Antoni Brzeżańczyk

Antoni Brzeżańczyk

Antoni Brzeżańczyk (1975)
Data urodzenia	9 stycznia 1919
Data i miejsce śmierci	26 maja 1987 Wiedeń
Obywatelstwo	polskie
Wzrost	178 cm
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole Tarnów Łagiewnianka Kraków Podgórze Kraków Kabel Kraków Strzelecka Poznań Trzemeszno Pogoń Mogilno 1947 Dąb Poznań 1950 Lechia Gdańsk 1951 Budowlani Opole 1951 Budowlani Chorzów 1951–1953 Kolejarz Poznań 25 (4) 1953–1956 Stal Mielec
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1954–1956 Stal Mielec 1956–1957 Polonia Bydgoszcz 1957–1958 Zawisza Bydgoszcz 1958 Resovia 1959–1960 Stal Mielec 1961–1962 Warta Poznań 1964–1966 Polska U-19 1965–1966 Odra Opole 1966 Polska 1967–1968 Olimpia Poznań 1968–1969 Odra Opole 1969–1971 Zagłębie Wałbrzych 1971–1972 Górnik Zabrze 1972–1973 Zagłębie Sosnowiec 1973–1974 Polonia Bytom 1974–1975 Wisłoka Dębica 1975–1976 Feyenoord 1976–1977 Rapid Wiedeń 1978 Admira Wiedeń 1978–1979 AÓ Iraklís 1979–1980 PAOK FC (asystent) 1982–1983 FC Sankt Veit 1983–1984 Wiener SC 1984–1985 SV Breitensee

Antoni Brzeżańczyk (ur. 9 stycznia 1919, zm. 26 maja 1987 w Wiedniu) – polski piłkarz i trener.

Kariera piłkarska

Antoni Brzeżańczyk był wychowankiem Podgórza Kraków. Podczas swojej kariery piłkarskiej grał w takich klubach jak: Pogoń Mogilno, Dąb Poznań, Lechia Gdańsk, Odra Opole, AKS Chorzów, Lech Poznań, Stal Mielec, gdzie był również grającym trenerem.

Kariera trenerska

Antoni Brzeżańczyk po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem. W 1954 roku ukończył kurs trenerski w Krakowie. Pierwszym klubem w karierze trenerskiej był Stal Mielec, gdzie był grającym trenerem i doprowadził klub do awansu do III ligi i II ligi. Następnie był trenerem Polonii Bydgoszcz, Zawiszy Bydgoszcz i Resovii Rzeszów. Potem wrócił do Mielca, z którym w 1960 roku uzyskał historyczny awans do ekstraklasy.

Po odejściu ze Stali na krótko wrócił do Poznania, gdzie w 1961 roku podjął pracę z Wartą Poznań. Później nastąpiła prawdziwa trenerska karuzela w jego życiu – GKS Katowice, Olimpia Poznań, Odra Opole.

W latach 1964–1965 był trenerem młodzieżowej reprezentacji Polski, a w 1966 roku został selekcjonerem seniorskiej reprezentacji, prowadząc ją w dziewięciu meczach. Początkowo pracował samodzielnie, od września tworzył selekcjonerski tercet wspólnie z Kazimierzem Górskim i Klemensem Nowakiem. Selekcjonerski debiut Brzeżańczyka miał miejsce na chorzowskim Stadionie Śląskim, a 3 maja 1966 rywalem byli Węgrzy (remis 1:1). Ostatnim meczem, w którym znalazł się na ławce trenerskiej, był rozegrany 22 października 1966 na paryskim Parc des Princes mecz eliminacji Mistrzostw Europy przeciwko trójkolorowym (przegrana 1:2). Łącznie, bilans Antoniego Brzeżańczyka w trakcie jego niespełna półrocznej pracy z reprezentacją Polski, wynosi jedno zwycięstwo (4:0 z Luksemburgiem), trzy remisy oraz pięć porażek. Warto wspomnieć, że w czerwcu 1966 biało-czerwoni udali się na pierwsze w historii południowoamerykańskie tournee, podczas którego rozegrali dwa mecze przeciwko Brazylijczykom (przegrane 1:4 i 1:2) oraz jeden z reprezentacją Argentyny (remis 1:1). Cennym sprawdzianem drużyny prowadzonej przez Brzeżańczyka był mecz z przygotowującą się do Mistrzostw Świata reprezentacją Anglii. 5 lipca 1966 w Chorzowie goście wygrali 1:0 po golu Rogera Hunta, a już 25 dni później celebrowali na londyńskim Wembley zdobycie trofeum mistrzowskiego.

W 1969 roku został trenerem Zagłębia Wałbrzych, z którym zajął 3. miejsce w ekstraklasie w sezonie 1970/1971. W sezonie 1971/1972 został trenerem Górnika Zabrze z którym zdobył swoje jedyne mistrzostwo Polski i Puchar Polski. Następnymi klubami w jego karierze były: Zagłębie Sosnowiec, Polonia Bytom i Wisłoka Dębica.

Później wyjechał za granicę i był jednym z niewielu polskich trenerów, którzy odnosili sukcesy zawodowe na Zachodzie. Na początku kwietnia 1975 na własną prośbę rozwiązał umowę z Wisłoką Dębica i w tym samym miesiącu został trenerem holenderskiego Feyenoordu. Następnie prowadził: Rapid Wiedeń, Admirę Wiedeń, Iraklis Saloniki, PAOK FC, FC Sankt Veit, Wiener SC oraz SV Breitensee.

Śmierć

Antoni Brzeżańczyk zmarł 26 maja 1987 roku w Wiedniu w wieku 68 lat.

Sukcesy

Trenerskie

Stal Mielec

• Awans do ekstraklasy: 1960

Zagłębie Wałbrzych

• 3. miejsce w ekstraklasie: 1971

Górnik Zabrze

• Mistrzostwo Polski: 1972

Feyenoord Rotterdam

• Wicemistrzostwo Holandii: 1976

Rapid Wiedeń

• Wicemistrzostwo Austrii: 1977

Bibliografia

• Andrzej Gowarzewski, Biało-czerwoni. Dzieje piłkarskiej reprezentacji Polski 1921-2018, Wydawnictwo GiA, Katowice 2018.
• Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945-1962). 100 lat prawdziwej historii (3), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.
• Józef Witek – Encyklopedia miasta Mielca. Tom 1.
• Korso, 21 stycznia 2004.

Linki zewnętrzne

• Antoni Brzeżańczyk w bazie Hpnn.pl
• Antoni Brzeżańczyk. wikilech.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. w bazie Wikilech.pl
• Antoni Brzezanczyk, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-11-21] .
• Antoni Brzeżańczyk w bazie Rapidarchiv.at (niem.)
• Antoni Brzeżańczyk w bazie Worldfootball.net (ang.)