Przejdź do zawartości

Aegaeon (księżyc)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aegaeon
Ilustracja
Aegaeon jest widoczny jako kropka w obrębie pierścienia, przemieszczająca się w kolejnych ujęciach
Planeta

Saturn

Odkrywca

Cassini Imaging Team

Data odkrycia

15 sierpnia 2008

Tymczasowe oznaczenie

S/2008 S 1

Charakterystyka orbity
Półoś wielka

167 425 km[1]

Mimośród

0,0002[1]

Okres obiegu

0,808 d[1]

Nachylenie do płaszczyzny Laplace’a

0,001°[1]

Długość węzła wstępującego

317,202°[1]

Argument perycentrum

152,905°[1]

Anomalia średnia

322,771°[1]

Własności fizyczne
Wymiary

1,4 × 0,5 × 0,4 km[2]

Średnia gęstość

0,54 +0,16−0,13 g/cm³[2]

Okres obrotu wokół własnej osi

prawdopodobnie synchroniczny

Albedo

<0,15

Aegaeon (Ajgajon, Saturn LIII) – niewielki księżyc Saturna, zaobserwowany na zdjęciach zrobionych przez sondę Cassini w 2008 roku. Jego nazwa pochodzi od Ajgajona, jednego z hekatonchejrów w mitologii greckiej. Przed nadaniem nazwy księżyc ten posiadał oznaczenie tymczasowe S/2008 S 1.

Księżyc ten krąży w obrębie pierścienia G, prawdopodobnie jest także źródłem jego materii[3]. Orbita księżyca podlega niewielkim oscylacjom z okresem ok. 4 lat, ze względu na rezonans orbitalny 6:7 z wielokrotnie większym Mimasem[4].

Jedno z najlepszych ujęć Aegaeona, ujawniające jego wydłużony kształt

27 stycznia 2011 roku w odległości niecałych 15 000 km od satelity przeleciała sonda Cassini, wykonując zdjęcia o rozdzielczości lepszej niż 100 metrów na piksel. Ujawniły one, że księżyc ten jest silnie wydłużony, o wymiarach 1,4 × 0,5 × 0,4 km. W czasie obserwacji dłuższa oś zwrócona była w kierunku Saturna, co zgadza się z przewidywaniami dotyczącymi synchronicznego obrotu ciała. Powierzchnia Aegaeona jest czerwonawa i bardzo ciemna (ciemniejsza niż jakiegokolwiek innego księżyca wewnątrz orbity Tytana). Możliwym wyjaśnieniem jest, że materiał pierścienia G, z którym oddziałuje Aegaeon pochodzi z powierzchni małych ciał wystawionych na bombardowanie przez komety i meteoroidy. Powierzchnie krążących w pierścieniu E satelitów są natomiast rozjaśniane przez czyste ziarna lodu wyrzucone z Enceladusa. Alternatywna hipoteza proponuje niedawne zderzenie, które mogło pozbawić księżyc zewnętrznej, bogatej w lód powierzchni, pozostawiając ciemne wnętrze[5].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-23]. (ang.).
  2. a b P.C. Thomas et al.: Saturn's Mysterious Arc-Embedded Moons: Recycled Fluff?. [w:] 44th Lunar and Planetary Science Conference [on-line]. marzec 2013. s. 1598. [dostęp 2016-02-22]. (ang.).
  3. Wojtek Rutkowski: Nowy księżyc Saturna rządzi Pierścieniem G. 2009-03-04. [dostęp 2016-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-02)]. (pol.).
  4. Daniel W. E. Green: Cyrkularz MUA nr 9023. 2009-03-03. [dostęp 2012-07-20]. (ang.).
  5. M. M. Hedman, J. A. Burns, P. C. Thomas, M. S. Tiscareno i inni. Physical properties of the small moon Aegaeon (Saturn LIII). „EPSC Abstracts”. 6, s. 531, 2011. (ang.). 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
  • Aegaeon. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-15]. (ang.).
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy