Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czas przyszły – kategoria gramatyczna (czas gramatyczny) czasownika, która najczęściej wskazuje i nazywa późniejszą czynność lub późniejszy stan niż moment mówienia lub pisania o nich, np. pójdę, kupię, będę spał. W języku polskim od czasowników dokonanych tworzy się czas przyszły prosty odpowiadający formą czasowi teraźniejszemu, a od czasowników niedokonanych – czas przyszły złożony.
Odmiana czasownika liczyć w czasie przyszłym (język polski)
| Liczba |
Osoba |
Forma z imiesłowem przyszłym |
Forma z bezokolicznikiem
|
| liczba pojedyncza
|
1. (ja)
|
będę liczył
|
będę liczyć
|
| będę liczyła
|
| będę liczyło[1]
|
| 2. (ty)
|
będziesz liczył
|
będziesz liczyć
|
| będziesz liczyła
|
| będziesz liczyło[1]
|
| 3. (on)
|
będzie liczył
|
będzie liczyć
|
| 3. (ona)
|
będzie liczyła
|
| 3. (ono)
|
będzie liczyło
|
| liczba mnoga
|
1. (my)
|
będziemy liczyli
|
będziemy liczyć
|
| będziemy liczyły
|
| 2. (wy)
|
będziecie liczyli
|
będziecie liczyć
|
| będziecie liczyły
|
| 3. (oni)
|
będą liczyli
|
będą liczyć
|
| 3. (one)
|
będą liczyły
|
|
Odmiana czasownika policzyć w czasie przyszłym (język polski)
| Liczba |
Osoba |
Czasownik
|
| liczba pojedyncza
|
1. (ja)
|
policzę
|
| 2. (ty)
|
policzysz
|
| 3. (on, ona, ono)
|
policzy
|
| liczba mnoga
|
1. (my)
|
policzymy
|
| 2. (wy)
|
policzycie
|
| 3. (oni, one)
|
policzą
|
|
