Przejdź do zawartości

Atlantyda. Zaginiony ląd

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Atlantyda. Zaginiony ląd
Atlantis: The Lost Empire
Ilustracja
Gatunek

przygoda, akcja, science fantasy

Data premiery

3 czerwca 2001
23 listopada 2001 (Polska)

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski, atlantydzki(inne języki), francuski

Czas trwania

95 minut

Reżyseria

Gary Trousdale, Kirk Wise

Scenariusz

Tab Murphy

Główne role

Michael J. Fox
Cree Summer
James Garner
Phil Morris
Jacqueline Obradors
Don Novello
Corey Burton
Claudia Christian
Jim Varney
Florence Stanley

Muzyka

James Newton Howard

Scenografia

David Goetz, Matt Codd, Ricardo F. Delgado, Jim Martin, Mike Mignola

Montaż

Ellen Keneshea

Produkcja

Don Hahn

Wytwórnia

Walt Disney Pictures
Walt Disney Feature Animation

Dystrybucja

Buena Vista Pictures

Budżet

120 mln USD

Przychody brutto

186,1 mln USD

Kontynuacja

Atlantyda. Powrót Milo (2003)

Nagrody
nominacje do Annie
Strona internetowa

Atlantyda. Zaginiony ląd (ang. Atlantis: The Lost Empire) – amerykański animowany film przygodowy z 2001 roku w reżyserii Gary’ego Trousdale’a i Kirka Wise’a. Czterdziesty pierwszy film z oficjalnego kanonu animacji Disneya. Akcja filmu toczy się w 1914 roku i opowiada o młodym lingwiście Milo Thatchu, który znajduje się w posiadaniu legendarnego dziennika, który ma zaprowadzić jego i grupę najemników do zaginionej krainy zwanej Atlantydą.

Otrzymał mieszane recenzje z przewagą negatywnych; serwis Rotten Tomatoes przyznał mu wynik 49%[1].

Jego kontynuacja Atlantyda. Powrót Milo pojawiła się 2 lata później.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

W 1914 roku[2] początkujący lingwista i kartograf Milo Thatch z Smithsonian Institution marzący o znalezieniu Atlantydy, zostaje przedstawiony przez Helgę Sinclair milionerowi Prestonowi B. Whitmore’owi, staremu przyjacielowi zmarłego dziadka Mila – Thaddeusa. Whitmore finansuje wyprawę mającą odszukać Atlantydę, po tym jak Thaddeus odnalazł Dziennik Pasterza, legendarną księgę opisującą drogę do Atlantydy, a Milo ma służyć jako jej tłumacz. Na czele ekspedycji stoi komandor Rourke, a w jej skład wchodzi Helga jako jego zastępczyni, oficer medyczny dr Słodki, włoski[a] ekspert od demolki Santorini; francuski geolog Moliére, mechaniczka Audrey, operatorka radiowa Packard, szef kuchni Cookie oraz dziesiątki żołnierzy i marynarzy. Środkiem transportu jest supernowoczesna łódź podwodna Ulysses[3].

Ulyssesa niszczy Lewiatan, strażnik atlantydzkich ziem. W starciu z Lewiatanem, który okazał się być maszyną, ginie wiele członków ekspedycji. Pozostali przy życiu członkowie kierując się Dziennikiem Pasterza, docierają do środka uśpionego wulkanu. Spotykają wojowników pod wodzą Kidy, córki króla Atlantydy, którzy prowadzą ich do miasta. Król rozkazuje odejść obcym, lecz Kida upiera, że mogą oni przywrócić utraconą chwałę Atlantydzie będącej obecnie w rozkładzie. Milo pokazuje Kidzie Dziennik Pasterza i dowiaduje się, że Atlantydzi są od dawna analfabetami. Milo i Kida dowiadują się, że źródłem energii miasta jest wielki kryształ – Serce Atlantydy, a kiedyś zasilał ich urządzenia za pomocą mniejszych kryształów, które noszą wszyscy Atlantydzi. Jednak w dzienniku brakuje kluczowej strony[4].

Strona jest w posiadaniu członków ekspedycji będących tak naprawdę grabieżcami i wykorzystali poszukiwania Atlantydy jako część tajnego planu Rourke’a, aby wykraść Serce Atlantydy i sprzedać je. Król nie chcąc zdradzić jego położenia zostaje dotkliwie pobity przez Rourke’a, co wzburza Słodkiego. Jednakże niezależnie od tego komnata z kryształem zostaje odkryta. Lewitujące Serce Atlantydy, wokół którego krążą kamienne wizerunki dawnych królów, łączy się z Kidą. Zostaje ona umieszczona w kontenerze i na powierzchni ziemi ma zostać sprzedana za wysoką cenę. Audrey, Santorini, Cookie, Moliére i Packard tknięci sumieniem przez Mila i widząc bezduszność Rourke’a, stają po stronie Mila i Atlantydów, nie chcąc mieć krwi na rękach. Rourke, Helga i żołnierze wysadzają za sobą most[5].

Król leczony przez Słodkiego umiera od wewnętrznego krwawienia i wyjaśnia Milo, że Serce Atlantydy wzywa kogoś z królewską krwią jako gospodarza, gdy miasto jest w niebezpieczeństwie. W przeszłości król wykorzystał Serce do celów wojennych, ale było zbyt silny do kontrolowania, co prowadzi do zatonięcia krainy i poświęcenia matki Kidy, aby ocalić stolicę. Z tego powodu był za porzuceniem atlantydzkiej kultury, by coś podobnego nigdy się nie zdarzyło. Daje Milo swój kryształ mówiąc, że Serce musi zostać zwrócone, by uratować Atlantydę, ale także aby zapobiec śmierci Kidy, jeśli będzie zbyt długo związana z Sercem. Po motywującej rozmowie ze Słodkim, Milo informuje Atlantydów, że posiadane przez nich kryształy mają wystarczającą moc, by je aktywować pojazdy i pokazuje jak to robić[6].

Wkrótce byli członkowie ekspedycji i Atlantydzi na latających pojazdach doganiają Rourke’a, Helgę i ich ludzi uciekających balonem w górę ujścia wulkanu. Rourke, by zmniejszyć ciężar wyrzuca za burtę Helgę. Milo ląduje na balonie i staje do walki z Rourke’iem. Na ziemi ledwo żywa Helga w zemście za zdradę wystrzeliwuje racę w kierunku balonu, powodując jego pożar. Rourke chce zabić Mila siekierą i trafia w kontener z Kidą. Milo biorąc rozbite szkło zasilone Sercem Atlantydy, rani nim Rourke’a, który krystalizuje się i ginie. Po wygraniu bitwy Milo i jego sojusznicy z kontenerem uciekają z powrotem do miasta, gdyż wybuch wulkanu zagraża Atlantydzie. Skrystalizowana Kida uwalnia się z kontenera i lewitując nad miastem wybudza kamienne olbrzymy tworzące pole siłowe przed lawą[7].

Kida wraca do ludzkiej formy i tuli się do Mila. Czując coś do Kidy Milo decyduje na Atlantydzie i pomóc jej mieszkańcom odkryć na nowo ich kulturę. Atlantydzi wdzięczni za ocalenie miasta nagradzają członków ekspedycji bogactwami, którzy po powrocie na powierzchnię wspólnie z Whitmore’em decydują się zachować istnienie Atlantydy w sekrecie. Kida jako nowa królowa i Milo oddają cześć jej zmarłemu ojcu, uruchamiając jego kamienny wizerunek jako kolejny element Serca Atlantydy, które ponownie unosi się nad nowo odrestaurowanym miastem[8].

Obsada głosowa

[edytuj | edytuj kod]
Postać Wersja angielska Wersja polska
Milo James Thatch Michael J. Fox Kacper Kuszewski
księżniczka Kidagakash „Kida” Nedakh Cree Summer Agata Buzek
kapitan Lyle Tiberius Rourke James Garner Marek Barbasiewicz
doktor Joshua Strongbear Słodki Phil Morris Jacek Mikołajczak
Audrey Rocio Ramirez Jacqueline Obradors Monika Kwiatkowska
Vincenzo „Wołodia” Santorini Don Novello Arkadiusz Jakubik
Gaetan „Mole” Moliére Corey Burton Tadeusz Kwinta
Helga Katrina Sinclair Claudia Christian Małgorzata Gudejko
Jedidiah Allardyce „Cookie” Farnsworth Jim Varney Andrzej Fedorowicz
Wilhelmina Bertha Packard Florence Stanley Antonina Girycz
król Kashekim Nedakh Leonard Nimoy Janusz Nowicki
Preston B. Whitmore John Mahoney Stanisław Michalski
Fenton Q. Harcourt David Ogden Stiers Krzysztof Kołbasiuk
matka Kidy Jennifer Seguin

Opracowanie: Start International Polska
Reżyseria: Joanna Wizmur
Dialogi polskie: Bartosz Wierzbięta
Realizacja dźwięku: Hanna Makowska
Kierownictwo produkcji: Paweł Araszkiewicz
Opieka artystyczna: Mariusz Arno Jaworowski
W pozostałych rolach: Dariusz Błażejewski, Jarosław Boberek, Andrzej Gawroński, Jan Kulczycki, Tomasz Marzecki,
Ryszard Nawrocki, Tomasz Steciuk, Paweł Szczesny, Krzysztof Zakrzewski

Nagrody Annie

[edytuj | edytuj kod]
Status Nagroda Zwycięzca/Nominowany
Nominacja Najlepsza reżyseria Gary Trosudale, Kirk Wise
Nominacja Najlepszy scenopis obrazkowy Chris Ure (autor)
Nominacja Najlepsza scenografia David Goetz (scenograf)
Nominacja Najlepsze efekty animacji Marlon West (autor)
Nominacja Najlepszy dubbing kobiecy Florence Stanley (Pani Packard)
Nominacja Najlepszy dubbing męski Leonard Nimoy (Król Nedakh)

Muzyka

[edytuj | edytuj kod]
Atlantis: The Lost Empire
Wykonawca ścieżki dźwiękowej
James Newton Howard
Wydany

22 maja 2001

Nagrywany

2001

Gatunek

ścieżka dźwiękowa

Długość

54 minuty

Wydawnictwo

Walt Disney Records

Producent

James Newton Howard, Jim Weidman

Album po albumie
Dinosaur: An Original Walt Disney Records Soundtrack
(2000)
Atlantis: The Lost Empire
(2001)
The Emperor's New Groove
(2000)
Single z albumu Atlantis: The Lost Empire
  1. „Where the Dream Takes You”
    Wydany: 5 czerwca 2001

Za ścieżkę do filmu był odpowiedzialny James Newton Howard, dla którego była to druga po Dinozaurze praca do Walt Disney Feature Animation[9]. Jest to jeden z nielicznych disneyowskich filmów animowanych niebędący musicalem, a jedyną piosenką pojawiającą się w filmie jest występująca na napisach końcowych „Where the Dream Takes You” napisana Diane Warren i skomponowana przez Howarda. Za wykonanie odpowiada wokalistka Mýa[10].

Atlantis: The Lost Empire[11]
NrTytuł utworuDługość
1.„Where the Dream Takes You” (Mýa)4:00
2.„The Submarine”3:20
3.„Milo’s Turned Down”1:48
4.„Atlantis Is Waiting”2:41
5.„The Leviathan”3:25
6.„Bedding Down”2:32
7.„The Journey”3:22
8.„Fireflies”2:11
9.„Milo Meets Kida”1:46
10.„The City of Atlantis”2:48
11.„Milo and Kida’s Questions”2:59
12.„Touring the City”2:51
13.„The Secret Swim”2:46
14.„The Crystal Chamber”3:45
15.„The King Dies / Going After Rourke”5:12
16.„Just Do It”3:18
17.„Kida Returns”3:10
18.„Atlantis” (No Angels & Donovan)2:01
53:55
  1. W polskiej wersji językowej Vincenzo Santorini jest Rosjaninem.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Atlantis - The Lost Empire (2001) - Rotten Tomatoes [online], Rotten Tomatoes [dostęp 2017-11-22] (ang.).
  2. Jones 2014 ↓, s. 185.
  3. Hapka 2001 ↓, s. 5-11.
  4. Hapka 2001 ↓, s. 12-16, 23-41.
  5. Hapka 2001 ↓, s. 42-51.
  6. Hapka 2001 ↓, s. 52-54.
  7. Hapka 2001 ↓, s. 54-60.
  8. Hapka 2001 ↓, s. 63-64.
  9. Heine 2016 ↓, s. 10.
  10. Hischak i Robinson 2009 ↓, s. 225.
  11. Atlantis: The Lost Empire Soundtrack (2001). Soundtrack.net. [dostęp 2023-06-08].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy