Przejdź do zawartości

Identytaryzm

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lambda, symbol identytaryzmu[1]

Identytaryzm (z fr. identitaire, dotyczący tożsamości osoby lub grupy) – skrajnie prawicowy nurt związany z ruchem Europejskiej Nowej Prawicy i jego sympatykami. Opowiada się za zachowaniem i rozwojem etnicznej i kulturowej tożsamości jako centralnej ideologicznej zasady i krytykuje stan współczesnego Zachodu. Istnieje wiele powiązań tego ruchu z organizacjami o profilu neofaszystowskim.[2]

Identytaryzm ma korzenie we Francji, ale również rozprzestrzenił się do Skandynawii i innych części Europy. Symbolem ruchu jest lambda.

Wpływy ideowe

[edytuj | edytuj kod]

Identytaryzm opiera się na wielu różnych sposobach politycznego myślenia, a wśród jego zwolenników istnieje sporo różnic. Najbardziej znaczącymi elementami, które wpłynęły na ten nurt są:

  • Europejska Nowa Prawica. Think-tank GRECE Alaina de Benoist wywarł największy wpływ na identytaryzm. Wiele kluczowych pojęć i punktów odniesienia I. zaczerpnął właśnie od francuskiej Nowej Prawicy.
  • Tradycjonalizm integralny. Tak zwana szkoła tradycjonalistyczna odcisnęła swe piętno na identytaryzmie. Częściowo dlatego, że wielu jego teoretyków czerpało z René Guénona i Juliusa Evoli.
  • Archeofuturyzm. Były członek GRECE Guillaume Faye stworzył termin archeofuturyzm by opisać idealną syntezę tego, co nazywa „wartościami archaicznymi” z jednej strony i nowoczesnej lub futurystycznej technologii i cywilizacyjnego/społecznego rozwoju, z drugiej. Termin jest często używany, zwłaszcza wśród indentytarystów skandynawskich.
  • Metapolityka. Zgodnie z poglądami Antoniego Gramsci (jak i również GRECE) identytaryści utrzymują, że jakakolwiek zmiana jest w społeczeństwie niemożliwa tak długo jak jego kultura pozostanie niezmieniona. Czynności takie jak tworzenie kultury i wpływ na opinię publiczną, niezwiązane bezpośrednio ze sferą polityczną, stały się kluczowym elementem projektu identytaryzmu.

Poglądy polityczne

[edytuj | edytuj kod]

Identytaryzm opiera się na założeniu, że czynniki etniczno-kulturowe odgrywają kluczową rolę w kondycji ludzkiej i funkcjonowaniu społeczeństwa. Człowiek widziany jest jako wynik odziedziczonych i nabytych w środowisku cech. Bardzo wyraźnie zaznaczana jest potrzeba utrzymania i obrony etnicznych Europejczyków jako odrębnego ludu. W związku z tym identytaryści sprzeciwiają się imigracji ludów spoza Europy, niezależnie od potencjalnego pożytku ekonomicznego.

Identytaryści przyjmują pragmatyczny pogląd na państwo narodowe i wskazują, że jest jednym z niewielu historycznie możliwych form organizacji dla grup etnicznych i ludów. Wielu identytarystów, takich jak Guillaume Faye, promuje imperalistyczny ideał, w którym setki lokalnych i regionalnych społeczności, z dużym stopniem autonomii, zorganizowałoby się w „eurazjatycką” federację, gdzie ta druga walczyłaby o obronę interesów Europy i Europejczyków jako całości na skalę globalną. Jest to naturalne, zważywszy na zainteresowanie identytarystów zarówno Europą jak i Europejczykami, pojmowanymi jako integralną całość, i w logicznym, regionalnym i tradycyjnym wyrazie kultury, które widziane są jako pozytywne źródła społeczności i kulturowego rozwoju.

W kwestiach ekonomicznych, jedynym wyraźnym poglądem jest ten, że ekonomia zawsze musi być podporządkowana innym, istotniejszym interesom. Identytaryści utrzymują, że dobrostan ludzi musi zawsze być postawiony ponad wzrostem gospodarczym i podobnymi celami i krytykuje globalizację jako ekologicznie i społecznie destrukcyjną. Jak na razie nie ma żadnej, wyczerpującej, ogólnej teorii ekonomicznej, a wśród samych identytarystów przyjmowane są różne poglądy od korporacjonizmu i dystrybucjonizmu do libertarianizmu i socjalizmu. Jest to w pełni zgodne z ambicjami identytarystów, by być niedogmatycznym i elastycznym, ale może również być poczytywane jako poważną słabość.

Z nurtem identytarystycznym związane jest wydawnictwo Arktos, które zajmuje się tłumaczeniem literatury związanej z identytaryzmem i Nową Prawicą na angielski i szwedzki.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bodo Mrozek, Unter falscher Flagge. Rechte “Identitäre” setzen auf Antiken-Pop. Die Geschichte ihrer Symbole dürfte ihnen kaum gefallen [online], PopHistory [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  2. Maciej Okraszewski, Czego chce tzw. europejska nowa prawica? [online], www.polityka.pl, 2017 [dostęp 2024-04-16] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy