Grant Connell

Grant Connell

Państwo	Kanada
Data i miejsce urodzenia	17 listopada 1965 Regina
Wzrost	185 cm
Gra	leworęczna
Status profesjonalny	1986
Zakończenie kariery	1997
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	67 (17 czerwca 1991)
Australian Open	3R (1991)
Roland Garros	1R (1990–1992)
Wimbledon	3R (1994)
US Open	2R (1988)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	22
Najwyżej w rankingu	1 (15 listopada 1993)
Australian Open	F (1990)
Roland Garros	SF (1991, 1994)
Wimbledon	F (1993, 1994, 1996)
US Open	SF (1995)

Grant Connell (ur. 17 listopada 1965 w Reginie) – kanadyjski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, lider rankingu deblowego, olimpijczyk.

Kariera tenisowa

W czasie studiów występował w amerykańskich rozgrywkach uczelnianych w barwach Texas A&M University, w 1985 roku doszedł do ćwierćfinału indywidualnych mistrzostw akademickich USA, przegrywając ze Szwedem Mikaelem Pernforsem. W 1986 roku rozpoczął karierę zawodową. Sukcesy odnosił głównie jako deblista, ale i w grze pojedynczej osiągał dobre wyniki. W czerwcu 1991 roku klasyfikowany na 67. miejscu na świecie w zestawieniu singlistów. W singlu trzykrotnie dochodził do półfinałów turniejów rangi ATP World Tour (Chicago i Singapur 1991, Auckland 1992). Był w 1/16 finału Australian Open 1991 roku oraz na Wimbledonu 1994. W 1991 roku w I rundzie Wimbledonu stoczył pięciosetowy pojedynek z Andre Agassim (wówczas nr 5. rankingu ATP), z którym prowadził 2:1 w setach (trzeciego seta wygrał w tie-breaku, serwując asa z drugiego podania), by ostatecznie przegrać. Tuż przed Wimbledonem 1991 w londyńskim Queen’s Clubie, również na kortach trawiastych, doszedł do ćwierćfinału pokonując m.in. trzeciego w rankingu światowym Ivana Lendla.

Jako deblista triumfował w 22 imprezach kategorii ATP World Tour, w dalszych 26 był w finałach. Najskuteczniejsze pary tworzył z Glennem Michibatą, Patrickiem Galbraithem i Byronem Blackiem. Z każdym z tych partnerów dochodził do finałów wielkoszlemowych, ale nie udało mu się odnieść końcowego zwycięstwa. W listopadzie 1993 roku znalazł się na czele rankingu światowego gry podwójnej. W 1995 roku razem z Galbraithem wygrał deblowy turniej Tennis Masters Cup, mimo dwóch porażek w rundzie spotkań grupowych. Uczestniczył w tej imprezie kilkakrotnie.

W latach 1987–1997 występował w reprezentacji Kanady w Pucharze Davisa. Także w zespole narodowym był głównie deblistą, ale dokładał także punkty w grze pojedynczej. Przyczynił się do pierwszego w historii awansu Kanady do grupy światowej Pucharu Davisa w 1990 roku, kiedy w barażu z Holandią pokonał Paula Haarhuisa, Marka Koevermansa i dodatkowo zdobył punkt deblowy wspólnie z Michibatą. W I rundzie rozgrywek w 1992 roku pokonał Szweda Magnusa Gustafssona, ale ostatecznie nie wystarczyło to do zwycięstwa reprezentacji (która następnie po barażu z Austrią spadła do niższej klasy rozgrywek). Łączny bilans jego występów w Pucharze Davisa to 23 zwycięstwa i 9 porażek.

Connell bronił barw narodowych także na igrzyskach olimpijskich. W Seulu (1988) roku w singlu doszedł do II rundy (pokonał Australijczyka Johna Fitzgeralda, przegrał z Hiszpanem Javierem Sánchezem), w deblu w parze z Michibatą odpadli z rywalizacji w I rundzie. W Atlancie (1996) przegrał w II rundzie debla z Brytyjczykami Timem Henmanem i Neilem Broadem (w parze z Danielem Nestorem).

Karierę zawodniczą zakończył w 1997 roku. Zarobił na kortach niespełna 3 miliony dolarów amerykańskich. W latach 2001–2004 pełnił funkcję kapitana reprezentacji Kanady w Pucharze Davisa, w 2003 roku poprowadził zespół do ponownego awansu do grupy światowej.

Finały w turniejach ATP World Tour

Gra podwójna (22–26)

Legenda Wielki Szlem (0–4) Igrzyska olimpijskie (0–0) Tennis Masters Cup (1–0) ATP Masters Series (3–3) ATP International Series Gold (8–6) ATP International Series (10–13)

Wygrane według nawierzchni Twarda (13–15) Ceglana (2–1) Trawiasta (1–4) Dywanowa (6–6)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy w finale	Wynik finału
Finalista	1.	29 marca 1987	Nancy	Dywanowa (hala)	Larry Scott	Ramesh Krishnan Claudio Mezzadri	4:6, 4:6
Zwycięzca	1.	21 sierpnia 1988	Livingston	Twarda	Glenn Michibata	Marc Flur Sammy Giammalva	2:6, 6:4, 7:5
Finalista	2.	9 października 1988	Brisbane	Twarda (hala)	Glenn Michibata	Eric Jelen Carl-Uwe Steeb	4:6, 1:6
Finalista	3.	28 stycznia 1990	Australian Open, Melbourne	Twarda	Glenn Michibata	Pieter Aldrich Danie Visser	4:6, 6:4, 1:6, 4:6
Finalista	4.	25 lutego 1990	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Glenn Michibata	Rick Leach Jim Pugh	6:3, 4:6, 2:6
Zwycięzca	2.	22 kwietnia 1990	Seul	Twarda	Glenn Michibata	Jason Stoltenberg Todd Woodbridge	7:6, 6:4
Zwycięzca	3.	22 lipca 1990	Waszyngton (1)	Twarda	Glenn Michibata	Jorge Lozano Todd Witsken	6:3, 6:7, 6:2
Finalista	5.	19 sierpnia 1990	Indianapolis	Twarda	Glenn Michibata	Scott Davis David Pate	6:3, 4:6, 2:6
Finalista	6.	13 stycznia 1991	Aucklad	Twarda	Glenn Michibata	Sergio Casal Emilio Sánchez	6:4, 3:6, 4:6
Finalista	7.	3 marca 1991	Chicago	Dywanowa (hala)	Glenn Michibata	Scott Davis David Pate	4:6, 7:5, 6:7
Zwycięzca	4.	28 kwietnia 1991	Singapur	Twarda	Glenn Michibata	Stefan Kruger Christo Van Rensburg	6:4, 5:7, 7:6
Finalista	8.	16 czerwca 1991	Londyn	Trawiasta	Glenn Michibata	Todd Woodbridge Mark Woodforde	4:6, 6:7
Finalista	9.	28 lipca 1991	Montreal	Twarda	Glenn Michibata	Patrick Galbraith Todd Witsken	4:6, 6:3, 1:6
Finalista	10.	11 sierpnia 1991	Cincinnati	Twarda	Glenn Michibata	Ken Flach Robert Seguso	7:6, 4:6, 5:7
Finalista	11.	12 stycznia 1992	Auckland	Twarda	Glenn Michibata	Wayne Ferreira Jim Grabb	4:6, 3:6
Finalista	12.	5 kwietnia 1992	Singapur	Twarda	Glenn Michibata	Todd Woodbridge Mark Woodforde	7:6, 2:6, 4:6
Finalista	13.	23 sierpnia 1992	Indianapolis	Twarda	Glenn Michibata	Jim Grabb Richey Reneberg	6:7, 2:6
Zwycięzca	5.	17 stycznia 1993	Auckland (1)	Twarda	Patrick Galbraith	Alex Antonitsch Aleksandr Wołkow	6:3, 7:6
Finalista	14.	7 lutego 1993	Dubaj	Twarda	Patrick Galbraith	John Fitzgerald Anders Järryd	2:6, 1:6
Finalista	15.	9 maja 1993	Hamburg	Ceglana	Patrick Galbraith	Paul Haarhuis Mark Koevermans	4:6, 7:6, 6:7
Finalista	16.	4 lipca 1993	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Patrick Galbraith	Todd Woodbridge Mark Woodforde	6:7, 3:6, 6:7
Finalista	17.	25 lipca 1993	Waszyngton	Twarda	Patrick Galbraith	Byron Black Rick Leach	4:6, 5:7
Finalista	18.	8 sierpnia 1993	Los Angeles	Twarda	Scott Davis	Wayne Ferreira Michael Stich	6:7, 6:7
Zwycięzca	6.	17 października 1993	Tokio (1)	Dywanowa (hala)	Patrick Galbraith	Murphy Jensen Luke Jensen	6:3, 6:4
Zwycięzca	7.	14 listopada 1993	Antwerpia	Dywanowa (hala)	Patrick Galbraith	Wayne Ferreira Javier Sánchez	6:3, 7:6
Finalista	19.	16 stycznia 1994	Auckland	Twarda	Patrick Galbraith	Patrick McEnroe Jared Palmer	2:6, 6:4, 4:6
Finalista	20.	20 lutego 1994	Stuttgart	Dywanowa (hala)	Patrick Galbraith	David Adams Andriej Olchowski	7:6, 4:6, 6:7
Zwycięzca	8.	6 marca 1994	Indian Wells	Twarda	Patrick Galbraith	Byron Black Jonathan Stark	7:5, 6:3
Finalista	21.	3 lipca 1994	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Patrick Galbraith	Todd Woodbridge Mark Woodforde	6:7(3), 3:6, 1:6
Zwycięzca	9.	24 lipca 1994	Waszyngton (2)	Twarda	Patrick Galbraith	Jonas Björkman Jakob Hlasek	6:4, 4:6, 6:3
Zwycięzca	10.	21 sierpnia 1994	New Haven (1)	Twarda	Patrick Galbraith	Jacco Eltingh Paul Haarhuis	6:4, 7:6
Zwycięzca	11.	16 października 1994	Tokio (2)	Dywanowa (hala)	Patrick Galbraith	Byron Black Jonathan Stark	6:3, 3:6, 6:4
Finalista	22.	8 stycznia 1995	Adelaide	Twarda	Byron Black	Jim Courier Patrick Rafter	6:7, 4:6
Zwycięzca	12.	15 stycznia 1995	Auckland (2)	Twarda	Patrick Galbraith	Luis Lobo Javier Sánchez	6:4, 6:3
Zwycięzca	13.	12 lutego 1995	Dubaj (1)	Twarda	Patrick Galbraith	Tomás Carbonell Francisco Roig	6:2, 4:6, 6:3
Zwycięzca	14.	26 lutego 1995	Stuttgart	Dywanowa (hala)	Patrick Galbraith	Cyril Suk Daniel Vacek	6:2, 6:2
Zwycięzca	15.	23 kwietnia 1995	Bermudy	Ceglana	Todd Martin	Brett Steven Jason Stoltenberg	7:6, 2:6, 7:5
Finalista	23.	8 października 1995	Kuala Lumpur	Dywanowa (hala)	Patrick Galbraith	Patrick McEnroe Mark Philippoussis	5:7, 4:6
Zwycięzca	16.	5 listopada 1995	Paryż	Dywanowa (hala)	Patrick Galbraith	Jim Grabb Todd Martin	6:2, 6:2
Finalista	24.	12 listopada 1995	Sztokholm	Twarda (hala)	Patrick Galbraith	Jacco Eltingh Paul Haarhuis	6:3, 2:6, 6:7
Zwycięzca	17.	26 listopada 1995	World Doubles Championship, Eindhoven	Dywanowa (hala)	Patrick Galbraith	Jacco Eltingh Paul Haarhuis	7:6, 7:6, 3:6, 7:6
Zwycięzca	18.	18 lutego 1996	Dubaj (2)	Twarda	Byron Black	Karel Nováček Jiří Novák	6:0, 6:1
Finalista	25.	3 marca 1996	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Byron Black	Todd Woodbridge Mark Woodforde	6:7, 2:6
Zwycięzca	19.	19 maja 1996	Rzym	Ceglana	Byron Black	Libor Pimek Byron Talbot	6:2, 6:3
Zwycięzca	20.	23 czerwca 1996	Halle	Trawiasta	Byron Black	Jewgienij Kafielnikow Daniel Vacek	6:1, 7:5
Finalista	26.	7 lipca 1996	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Byron Black	Todd Woodbridge Mark Woodforde	6:4, 1:6, 3:6, 2:6
Zwycięzca	21.	21 lipca 1996	Waszyngton (3)	Twarda	Scott Davis	Doug Flach Chris Woodruff	7:6, 3:6, 6:3
Zwycięzca	22.	18 sierpnia 1996	New Haven (2)	Twarda	Byron Black	Jonas Björkman Nicklas Kulti	6:4, 6:4

Bibliografia

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-01-24]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-01-24]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-01-24]  (ang.).
• Profil na stronie Sports-reference. sports-reference.com. [dostęp 2014-11-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 grudnia 2008)]. (ang.).