Przejdź do zawartości

Dead of Night

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dead of Night
Gatunek

horror, dramat, thriller

Rok produkcji

1972

Data premiery

1972 r. (Kanada),
30 sierpnia 1972 (USA)

Kraj produkcji

Kanada, Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

88 minut/98 minut (wersja rozszerzona, wydana na video)

Reżyseria

Bob Clark

Scenariusz

Alan Ormsby

Główne role

John Marley, Richard Backus,
Lynn Carlin, Anya Ormsby

Muzyka

Carl Zittrer

Zdjęcia

Jack McGowan

Scenografia

Forest Carpenter, Albert Fisher

Kostiumy

Dyke Davis

Montaż

Ronald Sinclair

Produkcja

Bob Clark, John Trent, Peter James

Wytwórnia

Impact Films, Quadrant Films

Budżet

235 000 USD

Dead of Night (lub Deathdream[1]) to kanadyjsko-amerykański film fabularny z 1972 roku w reżyserii Boba Clarka. W filmie w rolach głównych wystąpili Richard Backus, John Marley i Lynn Carlin. Fabuła koncentruje się na losach Andy’ego Brooksa, młodego weterana wojny wietnamskiej, który powraca do domu jako zombie i z trudem dostosowuje się do nowej rzeczywistości. Przypadłość Andy’ego jest alegorią zespołu stresu pourazowego weteranów wojennych[2][3]. Obraz oparto na podstawie noweli W.W. Jacobsa The Monkey's Paw z 1902 roku[4]. Projekt został pozytywnie oceniony przez krytyków, którzy okrzyknęli go dziełem niepokojącym i bezkompromisowym[5]. Dziennikarz filmowy Brian Juergens uznał Dead of Night za jeden z najbardziej antywojennych filmów w historii[5]. W styczniu 2010 obraz został zaprezentowany widzom Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Rotterdamie[1].

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Opinie

[edytuj | edytuj kod]

Albert Nowicki (His Name is Death) wnioskował: "Clark nigdy nie wyjaśnia, co uczyniło z żołnierza zombie − w końcu zakończenie wojny wietnamskiej przyniosło Amerykanom więcej pytań niż odpowiedzi. W słowa nie zostają ubrane wewnętrzne konflikty Brooksów − w tym Andy’ego, jako sfatygowanego weterana − ani społeczne niepokoje, które ogarnęły Stany na początku lat 70. Dead of Night to film antywojenny, ale niezwykle subtelny, chwilami nawet wyrafinowany."[6]

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1975, Sitges − Catalonian International Film Festival:
    • nagroda Medalla Sitges en Plata de Ley w kategorii najlepszy scenariusz (wyróżniony: Alan Ormsby)[7]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Steve Beard, Aftershocks: The End of Style Culture, London: Wyd. Wallflower Press, 2002, ISBN 1-903364-24-8, OCLC 50317765.
  • Kyle William Bishop: Dead Man Still Walking: A Critical Investigation Into the Rise and Fall... and Rise of Zombie Cinema. Wyd. ProQuest, 2009. ISBN 1-244-01141-X.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b "Dead of Night (1972) − Release Info". imdb.com. (ang.) [dostęp 2014-03-21].
  2. "Aftershocks: The End of Style Culture − Steve Beard". Google Books. (ang.) [dostęp 2014-03-21].
  3. "Dead man still walking: A critical investigation into the rise and fall... and rise of Zombie cinema − Kyle William Bishop". Google Books. (ang.) [dostęp 2014-03-21].
  4. "Dead of Night (1972)". nytimes.com. (ang.) [dostęp 2014-03-21].
  5. a b "Dead of Night (Deathdream) (2000)". rottentomatoes.com. (ang.) [dostęp 2014-03-21].
  6. Nowicki, Albert (2018-10-06). "'I DIED FOR YOU. WHY SHOULDN’T YOU RETURN THE FAVOR?' ('DEAD OF NIGHT' AKA 'DEATHDREAM', 1974)". hisnameisdeath.com. (ang.) [dostęp 2018-10-06].
  7. Dead of Night (1972) – lista nagród w bazie IMDb (ang.) [dostęp 2014-03-21].
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy