Przejdź do zawartości

Julian Radziewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Julian Radziewicz
Data i miejsce urodzenia

29 maja 1937
Konstancin-Jeziorna

Data śmierci

4 sierpnia 2007

profesor nauk pedagogicznych
Specjalność: teoria i metodyka wychowania
Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Doktorat

1976

Habilitacja

1985

Profesura

1991

Uczelnia

Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie

Odznaczenia
Order Uśmiechu

Julian Radziewicz (ur. 29 maja 1937 w Konstancinie-Jeziornie, zm. 4 sierpnia 2007) – polski pedagog, publicysta, profesor doktor habilitowany Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie. Specjalista w zakresie zastosowania dialogu pedagogicznego w praktyce, oraz w dziedzinie samorządności i demokracji szkolnej. Autor publikacji naukowych, recenzent i promotor prac doktorskich. Redaktor naczelny czasopisma pedagogicznego „Nasza Szkoła”. Członek Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Kawaler Orderu Uśmiechu, który odebrał z rąk kanclerza Cezarego Leżeńskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu z 1960 r. Był wykładowcą Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie, kierownikiem Zakładu Pedeutologii, prorektorem do Spraw Dydaktyki i Spraw Studenckich w latach 1991–1996, oraz wykładowcą Wydziału Pedagogiki Gdańskiej Wyższej Szkoły Pedagogiki. Współtwórca i wieloletni wykładowca Kolegium Edukacji Specjalnej Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Długoletni pracownik naukowy Instytutu Badań Edukacyjnych w Warszawie, wicedyrektor placówki w latach 1990–1991 oraz członek Rady Naukowej.

W czasach stanu wojennego (od lutego 1982) współpracował przy wydawaniu podziemnego pisma oświatowego "Tu Teraz” (pisał pod pseudonimami „Bartosz Pieczyski", „Sara Wołkowyska", „LODA U-KOS", „Redaktor naczelny"), a w 1985 założył czasopismo „Edukacja i Dialog”, które ukazuje się do dziś[kiedy?]. Podczas obrad Okrągłego Stołu był ekspertem strony społecznej przy podstoliku ds. młodzieży. Po wyborach w czerwcu 1989 był też redaktorem naczelnym czasopisma "Nowa Szkoła” (do grudnia 2000).

Miesięcznik „Edukacja i Dialog”, którego był redaktorem naczelnym do czerwca 2007, wymyślił w czasie stanu wojennego, kiedy próbował zjednoczyć rozbite środowisko nauczycielskie wokół idei nowatorstwa pedagogicznego w praktycznym zastosowaniu. Był entuzjastą samorządu uczniowskiego oraz demokracji szkolnej, pedagogiem nie tylko z krwi, ale również z tzw. kośćcem. Po przełomie w 1989 oddał czasopismo pod skrzydła Społecznego Towarzystwa Oświatowego, z którym współpracował od początku istnienia tej organizacji jako doradca ds. dydaktyki. Jego artykuły na łamach „EiD” cieszyły się ogromnym powodzeniem wśród czytelników.

Wybrana bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • „Praca wychowawcy klasy : poradnik programowo-metodyczny” (Młodzieżowa Agencja Wydawnicza 1980, ISBN 83-203-0199-8)
  • „Funkcja wychowawcy klasy : założenia i rzeczywistość” (Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne 1981, ISBN 83-02-01206-8)
  • „Działalność wychowawcza szkoły : wstęp do badań systemowych” (Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne 1983, ISBN 83-02-01803-1)
  • „Równi wśród równych czyli O samorządzie uczniowskim” (Nasza Księgarnia 1985, ISBN 83-10-08733-0)
  • „O samorządności uczniów w procesie wychowania szkolnego” (Nasza Księgarnia 1988, ISBN 83-10-09223-7)
  • „O planowaniu pracy wychowawczej” (Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne 1989, ISBN 83-02-03473-8)
  • „Edukacja alternatywna : o innowacjach mikrosystemowych” (Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne 1992, ISBN 83-02-04700-7)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy