Przejdź do zawartości

105 mm armata wz. 29 Schneider

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Armata 105 mm wz. 29 Schneider
Ilustracja
Armata 105 mm wz. 29 jako pomnik w Porvoo
Dane podstawowe
Państwo

 Francja
 Polska

Producent

Schneider, Towarzystwo Starachowickich Zakładów Górniczych SA

Rodzaj

Armata polowa

Historia
Produkcja seryjna

1930-1939

Wyprodukowano

ok 150 szt.

Dane taktyczno-techniczne
Kaliber

105 mm

Nabój

105 mm x 390 R

Długość lufy

3240 mm (L/31)

Donośność

15 200 m

Prędkość pocz. pocisku

543 - 670 m/s

Masa

2880 kg (bez wyposażenia)

Kąt ostrzału

0 do +43

Szybkostrzelność

6 strz./min

Obsługa

9 osób

Prędkość marszowa

24 km/h (ciąg konny)
36 km/h (ciąg motorowy)

Armata 105 mm wz. 29 Schneider (105 mm dalekonośna armata polowa wz. 29) – francuska armata polowa powstała w wyniku modernizacji armaty 105 mm wz. 13 Schneider z zakładów Schneider. Używana m.in. przez armie Polski i Finlandii, produkowana także w Polsce.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Na uzbrojeniu armii polskiej armata znalazła się po 1918 roku. W 1930 Polska kupiła od Francji licencję na produkcję tej armaty, jak również pewną liczbę dział wyprodukowanych we Francji. Od 1934 działa były produkowane w Starachowicach, a od 1937 również w Stalowej Woli.

We wrześniu 1939 Polska dysponowała 118 działami wz. 13 i 124 wz. 29 (według innych danych 254 działami obu typów) oraz 203 000 sztuk amunicji do tej armaty. Wraz z haubicami 155 mm stanowiły podstawowy sprzęt dywizjonów artylerii ciężkiej – według etatu każdy dywizjon miał mieć 3 armaty 105 mm i 3 haubice 155 mm.

Część tych armat zdobyli Niemcy podczas kampanii wrześniowej i wprowadzili je do służby pod oznaczeniem 10.5 cm FK 29 (p). W 1940 Finlandia zakupiła od Niemiec 54 egzemplarze tych armat, które dotarły do Finlandii w październiku tego roku i otrzymały oznaczenie 105 K/29. Podczas wojny kontynuacyjnej armaty te stanowiły wyposażenie pięciu dywizjonów artylerii ciężkiej. Łącznie wystrzeliły 144869 szt. amunicji. W czasie wojny kontynuacyjnej Finlandia cierpiała na poważne braki w artylerii dalekonośnej, w związku z czym zakup poważnie wzmocnił fińskie możliwości rażenia oddalonych celów oraz prowadzenia ognia przeciwbateryjnego. Artylerzyści fińscy lubili działa, ale problematyczne okazały się zapłonniki.

Z 54 otrzymanych armat 40 dostarczono na pokładzie S/S Inga 2 października 1940, a 14 dotarło na pokładzie S/S Widor 9 października 1940. Latem 1944 roku 4 Korpus Armii Fińskiej stracił 8 dział na terenie przesmyku karelskiego. W Finlandii stosowano amunicję rozdzielnego ładowania elaborowaną trotylem, szneiderytem oraz amatolem. Nie stosowano nabojów scalonych. Po II wojnie światowej armaty zostały w Finlandii zmodernizowane poprzez wymianę kół drewnianych na pneumatyczne pochodzenia radzieckiego (prawdopodobnie od haubic 122 mm) ponadto pozbyto się przodków, przeniesiono lemiesze na pancerz i dodano odblaski pozycyjne.

Jednostka ognia do armaty wz.29: 40 nb – w tym: z granatem stalowym 39 nb tj. 14 skrz. = 742 kg, z pociskiem wskaźnikowym 1 nb tj. 1 skrz. = 53 kg, ład.miotaj. 40 szt. tj. 3skrz.= 300 kg, zapalniki 45 szt. tj. 2 skrz. = 22 kg. Większa liczba zapalników wynikała z tego, że było ich kilka typów: m.in. RYG. wz.18 (37,5%), wz. 99/15 z krótką zwłoką (50%), wz. 99/15 z długą zwłoką (12,5%). Zagadnienie różnorodności zapalników dotyczyło też innego sprzętu artyleryjskiego WP II RP. W powyższych wyliczeniach nie zastosowano zaokrągleń do pełnych opakowań.

W zbiorach zachowało się przynajmniej dziewięć armat wz. 29.

Nr 241 - W zbiorach prywatnych (prod. francuskiej)

Nr 291 - Muzeum Wojsk Lądowych w Bydgoszczy (prod. francuskiej)

Nr 293 - W zbiorach prywatnych polskich (prod. francuskiej)

Nr 304 - Muzeum Przyrody i Techniki w Starachowicach (prod. polskiej)[1]

Nr 317 - Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie (prod. polskiej)

Nr 319 - W zbiorach prywatnych polskich (prod. polskiej)

Nr 326 - Fińskie Muzeum Artylerii w Hämeenlinna (prod. polskiej)

Nr 3?? - Porvoo w Finlandii jako pomnik, zachowane oryginalne drewniane koła (prod. polskiej)

Nr ??? - Nieustalone miejsce w Finlandii jako pomnik. (prod. nieustalonej)

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Armata 105 mm wz. 29 Schneider wyprodukowana w Starachowicach. Zdjęcia z Fińskiego Muzeum Artylerii i pomnika w Porvoo.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy