Karim al-Alami
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
24 maja 1973 |
| Wzrost |
188 cm |
| Gra |
praworęczna, jednoręczny backhand |
| Status profesjonalny |
1990 |
| Zakończenie kariery |
2002 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
2 |
| Najwyżej w rankingu |
25 (21 lutego 2000) |
| Australian Open |
3R (1998, 2000) |
| Roland Garros |
3R (2001) |
| Wimbledon |
2R (1994, 1999) |
| US Open |
2R (1994, 2000) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
1 |
| Najwyżej w rankingu |
130 (17 sierpnia 1998) |
| Australian Open |
2R (1998) |
| US Open |
1R (1994) |
Karim al-Alami, arab. كريم العلمي, Karīm al-ʿAlamī (ur. 24 maja 1973 w Casablance) – marokański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Praworęczny Marokańczyk karierę zawodową rozpoczął w 1990 roku, a zakończył w 2002 roku.
W 1991 roku odniósł wiele sukcesów w turniejach juniorów – w singlu finał US Open i półfinał French Open, w deblu wygrana Wimbledonu z Gregiem Rusedskim i US Open (z Johnem-Laffnie de Jagerem). Wyniki te dały mu pozycję wicelidera klasyfikacji juniorskiej, a lidera w grze podwójnej.
W 1994 roku na turnieju ATP World Tour w Ad-Dausze odniósł zwycięstwo nad liderem rankingu światowego Pete'em Samprasem. Kilka miesięcy później po raz pierwszy doszedł do finału turniejowego, przegrywając w Casablance z Renzo Furlanem.
W 1996 roku jako pierwszy Marokańczyk odniósł turniejowe zwycięstwo w cyklu ATP World Tour, po zwycięstwie w finale imprezy w Atlancie nad Nicklasem Kultim. We wrześniu tegoż roku wygrał także turniej w Palermo, pokonując w finale Adriana Voineę. W 1998 roku Al-Alami był w finale w Bolonii, a w 1999 roku w finałach w Barcelonie i Bukareszcie. Wiosną 2000 roku Marokańczyk doszedł do półfinału turnieju ATP Masters Series w Monte Carlo, pokonując m.in. Magnusa Normana, Alberta Costę i Thomasa Johanssona, a przegrywając z Cédrikiem Pioline’em, późniejszym zwycięzcą.
Jako deblista wygrał jeden turniej zawodowy, w 1997 w Marbelli w parze z Juliánem Alonso. Dodatkowo osiągnął 3 finały.
Al-Alami dwukrotnie startował w igrzyskach olimpijskich, w Barcelonie w 1992 roku odpadając w 1 rundzie z późniejszym mistrzem Markiem Rossetem, a w 2000 roku w Sydney dochodząc do ćwierćfinału, gdzie nie sprostał Rogerowi Federerowi.
W latach 1990–2002 Al-Alami bronił barw narodowych w Pucharze Davisa, rozgrywając w ramach tych rozgrywek 50 spotkań, z czego 32 wygrał. Razem z Hiszamem Arazim i Junusem al-Ajnawim tworzył reprezentację, która w latach 2001–2002 grała w grupie światowej Pucharu Davisa.
W rankingu gry pojedynczej Al-Alami najwyżej był na 25. miejscu (21 lutego 2000), a w klasyfikacji gry podwójnej na 130. pozycji (17 sierpnia 1998).
Finały w turniejach ATP World Tour
[edytuj | edytuj kod]| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (2–4)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 20 marca 1994 | Casablanca | Ceglana |  Renzo Furlan
|
2:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 5 maja 1996 | Atlanta | Ceglana |  Nicklas Kulti
|
6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 29 września 1996 | Palermo | Ceglana |  Adrian Voinea
|
7:5, 2:1 krecz |
| Finalista | 2. | 14 czerwca 1998 | Bolonia | Ceglana |  Julián Alonso
|
1:6, 4:6 |
| Finalista | 3. | 18 kwietnia 1999 | Barcelona | Ceglana | Félix Mantilla
|
6:7(2), 3:6, 3:6 |
| Finalista | 4. | 3 października 1999 | Bukareszt | Ceglana | Alberto Martín
|
1:6, 4:6 |
Gra podwójna (1–3)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 23 czerwca 1996 | Bolonia | Ceglana |  Gábor Köves
|
 Brent Haygarth Christo Van Rensburg
|
1:6, 4:6 |
| Finalista | 2. | 30 marca 1997 | Casablanca | Ceglana |  Hiszam Arazi
|
 João Cunha e Silva Nuno Marques
|
6:7, 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 14 września 1997 | Marbella | Ceglana | Julián Alonso
|
Alberto Berasategui Jordi Burillo
|
4:6, 6:3, 6:0 |
| Finalista | 3. | 2 listopada 1997 | Bogota | Ceglana |  Maurice Ruah
|
 Luis Lobo Fernando Meligeni
|
1:6, 3:6 |
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-10-14] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-10-14] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-10-14] (ang.).
- Profil na stronie sports-reference. sports-reference.com. [dostęp 2014-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 lipca 2009)]. (ang.).