Jan Franciszek Zych

Jan Franciszek Zych
	podpułkownik intendent z wsw
Data i miejsce urodzenia	8 października 1893 ; Wola Batorska
Data śmierci	?
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	2 Pułk Piechoty; 84 Pułk Piechoty; Dep. Int. MSWojsk.; DOK I; DOK VI; Dep. Int. MSWojsk.
Stanowiska	szef wydziału
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Jan Franciszek Zych^[1] (ur. 8 października 1893 w Woli Batorskiej, zm. ?) – podpułkownik intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Syn Jana. Urodził się 8 października 1893 w Woli Batorskiej, powiecie bocheńskim^[2]. Przed 1914 ukończył gimnazjum. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 2 pułku piechoty w składzie II Brygady. Był żołnierzem komendy plutonu i kolumny amunicyjnej. Awansowany kolejno na chorążego piechoty 18 stycznia 1915 i na podporucznika piechoty 1 listopada 1915. Odniósł rany w walkach pod Biełgowem 7 listopada 1915. Przebywał w niewoli rosyjskiej.

Po uwolnieniu własnym i po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego w listopadzie 1918. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari. Został awansowany do stopnia kapitana zawodowego piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[3]^[4]. W latach 1922–1924 był słuchaczem Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Intendentury w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 84 pułku piechoty w garnizonie Pińsk^[5]^[6]. 31 marca 1924 został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 42. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[7]. 31 października 1924, po ukończeniu kursu, został przydzielony do Wydziału Żywnościowego Departamentu VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych i służył w nim w kolejnych latach^[8]^[9]. 16 kwietnia 1925 został przeniesiony z korpusu oficerów piechoty do korpusu oficerów intendentury w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 4,7. lokatą z równoczesnym wcieleniem do kadry oficerów służby intendentury i pozostawiony na dotychczas zajmowanym stanowisku. 29 stycznia 1932 został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932 i 4. lokatą w korpusie oficerów intendentury. W 1932 pełnił służbę w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie^[10]. Później służył w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI w garnizonie Lwów. W pierwszej połowie 1939 sprawował stanowisko szefa Wydziału Mundurowego Departamentu Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych.

W 1937 był przewodniczącym komisji rewizyjnej klubu sportowego LKS Pogoń Lwów^[11]. W 1939 zamieszkiwał przy ulicy Sandomierskiej 18 w Warszawie^[12].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 7027
Krzyż Niepodległości (16 września 1931)^[13]
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1935)^[14]

Przypisy

↑ W ewidencji wojskowej lat 1923, 1924 jego tożsamość była podawana początkowo jako Jan Zych II. W późniejszych latach 1928, 1932 jego tożsamość podawano jako Jan Franciszek Zych.
↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-07-19] .
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 405.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1200.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 367, 1503.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 319.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 348.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 2.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 771, 784.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 314, 454.
↑ Lwowski klub sportowy „Pogoń” w roku 1937. Lwów: 1937, s. 7.
↑ Książka telefoniczna 1939. genealogyindexer.org. [dostęp 2015-11-20].
↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi w służbie wojskowej”.

Bibliografia

Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Jan Zych (I). Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-28)].
Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Jan Zych (II). Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-28)].

[1] W ewidencji wojskowej lat 1923, 1924 jego tożsamość była podawana początkowo jako Jan Zych II. W późniejszych latach 1928, 1932 jego tożsamość podawano jako Jan Franciszek Zych.

[2] Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-07-19] .

[CITEREFRocznik_Oficerski1923405-3] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 405.

[CITEREFRocznik_Oficerski19241200-4] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1200.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923367,_1503-5] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 367, 1503.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924319-6] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 319.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924348-7] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 348.

[CITEREFRocznik_Oficerski19242-8] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 2.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928771,_784-9] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 771, 784.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932314,_454-10] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 314, 454.

[11] Lwowski klub sportowy „Pogoń” w roku 1937. Lwów: 1937, s. 7.

[12] Książka telefoniczna 1939. genealogyindexer.org. [dostęp 2015-11-20].

[13] M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[14] M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi w służbie wojskowej”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

Życiorys

Ordery i odznaczenia

Przypisy

Bibliografia

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.