Przejdź do zawartości

Groucho Marx

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Groucho Marx
Ilustracja
Groucho Marx (ok. 1955)
Imię i nazwisko

Julius Henry Marx

Data i miejsce urodzenia

2 października 1890
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

19 sierpnia 1977
Los Angeles

Zawód

aktor

Współmałżonek

Ruth Johnson
Catherine „Kay” Marvis-Gorcey
Eden Hartford

Lata aktywności

1905–1973

Groucho Marx, właśc. Julius Henry Marx[1] (ur. 2 października 1890 w Nowym Jorku, zm. 19 sierpnia 1977 w Los Angeles[2][3]) – amerykański aktor komediowy. Jeden z braci Marx.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Groucho Marx był pierwszym z braci, który pojawił się na scenie – w 1905 roku[4]. Później dołączyli do niego pozostali. Jego pseudonim sceniczny wziął się od torby, w której nosił pieniądze: grouch-bag (dosłownie: torba gaduły/zrzędy)[5]. Jego cechą charakterystyczną były duże, namalowane wąsy[6].

Jako aktor filmowy zadebiutował wraz z braćmi w 1921 roku w filmie Humor Risk[7]. Później pojawił się w takich filmach jak Orzechy kokosowe (1929), Sucharki w kształcie zwierząt (1930), Małpi interes (1931), Końskie pióra (1932), Kacza zupa (1933), Noc w operze (1935), Dzień na wyścigach (1937) czy Szczęśliwa miłość (1949).

W późniejszym okresie prowadził telewizyjny teleturniej You Bet Your Life emitowany przez stację NBC w latach 1950–1961[8]. W 1974 roku otrzymał honorowego Oscara za całokształt twórczości[9].

Był trzykrotnie żonaty. Wszystkie jego małżeństwa zakończyły się rozwodem. Jego żonami były Ruth Johnson (1920–1942), Catherine „Kay” Marvis-Gorcey (1945–1951) oraz Eden Hartford (1954–1969)[10]. Z pierwszą żoną miał dwoje dzieci Arthura i Miriam. Z druga żoną miał córkę Melindę[11].

Zmarł w 1977 roku na zapalenie płuc[12].

Filmografia wybrana

[edytuj | edytuj kod]
Groucho Marx (1931)

Źródło[13].

Odniesienia w kulturze

[edytuj | edytuj kod]

Postać Groucho Marxa, a także wielu innych przedwojennych amerykańskich aktorów, pojawiła się w filmie animowanym The Autograph Hound z 1939, gdzie Kaczor Donald włamuje się do studia filmowego, aby zdobyć autografy.

Cytat Groucho Marxa pojawia się w filmie Woody’ego Allena pod tytułem Annie Hall[14].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Foreword. W: Groucho Marx: Groucho And Me. Da Capo Press, 16 czerwca 2009, s. 5. ISBN 978-0-7867-4827-3. [dostęp 2016-12-19].
  2. Bernard Trawicky: Anniversaries and Holidays. American Library Association, 30 kwietnia 2009, s. 167. ISBN 978-0-8389-1004-7.
  3. Allan R. Ellenberger: Celebrities in Los Angeles Cemeteries: A Directory. McFarland, 1 maja 2001, s. 31. ISBN 978-0-7864-0983-9.
  4. Wes D. Gehring: The Marx Brothers: A Bio-bibliography. Greenwood Publishing Group, 1987, s. 13. ISBN 978-0-313-24547-3.
  5. Martin A. Lee: Smoke Signals: A Social History of Marijuana – Medical, Recreational and Scientific. Simon and Schuster, 13 sierpnia 2013, s. 11. ISBN 978-1-4391-0261-9.
  6. Kino. T. 12 (Części 2–8). Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1977, s. 28. Cytat: Oto Groucho, człowiek interesu, w ciemnym ubraniu, z okularami na nosie, z nieodłącznym cygarem w ustach. Gdyby nie jego szarża, nadmierna energia i agresywność, i gdyby nie namalowane jak u klowna wąsy, wyglądałby niby figura z życia.
  7. Matthew Coniam: That’s Me, Groucho!: The Solo Career of Groucho Marx. McFarland, 2016, s. 8. ISBN 978-1-4766-2597-3.
  8. Vincent Terrace: Television Introductions: Narrated TV Program Openings since 1949. Scarecrow Press, 7 listopada 2013, s. 301. ISBN 978-0-8108-9250-7.
  9. 1974 | Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences. oscars.org. [dostęp 2016-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-12)]. (ang.).
  10. Groucho Marx papers, 1930-1967 (Library of Congress Finding Aid). findingaids.loc.gov. [dostęp 2016-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-19)]. (ang.).
  11. Horace Newcomb: Encyclopedia of Television. Routledge, 3 lutego 2014, s. 1429. ISBN 978-1-135-19472-7.
  12. Wes D. Gehring: The Marx Brothers: A Bio-bibliography. Greenwood Publishing Group, 1987, s. 94. ISBN 978-0-313-24547-3.
  13. Groucho Marx – Filmweb [online], www.filmweb.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
  14. Annie Hall Opening Monologue [online], www.nowness.com, lipiec 2017 [dostęp 2024-04-19] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy