Dyskusja:Mitraizm
Literatura uzupełniająca
Sekcja wskazuje pozycje niewykorzystane przy tworzeniu artykułu, które mogą być wykorzystane do jego rozbudowy.- Maarten J. Vermaseren: Corpus inscriptionum et monumentorum religionis Mithriacae, Den Haag 1956–1960.
- Maarten J. Vermaseren: Mithras. Geschichte eines Kultes, Stuttgart 1965.
- Elmar Schwertheim: Mithras. Seine Denkmäler und sein Kult, Feldmeilen 1979.
- Manfred Clauss: Mithras. Kult und Mysterien, München 1990. ISBN 3-406-34325-2.
- Reinhold Merkelbach, Mithras. Ein persisch-römischer Mysterienkult, wyd. 2. Aufl, Weinheim: Beltz Athenäu, 1994, ISBN 3-89547-045-7, OCLC 33347733.
- David Ulansey: Die Ursprünge des Mithraskults. Kosmologie und Erlösung in der Antike, Stuttgart 1998. ISBN 3-8062-1310-0.
- Cumont Franz: Textes et monuments figurés relatifs aux mystères de Mithra, t. I-II, 1896-1899.
- Cumont Franz: Les mystères de Mithra, 1913.
- Cumont, Franz: Les religions orientales dans le paganisme romain, 1929.
- Pavia C. Guida dei Mitrei di Roma Antica, 1999.
- Turcan R.A. Mithra et le mithriacisme, 1981.
- Wikander Stig Études sur les mysthères de Mithra, 1950.
- Roger Beck: The Religion of the Mithras Cult in the Roman Empire. Mysteries of the Unconquered Sun. Oxford University Press, Oxford 2006.
Pocałunek Słońca
[edytuj kod]Wyznawcy mitraizmu mieli witać wschodzące Słońce rytualnym pocałunkiem przekazywanym dłonią zwróconą do tarczy słonecznej Sagi2007 (dyskusja) 09:50, 6 gru 2015 (CET)
Porzucone czy zniszczone mitrea?
[edytuj kod]Ostatnio miałem okazję zwiedzać Aquincum, niedaleko Budapesztu. Stanowisko archeologiczne obfituje w liczne obiekty związane z mitraizmem. Jest obecnych również kilka mitreów w tym jedno zrekonstruowane. W publikacji muzealnej pt. Mithras in Aquincum. The mithraeum of Symphorus, Paula Zsidi podaje dowody świadomych i celowych zniszczeń zadanych obiektowi. Rozbiciu i rozproszeniu uległy wyłącznie przedmioty sakralne. Budynek nie nosi śladów stopniowego porzucenia i zapomnienia, ale brutalnego wandalizmu. Co ciekawe, część sakramentaliów odnaleziono w stanie nienaruszonym w miejscu ich składowania (w specjalnym pomieszczeniu służącym jako skład). Zniszczone zostały przedmioty będące w trakcie użycia w chwili napaści. Ktoś wtargnął do mithareum podczas ceremonii religijnej i dokonał celowych zniszczeń. Zsidi zwraca uwagę, że takie działanie mogło mieć wyłącznie podłoże religijne. Jedyną grupą w późnym antyku, zaciekle wrogą mitraizmowi było chrześcijaństwo.
- jeden przypadek ? Chrześcijanie widzieli w kulcie Mitry parodię swych obrzędów, to zawsze było wiadomo. Kult ten nigdy nie był masowy i zapewne zanikł samoistnie. "Datowanie monet znalezionych w mitreach wskazuje, że wszystkie te miejsca zostały opuszczone w ciągu IV wieku (jeśli nie wcześniej)" (znalezione w sieci).