Przejdź do zawartości

Filmografia Cary’ego Granta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cary Grant (lata 40.)

Cary Grant (1904–1986) w trakcie swojej kariery występował w filmach, radiu i na scenie. Pojawił się w 72 produkcjach fabularnych[1]. Dwukrotnie wyróżniany był nominacją do nagrody Akademii Filmowej[2] i pięciokrotnie do Złotego Globu[3]. Uznawany przez historyków i krytyków za jednego z najwybitniejszych aktorów okresu „Złotej Ery Hollywood”[4] oraz w historii amerykańskiego kina[5].

Mając 6,5 roku, Grant dołączył do trupy „The Penders” lub „Bob Pender Stage Troupe”. Został szczudlarzem i wziął udział w tournée zespołu[6]. Na początku lat 20. XX wieku, w trakcie trasy Pendera po Stanach Zjednoczonych, Grant postanowił osiąść tam na stałe. Debiutował w 1920 w musicalu Good Times, wystawianym w New York Hippodrome[7]. Dwanaście lat później po raz pierwszy pojawił się na dużym ekranie, występując u boku Lili Damity i Thelmy Todd w komedii To jest ta noc (reż. Frank Tuttle)[8]. W latach 30. wykreował wizerunek bogatego i przystojnego playboya m.in. w melodramacie Blond Venus (reż. Josef von Sternberg) z Marlene Dietrich[9], Blaskach i cieniach miłości (reż. Dorothy Arzner) u boku Fredrica Marcha i Sylvii Sidney, Szatanie zazdrości (reż. Marion Gering) wraz z Charlesem Laughtonem, Garym Cooperem i Tallulah Bankhead oraz Upalnej sobocie (William A. Seiter) z Nancy Carroll i Randolphem Scottem[10]. W drugiej połowie lat 30. był jednym z wiodących aktorów gatunku screwball comedy, za sprawą występów m.in. w Nagiej prawdzie (1937, reż. Leo McCarey) i Drapieżnym maleństwie (1938, reż. Howard Hawks) z Katharine Hepburn[11].

Na początku lat 40. Grant, dzięki współpracy z Alfredem Hitchcockiem, wystąpił w takich filmach jak Podejrzenie (1941)[12] i Osławiona (1946)[13]. Do innych ważnych produkcji aktora z tego okresu należą m.in.: screwball comedy Dziewczyna Piętaszek (1940, reż. Howard Hawks)[14], komedia romantyczna Filadelfijska opowieść (1940, reż. George Cukor) z Hepburn i Jamesem Stewartem[15] oraz melodramat Ich dziecko (1941, reż. George Stevens)[16].

W latach 50. i 60. zagrał w takich produkcjach, jak Małpia kuracja (1952, reż. Howard Hawks) wraz z Marilyn Monroe[17], Złodziej w hotelu (1955, reż. Alfred Hitchcock) u boku Grace Kelly[18], Północ, północny zachód (1959, reż. Alfred Hitchcock) z Evą Marie Saint[19] i Szarada (reż. Stanley Donen) razem z Audrey Hepburn[20]. W 1966, po narodzinach córki Jennifer, wycofał się z przemysłu filmowego na rzecz działalności biznesowej[21].

W latach 1944, 1948–1949 i 1959–1966 notowany był w pierwszej dziesiątce najbardziej dochodowych aktorów[22]. Dwanaście filmów z jego udziałem było zestawianych w pierwszej dziesiątce podsumowań roku w amerykańskim box offisie[23]. Dwadzieścia osiem produkcji, w których Grant wziął udział, nominowanych było przynajmniej do jednego Oscara, a osiem z nich zdobyło co najmniej jedną statuetkę w każdej kategorii[23]. Trzydzieści dziewięć filmów z udziałem aktora, po uwzględnieniu inflacji, przekroczyło sumę stu milionów dolarów dochodu z biletów na rynku krajowym[23].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Cary Grant i Mae West w scenie z filmu Nie jestem aniołem (1933)
Cary Grant i Jean Harlow w filmie Suzy (1936)
Irene Dunne i Cary Grant w filmie Naga prawda (1937)
Victor McLaglen i Cary Grant w filmie Gunga Din (1939)
Cary Grant, Rosalind Russell i Ralph Bellamy na fotosie z filmu Dziewczyna Piętaszek (1940)
Cary Grant i Ingrid Bergman w filmie Osławiona (1946)
Cary Grant i Ann Sheridan w filmie Byłem wojenną narzeczoną (1949)
Cary Grant w scenie z filmu Północ, północny zachód (1959)
Cary Grant i Audrey Hepburn w filmie Szarada (1963)
Rok[a] Tytuł Rola Uwagi Źr
1932 To jest ta noc Stephen Mathewson tytuł oryg.: This is the Night [24]
Sinners in the Sun Ridgeway [25]
Blaski i cienie miłości Charlie Baxter tytuł oryg.: Merrily We Go to Hell, tytuł alt.: Merrily We Go to _____ [26]
Singapurska Sue marynarz film krótkometrażowy, niewym. w czołówce, tytuł oryg.: Singapore Sue [24]
Szatan zazdrości porucznik Jaeckel tytuł oryg.: Devil and the Deep [26]
Blond Venus Nick Townsend tytuł oryg.: Blonde Venus [27]
Upalna sobota Romer Sheffield tytuł oryg.: Hot Saturday
Madame Butterfly porucznik B.F. Pinkerton [28]
1933 Lady Lou kapitan Cummings tytuł oryg.: She Done Him Wrong [29]
Oskarżona Jeffrey Baxter tytuł oryg.: The Woman Accused [30]
Skrzydlate fatum Henry Crocker tytuł oryg.: The Eagle and the Hawk [31]
Gambling Ship Ace Corbin [32]
Nie jestem aniołem Jack Clayton tytuł oryg.: I’m No Angel [33]
Alicja w Krainie Czarów żółw tytuł oryg.: Alice in Wonderland [34]
1934 Thirty Day Princess Porter Madison III tytuł oryg.: Thirty-Day Princess [35]
Born to Be Bad Malcolm „Mal” Trevor [36]
Kiss and Make Up doktor Maurice Loman [37]
Ladies Should Listen Julian De Lussac
1935 Enter Madame Gerald Fitzgerald [38]
Wings in the Dark Ken Gordon [39]
Ostatni posterunek kapitan Michael Andrews tytuł oryg.: The Last Outpost [40]
Pirate Party on Catalina Isle on sam film krótkometrażowy, niewym. w czołówce [41]
Sylvia Scarlett Jimmy „Monk” Monkley [42]
1936 Duże brązowe oczy detektyw sierżant Danny Barr tytuł oryg.: Big Brown Eyes [43]
Suzy kapitan Andre Charville
The Amazing Quest of Ernest Bliss Ernest Bliss tytuł alt.: Romance and Riches, The Amazing Adventure [44]
Wedding Present Charlie Mason [45]
1937 When You’re in Love Jimmy Hudson tytuł alt.: For You Alone [44]
Niewidzialne małżeństwo George Kerby tytuł oryg.: Topper [46]
Potęga złota Nicholas „Nick” Boyd tytuł oryg.: The Toast of New York [47]
Naga prawda Jerry Warriner tytuł oryg.: The Awful Truth [46]
1938 Drapieżne maleństwo doktor David Huxley tytuł oryg.: Bringing Up Baby [48]
Wakacje John „Johnny” Case tytuł oryg.: Holiday [49]
1939 Gunga Din sierżant Archibald Cutter [50]
Tylko aniołowie mają skrzydła Geoff Carter tytuł oryg.: Only Angels Have Wings [51]
In Name Only Alec Walker [52]
1940 Dziewczyna Piętaszek Walter Burns tytuł oryg.: His Girl Friday [53]
Moja najmilsza żona Nick „Nicky” Arden tytuł oryg.: My Favorite Wife [54]
Howardowie z Wirginii Matt Howard tytuł oryg.: The Howards of Virginia, tytuł alt.: The Tree of Liberty [55]
Filadelfijska opowieść C.K. Dexter Haven tytuł oryg.: The Philadelphia Story [56]
1941 Ich dziecko Roger Adams tytuł oryg.: Penny Serenade [16]
Podejrzenie Johnnie Aysgarth tytuł oryg.: Suspicion [57]
1942 Głosy miasta Leopold Dilg tytuł oryg.: The Talk of the Town [58]
Pewnego razu podczas miodowego miesiąca Patrick „Pat” O’Toole tytuł oryg.: Once Upon a Honeymoon [59]
1943 Mr. Lucky Joe Adams / Joe Bascopolous [60]
Cel: Tokio kapitan Cassidy tytuł oryg.: Destination Tokyo [61]
1944 Road to Victory on sam film krótkometrażowy, niewym. w czołówce [62]
Once Upon a Time Jerry Flynn [63]
Arszenik i stare koronki Mortimer Brewster tytuł oryg.: Arsenic and Old Lace [64]
Nic oprócz samotnego serca Ernie Mott tytuł oryg.: None but the Lonely Heart [65]
1946 Bez zastrzeżeń on sam (cameo) tytuł oryg. Without Reservations [66]
Dzień i noc Cole Porter tytuł oryg.: Night and Day
Osławiona T.R. Devlin tytuł oryg.: Notorious [67]
1947 Kawalerski rycerz Dick Nugent tytuł oryg.: The Bachelor and the Bobby-Soxer, tytuł alt.: Bachelor Knight [68]
Żona biskupa Dudley tytuł oryg.: The Bishop’s Wife [69]
1948 Marzenia o domu – wymarzone domy Jim Blandings tytuł oryg.: Mr. Blandings Builds His Dream House [70]
Każda dziewczyna powinna wyjść za mąż doktor Madison W. Brown tytuł oryg.: Every Girl Should Be Married [71]
1949 Byłem wojenną narzeczoną kapitan Henri Rochard tytuł oryg.: I Was a Male War Bride, tytuł alt.: You Can’t Sleep Here [72]
1950 Kryzys doktor Eugene Norland Ferguson tytuł oryg.: Crisis [73]
1951 Ludzie będą gadać doktor Noah Praetorius tytuł oryg.: People Will Talk
1952 Room for One More George „Poppy” Rose [74]
Małpia kuracja doktor Barnaby Fulton tytuł oryg.: Monkey Business [17]
1953 Żona moich marzeń Clemson Reade tytuł oryg.: Dream Wife [75]
1955 Złodziej w hotelu John „Kot” Robie tytuł oryg.: To Catch a Thief [76]
1957 Niezapomniany romans Nickie Ferrante tytuł oryg.: An Affair to Remember [77]
Duma i namiętność Anthony tytuł oryg.: The Pride and the Passion [78]
Urlop na lądzie komandor Andy Crewson tytuł oryg.: Kiss Them for Me [79]
1958 Niedyskrecja Philip Adams tytuł oryg.: Indiscreet [80]
Dom na łodzi Tom Winters tytuł oryg.: Houseboat [81]
1959 Północ, północny zachód Roger O. Thornhill tytuł oryg.: North by Northwest [76]
Operacja „Halka” komandor porucznik Matt T. Sherman tytuł oryg.: Operation Petticoat [82]
1960 Cudze chwalicie… hrabia Victor Rhyall tytuł oryg.: The Grass Is Greener [83]
1962 Powiew luksusu Philip Shayne tytuł oryg.: That Touch of Mink [84]
1963 Szarada Peter Joshua / Alexander Dyle / Adam Canfield / Brian Cruikshank tytuł oryg.: Charade [20]
1964 Ojciec Wirgiliusz Walter Christopher Eckland tytuł oryg.: Father Goose [85]
1966 Idź, nie biegnij sir William Rutland tytuł oryg.: Walk, Don’t Run [86]

Radio

[edytuj | edytuj kod]
Katharine Hepburn, Cary Grant i James Stewart w radiowej adaptacji filmu Filadelfijska opowieść (1940) w Lux Radio Theatre, 20 lipca 1942
Cary Grant (w środku) w siedzibie NBC Radio Network (lata 40.)
Rok Program Odcinek Data emisji Źr
1935 Lux Radio Theatre Adam i Ewa 5 kwietnia 1935 [87]
Opening of the NBC Hollywood Studios Opening of the NBC Hollywood Studios 7 grudnia 1935 [88]
1936 Hollywood on Air Trailer for Suzy 1936 [89]
Lux Radio Theatre Naga prawda 15 października 1936
Medicine Girls 21 listopada 1936 [90]
1937 Madame Butterfly 8 marca 1937 [87]
1938 Teodora robi karierę 13 czerwca 1938 [46]
Silver Theater Wings in the Dark 16 października 1938 [88]
1939 The Circle The Circle 22 stycznia 1939 [91]
The Screen Guild Theater Alone in Paris 30 kwietnia 1939 [89]
Lux Radio Theatre Tylko aniołowie mają skrzydła 28 lub 29 maja 1939
Hollywood British Colony Broadcast Hollywood British Colony Broadcast[b] czerwiec 1939
Lux Radio Theatre Naga prawda 11 września 1939 [92]
The Screen Guild Theater występ charytatywny[c] 24 września 1939 [89]
Lux Radio Theatre In Name Only 11 grudnia 1939 [91]
Silver Theater Wings in the Dark 1939 [89]
Romeo i Julia [93]
1940 Radio Guild Air Show[d] 2 listopada 1940 [89]
1941 The Screen Guild Theater Dziewczyna Piętaszek 30 marca 1941
Lux Radio Theatre I Love You Again 30 czerwca 1941
The Screen Guild Theater Ich dziecko 16 listopada 1941 [88]
1942 Lux Radio Theatre Awantura w zaświatach 26 stycznia 1942
Filadelfijska opowieść 20 lipca 1942
Command Performance 28 lipca 1942
18 sierpnia 1942
30 sierpnia 1942
7 października 1942
The Screen Guild Theater Take a Letter, Darling 9 listopada 1942
1943 Lux Radio Theatre Misja damy 26 kwietnia 1943
Głosy miasta 17 maja 1943 [89]
The Eddie Cantor Show występ gościnny 19 maja 1943
Islands in the Sky 24 maja 1943
Where from Here[e] 31 maja 1943
San Diego Pepsident Show with Bob Hope[f] 1943
Lux Radio Theatre Mr. Lucky 18 października 1943
Front Line Theatre Teodora robi karierę 29 listopada 1943
Suspense The Black Curtain 2 grudnia 1943
1944 The Screen Guild Theater True to Life 2 lutego 1944
The Abbott and Costello Show występ gościnny 6 kwietnia 1944
The Doctor Fights[g] 6 czerwca 1944
Command Performance 22 lipca 1944
Suspense The Black Curtain 30 listopada 1944
1945 Lux Radio Theatre Bedtime Story 26 lutego 1945
1946 Hollywood Star Time Głosy miasta 6 stycznia 1946
Theater of Romance Upiór na sprzedaż 15 stycznia 1946 [88]
The Screen Guild Theater Podejrzenie 21 stycznia 1946 [89]
Suspense The Black Path of Fear 7 marca 1946
Academy Award Podejrzenie 30 października 1946 [94]
1947 The Screen Guild Theater Filadelfijska opowieść 17 marca 1947
Burns and Allen 13 listopada 1947 [95]
1948 The Screen Guild Theater Żona biskupa 1 marca 1948 [89]
Kraft Music Hall występ gościnny 4 marca 1948 [88]
1949 Lux Radio Theatre Kawalerski rycerz 13 czerwca 1949
Każda dziewczyna powinna wyjść za mąż 27 czerwca 1949 [89]
Screen Directors Playhouse Marzenia o domu – wymarzone domy 1 lipca 1949 [88]
Lux Radio Theatre 10 października 1949
Cavalcade of America Signal to the World 8 listopada 1949
1950 Screen Directors Playhouse Mr. Lucky 20 stycznia 1950
Marzenia o domu – wymarzone domy 9 czerwca 1950
Lux Radio Theatre Każda dziewczyna powinna wyjść za mąż 17 czerwca 1950 [89]
Mr. and Mrs. Blandings Marzenia o domu – wymarzone domy 8 listopada 1950 [88]
Screen Directors Playhouse Cień wątpliwości 9 listopada 1950
Suspense On a Country Road 16 listopada 1950
Screen Directors Playhouse Moja najmilsza żona 7 grudnia 1950
1951 The Hedda Hopper Show występ gościnny 14 stycznia 1951
Mr. and Mrs. Blandings Marzenia o domu – wymarzone domy 18 marca 1951
8 kwietnia 1951
22 kwietnia 1951
29 kwietnia 1951
5 czerwca 1951
1953 Lux Radio Theatre Wyznaję 21 września 1953
1954 Głosy miasta 25 stycznia 1954
Witaj, przybyszu 5 kwietnia 1954
1955 Naga prawda 18 stycznia 1955
Żona biskupa 1 marca 1955
Biography in Sound audycja poświęcona Ethel Barrymore 20 lutego 1955
1957 Recollections At 30 Ladies Night 2 stycznia 1957

Scena

[edytuj | edytuj kod]
New York Hippodrome, gdzie na początku lat 20. Grant występował z trupą „The Penders” w przebojowym musicalu Good Times (1920/1921)
Cary Grant i Queenie Smith w musicalu The Street Singer (1930)

Po przybyciu wraz z trupą Pendera do Stanów Zjednoczonych na początku lat 20., Grant występował w nowojorskim New York Hippodrome przez dziewięć miesięcy, dwanaście razy w tygodniu[7][96]. Wystawiany przez nich musical Good Times (1920/1921) okazał się sukcesem[96]. W 1927 zadebiutował na Broadwayu w komediowym musicalu Reggiego Hammersteina Golden Dawn (1927/1928)[97]. Choć sam spektakl otrzymał mieszane recenzje, to Granta opisywano jako „przyjemnego młodzieńca” i „wykwalifikowanego młodego nowicjusza”[98]. W następnym roku, po dołączeniu do William Morris Agency, obsadzono go musicalu Polly, będącym nieudanym przedsięwzięciem[98][99], podobnie jak i francuska komedia Boom-Boom z 1929 z Jeanette MacDonald[100]. Za występy w sztuce A Wonderful Night (1929/1930) Grant zebrał mieszane recenzje ze strony krytyków[101].

W 1930 Grant przez dziewięć miesięcy grał w spektaklu The Street Singer[102]. Po zakończeniu produkcji, na początku 1931 bracia Shubert zaprosili go na letnie występy w amfiteatrze The Muny w Saint Louis w stanie Missouri. Grant pojawił się w dwunastu różnych operetkach podczas wiosenno-letniego sezonu[103], które wystawiane były 87 razy; wśród nich były m.in.: Music in May, Trzej muszkieterowie, Irene, Rio Rita i Nina Rosa[103][104].

Rok Tytuł Rola Teatr Źr
1920–1921 Good Times wykonawca New York Hippodrome [96]
1922–1923 Better Times [105]
1927–1928 Golden Dawn[h] Anzac Victoria Theatre [106]
1928 Polly Rex Van Zile Shubert Playhouse [107]
1929 Boom-Boom[i] Reggie Phipps Casino Theatre [109]
1929–1930 A Wonderful Night Max Grunewald Majestic Theatre [110]
1930–1931 The Street Singer George Shubert Theatre [102]
1931 Three Little Girls b.d The Muny [111]
Music in May [103]
Trzej muszkieterowie Atos [111]
Irene b.d [112]
Rio Rita
Hrabina Marica
Rose-Marie
The Red Mill [103]
Nina Rosa
Blossom Time
Nikki[j] Cary Lockwood Longacre Theatre [104]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Jest to rok premiery. O ile to możliwe, data premiery narzuca kolejność filmów w tej tabeli.
  2. ↑ Audycja na żywo z okazji wizyty pary królewskiej Jerzego VI i Elżbiety w rezydencji prezydenta Franklina Delano Roosevelta w Hyde Parku. Grant wystąpił u boku Davida Nivena, Errola Flynna, Laurence’a Oliviera, Ronalda Colmana i Vivien Leigh[89].
  3. ↑ Charytatywny występ na rzecz starszych aktorów i budowy dla nich domu opieki. Grant wystąpił u boku Ann Sothern, Judy Garland i Mickeya Rooneya, a ich wynagrodzenia przekazano na rzecz organizacji Motion Picture & Television Fund[89].
  4. ↑ Grant wystąpił w zastępstwie za Williama Powella[89].
  5. ↑ Były to 15-minutowe audycje radiowe, emitowane w latach 1942–1944, koncentrujące się na temacie lotnictwa. Zostały napisane, wyreżyserowane i wyprodukowane przez Orsona Wellesa. Sponsorowane były przez Lockheed Corporation[89].
  6. ↑ Audycja skierowana do kobiet w służbach zbrojnych[89].
  7. ↑ Gościnny występ Granta obok Raymonda Masseya, w którym obydwaj pozdrowili lekarzy wojennych. Audycja była sponsorowana przez producentów penicyliny[89].
  8. ↑ Musical, pomimo mieszanych recenzji, wystawiano łącznie 184 razy. Grant za swoją pracę zarabiał 75 dolarów tygodniowo[98].
  9. ↑ Sztukę wystawiano 72 razy. Grająca razem z Grantem Jeanette MacDonald przyznawała, że był on „absolutnie straszny w tej roli”, ale wykazywał się dużym urokiem, który przyciągał ludzi i pozwolił skutecznie uchronić przedstawienie od porażki[100]. Grant zarabiał 350 dolarów tygodniowo[108].
  10. ↑ Sztukę zdjęto z afisza po 39 występach z powodu pogłębiającego się kryzysu gospodarczego, wywołanego przez krach na Wall Street w październiku 1929[104].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Eliot 2004 ↓, s. 409–420.
  2. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 82, 99.
  3. ↑ Cary Grant: Golden Globes. [dostęp 2018-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-31)]. (ang.).
  4. ↑ Wansell 2013 ↓, s. 7.
  5. ↑ McCann 1997 ↓, s. 3–4.
  6. ↑ Karen Lane Rood: American Culture After World War II. Gale Research, 1994, s. 140. ISBN 978-0-8103-8481-1. (ang.).
  7. ↑ a b Wansell 2013 ↓, s. 17.
  8. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 20; Eliot 2004 ↓, s. 62.
  9. ↑ McCann 1997 ↓, s. 80.
  10. ↑ Eliot 2004 ↓, s. 63–68; Wansell 2013 ↓, s. 29.
  11. ↑ Wes D. Gehring: Romantic vs. Screwball Comedy: Charting the Difference. Rowman & Littlefield, 2002, s. 97, 115, 123. ISBN 978-0-8108-4424-7. (ang.).
  12. ↑ Wansell 2013 ↓, s. 122; Ackroyd 2017 ↓, s. 117.
  13. ↑ Ackroyd 2017 ↓, s. 146.
  14. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 116.
  15. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 80.
  16. ↑ a b Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 133.
  17. ↑ a b Vermilye 1973 ↓, s. 116.
  18. ↑ Ackroyd 2017 ↓, s. 194.
  19. ↑ Ackroyd 2017 ↓, s. 232.
  20. ↑ a b Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 252.
  21. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 141.
  22. ↑ QP Money Making Stars All Years. [dostęp 2018-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-23)]. (ang.).
  23. ↑ a b c Cary Grant Movies. [dostęp 2018-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-02)]. (ang.).
  24. ↑ a b Vermilye 1973 ↓, s. 20.
  25. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 22.
  26. ↑ a b Vermilye 1973 ↓, s. 23.
  27. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 25.
  28. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 29.
  29. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 47.
  30. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 33.
  31. ↑ Higham i Moseley 1990 ↓, s. 69.
  32. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 36.
  33. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 37.
  34. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 38.
  35. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 40.
  36. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 41.
  37. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 42.
  38. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 43.
  39. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 44.
  40. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 46.
  41. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 151.
  42. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 49.
  43. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 51.
  44. ↑ a b Vermilye 1973 ↓, s. 55.
  45. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 53.
  46. ↑ a b c Vermilye 1973 ↓, s. 60.
  47. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 57.
  48. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 62.
  49. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 103.
  50. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 98.
  51. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 106.
  52. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 72.
  53. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 74.
  54. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 118.
  55. ↑ Higham i Moseley 1990 ↓, s. 123.
  56. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 148.
  57. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 136.
  58. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 146.
  59. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 94.
  60. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 148.
  61. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 97.
  62. ↑ Deschner 1973 ↓, s. 270.
  63. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 98.
  64. ↑ Higham i Moseley 1990 ↓, s. 147.
  65. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 99.
  66. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 100.
  67. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 165.
  68. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 172.
  69. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 107.
  70. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 108.
  71. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 109.
  72. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 111.
  73. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 189.
  74. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 117.
  75. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 119.
  76. ↑ a b Vermilye 1973 ↓, s. 150.
  77. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 211.
  78. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 123.
  79. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 216.
  80. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 227.
  81. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 225.
  82. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 243.
  83. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 247.
  84. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 133.
  85. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 242.
  86. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 139.
  87. ↑ a b Higham i Moseley 1990 ↓, s. 102.
  88. ↑ a b c d e f g Cary Grant: Radio Star. [dostęp 2018-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-02)]. (ang.).
  89. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Radio Shows – The Ultimate Cary Grant Page. [dostęp 2019-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-21)]. (ang.).
  90. ↑ Higham i Moseley 1990 ↓, s. 103.
  91. ↑ a b Higham i Moseley 1990 ↓, s. 115.
  92. ↑ Higham i Moseley 1990 ↓, s. 117.
  93. ↑ Higham i Moseley 1990 ↓, s. 121.
  94. ↑ Wansell 1983 ↓, s. 336.
  95. ↑ Higham i Moseley 1990 ↓, s. 208.
  96. ↑ a b c McCann 1997 ↓, s. 44–46.
  97. ↑ Morecambe i Sterling 2001 ↓, s. 32.
  98. ↑ a b c Wansell 2013 ↓, s. 19.
  99. ↑ McCann 1997 ↓, s. 53.
  100. ↑ a b Wansell 2013 ↓, s. 20.
  101. ↑ McCann 1997 ↓, s. 55.
  102. ↑ a b McCann 1997 ↓, s. 56.
  103. ↑ a b c d Albert Govoni: Cary Grant: An Unauthorized Biography. Hale, 1973, s. 86. ISBN 978-0-7091-4186-0. (ang.).
  104. ↑ a b c Wansell 2013 ↓, s. 21.
  105. ↑ Wansell 2013 ↓, s. 18.
  106. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 17.
  107. ↑ Higham i Moseley 1990 ↓, s. 43.
  108. ↑ McCann 1997 ↓, s. 54.
  109. ↑ Wansell 1983 ↓, s. 75.
  110. ↑ Wansell 1983 ↓, s. 76.
  111. ↑ a b Cary Grant (Archie Leach) Muny Opera St. Louis 1931. [dostęp 2020-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-17)]. (ang.).
  112. ↑ Vermilye 1973 ↓, s. 18.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Filmografia_Cary’ego_Granta&oldid=63886671”
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy