Kolej aglomeracyjna w Oslo
szybka kolej miejska | |
Jednostka klasy 72 | |
Państwo | |
---|---|
Lokalizacja | |
Operator |
Norges Statsbaner |
Liczba linii |
8 |
Lata funkcjonowania |
od 1854 |
Infrastruktura | |
Długość sieci |
553 km |
Rozstaw szyn |
1435 mm |
Napięcie zasilania |
15kV/16 2/3 Hz |
Liczba stacji |
128 |
Tabor | |
Liczba pojazdów |
118 |
Kolej aglomeracyjna w Oslo (norw. NSB Lokaltog Østlandet) - kolej aglomeracyjna w Oslo, w Norwegii, łącząca stolicę kraju z sześcioma powiatami we wschodniej części kraju. Operatorem są norweskie koleje państwowe. Długość sieci wynosi 553 km. Sieć składa się z 8 linii, z czego dwie funkcjonują wyłącznie w granicach administracyjnych Oslo. Wszystkie trasy są wytyczone na istniejących liniach kolejowych wykorzystywanych przez połączenia dalekobieżne. Kolej jest zelektryfikowana, choć na odcinkach oddalonych od Oslo dominują linie jednotorowe.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze połączenie kolejowe w Norwegii zostało oddane od użytku w roku 1854 z Oslo do położonego 58 km na północ Eidsvold[1]. Sieć rozwijała się głównie na południu kraju i w aglomeracji Oslo, gdzie duże znaczenie miały pociągi lokalne; w latach 60 co piąty Norweg mieszkał w aglomeracji Oslo. Tylko w roku 1964 2/3 podróży kolejowych w Norwegii odbyto w aglomeracji stołecznej[1]. W latach 60, wprowadzono nową generację pociągów, klasy 69. W 1980 otwarto tunel na linii do Drammen a w 1986 oddano do użytku 19-peronowy dworzec centralny w Oslo, obsługujący zarówno ruch dalekobieżny jak i aglomeracyjny.
Sieć
[edytuj | edytuj kod]Całkowita długość sieci wynosi 553 km[2] i obsługuje 128 stacji i przystanków w Oslo i okolicach[3]. Jedynie część linii jest dwutorowa. Głównym punktem sieci jest dworzec centralny w Oslo; wszystkie pociągi sieci albo kończą tu swój bieg, albo przejeżdżają przez tę stację. Trzon SKM stanowi średnica Askerbanen - Gardemorbanen w układzie wschód - zachód, którą przebiegają linie 400, 450 i 550. Jedynie linia 400 korzysta ze starszych tras - Drammenbanen, a następnie, po minięciu Oslo S, z linii Hovedbanen. W kierunku południowym biegną trasy na liniach prowadzących do granicy szwedzko-norweskiej Østfoldbanen i Østfoldbanens østre linje. Korzystają z nich linie 500, 550 i 560.
Częstotliwość połączeń waha się na poszczególnych liniach od pół godziny do godziny poza szczytem, jedynie bardziej oddalone od Oslo odcinki, jak np. Hakadal - Gjøvik[4], są obsługiwane połączeniami w takcie dwugodzinnym. Na większości linii przeważają przystanki bezobsługowe, większe stacje służą głównie przesiadkom z kolei podmiejskiej na dalekobieżną. Poza wsiadającymi na tych stacjach podróżni odprawiani są w pociągu. Na większych przystankach są dostępne automaty biletowe.
Linie
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Les chemins de fer en Norvège. [dostęp 2011-12-01]. (fr.).
- ↑ Jernbanen i tall. [dostęp 2011-12-01]. (norw.).
- ↑ Norwegian State Railways. [dostęp 2011-12-01]. (ang.).
- ↑ a b 21-300 Oslo-Jaren-Gjøvik. reiseinfo.no. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
- ↑ 21-400 Drammen-Asker-Oslo-Lillestrøm. reiseinfo.no. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
- ↑ Drammen-Oslo-Jessheim-Dal. reiseinfo.no. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
- ↑ 21-450 Kongsberg-Drammen-Oslo-Eidsvoll. reiseinfo.no. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
- ↑ 21-460 Oslo-Årnes-Kongsvinger. reiseinfo.no. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
- ↑ 21-500 Oslo-Ski. reiseinfo.no. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
- ↑ 21-550 Spikkestad-Oslo-Moss. reiseinfo.no. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
- ↑ 21-560 Oslo-Mysen-Rakkestad. reiseinfo.no. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).