Przejdź do zawartości

Kompromat

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kompromat (ros. компромат, skrót od компрометирующий материал, trb. kompromietirujuszczij matieriał) – termin określający kompromitujące materiały na temat polityka lub innej osoby publicznej.

Pochodzenie terminu

[edytuj | edytuj kod]

Neologizm ten został wymyślony przez wschodnioniemieckich specjalistów z JHS (Wyższej Szkoły Prawniczej Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwa) pod nazwą „das Kompromat" z niemieckiego Kompromittierendes Material, jako określenie na metodę operacyjną polegająca na użyciu informacji z prywatnego życia konkretniej osoby, np. odbiegających od normy zachowań czy poglądów moralnych lub prawnych, których ujawnienie mogłoby doprowadzić do utraty prestiżu, dobrej opinii wśród znajomych i otoczenia, sankcji dyscyplinarnych lub prawnych. W Polsce używano terminu „kompromateriały”[1].

Formy i miejsca użycia

[edytuj | edytuj kod]

Takie materiały mogą być użyte jako czarny PR, dla szantażu, zniesławienia lub w celu zapewnienia sobie lojalności. Z kompromatu mogą korzystać różnego rodzaju służby bezpieczeństwa, materiały mogą też być podrobione i następnie nagłośnione przez dziennikarza przy jego uprzednim opłaceniu[2][3]. Powszechne użycie kompromatu było jedną ze znamiennych cech polityki w Rosji[4] oraz pozostałych krajów byłego Związku Radzieckiego[5][6].

Przykłady

[edytuj | edytuj kod]

Jednym z przykładów kompromatu było powstanie specjalistycznych stron internetowych, spośród których najbardziej znana to rosyjska domena компромат.ru (latyn. kompromat.ru), która – po zapłaceniu kilkuset dolarów – publikuje wskazane przez zleceniodawcę materiały kompromitujące kogokolwiek[7]. W rezultacie sporadycznie takie strony są tymczasowo blokowane przez rosyjskich dostawców usług internetowych, a właściciele tych stron bywają dręczeni przez rządowe agencje[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ewa Matkowska: System. Obywatel NRD pod nadzorem tajnych służb. Kraków: Arcana, 2003, s. 30.
  2. David Hoffman: The Oligarchs: Wealth and Power in the New Russia. PublicAffairs, 2003, s. 272. ISBN 1-58648-202-5. (ang.).
  3. Olessia Koltsova, News Media and Power in Russia, Routledge, 2006 (ang.).
  4. Katrin Voltmer: Mass Media and Political Communication in New Democracies. Psychology Press, 2006, s. 140. ISBN 978-0-415-33779-3. (ang.).
  5. Jonathan Wheatley: Georgia from National Awakening to Rose Revolution: Delayed Transition in the Former Soviet Union. Ashgate Publishing, 2005, s. 104–105. ISBN 0-7546-4503-7. (ang.).
  6. Milan Lielich: Operation Smear Campaign. The Ukrainian Week, 10 września 2013. [dostęp 2015-12-11]. (ang.).
  7. Yasha Levine: Journalism Face-Off: Russian Shadiness vs. American "Objectivity". The eXile, 2009-07-28. [dostęp 2015-12-11]. (ang.).
  8. Blogger Gorshkov Will Dish Dirt on Russian Politicians — for a Price. Wired Magazine, 2008-07-21. [dostęp 2015-12-11]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy