi organami państwowymi są te organy, których właściwość rozciąga się na cały kraj i które są jednocześnie wymienione w Konstytucji[54]. Rozstrzygnięcie sporu polega na wiążącym wskazaniu organu, który jest właściwy do podjęcia decyzji w danej sprawie[18].

Skutkiem orzeczenia Trybunału o niezgodności celów lub działalności partii politycznej jest wykreślenie jej przez sąd z ewidencji partii politycznych, a tym samym zakaz prowadzenia przez nią działalności publicznej[55].

Trybunał co do zasady nie dokonuje kontroli konstytucyjności prawa między aktami tej samej rangi[55]. Jest związany granicami wniosku, pytania prawnego lub skargi[54]. Zgodnie z zasadą res iudicata nie można wnioskować o ponowne zbadanie przez Trybunał tych samych przepisów[47].

Kontrola norm

edytuj

Podstawowym zadaniem Trybunału jest kontrola normatywnych aktów prawnych: ustaw, umów międzynarodowych oraz innych przepisów prawa wydawanych przez centralne organy państwowe (sądowa kontrola konstytucyjności prawa).

Kontrolę norm dzieli się na kontrolę prewencyjną (określaną też kontrolą a priori) i kontrolę następczą (kontrola a posteriori). Pierwsza, wprowadzona w 1989 roku, ogranicza się do kontroli na podstawie wniosku prezydenta RP i może się odnosić tylko do ustaw już uchwalonych przez Sejm i Senat i przedstawionych prezydentowi do podpisu oraz do umów międzynarodowych przedstawionych prezydentowi do ratyfikacji.

Większe znaczenie ma kontrola następcza. Konstytucyjność aktu normatywnego może zakwestionować niemal każdy organ konstytucyjny państwa – jest to tzw. inicjatywa powszechna. Inicjatywa szczególna pozwala na kwestionowanie tylko takich aktów normatywnych, których treść dotyczy zakresu działania wnioskodawcy. W tym przypadku wnioskodawcą może być określona liczba podmiotów: np. organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego, ogólnokrajowe organy związków zawodowych czy Krajowa Rada Sądownictwa. Kontrola normy prawnej może też być zainicjowana skargą konstytucyjną.

Istnieje też możliwość formułowania tzw. pytań prawnych (jest to tzw. inicjatywa konkretna w odróżnieniu od inicjatywy abstrakcyjnej). Z wnioskiem o rozstrzygnięcie kwestii, czy dany przepis prawny jest zgodny z konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawami, może zwrócić się każdy sąd, jeżeli zależy od tego rozstrzygnięcie konkretnej sprawy toczącej się przed tym sądem. Może to dotyczyć każdej sprawy i w każdym stadium postępowania sądowego[56]. Odpowiedź (orzeczenie) Trybunału wiąże nie tylko sąd, który przedstawił pytanie, ale wszystkie podmioty prawa[56].

Orzeczenia

edytuj
  • Trybunał Konstytucyjny nie może od 1997 ustalać powszechnie obowiązującej wykładni przepisów prawa, jednak może wydawać tzw. wyroki interpretacyjne (zakresowe). Objaśnia w nich, jak należy rozumieć zakwestionowany przepis, aby można było uznać go za zgodny z uregulowaniem zawartym w akcie wyższej rangi. Ustalone przez TK rozumienie takiego przepisu ma charakter powszechnie i ostatecznie wiążący[17].
  • Trybunał w swoich orzeczeniach brał pod uwagę sytuację budżetu państwa[57]. Zarzuty o przedkładanie interesu Skarbu Państwa nad prawa obywatelskie pojawiały się przy okazji wielu wyroków – m.in. w sprawie opłat za studia wieczorowe i zaoczne, Komisji majątkowej, zamrożenia wynagrodzeń sędziów, waloryzacji kwotowej emerytur[58].

Liczba rozpoznawanych spraw

edytuj

Zgodnie z ustawą, prezes Trybunału Konstytucyjnego przedkłada corocznie Sejmowi oraz Senatowi informację o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa TK[59]. Informacja, publikowana na stronach internetowych Sejmu i Senatu w formie druków: sejmowego i senackiego, jest podstawowym dokumentem o działalności Trybunału w danym roku kalendarzowym.

W 2016 do Trybunału Konstytucyjnego wpłynęło 360 wniosków, pytań prawnych i skarg konstytucyjnych, tj. o 42% mniej niż w 2015[60].

Budżet, zatrudnienie i wynagrodzenia

edytuj

Wydatki i dochody Trybunału Konstytucyjnego są realizowane części 06 budżetu państwa[61].

W 2017 wydatki Trybunału Konstytucyjnego wyniosły 31,40 mln zł, a dochody 0,06 mln zł[62]. Przeciętne zatrudnienie w części 06 w przeliczeniu na pełne etaty wyniosło 126 osób (15 sędziów oraz 111 pracowników merytorycznych i pomocniczych), a średnie miesięczne wynagrodzenie brutto 11 941 zł (w tym przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto sędziego Trybunału 28 340 zł)[63].

W ustawie budżetowej na 2018 wydatki Trybunału Konstytucyjnego zaplanowano w wysokości 35,88 mln zł, a przychody 0,03 mln zł[64].

Sygnatury akt

edytuj
  • K – wnioski o stwierdzenie zgodności ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych z Konstytucją oraz zgodności ustaw z umowami międzynarodowymi, których ratyfikacja wymagała uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie oraz do 2004 roku sprawy z zakresu kontroli prewencyjnej (wnioski prezydenta Rzeczypospolitej);
  • Kp – wnioski prezydenta Rzeczypospolitej o stwierdzenie zgodności z Konstytucją ustaw przed ich podpisaniem albo umów międzynarodowych przed ich ratyfikacją;
  • U – wnioski o stwierdzenie zgodności przepisów prawa, wydawanych przez centralne organy państwowe z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawami;
  • P – pytania prawne w sprawie zgodności aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawą;
  • SK – skargi konstytucyjne;
  • Kpt. – wnioski dotyczące rozstrzygania sporów kompetencyjnych pomiędzy centralnymi konstytucyjnymi organami państwa;
  • Pp – wnioski dotyczące stwierdzenia zgodności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznych;
  • M – wnioski marszałka Sejmu o stwierdzenie przeszkody w sprawowaniu urzędu przez prezydenta Rzeczypospolitej oraz powierzeniu Marszałkowi Sejmu tymczasowego wykonywania obowiązków prezydenta Rzeczypospolitej;
  • S – postanowienia Trybunału sygnalizujące uchybienia lub luki w prawie;
  • Tp – pytania prawne podlegające wstępnej kontroli formalnej;
  • Tw – wnioski organów i organizacji, wymienionych w art. 191 ust. l pkt 3–5 Konstytucji podlegające wstępnemu rozpoznaniu;
  • Twn – wnioski podmiotów wymienionych w art. 191 ust. 1 pkt 1 i 2 Konstytucji podlegające wstępnej kontroli formalnej;
  • Kw i Uw – sprawy wszczęte z inicjatywy własnej Trybunału (1986–1997);
  • W – uchwały i postanowienia w przedmiocie powszechnie obowiązującej wykładni ustaw (1990–1997).

Prezesi

edytuj
Lp. Okres pełnienia funkcji Imię i nazwisko Okres zasiadania w Trybunale
1. od 1 XII 1985 do 1 XII 1989 Alfons Klafkowski od 1 XII 1985 do 1 XII 1989
2. od 1 XII 1989 do 19 XI 1993[65] Mieczysław Tyczka od 1 XII 1989 do 17 VI 1994
3. od 19 XI 1993[66] do 1 XII 1997 Andrzej Zoll od 1 XII 1989 do 1 XII 1997
od 1 XII 1997 do 6 I 1998 vacat
4. od 6 I 1998[67] do 5 XI 2006 Marek Safjan od 5 XI 1997 do 5 XI 2006
5. od 6 XI 2006[68] do 25 VI 2008 Jerzy Stępień od 25 VI 1999 do 25 VI 2008
6. od 26 VI 2008[69] do 2 XII 2010 Bohdan Zdziennicki od 2 XII 2001 do 2 XII 2010
7. od 3 XII 2010 do 19 XII 2016 Andrzej Rzepliński od 19 XII 2007 do 19 XII 2016
20 XII 2016 p.o. Julia Przyłębska od 9 XII 2015
8. od 21 XII 2016[a] Julia Przyłębska od 9 XII 2015

Wiceprezesi

edytuj
Lp. Okres pełnienia funkcji Imię i nazwisko Okres zasiadania w Trybunale
1. od 1 XII 1985 do 1 XII 1993 Leonard Łukaszuk od 1 XII 1985 do 1 XII 1993
2. od 1 XII 1993 do 1 XII 2001 Janusz Trzciński od 1 XII 1993 do 1 XII 2001
3. od 2 XII 2001 do 1 XII 2006 Andrzej Mączyński od 1 XII 1997 do 1 XII 2006
4. od 2 XII 2006 do 2 III 2010 Janusz Niemcewicz od 2 III 2001 do 2 III 2010
5. od 3 III 2010 do 2 XII 2010 Marek Mazurkiewicz od 2 XII 2001 do 2 XII 2010
6. od 3 XII 2010 do 26 VI 2017 Stanisław Biernat od 26 VI 2008 do 26 VI 2017
– od 27 VI do 4 VII 2017 vacat –
7. od 5 VII 2017 do 5 VII 2023[70] Mariusz Muszyński od 2 XII 2015
– od 6 VII 2023 vacat –

Sędziowie

edytuj

Zgodnie z pierwotnym brzmieniem art. 34 ust. 1 ustawy z 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym[7] Sejm wybrał w 1985 roku połowę pierwszego składu Trybunału na okres czterech lat, a połowę na okres ośmiu lat. Kadencja sędziego Trybunału Konstytucyjnego początkowo trwała osiem lat. Od 1997 roku – tj. z wejściem w życie obowiązującej Konstytucji RP – kadencja sędziego Trybunału trwa dziewięć lat.

Lp. Kadencja Sejmu Zgłoszony przez Głosów za Okres zasiadania w Trybunale[71][72] Imię i nazwisko Uwagi
1. IX (PRL) „Biuro Polityczne KC PZPR przyjęło zasady politycznej partycypacji składu TK: PZPR – 6 członków, ZSL – 2, SD – 1–2 oraz bezpartyjni 2–3”[73] jednogłośnie[74] od 1 XII 1985 do 17 VI 1986 Henryk de Fiumel zmarł w trakcie kadencji
2. od 1 XII 1985 do 1 XII 1989 Kazimierz Buchała
3. od 1 XII 1985 do 1 XII 1989 Natalia Gajl
4. od 1 XII 1985 do 1 XII 1989 Adam Józefowicz
5. od 1 XII 1985 do 1 XII 1989 Andrzej Kabat
6. od 1 XII 1985 do 1 XII 1989 Alfons Klafkowski od 1 XII 1985 do 1 XII 1989 Prezes TK
7. od 1 XII 1985 do 1 XII 1989 Stanisław Pawela
8. od 1 XII 1985 do 1 XII 1993 Czesław Bakalarski
9. od 1 XII 1985 do 1 XII 1993 Kazimierz Działocha
10. od 1 XII 1985 do 1 XII 1993 Henryk Groszyk
11. od 1 XII 1985 do 1 XII 1993 Leonard Łukaszuk od 1 XII 1985 do 1 XII 1993 Wiceprezes TK
12. od 1 XII 1985 do 13 VIII 1993 Remigiusz Orzechowski zmarł w trakcie kadencji
13. brak informacji 336 (jednogłośnie)[75] od 25 XI 1986 do 30 XI 1993 Maria Łabor-Soroka[76]
14. X (PRL) OKP-ZSL-SD[77] 250[78] od 1 XII 1989 do 31 X 1992 Antoni Filcek zrzekł się urzędu
15. OKP-ZSL-SD[77] 213[79] od 1 XII 1989 do 17 VI 1994 Mieczysław Tyczka od 1 XII 1989 do 19 XI 1993 Prezes TK; zrezygnował ze stanowiska i zrzekł się urzędu
16. OKP-ZSL-SD[77] 201[78] od 1 XII 1989 do 27 V 1995 Janina Zakrzewska zmarła w trakcie kadencji
17. OKP-ZSL-SD[77] 239[78] od 1 XII 1989 do 1 XII 1997 Tomasz Dybowski
18. OKP-ZSL-SD[77] 233[78] od 1 XII 1989 do 1 XII 1997 Wojciech Łączkowski
19. OKP-ZSL-SD[77] 239[78] od 1 XII 1989 do 1 XII 1997 Andrzej Zoll od 19 XI 1993 do 1 XII 1997 Prezes TK[80]
20. I brak informacji 203[81] od 19 II 1993 do 19 II 2001[82] Ferdynand Rymarz
21. II kojarzony z OKP-ZSL[83] 293[84] od 1 XII 1993 do 30 XI 1998[85] Błażej Wierzbowski zrzekł się urzędu
22. SLD[83] od 1 XII 1993 do 31 V 1999[85] Wojciech Sokolewicz zrzekł się urzędu
23. od 1 XII 1993 do 1 XII 2001[85] Zdzisław Czeszejko-Sochacki
24. od 1 XII 1993 do 1 XII 2001[85] Lech Garlicki
25. kojarzony z PSL[83] od 1 XII 1993 do 1 XII 2001[85] Stefan Jan Jaworski
26. SLD[83] od 1 XII 1993 do 1 XII 2001[85] Janusz Trzciński od 1 XII 1993 do 1 XII 2001 Wiceprezes TK
27. brak informacji 217[86] od 27 V 1994 do 27 V 2002[87] Krzysztof Kolasiński
28. UW[83] 289[88] od 21 VII 1995 do 21 VII 2003[89] Jadwiga Skórzewska-Łosiak
29. III UW[90] 235[91] od 5 XI 1997 do 5 XI 2006[92] Teresa Dębowska-Romanowska
30. AWS[90] 274[91] od 5 XI 1997 do 5 XI 2006[92] Marek Safjan od 6 I 1998 do 5 XI 2006 Prezes TK
31. AWS[90] 256[91] od 5 XI 1997 do 5 XI 2006[92] Marian Zdyb
32. AWS[93] 254[94] od 1 XII 1997 do 1 XII 2006[95] Wiesław Johann
33. AWS[93] 240[94] od 1 XII 1997 do 1 XII 2006[95] Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska
34. AWS[93] 263[94] od 1 XII 1997 do 1 XII 2006[95] Andrzej Mączyński od 2 XII 2001 do 1 XII 2006 Wiceprezes TK
35. UW[96] 240[97] od 18 XII 1998 do 18 XII 2007[98] Jerzy Ciemniewski
36. AWS[99] 199[100] od 25 VI 1999 do 25 VI 2008[101] Jerzy Stępień od 6 XI 2006 do 25 VI 2008 Prezes TK
37. UW[102] 364[103] od 2 III 2001 do 2 III 2010[104] Janusz Niemcewicz od 2 XII 2006 do 2 III 2010 Wiceprezes TK
38. IV SLD[105] 299[106] od 2 XII 2001 do 2 XII 2010[107] Marian Grzybowski
39. SLD[105] 291[106] od 2 XII 2001 do 2 XII 2010[107] Marek Mazurkiewicz od 3 III do 2 XII 2010 Wiceprezes TK
40. SLD[105] 378[106] od 2 XII 2001 do 2 XII 2010[107] Mirosław Wyrzykowski
41. SLD[105] 290[106] od 2 XII 2001 do 2 XII 2010[107] Bohdan Zdziennicki od 26 VI 2008 do 2 XII 2010 Prezes TK
42. SLD-PSL-UP[108] 219[109] od 28 V 2002 do 28 V 2011[110] Ewa Łętowska
43. SLD[111] 210[112] od 22 VII 2003 do 22 VII 2012[113] Adam Jamróz
44. V PiS[114] 224[115] od 6 XI 2006 do 6 XI 2015[116] Maria Gintowt-Jankowicz
45. PiS[114] 237[115] od 6 XI 2006 do 6 XI 2015[116] Wojciech Hermeliński
46. LPR-SRP[114] 231[115] od 6 XI 2006 do 6 XI 2015[116] Marek Kotlinowski
47. PiS[117] 224[118] od 2 XII 2006 do 2 XII 2015[119] Zbigniew Cieślak
48. PiS[120] 303[121] od 8 XII 2006 do 8 XII 2015[122] Teresa Liszcz[123]
49. LPR-SRP[120] 207[124] od 8 XII 2006 do 12 III 2007[125] Lidia Bagińska[126] zrzekła się urzędu
50. LPR-SRP[127] 328[128] od 27 IV 2007 do 27 IV 2016[129] Mirosław Granat[130]
51. VI PO[131] 222[132] od 19 XII 2007 do 19 XII 2016[133] Andrzej Rzepliński[134] od 3 XII 2010 do 19 XII 2016 Prezes TK
52. PO[135] 270[136] od 26 VI 2008 do 26 VI 2017[137] Stanisław Biernat od 3 XII 2010 do 26 VI 2017 Wiceprezes TK
53. PO[138] 415[139] od 6 V 2010 do 6 V 2019[b][140] Sławomira Wronkowska-Jaśkiewicz[141]
54. PO[142] 203[143] od 3 XII 2010 do 3 XII 2019[144] Stanisław Rymar[145]
55. PO[142] 348[143] od 3 XII 2010 do 3 XII 2019[144] Piotr Tuleja[145]
56. PO-PSL-poseł niezrzeszony[142] 200[143] od 3 XII 2010 do 3 XII 2019[144] Marek Zubik[145]
57. PO[146] 253[147] od 5 I 2011 do 5 I 2020[c][148] Małgorzata Pyziak-Szafnicka[149]
58. PO-SDPL-SLD-PJN-DKP-poseł niezrzeszony[150] 243[151] od 29 V 2011 do 24 I 2017[152] Andrzej Wróbel zrzekł się urzędu
59. VII PO-PSL-SLD[153] 340[154] od 23 VII 2012 do 23 VII 2021[155] Leon Kieres
Prezydium Sejmu[156] 274[157] od 7 XI 2015[158] Roman Hauser oczekuje na złożenie ślubowania; 3 grudnia 2015 Trybunał Konstytucyjny orzekł, że przepisy ustawy o TK, na mocy których nastąpił jego wybór na sędziego TK, są zgodne z odpowiednimi przepisami Konstytucji RP, a prezydent jest obowiązany do niezwłocznego przyjęcia ślubowania[159].

Sejm VIII kadencji uznał, że uchwała w sprawie wyboru nie ma mocy prawnej[160][161][162].

Prezydium Sejmu[163] 268[164] od 7 XI 2015[165] Krzysztof Ślebzak
Prezydium Sejmu[166] 272[167] od 7 XI 2015[168] Andrzej Jakubecki
Prezydium Sejmu[169] 244[170] (3 XII 2015)[171] Bronisław Sitek 3 grudnia 2015 Trybunał Konstytucyjny orzekł, że przepisy ustawy o TK, na mocy których nastąpił jego wybór na sędziego TK, są niezgodne z odpowiednimi przepisami Konstytucji RP[159].

Sejm VIII kadencji uznał, że uchwała w sprawie wyboru nie ma mocy prawnej[172][173].

Prezydium Sejmu[174] 264[175] (9 XII 2015)[176] Andrzej Sokala
60. VIII PiS[177] 236[178] od 2 XII 2015 do 20 XII 2017[d][179] Henryk Cioch[180] wybrany 2 grudnia 2015, mimo że stanowisko w Trybunale Konstytucyjnym wówczas było już obsadzone przez Romana Hausera, który oczekuje na złożenie ślubowania (według uchwały Sejmu nie było obsadzone[160]);

zmarł w trakcie kadencji.

61. PiS[177] 232[181] od 2 XII 2015 do 12 VII 2017[e][179] Lech Morawski[180] wybrany 2 grudnia 2015, mimo że stanowisko w Trybunale Konstytucyjnym wówczas było już obsadzone przez Krzysztofa Ślebzaka, który oczekuje na złożenie ślubowania (według uchwały Sejmu nie było obsadzone[161]);

zmarł w trakcie kadencji.

62. PiS[177] 236[182] od 2 XII 2015[f][179] Mariusz Muszyński[180] wybrany 2 grudnia 2015, mimo że stanowisko w Trybunale Konstytucyjnym wówczas było już obsadzone przez Andrzeja Jakubeckiego, który oczekuje na złożenie ślubowania (według uchwały Sejmu nie było obsadzone[162]). Od 5 VII 2017 do 5 VII 2023 Wiceprezes TK
WSA w 2018 roku[183] oraz Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu w 2021 r.[184] orzekły, że Mariusz Muszyński jako jeden z tzw. sędziów dublerów jest osobą nieuprawnioną do orzekania w składzie TK, a jego udział w składach orzekających jest niezgodny z prawem.
63. PiS[177] 233[185] od 3 XII 2015[186] Piotr Pszczółkowski[187] wybrany 2 grudnia 2015, mimo że na to stanowisko w Trybunale Konstytucyjnym wybrano wcześniej Bronisława Sitka (przy czym podstawa prawna wyboru Bronisława Sitka została uznana za niezgodną z Konstytucją RP 3 grudnia 2015, zaś Sejm stwierdził brak mocy prawnej jego wyboru[172]).
64. PiS[177] 234[188] od 9 XII 2015[189] Julia Przyłębska[190] wybrana 2 grudnia 2015, mimo że na to stanowisko w Trybunale Konstytucyjnym wybrano wcześniej Andrzeja Sokalę (przy czym podstawa prawna wyboru Andrzeja Sokali została uznana za niezgodną z Konstytucją RP 3 grudnia 2015, zaś Sejm stwierdził brak mocy prawnej jego wyboru[173]).

Od 21 XII 2016 Prezes TK

65. PiS[191] 227[192] od 28 IV 2016[193] Zbigniew Jędrzejewski
66. PiS[194] 231[195] od 20 XII 2016[196] Michał Warciński
67. PiS[197] 234[198] od 27 II 2017 do 19 I 2020[199] Grzegorz Jędrejek[200] zmarł w trakcie kadencji
68. PiS[201] 227[202] od 28 VI 2017[203] Andrzej Zielonacki[204]
69. PiS[205] 248[206] od 18 IX 2017[207] Justyn Piskorski[208] wybrany 15 września 2017 roku na miejsce opróżnione wskutek śmierci sędziego Lecha Morawskiego, który został wybrany na miejsce obsadzone przez Krzysztofa Ślebzaka, który oczekuje na złożenie ślubowania (według uchwały Sejmu nie było obsadzone[161]).
70. PiS[209] 228[210] od 30 I 2018[211] Jarosław Wyrembak[212] wybrany 26 stycznia 2018 roku na miejsce opróżnione wskutek śmierci sędziego Henryka Ciocha, który został wybrany na miejsce wcześniej obsadzone przez Romana Hausera, który oczekuje na złożenie ślubowania (według uchwały Sejmu nie było obsadzone[160])
71. PiS[213] 228[214] od 8 V 2019[215] Wojciech Sych[216]
72. IX PiS[217] 230[218] od 5 XII 2019[219] Krystyna Pawłowicz[220]
73. PiS[221] 230[222] od 5 XII 2019[219] Stanisław Piotrowicz[223]
74. PiS[224] 233[225] od 5 XII 2019[219] Jakub Stelina[226]
75. PiS[227] 239[228] od 7 I 2020[229] Rafał Wojciechowski[230]
76. PiS[231] 234[232] od 9 IV 2020[233] Bartłomiej Sochański[234]
77. PiS[235] 233[236] od 16 II 2022[237] Bogdan Święczkowski[238]

Akty prawne

edytuj
Lp. Akt prawny Data wejścia w życie Data uchylenia Uwagi
1 Konstytucja Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej z dnia 22 lipca 1952 r. (w brzmieniu nadanym przez Ustawę z dnia 26 marca 1982 r. o zmianie Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej[4]) 22 lipca 1952 17 października 1997 Przepisy dotyczące Trybunału weszły w życie 6 kwietnia 1982
1a Ustawa z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym[239]

Uchwały wykładnicze TK:

  • Uchwała Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 listopada 1991 r., sygn. akt W 2/91[240]
  • Uchwała Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 października 1993 r., sygn. akt W 6/93[241]
  • Uchwała Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 listopada 1994 r., sygn. akt 10/94[242]
  • Uchwała Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7 marca 1995 r., sygn. akt W 9/94[243]
  • Uchwała Trybunału Konstytucyjnego z dnia 14 czerwca 1995 r., sygn. akt W 19/94[244]
  • Uchwała Trybunału Konstytucyjnego z dnia 5 września 1995 r., sygn. akt W 1/95[245]
 1 stycznia 1986 17 października 1997 Art. 32 i 34 (w brzmieniu pierwotnym) weszły w życie 14 maja 1985
1b Uchwała Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej z dnia 31 lipca 1985 w sprawie szczegółowego postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym[246] 1 stycznia 1986 17 października 1997
1c Uchwała Trybunału Konstytucyjnego w pełnym składzie z dnia 23 czerwca 1993 w sprawie Regulaminu czynności Trybunału Konstytucyjnego (niepubl.) 23 czerwca 1993 (?) 7 listopada 1997
2 Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997[247] 17 października 1997
2a Ustawa z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym[248] 17 października 1997 30 sierpnia 2015
2b Uchwała Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 października 1997 r. w sprawie regulaminu Trybunału Konstytucyjnego[249] 7 listopada 1997 19 listopada 2006
2c Uchwała Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 października 2006 r. w sprawie Regulaminu Trybunału Konstytucyjnego[250] 19 listopada 2006 30 sierpnia 2015
3 Ustawa z dnia 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym[251] 30 sierpnia 2015 16 sierpnia 2016
  • Art. 108 ust. 3 wszedł w życie 1 stycznia 2016
  • W przypadku sędziów Trybunału, których kadencja upływa w roku 2015 termin na złożenie wniosku, o którym mowa w art. 19 ust. 2, wynosi 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy. 8 października 2015 Sejm dokonał wyboru uzupełniającego sędziów TK w trybie art. 137 ustawy.
  • 3 grudnia 2015 Trybunał orzekł, że przepisy ustawy o TK, na mocy których nastąpił wybór na sędziego TK (przez Sejm VII kadencji) osób, których kadencja rozpoczyna się w grudniu 2015, są niezgodne z odpowiednimi przepisami Konstytucji RP[159]. 2 grudnia Sejm VIII kadencji wybrał m.in. sędziów, których kadencja rozpoczyna się 3 oraz 9 grudnia 2015.
3a Uchwała Zgromadzenia Ogólnego sędziów Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 września 2015 r. w sprawie Regulaminu Trybunału Konstytucyjnego[252] 21 września 2015 16 sierpnia 2016
4 Ustawa z dnia 22 lipca 2016 r. o Trybunale Konstytucyjnym[253]. 16 sierpnia 2016 20 grudnia 2016
5a Ustawa z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym[254] 3 stycznia 2017
  • art. 1–6 weszły w życie z dniem 20 grudnia 2016
  • art. 16–32 weszły w życie z dniem 1 stycznia 2018
5b Ustawa z dnia 30 listopada 2016 r. o statusie sędziów Trybunału Konstytucyjnego[255] 3 stycznia 2017
  • art. 1-6, art. 16, art. 17, art. 19, art. 31, art. 35 weszły w życie z dniem 20 grudnia 2016
5c Ustawa z dnia 13 grudnia 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym oraz ustawę o statusie sędziów Trybunału Konstytucyjnego[256] 3 stycznia 2017
  • art. 1-3, art. 12 oraz art. 16-22 weszły w życie z dniem 20 grudnia 2016
  • art. 4, art. 5 i art. 8 weszły w życie z dniem 1 stycznia 2018
5d Uchwała Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 lipca 2017 r. w sprawie Regulaminu Trybunału Konstytucyjnego[257] 1 sierpnia 2017

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Ustawa z 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz.U. z 2016 r. poz. 2072) weszła w życie 20 grudnia 2016 r. Część jej przepisów, w tym także ten, że kadencja prezesa TK trwa 6 lat, weszły w życie 3 stycznia 2017 r. Julia Przyłębska została powołana na stanowisko prezesa TK 21 grudnia 2016 r.
  2. ↑ W uchwale Sejmu nie określono dnia rozpoczęcia kadencji. Zob. M.P. z 2010 r. nr 38, poz. 525.
  3. ↑ W uchwale Sejmu nie określono dnia rozpoczęcia kadencji. Zob. M.P. z 2011 r. nr 4, poz. 39.
  4. ↑ W uchwale Sejmu nie określono dnia rozpoczęcia kadencji. Zob. M.P. z 2015 r. poz. 1182.
  5. ↑ W uchwale Sejmu nie określono dnia rozpoczęcia kadencji. Zob. M.P. z 2015 r. poz. 1183.
  6. ↑ W uchwale Sejmu nie określono dnia rozpoczęcia kadencji. Zob. M.P. z 2015 r. poz. 1184.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Robert Alberski: Trybunał Konstytucyjny w polskich systemach politycznych. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2010, s. 93. ISBN 978-83-229-3146-2.
  2. ↑ Robert Alberski: Trybunał Konstytucyjny w polskich systemach politycznych. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2010, s. 104. ISBN 978-83-229-3146-2.
  3. ↑ Robert Alberski: Trybunał Konstytucyjny w polskich systemach politycznych. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2010, s. 104–105. ISBN 978-83-229-3146-2.
  4. ↑ a b Dz.U. z 1982 r. nr 11, poz. 83.
  5. ↑ a b Hanna Dębska: Władza, symbol, prawo. Społeczne tworzenie Trybunału Konstytucyjnego. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2015, s. 134. ISBN 978-83-7666-378-4.
  6. ↑ Robert Alberski: Trybunał Konstytucyjny w polskich systemach politycznych. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2010, s. 112. ISBN 978-83-229-3146-2.
  7. ↑ a b Dz.U. z 1985 r. nr 22, poz. 98, ze zm.
  8. ↑ a b c Robert Alberski: Trybunał Konstytucyjny w polskich systemach politycznych. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2010, s. 131. ISBN 978-83-229-3146-2.
  9. ↑ Art. 13 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. z 1985 r. nr 22, poz. 98).
  10. ↑ Robert Alberski: Trybunał Konstytucyjny w polskich systemach politycznych. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2010, s. 132. ISBN 978-83-229-3146-2.
  11. ↑ a b c d e f Wiesław Skrzydło, Sabina Grabowska, Radosław Grabowski (red.): Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz encyklopedyczny. Warszawa: Wolters Kluwer Polska, 2009, s. 586. ISBN 978-83-7601-686-3.
  12. ↑ Dz.U. z 1993 r. nr 105, poz. 481.
  13. ↑ Dz.U. z 1997 r. nr 102, poz. 643, ze zm.
  14. ↑ Kancelaria Sejmu RP: Internetowy System Aktów Prawnych. isap.sejm.gov.pl. [dostęp 2015-07-31].
  15. ↑ a b Leszek Garlicki (red.): Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz. Tom IV. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2005, s. 4 (Rozdział VIII. artykuł 194). ISBN 83-7059-730-0.
  16. ↑ a b c Leszek Garlicki (red.): Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz. Tom IV. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2005, s. 8 (Rozdział VIII. artykuł 194). ISBN 83-7059-730-0.
  17. ↑ a b Piotr Winczorek: Komentarz do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku. Warszawa: Wydawnictwo Liber, 2008, s. 371. ISBN 978-83-7206-082-2.
  18. ↑ a b Piotr Winczorek: Komentarz do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku. Warszawa: Wydawnictwo Liber, 2008, s. 368. ISBN 978-83-7206-082-2.
  19. ↑ Dz.U. z 2015 r. poz. 1064.
  20. ↑ VII kadencja. Podjęte uchwały (druki 3955–3958). [w:] Sejm Rzeczypospolitej Polskiej [on-line]. sejm.gov.pl. [dostęp 2016-05-04].
  21. ↑ Przebieg procesu legislacyjnego. Druk nr 56. Lista kandydatów na sędziów Trybunału Konstytucyjnego. [w:] Sejm Rzeczypospolitej Polskiej [on-line]. sejm.gov.pl, 2 grudnia 2015. [dostęp 2016-05-04].
  22. ↑ Tomasz Pietryga. Perły i buble prawne 2016 roku. „Rzeczpospolita”, s. A1, 30 grudnia 2016. 
  23. ↑ Małgorzata Kryszkiewicz, Grzegorz Osiecki. Twarda linia Prawa i Sprawiedliwości. „Dziennik Gazeta Prawna”, s. A6, 21 grudnia 2016. 
  24. ↑ Andrzej Mendel-Nykorowycz, A one-two punch to the rule of law in Poland [online], ecfr.eu [dostęp 2020-10-28] (ang.).
  25. ↑ Marcin Matczak, Poland’s Constitutional Crisis:Facts and interpretations [online], The Foundation for Law, Justice and Society [dostęp 2020-10-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-12] (ang.).
  26. ↑ Christian Davies, Hostile Takeover: How Law and Justice Captured Poland’s Courts [online], freedomhouse.org [dostęp 2020-10-28] (ang.).
  27. ↑ Krzysztof Burnetko, Dublerzy? Tak, dublerzy! [online], www.polityka.pl, 2019 [dostęp 2020-10-28] (pol.).
  28. ↑ Skarga na sędziów dublerów w Trybunale Konstytucyjnym przyjęta w Strasburgu [online], www.rp.pl [dostęp 2020-10-28] (pol.).
  29. ↑ l, Trybunał w Strasburgu wypowie się o orzekaniu przez „dublerów” w TK [online], Prawo.pl, 12 września 2019 [dostęp 2020-10-28] (pol.).
  30. ↑ NSA przecina spór o sędziów dublerów: PiS unieważnił wybór trzech sędziów TK [online], prawo.gazetaprawna.pl [dostęp 2020-10-28].
  31. ↑ „Siła jest kobietą”, „Policjanci, macie żony”. Protesty w wielu miastach, w Katowicach przepychanki z policją [online], TVN24 [dostęp 2020-10-28] (pol.).
  32. ↑ „ETPCz: Trybunał Konstytucyjny z udziałem osoby wybranej na zajęte już miejsce w TK nie jest sądem powołanym „zgodnie z ustawą” [online], Biuletyn Informacji Publicznej RPO [dostęp 2021-05-07] (pol.).
  33. ↑ Kancelaria Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej. Spis telefonów. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1994, s. 88.
  34. ↑ Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 127. ISBN 83-908950-8-0.
  35. ↑ Wielka Encyklopedia PWN. Tom 28. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 61. ISBN 83-01-14363-0.
  36. ↑ Piotr Winczorek: Komentarz do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku. Warszawa: Wydawnictwo Liber, 2008, s. 361. ISBN 978-83-7206-082-2.
  37. ↑ Dz.U. z 2019 r. poz. 2393, art. 5.
  38. ↑ W art. 194 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej jest napisane, że Trybunał Konstytucyjny składa się z 15 sędziów, wybieranych indywidualnie przez Sejm na 9 lat (...).
  39. ↑ Art. 194 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. z 1997 r. nr 78, poz. 483, ze zm.).
  40. ↑ Art. 3 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. statusie sędziów Trybunału Konstytucyjnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 1422).
  41. ↑ Art. 30 § 1 z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz.U. z 2024 r. poz. 622).
  42. ↑ Leszek Garlicki (red.): Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz. Tom IV. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2005, s. 10 (Rozdział VIII. artykuł 194). ISBN 83-7059-730-0.
  43. ↑ Art. 194 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. z 1997 r. nr 78, poz. 483, ze zm.).
  44. ↑ a b Piotr Winczorek: Komentarz do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku. Warszawa: Wydawnictwo Liber, 2008, s. 382. ISBN 978-83-7206-082-2.
  45. ↑ Leszek Garlicki (red.): Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz. Tom IV. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2005, s. 3–4 (Rozdział VIII. artykuł 194). ISBN 83-7059-730-0.
  46. ↑ a b Leszek Garlicki (red.): Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz. Tom IV. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2005, s. 5 (Rozdział VIII. artykuł 194). ISBN 83-7059-730-0.
  47. ↑ a b c d Piotr Winczorek: Komentarz do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku. Warszawa: Wydawnictwo Liber, 2008, s. 369. ISBN 978-83-7206-082-2.
  48. ↑ Piotr Winczorek: Komentarz do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku. Warszawa: Wydawnictwo Liber, 2008, s. 373. ISBN 978-83-7206-082-2.
  49. ↑ Art. 157 § 2 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy (Dz.U. z 2022 r. poz. 1277).
  50. ↑ Zgodnie z art. 34 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz.U. z 2019 r. poz. 2393) przez ustawę rozumie się także akty normatywne, o których mowa w art. 234 Konstytucji, oraz inne akty normatywne, wydane na podstawie przepisów obowiązujących przed wejściem w życie Konstytucji, które miały moc prawną równą mocy prawnej ustawy. Dotyczy to rozporządzeń Prezydenta RP z mocą ustawy wydanych w okresie II Rzeczypospolitej i dekretów wydanych w okresie tzw. Polski Ludowej.
  51. ↑ a b c Wiesław Skrzydło, Sabina Grabowska, Radosław Grabowski (red.): Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz encyklopedyczny. Warszawa: Wolters Kluwer Polska, 2009, s. 587. ISBN 978-83-7601-686-3.
  52. ↑ Piotr Winczorek: Komentarz do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku. Warszawa: Wydawnictwo Liber, 2008, s. 363. ISBN 978-83-7206-082-2.
  53. ↑ Piotr Winczorek: Komentarz do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku. Warszawa: Wydawnictwo Liber, 2008, s. 364. ISBN 978-83-7206-082-2.
  54. ↑ a b Piotr Winczorek: Komentarz do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku. Warszawa: Wydawnictwo Liber, 2008, s. 367. ISBN 978-83-7206-082-2.
  55. ↑ a b Piotr Winczorek: Komentarz do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku. Warszawa: Wydawnictwo Liber, 2008, s. 365. ISBN 978-83-7206-082-2.
  56. ↑ a b Piotr Winczorek: Komentarz do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku. Warszawa: Wydawnictwo Liber, 2008, s. 380. ISBN 978-83-7206-082-2.
  57. ↑ „Trybunał jest wprawdzie sądem prawa, nie może jednak nie dostrzegać, że mamy kryzys finansowy i spadają dochody budżetu państwa”, za: Marek Domagalski, Prawo w czasie kryzysu [online], rp.pl, 10 kwietnia 2013 [zarchiwizowane z adresu 2014-01-31].
  58. ↑ Trybunał Konstytucyjny stał się strażnikiem spadających dochodów państwa. Gazeta Prawna, 2013.
  59. ↑ Art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz.U. z 2019 r. poz. 2393).
  60. ↑ Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2016 roku. Druk nr 2305. sejm.gov.pl, 21 lutego 2018. s. 69. [dostęp 2018-09-10].
  61. ↑ Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 30 czerwca 2016 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie klasyfikacji części budżetowych oraz określenia ich dysponentów (Dz.U. z 2016 r. poz. 1026).
  62. ↑ Sprawozdanie z wykonania budżetu państwa za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2017 r. (druk nr 2559). Tom I. sejm.gov.pl, 29 maja 2018. s. 1/2, 2/8. [dostęp 2017-09-10].
  63. ↑ Informacja o wynikach kontroli wykonania budżetu państwa w 2017 r. w części 06 Trybunał Konstytucyjny. [w:] Najwyższa Izba Kontroli [on-line]. nik.gov.pl, maj 2018. s. 15. [dostęp 2018-09-10].
  64. ↑ Ustawa budżetowa na rok 2018 z dnia 11 stycznia 2018 r.. [w:] Dz.U. poz. 291 [on-line]. isap.sejm.gov.pl, 1 lutego 2018. s. 10, 38. [dostęp 2018-09-10].
  65. ↑ W związku ze złożoną rezygnacją, Uchwałą Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 maja 1993 r. w sprawie odwołania Prezesa Trybunału Konstytucyjnego (M.P. Nr 28, poz. 290) odwołany ze stanowiska z chwilą wyboru nowego Prezesa TK.
  66. ↑ W związku z rezygnacją poprzednika w trakcje kadencji, Uchwałą Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 listopada 1993 r. w sprawie wyboru Prezesa Trybunału Konstytucyjnego (M.P. Nr 62, poz. 558) powołany na stanowisko Prezesa TK.
  67. ↑ M.P. z 1998 r. nr 1, poz. 2.
  68. ↑ M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 804.
  69. ↑ M.P. z 2008 r. nr 53, poz. 470.
  70. ↑ Mariusz Muszyński nie jest już wiceprezesem Trybunału Konstytucyjnego [online], Rzeczpospolita [dostęp 2023-07-07] (pol.).
  71. ↑ Kadencje sędziów – zestawienie. trybunal.gov.pl. [dostęp 2015-11-20].
  72. ↑ Sędziowie Trybunału Konstytucyjnego w latach 1985–2016. trybunal.gov.pl. [dostęp 2016-12-22].
  73. ↑ Procedury nominacji na wybrane stanowiska publiczne – przejrzystość, standardy, rekomendacje [online], s. 19 [dostęp 2018-06-07].
  74. ↑ Sprawozdanie stenograficzne z 2. posiedzenia Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w dniu 12 listopada 1985 r., Sejm PRL IX kad. – Sesja I, Warszawa 1985, łamy 69 i 70; https://bs.sejm.gov.pl/exlibris/aleph/a22_1/apache_media/5KLVG89H67Q4KGM9S1EXKH5MLXMVFI.pdf (ostatni dostęp: 2018-08-27).
  75. ↑ Sprawozdanie stenograficzne z 14. posiedzenia Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w dniach 24 i 25 listopada 1986 r., Sejm PRL IX kad. – Sesja III, Warszawa 1986, łamy 152 i 153; https://bs.sejm.gov.pl/exlibris/aleph/a22_1/apache_media/1G16VC5EBA68XF4H8LDIF9VCPJNY1Y.pdf (ostatni dostęp: 2018-09-02).
  76. ↑ Wybrana w miejsce Henryka de Fiumel.
  77. ↑ a b c d e f Sprawozdanie Stenograficzne z 12 posiedzenia Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w dniach 16 i 17 listopada 1989 r. [online], s. 93–94 [dostęp 2018-09-02].
  78. ↑ a b c d e Sprawozdanie Stenograficzne z 12 posiedzenia Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w dniach 16 i 17 listopada 1989 r. [online], Kontrkandydaci: Zdzisław Czeszejko-Sochacki – 156 głosów za; Lech Garlicki – 158 głosów za; Kazimierz Orzechowski – 104 głosów za, s. 145 [dostęp 2018-06-14].
  79. ↑ Sprawozdanie Stenograficzne z 12 posiedzenia Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w dniach 16 i 17 listopada 1989 r. [online], Kontrkandydat: Kazimierz Działocha – 171 głosów za, s. 124 [dostęp 2018-06-14].
  80. ↑ M.P. z 1993 r. nr 62, poz. 558; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 95.
  81. ↑ 1 kadencja, 38 posiedzenie, 2 dzień (19.02.1993) [online], Kontrkandydat: Andrzej Władysław Wasilewski – 125 głosów za [dostęp 2018-06-14].
  82. ↑ M.P. z 1993 r. nr 10, poz. 67; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 755.
  83. ↑ a b c d e Transitional Justice Working Paper 8. The Constitutional Tribunal [online] [dostęp 2018-06-07] (ang.).
  84. ↑ 2 kadencja, 3 posiedzenie, 1 dzień (17.11.1993) [online], en bloc [dostęp 2018-06-14].
  85. ↑ a b c d e f M.P. z 1993 r. nr 62, poz. 557; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 89-A.
  86. ↑ 2 kadencja, 21 posiedzenie, 2 dzień (27.05.1994) [online] [dostęp 2018-06-14].
  87. ↑ M.P. z 1994 r. nr 33, poz. 263; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 393.
  88. ↑ 2 kadencja, 56 posiedzenie, 1 dzień (21.07.1995) [online], Kontrkandydat: Krzysztof Pietrzykowski – 51 głosów za [dostęp 2018-06-14].
  89. ↑ M.P. z 1995 r. nr 37, poz. 440; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 1143.
  90. ↑ a b c III kadencja: Druk nr 11. Lista kandydatów na stanowiska sędziów Trybunału Konstytucyjnego zgłoszonych Marszałkowi Sejmu [online] [dostęp 2018-06-07].
  91. ↑ a b c 3 kadencja, 1 posiedzenie, 4 dzień (05.11.1997) [online], Kontrkandydat: Marek Mazurkiewicz – 181 głosów za [dostęp 2018-06-14].
  92. ↑ a b c M.P. z 1997 r. nr 82, poz. 789; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 11; posiedzenie 1, głosowanie nr 1.
  93. ↑ a b c III kadencja: Druk nr 12. Lista kandydatów na stanowiska sędziów Trybunału Konstytucyjnego zgłoszonych w związku z upływem kadencji Marszałkowi Sejmu na podstawie art.27a ust.1, 1a i 1b Regulaminu Sejmu [online] [dostęp 2018-06-07].
  94. ↑ a b c 3 kadencja, 3 posiedzenie, 1 dzień (19.11.1997) [online], Kontrkandydat: Bohdan Zdziennicki – 174 głosów za [dostęp 2018-06-14].
  95. ↑ a b c M.P. z 1997 r. nr 83, poz. 810; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 12; posiedzenie 3, głosowanie nr 2.
  96. ↑ III kadencja: Druk nr 765. Lista kandydatów na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego zgłoszonych Marszałkowi Sejmu. (Jerzy Ciemniewski i Bohdan Zdziennicki) [online] [dostęp 2018-06-07].
  97. ↑ 3 kadencja, 39 posiedzenie, 3 dzień (18.12.1998) [online], Kontrkandydat: Bohdan Zdziennicki – 174 głosów za [dostęp 2018-06-14].
  98. ↑ M.P. z 1998 r. nr 46, poz. 646; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 765; posiedzenie 39, głosowanie nr 8.
  99. ↑ III kadencja: Druk nr 1159. Lista kandydatów na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego zgłoszonych Marszałkowi Sejmu (Jerzy Adam Stępień i Bohdan Zdziennicki) [online] [dostęp 2018-06-07].
  100. ↑ 3 kadencja, 52 posiedzenie, 3 dzień (25.06.1999) [online], Kontrkandydat: Bohdan Zdziennicki – 157 głosów za [dostęp 2018-06-14].
  101. ↑ M.P. z 1999 r. nr 23, poz. 332; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 1159; posiedzenie 52, głosowanie nr 10.
  102. ↑ Apolityczny Trybunał Konstytucyjny [online] [dostęp 2018-06-07].
  103. ↑ GŁOSOWANIE Nr 230 – POSIEDZENIE 102. Dnia 02-03-2001 Godz. 09:16 [online] [dostęp 2018-06-14].
  104. ↑ M.P. z 2001 r. nr 9, poz. 149; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 2565; posiedzenie nr 102, głosowanie nr 230.
  105. ↑ a b c d IV kadencja: Druk nr 31. Lista kandydatów na stanowiska sędziów Trybunału Konstytucyjnego zgłoszonych Marszałkowi Sejmu, zgodnie art. 27a ust. 1, 1a i 1b regulaminu Sejmu [online] [dostęp 2018-06-07].
  106. ↑ a b c d GŁOSOWANIE Nr 3 – POSIEDZENIE 4. Dnia 13-11-2001 Godz. 23:18 [online], Kontrkandydaci: Stanisław Biernat – 104 głosów za; Marek Zirk-Sadowski – 94 głosów za [dostęp 2018-06-14].
  107. ↑ a b c d M.P. z 2001 r. nr 42, poz. 672; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 31; posiedzenie 4, głosowanie nr 3.
  108. ↑ IV kadencja: Druk nr 435. Lista kandydatów na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  109. ↑ GŁOSOWANIE Nr 196 – POSIEDZENIE 22. Dnia 23-05-2002 Godz. 20:49 [online], Kontrkandydat: Janusz Kochanowski – 141 głosów za [dostęp 2018-06-14].
  110. ↑ M.P. z 2002 r. nr 21, poz. 371; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 435; posiedzenie 22, głosowanie nr 196.
  111. ↑ IV kadencja: Druk nr 1709. Lista kandydatów na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  112. ↑ GŁOSOWANIE Nr 70 – POSIEDZENIE 52. Dnia 10-07-2003 Godz. 18:14 [online], Kontrkandydat: Andrzej Sokala – 165 głosów za [dostęp 2018-06-14].
  113. ↑ M.P. z 2003 r. nr 37, poz. 514; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 1709; posiedzenie 52, głosowanie nr 70.
  114. ↑ a b c V kadencja: Druk nr 1025. Lista kandydatów na sędziów Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  115. ↑ a b c GŁOSOWANIE Nr 114 – POSIEDZENIE 27. Dnia 27-10-2006 Godz. 16:20 [online], Kontrkandydaci: Andrzej Rzepliński – 152 głosów za; Stanisław Biernat – 140 głosów za; Irena Lipowicz – 109 głosów za [dostęp 2018-06-14].
  116. ↑ a b c M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 792; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 1025.
  117. ↑ V kadencja: Druk nr 1083. Lista kandydatów na sędziów Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  118. ↑ GŁOSOWANIE Nr 87 – POSIEDZENIE 28. Dnia 17-11-2006 Godz. 00:34 [online], Kontrkandydaci: Bogdan Szlachta – 179 głosów za; Stanisław Biernat – 171 głosów za; Andrzej Rzepliński – 157 głosów za [dostęp 2018-06-14].
  119. ↑ M.P. z 2006 r. nr 84, poz. 842; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 1083.
  120. ↑ a b V kadencja: Druk nr 1157. Lista kandydatów na sędziów Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  121. ↑ GŁOSOWANIE Nr 77 – POSIEDZENIE 29. Dnia 08-12-2006 Godz. 11:08 [online] [dostęp 2018-06-14].
  122. ↑ M.P. z 2006 r. nr 89, poz. 919; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 1157.
  123. ↑ Złożyła ślubowanie i podjęła obowiązki sędziego 29 grudnia 2006.
  124. ↑ GŁOSOWANIE Nr 76 – POSIEDZENIE 29. Dnia 08-12-2006 Godz. 11:07 [online] [dostęp 2018-06-14].
  125. ↑ M.P. z 2006 r. nr 89, poz. 918; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 1157.
  126. ↑ Złożyła ślubowanie i podjęła obowiązki sędziego 6 marca 2007.
  127. ↑ V kadencja: Druk nr 1637. Kandydat na sędziego Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  128. ↑ GŁOSOWANIE Nr 28 – POSIEDZENIE 40. Dnia 27-04-2007 Godz. 18:25 [online] [dostęp 2018-06-14].
  129. ↑ M.P. z 2007 r. nr 29, poz. 320; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 1637.
  130. ↑ Złożył ślubowanie i podjął obowiązki sędziego 8 maja 2007.
  131. ↑ VI kadencja: Druk nr 26. Lista kandydatów na sędziego Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  132. ↑ GŁOSOWANIE Nr 4 – POSIEDZENIE 4. Dnia 18-12-2007 Godz. 09:40 [online], Kontrkandydat: Andrzej Sokala – 50 głosów za [dostęp 2018-06-14].
  133. ↑ M.P. z 2008 r. nr 100, poz. 1079; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 26.
  134. ↑ Złożył ślubowanie i podjął obowiązki sędziego 14 stycznia 2008.
  135. ↑ VI kadencja: Druk nr 554. Kandydat na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  136. ↑ GŁOSOWANIE Nr 55 – POSIEDZENIE 17. Dnia 13-06-2008 Godz. 12:56 [online] [dostęp 2018-06-14].
  137. ↑ M.P. z 2008 r. nr 47, poz. 420; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 554.
  138. ↑ VI kadencja: Druk nr 2918. Kandydat na sędziego Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  139. ↑ GŁOSOWANIE Nr 30 – POSIEDZENIE 66. Dnia 06-05-2010 Godz. 20:53 [online] [dostęp 2018-06-14].
  140. ↑ M.P. z 2010 r. nr 38, poz. 525; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 2918.
  141. ↑ Złożyła ślubowanie i podjęła obowiązki sędziego 17 maja 2010.
  142. ↑ a b c VI kadencja: Druk nr 3573. Lista kandydatów na sędziów Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  143. ↑ a b c GŁOSOWANIE Nr 108 – POSIEDZENIE 78. Dnia 26-11-2010 Godz. 11:57 [online], Kontrkandydaci: Krystyna Pawłowicz – 140 głosów za; Andrzej Wróbel – 41 głosów za [dostęp 2018-06-14].
  144. ↑ a b c M.P. z 2010 r. nr 93, poz. 1067; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 3573.
  145. ↑ a b c Tuleja, Rymar i Zubik sędziami TK [online], Wyborcza.pl, 26 listopada 2010 [dostęp 2010-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2010-11-29].
  146. ↑ VI kadencja: Druk nr 3676. Lista kandydatów na sędziego Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  147. ↑ GŁOSOWANIE Nr 247 – POSIEDZENIE 82. Dnia 05-01-2011 Godz. 13:03 [online], Kontrkandydatka: Krystyna Pawłowicz – 149 głosów za [dostęp 2018-06-14].
  148. ↑ M.P. z 2011 r. nr 4, poz. 39; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 3676.
  149. ↑ Złożyła ślubowanie i podjęła obowiązki sędziego 11 stycznia 2011.
  150. ↑ VI kadencja: Druk nr 4144. Lista kandydatów na sędziów Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  151. ↑ GŁOSOWANIE Nr 50 – POSIEDZENIE 93. Dnia 27-05-2011 Godz. 09:40 [online], Kontrkandydat: Piotr Andrzejewski – 148 głosów za [dostęp 2018-06-14].
  152. ↑ M.P. z 2011 r. nr 45, poz. 492; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 4144.
  153. ↑ VII kadencja: Druk nr 507. Kandydat na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  154. ↑ Głosowanie nr 23 na 18. posiedzeniu Sejmu dnia 13-07-2012 r. o godz. 10:46:01 [online] [dostęp 2018-06-14].
  155. ↑ M.P. z 2012 r. poz. 506; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 507.
  156. ↑ VII kadencja: Druk nr 3954. Kandydat na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  157. ↑ Głosowanie nr 3 na 102. posiedzeniu Sejmu dnia 08-10-2015 r. o godz. 19:03:31 [online] [dostęp 2018-06-14].
  158. ↑ M.P. z 2015 r. poz. 1038; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 3954.
  159. ↑ a b c Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 grudnia 2015 r. w sprawie K 34/15 (Dz.U. z 2015 r. poz. 2129); Co orzekł Trybunał Konstytucyjny. Najważniejsze informacje w punktach. tvn24.pl, 3 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-03].
  160. ↑ a b c M.P. z 2015 r. poz. 1131
  161. ↑ a b c M.P. z 2015 r. poz. 1133
  162. ↑ a b M.P. z 2015 r. poz. 1133
  163. ↑ VII kadencja: Druk nr 3955. Kandydat na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  164. ↑ Głosowanie nr 4 na 102. posiedzeniu Sejmu dnia 08-10-2015 r. o godz. 19:04:11 [online] [dostęp 2018-06-14].
  165. ↑ M.P. z 2015 r. poz. 1040; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 3955.
  166. ↑ VII kadencja: Druk nr 3956. Kandydat na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  167. ↑ Głosowanie nr 5 na 102. posiedzeniu Sejmu dnia 08-10-2015 r. o godz. 19:04:46 [online] [dostęp 2018-06-14].
  168. ↑ M.P. z 2015 r. poz. 1039; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 3956.
  169. ↑ VII kadencja: Druk nr 3957. Kandydat na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  170. ↑ Głosowanie nr 6 na 102. posiedzeniu Sejmu dnia 08-10-2015 r. o godz. 19:05:21 [online] [dostęp 2018-06-14].
  171. ↑ M.P. z 2015 r. poz. 1041; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 3957.
  172. ↑ a b M.P. z 2015 r. poz. 1134
  173. ↑ a b M.P. z 2015 r. poz. 1135
  174. ↑ VII kadencja: Druk nr 3958. Kandydat na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  175. ↑ Głosowanie nr 7 na 102. posiedzeniu Sejmu dnia 08-10-2015 r. o godz. 19:05:57 [online] [dostęp 2018-06-14].
  176. ↑ M.P. z 2015 r. poz. 1042; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 3958.
  177. ↑ a b c d e VIII kadencja: Druk nr 56. Lista kandydatów na sędziów Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  178. ↑ Głosowanie nr 6 na 3. posiedzeniu Sejmu dnia 02-12-2015 r. o godz. 18:05:41 [online] [dostęp 2018-06-14].
  179. ↑ a b c Kadencje sędziów – zestawienie.
  180. ↑ a b c Złożył ślubowanie 3 grudnia 2015, dopuszczony do orzekania 20 grudnia 2016.
  181. ↑ Głosowanie nr 8 na 3. posiedzeniu Sejmu dnia 02-12-2015 r. o godz. 18:44:24 [online] [dostęp 2018-06-14].
  182. ↑ Głosowanie nr 10 na 3. posiedzeniu Sejmu dnia 02-12-2015 r. o godz. 19:03:20 [online] [dostęp 2018-06-14].
  183. ↑ Wojciech Czuchnowski, Estera Flieger, WSA: Mariusz Muszyński bez prawa orzekania w Trybunale Konstytucyjnym [online], 24.08.2018, 24 sierpnia 2018 [dostęp 2021-05-07].
  184. ↑ Łukasz Woźnicki, Trybunał w Strasburgu: TK z dublerem nie jest sądem zgodnym z prawem [online], 2021-05-07, 7 maja 2021 [dostęp 2021-05-07].
  185. ↑ Głosowanie nr 13 na 3. posiedzeniu Sejmu dnia 02-12-2015 r. o godz. 19:26:08 [online] [dostęp 2018-06-14].
  186. ↑ M.P. z 2015 r. poz. 1186; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 56.
  187. ↑ Złożył ślubowanie 3 grudnia 2015, dopuszczony do orzekania 12 stycznia 2016.
  188. ↑ Głosowanie nr 12 na 3. posiedzeniu Sejmu dnia 02-12-2015 r. o godz. 19:21:42 [online] [dostęp 2018-06-14].
  189. ↑ M.P. z 2015 r. poz. 1185; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 56.
  190. ↑ Złożyła ślubowanie 9 grudnia 2015, dopuszczona do orzekania 12 stycznia 2016.
  191. ↑ VIII kadencja: Druk nr 369. Kandydat na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  192. ↑ Głosowanie nr 61 na 16. posiedzeniu Sejmu dnia 14-04-2016 r. o godz. 10:46:00 [online] [dostęp 2018-06-14].
  193. ↑ M.P. z 2016 r. poz. 393; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 369.
  194. ↑ VIII kadencja: Druk nr 1046. Kandydat na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  195. ↑ Głosowanie nr 143 na 32. posiedzeniu Sejmu dnia 15-12-2016 r. o godz. 00:50:50 [online] [dostęp 2018-06-14].
  196. ↑ M.P. z 2016 r. poz. 1206; Przebieg procesu legislacyjnego – druk nr 1046.
  197. ↑ VIII kadencja: Druk nr 1310. Kandydat na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  198. ↑ Głosowanie nr 51 na 36. posiedzeniu Sejmu dnia 24-02-2017 r. o godz. 11:50:16 [online] [dostęp 2018-06-14].
  199. ↑ Prof. Jędrejek nowym sędzią TK. Prezydent przyjął ślubowanie. 27 lutego 2017. [dostęp 2017-02-27].
  200. ↑ M.P. z 2017 r. poz. 224.
  201. ↑ VIII kadencja: Druk nr 1584. Kandydat na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  202. ↑ Głosowanie nr 69 na 43. posiedzeniu Sejmu dnia 08-06-2017 r. o godz. 23:51:46 [online] [dostęp 2018-06-14].
  203. ↑ l, Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej / Aktualności / Wydarzenia / Prezydent odebrał ślubowanie od sędziego Trybunału Konstytucyjnego [online], www.prezydent.pl [dostęp 2017-06-28].
  204. ↑ M.P. z 2017 r. poz. 610.
  205. ↑ VIII kadencja: Druk nr 1778. Kandydat na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  206. ↑ Głosowanie nr 3 na 47. posiedzeniu Sejmu dnia 15-09-2017 r. o godz. 09:45:31 [online] [dostęp 2018-06-14].
  207. ↑ Prezydent RP przyjął ślubowanie od nowego sędziego TK Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
  208. ↑ M.P. z 2017 r. poz. 873.
  209. ↑ VIII kadencja: Druk nr 2193. Kandydat na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego [online] [dostęp 2018-06-07].
  210. ↑ Głosowanie nr 93 na 57. posiedzeniu Sejmu dnia 26-01-2018 r. o godz. 11:51:41 [online] [dostęp 2018-06-14].
  211. ↑ Nowy sędzia TK Jarosław Wyrembak złożył ślubowanie. interia.pl, 30 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-30].
  212. ↑ M.P. z 2018 r. poz. 134.
  213. ↑ Druk nr 3382 [online], www.sejm.gov.pl [dostęp 2019-04-27].
  214. ↑ Głosowanie nr 80 na 80. posiedzeniu Sejmu [online], sejm.gov.pl [dostęp 2019-05-07].
  215. ↑ Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej / Aktualności / Nominacje / Prezydent przyjął ślubowanie od nowego sędziego TK [online], www.prezydent.pl [dostęp 2019-05-09].
  216. ↑ M.P. z 2019 r. poz. 414.
  217. ↑ Druk nr 16 [online], www.sejm.gov.pl [dostęp 2019-12-04].
  218. ↑ Głosowanie nr 48 na 1. posiedzeniu Sejmu [online], www.sejm.gov.pl [dostęp 2019-11-26].
  219. ↑ a b c Ślubowanie nowych sędziów TK [online], prezydent.pl, 5 grudnia 2019 [dostęp 2019-12-06].
  220. ↑ M.P. z 2019 r. poz. 1132.
  221. ↑ Druk nr 17 [online], www.sejm.gov.pl [dostęp 2019-12-04].
  222. ↑ Głosowanie nr 50 na 1. posiedzeniu Sejmu [online], www.sejm.gov.pl [dostęp 2019-11-26].
  223. ↑ M.P. z 2019 r. poz. 1133.
  224. ↑ Druk nr 26 [online], www.sejm.gov.pl [dostęp 2019-12-04].
  225. ↑ Głosowanie nr 51 na 1. posiedzeniu Sejmu [online], www.sejm.gov.pl [dostęp 2019-11-26].
  226. ↑ M.P. z 2019 r. poz. 1134.
  227. ↑ Druk nr 50 [online], www.sejm.gov.pl [dostęp 2019-12-27].
  228. ↑ Głosowanie nr 152 na 2. posiedzeniu Sejmu [online], www.sejm.gov.pl [dostęp 2019-12-20].
  229. ↑ Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej / Aktualności / Nominacje / Ślubowanie sędziego Trybunału Konstytucyjnego [online], www.prezydent.pl [dostęp 2020-01-07].
  230. ↑ M.P. z 2019 r. poz. 1197.
  231. ↑ Druk nr 316 [online], www.sejm.gov.pl [dostęp 2020-04-09].
  232. ↑ Głosowanie nr 33 na 9. posiedzeniu Sejmu [online], www.sejm.gov.pl [dostęp 2020-04-06].
  233. ↑ Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej / Aktualności / Nominacje / Ślubowanie sędziego Trybunału Konstytucyjnego [online], www.prezydent.pl [dostęp 2020-04-09].
  234. ↑ M.P. z 2020 r. poz. 340.
  235. ↑ Druk nr 1982 [online], www.sejm.gov.pl [dostęp 2022-02-08].
  236. ↑ Głosowanie nr 33 na 48. posiedzeniu Sejmu [online], www.sejm.gov.pl [dostęp 2022-02-08].
  237. ↑ Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej / Aktualności / Wydarzenia / Ślubowanie sędziego TK [online], www.prezydent.pl [dostęp 2021-02-16].
  238. ↑ M.P. z 2022 r. poz. 203.
  239. ↑ Dz.U. z 1985 r. nr 22, poz. 98, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1989 r. Nr 34, poz. 178 i Nr 73, poz. 436, z 1990 r. Nr 3, poz. 16, Nr 6, poz. 35 i Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 7, poz. 24 i Nr 83, poz. 371, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 13, poz. 59, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 604, tekst jednolity: Dz.U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470.
  240. ↑ Dz.U. z 1991 r. nr 112, poz. 490; poz. 490; OTK 1991, poz. 20.
  241. ↑ Dz.U. Nr 105, poz. 481; OTK 1993, cz. II, poz. 51.
  242. ↑ Dz.U. Nr 132, poz. 684; OTK 1994, cz. II, poz. 48.
  243. ↑ Dz.U. Nr 39, poz. 198; OTK 1995, cz. I, poz. 20 – tzw. „wykładnia wykładni”.
  244. ↑ Dz.U. Nr 78, poz. 396; OTK 1995, cz. I, poz. 23.
  245. ↑ Dz.U. Nr 111, poz. 539; OTK ZU 1995, nr 1, poz. 5.
  246. ↑ Dz.U. z 1985 r. nr 39, poz. 184 oraz Dz.U. z 1995 r. nr 2, poz. 7.
  247. ↑ Dz.U. z 1997 r. nr 78, poz. 483.
  248. ↑ Dz.U. z 1997 r. nr 102, poz. 643, z 1999 Nr 83, poz. 931, z 2000 Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 Nr 98, poz. 1070 i Nr 106, poz. 1149, z 2005 Nr 169, poz. 1417, z 2009 Nr 56, poz. 459 i Nr 178, poz. 1375, z 2010 Nr 182, poz. 1228 i Nr 197, poz. 1307 oraz z 2011 Nr 112, poz. 654.
  249. ↑ M.P. z 1997 r. nr 81, poz. 788, M.P. z 1998 r. nr 11, poz. 191, M.P. z 2000 r. nr 17, poz. 390, M.P. z 2001 r. nr 35, poz. 567 oraz M.P. z 2005 r. nr 40, poz. 542, tekst jednolity: M.P. z 2001 r. nr 41, poz. 668.
  250. ↑ M.P. z 2006 r. nr 72, poz. 720.
  251. ↑ Dz.U. z 2016 r. poz. 293.
  252. ↑ M.P. z 2015 r. poz. 823.
  253. ↑ Dz.U. z 2016 r. poz. 1157.
  254. ↑ Dz.U. z 2019 r. poz. 2393.
  255. ↑ Dz.U. z 2018 r. poz. 1422.
  256. ↑ Dz.U. z 2016 r. poz. 2074.
  257. ↑ M.P. z 2017 r. poz. 767.

Bibliografia

edytuj
  • Z. Czeszejko-Sochacki, Sądownictwo konstytucyjne w Polsce (na tle porównawczym), Warszawa 2003
  • Z. Czeszejko-Sochacki, L. Garlicki, J. Trzciński, Komentarz do ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, Warszawa 1999
  • M. Florczak-Wątor, Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego i ich skutki prawne, „Ars boni et aequi”, Poznań 2006
  • L. Gardocki, Problem tzw. wyroków interpretacyjnych Trybunału Konstytucyjnego, [w:] Teoria i praktyka wykładni prawa, pod red. P. Winczorka, Warszawa 2005
  • Leszek Garlicki (red.): Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz. Tom IV. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2005, s. Rozdział VIII. Sądy i trybunały. ISBN 83-7059-730-0.
  • L. Garlicki, Polskie prawo konstytucyjne. Zarys wykładu, wyd. 9., Warszawa 2005
  • R. Hauser, A. Kabat, Pytanie prawne jako procedura kontroli konstytucyjności prawa, „Przegląd Sejmowy” 2001, nr 1
  • K. Kolasiński, Zaskarżalność ustaw w drodze pytań prawnych do Trybunału Konstytucyjnego, „Państwo i Prawo” 2001, nr 9
  • A. Mączyński, O tak zwanych wyrokach interpretacyjnych Trybunału Konstytucyjnego, [w:] Teoria i praktyka wykładni prawa, pod red. P. Winczorka, Warszawa 2005
  • J. Mikołajewicz, Zasady orzecznicze Trybunału Konstytucyjnego. Zagadnienia teoretycznoprawne. Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2008.
  • J. Mikołajewicz, Orzeczenia zakresowe i interpretacyjne Trybunału Konstytucyjnego jako przejaw kryzysu legitymizacji legalnej, w: Normalność i kryzys. Jedność czy różnorodność., red. J. Oniszczuk, Oficyna Wydawnicza. Szkoła Główna Handlowa, Warszawa 2010.
  • K. Pietrzykowski, O tak zwanych „interpretacyjnych” wyrokach Trybunału Konstytucyjnego, „Przegląd Sądowy” 2004, nr 3
  • P. Radziewicz, Przywrócenie mocy obowiązującej przepisu prawnego jako skutek orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, „Przegląd Sejmowy” 2005, nr 3
  • M. Safjan, Skutki prawne orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego, „Państwo i Prawo” 2003, nr 3
  • Skarga konstytucyjna w prawie polskim, pod red. J. Trzcińskiego, Warszawa 2000
  • J. Trzciński, Orzeczenia interpretacyjne Trybunału Konstytucyjnego, „Państwo i Prawo” 2002, nr 1
  • P. Winczorek: Komentarz do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku. Warszawa: Wydawnictwo Liber, 2008. ISBN 978-83-7206-082-2.
  • A. Wasilewski, Przedstawianie pytań prawnych Trybunałowi Konstytucyjnemu przez sądy, „Państwo i Prawo” 1999, nr 8
  • K. Wojtyczek, Ciężar dowodu i argumentacji w procedurze kontroli norm przez Trybunał Konstytucyjny, „Przegląd Sejmowy” 2004, nr 1
  • J. Zakolska, Problem klauzuli ograniczającej korzystanie z praw i wolności w pracach konstytucyjnych, w poglądach doktryny i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego, „Przegląd Sejmowy” 2005, nr 5

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Trybunał_Konstytucyjny_(Polska)&oldid=75014397”
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy