Cal Ripken Jr.

Cal Ripken Jr.
	łącznik/trzeciobazowy
Pełne imię i nazwisko	Calvin Edwin Ripken Jr.
Pseudonim	Iron Man
Data i miejsce urodzenia	24 sierpnia 1960 ; Havre de Grace
Odbijał	prawą
Rzucał	prawą
Debiut	10 sierpnia 1981
Ostatni występ	6 października 2001
	Statystyki
Średnia uderzeń	0,276
Home runy	431
Uderzenia	3184
RBI	1695
Runy	1647
Kariera klubowa
Lata	Kluby
1981–2001	Baltimore Orioles
	Baseball Hall of Fame
Rok wprowadzenia	2007
Głosów	98,5% (1. głosowanie)
Metoda elekcji	BBWAA
	Multimedia w Wikimedia Commons

Calvin Edwin Ripken Jr. (ur. 24 sierpnia 1960) – amerykański baseballista, który występował na pozycji łącznika i trzeciobazowego przez 21 sezonów w Baltimore Orioles.

Przebieg kariery

Ripken został wybrany przez Orioles w 2. rundzie draftu 1979 roku^[1]. Początkowo występował w zespołach niższych lig, między innymi w Rochester Red Wings^[2]. W MLB zadebiutował 10 sierpnia 1981 w meczu przeciwko Kansas City Royals, w którym zdobył zwycięskiego runa w 12. inningu^[3]^[4]. Trzy lata później wystąpił po raz pierwszy (z dziewiętnastu) w Meczu Gwiazd MLB i został wybrany MVP American League^[5]^[6]. W 1987 menadżerem Baltimore Orioles został jego ojciec Cal Ripken, Sr.; w zespole występował wówczas także jego brat Billy^[7]. W 1991 został wybrany po raz drugi najbardziej wartościowym zawodnikiem sezonu^[6]. 10 lipca 1993 roku zaliczył 2000. uderzenie^[8].

6 września 1995 Ripken w meczu pomiędzy Baltimore Orioles a California Angels wystąpił po raz 2131. z rzędu. Tym samym pobił rekord pod względem liczby kolejnych występów w MLB i wyprzedził w tej klasyfikacji Lou Gehriga, który rozegrał 2130 kolejnych meczów^[9]. Spotkanie obejrzało 46772 widzów w tym ówczesny prezydent Stanów Zjednoczonych Bill Clinton oraz wiceprezydent Al Gore^[10]^[11]. 14 czerwca 1996 pobił rekord (biorąc pod uwagę wszystkie zawodowe ligi baseballowe na świecie) w liczbie kolejnych występów, ustanowiony przez Japończyka Sachio Kinugasę, który grając w zespole Hiroshima Toyo Carp z ligi NPB, rozegrał 2215 kolejnych meczów^[12]. 20 września 1998 w meczu z New York Yankees, zakończył tę serię na 2632 meczach^[8]^[13].

15 kwietnia 2000 roku w meczu przeciwko Minnesota Twins zaliczył 3000. uderzenie^[14]. Rok później zakończył karierę. W 2007 został członkiem Galerii Sław Baseballu^[15].

Nagrody i wyróżnienia

Nagroda/wyróżnienie	Lata	Źródło
2× MVP National League	1954, 1965	^[6]
19× All-Star	1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992 1993, 1994, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001	^[5]
2× All-Star Game MVP	1991, 2001	^[16]
2× Gold Glove Award	1991, 1992	^[17]
8× Silver Slugger Award	1983, 1984, 1985, 1986, 1989, 1991, 1993, 1994	^[18]
Zwycięzca w World Series	1983	^[19]
AL Rookie of the Year Award	1982	^[20]
Lou Gehrig Memorial Award	1992	^[21]
Roberto Clemente Award	1992	^[22]
Baseball Hall of Fame	od 2007	^[15]
# 8 zastrzeżony przez Orioles	2001	^[23]

Przypisy

↑ ^a ^b Cal Ripken Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-06]. (ang.).
↑ Cal Ripken Jr. Biography. notablebiographies.com. [dostęp 2012-09-06]. (ang.).
↑ Facts About Cal Ripkens Career. washingtonpost.com. [dostęp 2012-09-06]. (ang.).
↑ Royals 2 Orioles 3. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-06]. (ang.).
↑ ^a ^b Most Seasons on All-Star Roster. baseball-reference.com. [dostęp 2012-08-25]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Most Valuable Player winners. mlb.com. [dostęp 2012-09-05]. (ang.).
↑ On-Air Personalities: Bill Ripken. mlb.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).
↑ ^a ^b Cal Ripken Jr.. baseball.about.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).
↑ Cal Ripken breaks Lou Gehrig's consecutive game streak. mlb.com. [dostęp 2012-09-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-12)]. (ang.).
↑ Angels 2 Orioles 4. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).
↑ The Ballpark That Fprever Changed Baseball. orioles.com. [dostęp 2012-09-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-12)]. (ang.).
↑ Sachio Kinugasa - BR Bullpen. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).
↑ Ripken began 'Iron Man' streak 30 years ago. mlb.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).
↑ The 3000 Hit Club. baseballhalloffame.org. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).
↑ ^a ^b Ripken, Cal. baseballhall.org. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).
↑ Melky delivers, earns All-Star MVP honors. mlb.com. [dostęp 2012-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
↑ National League Gold Glove Award Winners. baseball-reference.com. [dostęp 2012-08-25]. (ang.).
↑ Silver Slugger winners. mlb.com. [dostęp 2012-08-25]. (ang.).
↑ Baseball-Reference Playoff and World Series Index. baseball-reference.com. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).
↑ Awards and Honors. mlb.com. [dostęp 2012-09-03]. (ang.).
↑ Lou Gehrig Memorial Award. baseball-almanac.com. [dostęp 2013-06-29]. (ang.).
↑ Roberto Clemente Award. baseball-almanac.com. [dostęp 2013-06-29]. (ang.).
↑ Orioles Retired Numbers. orioles.com. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).

[stats-1] Cal Ripken Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-06]. (ang.).

[ironman-2] Cal Ripken Jr. Biography. notablebiographies.com. [dostęp 2012-09-06]. (ang.).

[facts-3] Facts About Cal Ripkens Career. washingtonpost.com. [dostęp 2012-09-06]. (ang.).

[4] Royals 2 Orioles 3. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-06]. (ang.).

[allstar-5] Most Seasons on All-Star Roster. baseball-reference.com. [dostęp 2012-08-25]. (ang.).

[mvp-6] Most Valuable Player winners. mlb.com. [dostęp 2012-09-05]. (ang.).

[7] On-Air Personalities: Bill Ripken. mlb.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).

[2632games-8] Cal Ripken Jr.. baseball.about.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).

[9] Cal Ripken breaks Lou Gehrig's consecutive game streak. mlb.com. [dostęp 2012-09-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-12)]. (ang.).

[10] Angels 2 Orioles 4. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).

[11] The Ballpark That Fprever Changed Baseball. orioles.com. [dostęp 2012-09-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-12)]. (ang.).

[12] Sachio Kinugasa - BR Bullpen. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).

[13] Ripken began 'Iron Man' streak 30 years ago. mlb.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).

[14] The 3000 Hit Club. baseballhalloffame.org. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).

[hall-15] Ripken, Cal. baseballhall.org. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).

[16] Melky delivers, earns All-Star MVP honors. mlb.com. [dostęp 2012-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).

[17] National League Gold Glove Award Winners. baseball-reference.com. [dostęp 2012-08-25]. (ang.).

[18] Silver Slugger winners. mlb.com. [dostęp 2012-08-25]. (ang.).

[19] Baseball-Reference Playoff and World Series Index. baseball-reference.com. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).

[20] Awards and Honors. mlb.com. [dostęp 2012-09-03]. (ang.).

[21] Lou Gehrig Memorial Award. baseball-almanac.com. [dostęp 2013-06-29]. (ang.).

[22] Roberto Clemente Award. baseball-almanac.com. [dostęp 2013-06-29]. (ang.).

[23] Orioles Retired Numbers. orioles.com. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).

[nd-24] Nie przyznano

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[A]

Miotacze	Alexander Bender Blyleven M. Brown R. Brown Bunning Carlton Chesbro Clarkson Cooper Coveleski Cummings Day Dean Dihigo Drysdale Eckersley Faber Feller Fingers Ford B. Foster Galvin B. Gibson Glavine Gomez Gossage Grimes Grove Haines Halladay Hoffman Hoyt Hubbell Hunter Jenkins R. Johnson W. Johnson Joss Keefe Koufax Lemon Lyons Maddux Marichal Marquard P. Martínez Mathewson McGinnity Méndez Morris Mussina Newhouser Nichols Niekro Paige Palmer Pennock Perry Plank Radbourn Rivera Rixey Roberts Rogan Ruffing Rusie Ryan Seaver H. Smith L. Smith Smoltz Spahn Sutter Sutton Vance Waddell Walsh Welch Wilhelm J. Williams Willis Wynn Young
Łapacze	Bench Berra Bresnahan Campanella Carter Cochrane Dickey Ewing Ferrell Fisk J. Gibson Hartnett Lombardi Mackey Piazza Rodríguez Santop Schalk T. Simmons D. White
Pierwszobazowi	Anson Bagwell Beckley Bottomley Brouthers Cepeda Chance Connor Foxx Gehrig Greenberg G. Kelly Killebrew Leonard McCovey Mize Murray Pérez Sisler Suttles Taylor Terry Thomas Thome
Drugobazowi	Alomar Biggio Carew E. Collins Doerr Evers Fox Frisch Gehringer Gordon Grant Herman Hornsby Lajoie Lazzeri Mazeroski McPhee Morgan J. Robinson Sandberg Schoendienst
Trzeciobazowi	Baker Boggs Brett J. Collins Dandridge J. Johnson Jones Kell Lindstrom Mathews Molitor B. Robinson Santo Schmidt Traynor J. Wilson
Łącznicy	Aparicio Appling Bancroft Banks Boudreau Cronin Davis T. Jackson Jennings Jeter Larkin Lloyd Maranville Reese Ripken Rizzuto Sewell O. Smith Tinker Vaughan Wagner Wallace Ward Wells Yount
Zapolowi	Aaron Ashburn Averill Bell Brock W. Brown Burkett Carey Charleston Clarke Clemente Cobb Combs Crawford Cuyler Dawson Delahanty DiMaggio Doby Duffy Flick Goslin Griffey Guerrero Gwynn Hafey Hamilton Heilmann Henderson Hill Hooper Irvin R. Jackson Kaline Keeler Kelley K. Kelly Kiner Klein Mantle Manush Mays McCarthy Medwick Musial O’Rourke Ott Puckett Raines J. Rice S. Rice F. Robinson Roush Ruth A. Simmons Slaughter Snider Speaker Stargell Stearnes Thompson Torriente Walker L. Waner P. Waner Wheat B. Williams T. Williams H. Wilson Winfield Yastrzemski Youngs
Designated hitters	Baines E. Martínez
Menadżerowie	Alston Anderson Cox Durocher Hanlon Harris Herzog Huggins La Russa Lasorda López Mack McCarthy McGraw McKechnie W. Robinson Selee Southworth Stengel Torre Weaver D. Williams
Działacze Pionierzy	Barrow Bulkeley Cartwright Chadwick Chandler Comiskey Dreyfuss R. Foster Frick Giles Gillick Griffith Harridge Hulbert B. Johnson Kuhn Landis La. MacPhail Le. MacPhail Manley Miller O’Malley Pompez Posey Rickey Ruppert Schuerholz Selig Spalding Veeck Weiss S. White Wilkinson G. Wright H. Wright Yawkey
Sędziowie	Barlick Chylak Conlan Connolly Evans Harvey Hubbard Klem McGowan O’Day

Miotacze (P)	Nolan Ryan Sandy Koufax Cy Young Roger Clemens Bob Gibson Walter Johnson Warren Spahn Christy Mathewson Lefty Grove
Wewnątrzpolowi (1B, 2B, 3B, SS)	Johnny Bench Yogi Berra Lou Gehrig Mark McGwire Jackie Robinson Rogers Hornsby Mike Schmidt Brooks Robinson Cal Ripken Jr. Ernie Banks Honus Wagner
Zapolowi (RF, CF, LF)	Babe Ruth Hank Aaron Ted Williams Willie Mays Joe DiMaggio Mickey Mantle Ty Cobb Ken Griffey Jr. Pete Rose Stan Musial

Przebieg kariery

Nagrody i wyróżnienia

Przypisy

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.