Przejdź do zawartości

Grand Prix Australii 1996

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grand Prix Australii 1996
LXI Transurban Australian Grand Prix
1. wyścig z 16 w sezonie
582. Grand Prix Formuły 1
Tor Albert Park Circuit
Australia Albert Park Circuit
Data

6-10 marca 1996 r.

Trasa
Liczba okrążeń

58

Długość okrążenia

5303 km

Dystans

307,574 km

Uczestnicy
Zgłoszenia

22 kierowców

Zakwalifikowało się

20 kierowców

Ukończyło wyścig

11 kierowców

Wyniki
Pole position

Jacques Villeneuve
(1:32.371, Williams)

Zwycięzca

Damon Hill
(1h32:50.491, Williams)

Najszybsze
okrążenie

Jacques Villeneuve
(1:33.421, Williams)

1. Grand Prix w sezonie 1996
Następne

Grand Prix Brazylii

Grand Prix Australii
1995 1996 1997

Grand Prix Australii 1996 Formuły 1 odbyło się 10 marca 1996 roku. Był to pierwszy wyścig sezonu 1996 oraz pierwszy wyścig o Grand Prix Australii rozgrywany na torze w Melbourne, który przejął rolę gospodarza od toru w Adelaide.

Wyścig liczył 58 okrążeń a jego zwycięzcą został Damon Hill, prowadzący bolid zespołu Williams-Renault. Dla jego zespołowego partnera, Jacques'a Villeneuve'a, był to debiut w mistrzostwach - zdobył on pole position oraz prowadził przez większość wyścigu, jednakże wyciek oleju sprawił, że Hill odrobił stratę i przejął prowadzenie w końcówce wyścigu. Trzecie miejsce zajął natomiast kierowca zespołu Ferrari Eddie Irvine.

Lista startowa

[edytuj | edytuj kod]
Nr Kierowca Zespół Samochód Silnik Opony
1 Niemcy Michael Schumacher Scuderia Ferrari Ferrari F310 Ferrari 3,0l V10 G
2 Wielka Brytania Eddie Irvine Scuderia Ferrari Ferrari F310 Ferrari 3,0l V10 G
3 Francja Jean Alesi Mild Seven Benetton Renault Benetton B196 Renault 3,0l V10 G
4 Austria Gerhard Berger Mild Seven Benetton Renault Benetton B196 Renault 3,0l V10 G
5 Wielka Brytania Damon Hill Rothmans Williams Renault Williams FW18 Renault 3,0l V10 G
6 Kanada Jacques Villeneuve Rothmans Williams Renault Williams FW18 Renault 3,0l V10 G
7 Finlandia Mika Häkkinen Marlboro McLaren Mercedes McLaren MP4/11 Mercedes 3,0l V10 G
8 Wielka Brytania David Coulthard Marlboro McLaren Mercedes McLaren MP4/11 Mercedes 3,0l V10 G
9 Francja Olivier Panis Equipe Ligier Gauloises Blondes Ligier JS43 Mugen-Honda 3,0l V10 G
10 Brazylia Pedro Diniz Equipe Ligier Gauloises Blondes Ligier JS43 Mugen-Honda 3,0l V10 G
11 Brazylia Rubens Barrichello B&H Total Jordan Peugeot Jordan 196 Peugeot 3,0l V10 G
12 Wielka Brytania Martin Brundle B&H Total Jordan Peugeot Jordan 196 Peugeot 3,0l V10 G
14 Wielka Brytania Johnny Herbert Red Bull Sauber Ford Sauber C15 Ford Zetec-R 3,0l V10 G
15 Niemcy Heinz-Harald Frentzen Red Bull Sauber Ford Sauber C15 Ford Zetec-R 3,0l V10 G
16 Brazylia Ricardo Rosset Footwork Hart Footwork FA17 Hart 3,0l V8 G
17 Holandia Jos Verstappen Footwork Hart Footwork FA17 Hart 3,0l V8 G
18 Japonia Ukyō Katayama Tyrrell Yamaha Tyrrell 026 Yamaha 3,0l V10 G
19 Finlandia Mika Salo Tyrrell Yamaha Tyrrell 026 Yamaha 3,0l V10 G
20 Portugalia Pedro Lamy Minardi Team Minardi M195B Ford ED 3,0l V8 G
21 Włochy Giancarlo Fisichella Minardi Team Minardi M195B Ford ED 3,0l V8 G
22 Włochy Luca Badoer Forti Corse Srl Forti FG01B Ford EC 3,0l V8 G
23 Włochy Andrea Montermini Forti Corse Srl Forti FG01B Ford EC 3,0l V8 G
Nr Kierowca Zespół Samochód Silnik Opony

Opis wyścigu

[edytuj | edytuj kod]

Tło weekendu

[edytuj | edytuj kod]

Wyścig ten był drugim z rzędu organizowanym w Australii, poprzedni wyścig był zakończeniem sezonu 1995.

Taki Inoue został zgłoszony do wyścigu jako kierowca zespołu Minardi jako pay driver, lecz niedopełnienie warunków umowy przez sponsorów spowodowało, że został on zastąpiony przez Giancarlo Fisichellę.[1] Decyzji sprzyjał fakt, że Marlbloro wykazało swoje zainteresowanie włoskim kierowcą oraz zaoferowało mu wsparcie finansowe.[2]

Zawody te były również pierwszymi, w których został użyty nowy sposób startowania wyścigu, który jest używany w Formule 1 po dziś dzień.[3] Nowy system wykorzystywał pięć czerwonych świateł, zapalających się w interwałach o długości jednej sekundy zaraz po zajęciu pola startowego przez ostatniego kierowcę w stawce. Następnie po pauzie, której długość została ustalona wcześniej, pięć świateł gaśnie jednocześnie.[4] Był to też pierwszy wyścig, w którym obowiązywała jedna, sobotnia sesja kwalifikacyjna (zamiast dotychczasowych dwóch sesji w piątki i soboty).

Kwalifikacje

[edytuj | edytuj kod]

Dla Jacques'a Villeneuve był to debiut w Formule 1 zwieńczony pierwszym polem startowym.

Bolidy zespołu Forti nie zakwalifikowały się do wyścigu przez niespełnienie nowej zasady 107% w sesji kwalifikacyjnej, która mówiła, że każdy bolid który uzyskał czas wolniejszy niż 107% najszybszego czasu sesji (którym w tym wyścigu był wynik 1:38.837) nie zakwalifikuje się do wyścigu. Co ciekawe, Forti uzyskało w poprzednim wyścigu (którym było kończące sezon Grand Prix Australii 1995) siódme miejsce - był to najlepszy rezultat zespołu w historii.[5]

Zasada ta została prowadzona w celu zwiększenia bezpieczeństwa w trakcie wyścigów - miała ona zniwelować znaczące różnice w prędkościach osiąganych przez najsłabsze zespoły w stawce.[6]

Pierwszy start

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza linia została zdominowana przez obu kierowców zespołu Williams, Jacques'a Villeneuve'a oraz Damon'a Hill'a. W pierwszym zakręcie Hill został przyblokowany przez Irvine'a, przez co stracił prędkość i został wyprzedzony przez oba bolidy Ferrari jeszcze przed trzecim zakrętem. W dalszej części stawki, Jean Alesi zajechał drogę Hakkinen'owi i Barrichello co rozpoczęło falę nagłego hamowania przez kierowców znajdujących się za nimi, którzy próbowali uniknąć kolizji. David Coulthard przy hamowaniu gwałtownie skręcił w lewo i uderzył w bok bolidu Sauber prowadzonego przez Johnny'ego Herbert'a. Herbert gwałtownie hamował próbując uniknąć kolizji - niestety jadący za nimi Martin Brundle nie zdążył wytracić prędkości. W rezultacie, jego bolid uderzył auta Coulthard'a i Herbert'a a następnie wzbił się w powietrze i koziołkował, lądując w pułapce żwirowej. Brundle wyszedł z groźnie wyglądającego wypadku bez szwanku. Wyścig został przerwany do czasu uprzątnięcia toru z odłamków rozbitych samochodów.[3][7]

Drugi start oraz skrócone podsumowanie wyścigu

[edytuj | edytuj kod]

Po ponownym starcie wyścigu doszło do niewielkiego kontaktu między Pedro Diniz'em a Martin'em Brundle - w rezultacie kierowca Jordan'a wpadł w poślizg i zakończył swój udział w wyścigu. Williams ponownie dominował wraz z prowadzącym Villeneuve'em i drugim Hill'em. Schumacher zajmował trzecią pozycję, lecz tracił do liderów pół minuty po drugim pit stopie. Podczas 28 okrążenia napotkał na problemy z układem hamulcowym, które wykluczyły go z wyścigu pięć okrążeń później. Trzecia lokata została przejęta przez jego zespołowego kolegę Irvine'a, pomimo że zaliczył on kontakt z Benetton'em Jean'a Alesi na szóstym okrążeniu, kiedy Alesi próbował go wyprzedzić. Do końca wyścigu Villeneuve zwalniał przez pogłębiający się wyciek oleju, który pozwolił Hill'owi na przejęcie prowadzenia.

Hill odniósł swoje czternaste zwycięstwo w karierze, wyrównując rekord zwycięstw swojego ojca, Graham'a. Było też to drugie zwycięstwo Damon'a z rzędu w Australii (poprzedni wyścig wygrał na torze Adelaide w 1995 roku). Tuż za nim uplasowali się debiutujący Villeneuve i Irvine.

Kwalifikacje

[edytuj | edytuj kod]
P Nr Kierowca Konstruktor(-silnik) Opony Czas Odstęp Strata
1 6 Kanada Jacques Villeneuve Williams-Renault G 1:32.371 - -
2 5 Wielka Brytania Damon Hill Williams-Renault G 1:32.509 0:00.138 0:00.138
3 2 Wielka Brytania Eddie Irvine Ferrari G 1:32.889 0:00.380 0:00.518
4 1 Niemcy Michael Schumacher Ferrari G 1:33.125 0:00.236 0:00.754
5 7 Finlandia Mika Häkkinen McLaren-Mercedes G 1:32.054 0:-1.-71 0:00.-317
6 3 Francja Jean Alesi Benetton-Renault G 1:34.257 0:02.203 0:01.886
7 4 Austria Gerhard Berger Benetton-Renault G 1:34.344 0:00.087 0:01.973
8 11 Brazylia Rubens Barrichello Jordan-Peugeot G 1:34.474 0:00.130 0:02.103
9 15 Niemcy Heinz-Harald Frentzen Sauber-Ford G 1:34.832 0:00.358 0:02.461
10 19 Finlandia Mika Salo Tyrrell-Yamaha G 1:34.832 0:00.000 0:02.461
11 9 Francja Olivier Panis Ligier-Mugen-Honda G 1:35.330 0:00.498 0:02.959
12 17 Holandia Jos Verstappen Footwork-Hart G 1:35.338 0:00.008 0:02.967
13 8 Wielka Brytania David Coulthard McLaren-Mercedes G 1:35.351 0:00.013 0:02.980
14 14 Wielka Brytania Johnny Herbert Sauber-Ford G 1:35.453 0:00.102 0:03.082
15 18 Japonia Ukyō Katayama Tyrrell-Yamaha G 1:35.715 0:00.262 0:03.344
16 21 Włochy Giancarlo Fisichella Minardi-Ford G 1:35.898 0:00.183 0:03.527
17 20 Portugalia Pedro Lamy Minardi-Ford G 1:36.109 0:00.211 0:03.738
18 16 Brazylia Ricardo Rosset Footwork-Hart G 1:36.198 0:00.089 0:03.827
19 12 Wielka Brytania Martin Brundle Jordan-Peugeot G 1:36.286 0:00.088 0:03.915
20 10 Brazylia Pedro Diniz Ligier-Mugen-Honda G 1:36.298 0:00.012 0:03.927
Nie zakwalifikowali się
- 22 Włochy Luca Badoer Forti-Ford G 1:39.202 - 0:06.831
- 23 Włochy Andrea Montermini Forti-Ford G 1:42.087 - 0:09.716
P Nr Kierowca Konstruktor(-silnik) Opony Czas Odstęp Strata

Wyścig

[edytuj | edytuj kod]
P Nr Kierowca Konstruktor Opony Okr. Czas / Strata Komentarz
1 5 Wielka Brytania Damon Hill Williams-Renault G 58 1h32m50s491
2 6 Kanada Jacques Villeneuve Williams-Renault G 58 1h33m28s511(+0:38.020)
3 2 Wielka Brytania Eddie Irvine Ferrari G 58 1h33m53s062(+1:02.571)
4 4 Austria Gerhard Berger Benetton-Renault G 58 1h34m07s528(+1:17.037)
5 7 Finlandia Mika Häkkinen McLaren-Mercedes G 58 1h34m25s562(+1:35.071)
6 19 Finlandia Mika Salo Tyrrell-Yamaha G 57 - 1 okr.
7 9 Francja Olivier Panis Ligier-Mugen-Honda G 57 - 1 okr.
8 15 Niemcy Heinz-Harald Frentzen Sauber-Ford G 57 - 1 okr.
9 16 Brazylia Ricardo Rosset Footwork-Hart G 56 - 2 okr.
10 10 Brazylia Pedro Diniz Ligier-Mugen-Honda G 56 - 2 okr.
11 18 Japonia Ukyō Katayama Tyrrell-Yamaha G 55 - 3 okr.
Niesklasyfikowani
20 Portugalia Pedro Lamy Minardi-Ford G 42 - 16 okr. pas bezpieczeństwa
1 Niemcy Michael Schumacher Ferrari G 32 - 26 okr. hamulce
21 Włochy Giancarlo Fisichella Minardi-Ford G 32 - 26 okr. sprzęgło
11 Brazylia Rubens Barrichello Jordan-Peugeot G 29 - 29 okr. silnik
8 Wielka Brytania David Coulthard McLaren-Mercedes G 24 - 34 okr. przepustnica
17 Holandia Jos Verstappen Footwork-Hart G 15 - 43 okr. silnik
3 Francja Jean Alesi Benetton-Renault G 9 - 49 okr. kolizja
12 Wielka Brytania Martin Brundle Jordan-Peugeot G 1 - 57 okr. poślizg
14 Wielka Brytania Johnny Herbert Sauber-Ford G 0 - 58 okr. nie wystartował
P Nr Kierowca Konstruktor Opony Okr. Czas / Strata Komentarz

Najszybsze okrążenia

[edytuj | edytuj kod]
P Nr Kierowca Konstruktor Opony Okr. Czas Odstęp Strata
1 6 Kanada Jacques Villeneuve Williams-Renault G 27 1:33.421 - -
2 5 Wielka Brytania Damon Hill Williams-Renault G 27 1:33.621 0:00.200 0:00.200
3 1 Niemcy Michael Schumacher Ferrari G 18 1:33.651 0:00.030 0:00.230
4 2 Wielka Brytania Eddie Irvine Ferrari G 37 1:34.533 0:00.882 0:01.112
5 4 Austria Gerhard Berger Benetton-Renault G 26 1:34.757 0:00.224 0:01.336
6 9 Francja Olivier Panis Ligier-Mugen-Honda G 21 1:34.767 0:00.010 0:01.346
7 11 Brazylia Rubens Barrichello Jordan-Peugeot G 27 1:35.064 0:00.297 0:01.643
8 19 Finlandia Mika Salo Tyrrell-Yamaha G 39 1:35.280 0:00.216 0:01.859
9 3 Francja Jean Alesi Benetton-Renault G 8 1:35.519 0:00.239 0:02.098
10 15 Niemcy Heinz-Harald Frentzen Sauber-Ford G 43 1:35.519 0:00.000 0:02.098
11 7 Finlandia Mika Häkkinen McLaren-Mercedes G 49 1:35.843 0:00.324 0:02.422
12 18 Japonia Ukyō Katayama Tyrrell-Yamaha G 44 1:36.377 0:00.534 0:02.956
13 16 Brazylia Ricardo Rosset Footwork-Hart G 45 1:36.557 0:00.180 0:03.136
14 17 Holandia Jos Verstappen Footwork-Hart G 13 1:36.649 0:00.092 0:03.228
15 10 Brazylia Pedro Diniz Ligier-Mugen-Honda G 24 1:37.024 0:00.375 0:03.603
16 8 Wielka Brytania David Coulthard McLaren-Mercedes G 13 1:37.746 0:00.722 0:04.325
17 21 Włochy Giancarlo Fisichella Minardi-Ford G 5 1:38.077 0:00.331 0:04.656
18 20 Portugalia Pedro Lamy Minardi-Ford G 4 1:38.784 0:00.707 0:05.363
19 12 Wielka Brytania Martin Brundle Jordan-Peugeot G 1 1:56.481 0:17.697 0:23.060
P Nr Kierowca Konstruktor Opony Okr Czas Odstęp Strata

Klasyfikacja po wyścigu

[edytuj | edytuj kod]

Kierowcy

[edytuj | edytuj kod]
P +/- Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS
1 N Wielka Brytania Damon Hill 1 10 1 - - - - -
2 N Kanada Jacques Villeneuve 1 6 - 1 - 1 1 -
3 N Wielka Brytania Eddie Irvine 1 4 - - 1 - - -
4 N Austria Gerhard Berger 1 3 - - - - - -
5 N Finlandia Mika Häkkinen 1 2 - - - - - -
6 N Finlandia Mika Salo 1 1 - - - - - -
7 N Francja Olivier Panis 1 - - - - - - -
8 N Niemcy Heinz-Harald Frentzen 1 - - - - - - -
9 N Brazylia Ricardo Rosset 1 - - - - - - -
10 N Brazylia Pedro Diniz 1 - - - - - - -
11 N Japonia Ukyō Katayama 1 - - - - - - -
Niesklasyfikowani
Niemcy Michael Schumacher 1 - - - - - - 1
Włochy Giancarlo Fisichella 1 - - - - - - 1
Wielka Brytania David Coulthard 1 - - - - - - 1
Francja Jean Alesi 1 - - - - - - 1
Wielka Brytania Johnny Herbert 1 - - - - - - 1
Brazylia Rubens Barrichello 1 - - - - - - 1
Wielka Brytania Martin Brundle 1 - - - - - - 1
Holandia Jos Verstappen 1 - - - - - - 1
Portugalia Pedro Lamy 1 - - - - - - 1
P +/- Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS

Konstruktorzy

[edytuj | edytuj kod]
P +/- Konstruktor Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS
1 N Wielka Brytania Williams-Renault 2 16 1 1 - 1 1 -
2 N Włochy Ferrari 2 4 - - 1 - - 1
3 N Włochy Benetton-Renault 2 3 - - - - - 1
4 N Wielka Brytania McLaren-Mercedes 2 2 - - - - - 1
5 N Wielka Brytania Tyrrell-Yamaha 2 1 - - - - - -
6 N Francja Ligier-Mugen-Honda 2 - - - - - - -
7 N Szwajcaria Sauber-Ford 2 - - - - - - 1
8 N Wielka Brytania Footwork-Hart 2 - - - - - - 1
Niesklasyfikowani
Irlandia Jordan-Peugeot 2 - - - - - - 2
Włochy Minardi-Ford 2 - - - - - - 2
P +/- Konstruktor Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. "Minardi to get Fisichella?" [online], www.grandprix.com, 15 stycznia 1996 [dostęp 2020-05-18].
  2. "Five drivers bidding for Minardi" [online], www.grandprix.com, 15 stycznia 1996 [dostęp 2020-05-18].
  3. a b "Grand Prix Results: Australian GP, 1996" [online], www.grandprix.com, 10 marca 1996 [dostęp 2020-05-18].
  4. "FIA Formula One World Championship - Lights and Pit lane" [online], FIA, 14 marca 1996 [dostęp 2020-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2005-03-02].
  5. Forti - Team Summary [online], web.archive.org, 5 maja 2012 [dostęp 2020-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-05].
  6. 107% Disapproval [online], Autosport [dostęp 2020-05-18].
  7. "Martin Brundle's Melbourne crash" [online], www.grandprix.com, 11 marca 1996 [dostęp 2020-05-18].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy