Fiodor Rostopczyn

Fiodor Rostopczyn

Data i miejsce urodzenia	23 marca 1763 obwód orłowski
Data i miejsce śmierci	30 stycznia 1826 Moskwa
wicekanclerz Imperium Rosyjskiego
Okres	od 1799 do 1801
Poprzednik	Aleksandr Biezborodko
Następca	Nikita Panin

Hrabiowski, genealogiczny herb Kur Fiodora Rostopczyna

Fiodor Wasiljewicz Rostopczyn (ros. Фёдор Васи́льевич Ростопчи́н, ur. 23 marca 1763 w obwodzie orłowskim, zm. 30 stycznia 1826 w Moskwie) – rosyjski polityk, wicekanclerz Rosji w latach 1799–1801. W 1799 uzyskał tytuł hrabiowski wraz z nadaniem odmiany herbu Kur.

W 1801 popadł w niełaskę, ponieważ krytykował pokój z Napoleonem. W 1810 wrócił do łask, w latach 1812–1814 był generał-gubernatorem Moskwy. Przeprowadził ewakuację miasta przed zajęciem go przez wojska Napoleona. Według niektórych źródeł zorganizował i wydawał rozkazy podpalenia Moskwy.

Życiorys

Wykształcenie podstawowe otrzymał w domu. Jako młodzieniec wstąpił do służby w pułku preobrażeńskim. W 1782 uzyskał stopień podporucznika. W latach 1786–1788 odbył podróże do Niemiec, Wielkiej Brytanii i Holandii. Uczęszczał na wykłady na uniwersytecie w Lipsku. W 1792 opuścił służbę wojskową. W latach 1798–1801 pracował w Kolegium Spraw Zagranicznych na rozmaitych stanowiskach, zmieniających się w wyniku intryg pałacowych i walk frakcyjnych.

Kiedy został zdymisjonowany, zajął się twórczością literacką. Swoje przemyślenia zawarł w broszurze Mysli wsłuch na Krasnom krylce (1807).

Generał-gubernator Moskwy

W latach 1812–1814 sprawował funkcję dowódcy i gubernatora generalnego Moskwy, oraz generała piechoty. Podczas wojny z Napoleonem Rostopczyn zorganizował ewakuację ludności Moskwy. Jemu też przypisuje się inicjatywę oraz kierowanie akcją spalenia Moskwy.

Po wycofaniu się wojsk francuskich z Moskwy, jako gubernator generalny organizował odbudowę miasta. Stopniowa odbudowa miasta, odbywała się pod kierownictwem Rostopczyna i zgodnie z zatwierdzonym przezeń planem odbudowy. Na skutek narastającej niechęci do jego osoby, szczególnie ze strony samych moskwian, obwiniających go o utratę domów podczas pożaru, został w 1814 odwołany ze stanowiska gubernatora generalnego Moskwy i wysłany na kongres wiedeński.

Za granicą

Celem poprawy stanu zdrowia, Rastopczyn wyjechał za granicę, gdzie spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem. W Europie był witany jako bohater – człowiek, który pokonał Napoleona, został przyjęty przez króla Prus i króla Anglii. Otoczony sławą, hrabia wrócił do Rosji dopiero pod koniec 1823, gdzie zmarł 30 stycznia 1826.

Rodzina

Miał żonę Katarzynę Protasową (1776–1859), dawną damę dworu Katarzyna II, i ośmioro dzieci, w tym Natalię, żona gubernatora Krymu Dmitrija Naryszkina oraz Zofię, która wyszła za mąż we Francji i jako Zofia de Segur (franc. Comtesse de Segur) była znana jako pisarka dla dzieci. Żona w na początku lat 20. XIX wieku potajemnie przeszła na katolicyzm.