Lidzija Marozawa
| ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
8 października 1992 | |||||||||
| Wzrost |
183 cm | |||||||||
| Gra |
praworęczna, oburęczny backhand | |||||||||
| Zakończenie kariery |
aktywna | |||||||||
| Trener | ||||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 1 ITF | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
468 (25 września 2017) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
4 WTA, 2 WTA 125, 21 ITF | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
37 (1 października 2018) | |||||||||
| Australian Open |
2R (2018, 2019) | |||||||||
| Roland Garros |
2R (2022) | |||||||||
| Wimbledon |
3R (2023) | |||||||||
| US Open |
2R (2018, 2022) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Lidzija Alaksandrauna Marozawa (biał.: Лідзія Аляксандраўна Марозава; ur. 8 października 1992 w Mińsku) – białoruska tenisistka.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy raz na zawodowych kortach wystąpiła w listopadzie 2008 roku. Przegrała wówczas w pierwszej rundzie eliminacji do turnieju ITF pulą nagród 50 000 dolarów w Mińsku. W takim samym turnieju, lecz z pulą nagród 25 000 $, wystąpiła w marcu następnego roku. Wygrała wtedy swój pierwszy mecz na zawodowych kortach, odpadając w drugiej rundzie eliminacji. W październiku 2009 roku osiągnęła pierwszy sukces w rozgrywkach deblowych – doszła do finału ITF w Sztokholmie.
W 2016 roku dotarła do finału turnieju w Båstad w konkurencji gry podwójnej, w którym jej partnerką była Lesley Kerkhove. Zawodniczki przegrały wówczas z parą Andreea Mitu–Alicja Rosolska 3:6, 5:7. Ponad rok później, w październiku 2017 roku, osągnęła największy dotychczasowy sukces w rozgrywkach tenisowych – wygrała swój pierwszy tytuł rangi WTA. Na twardych kortach w hali w Luksemburgu, ponownie u boku Kerkhove, pokonała w finale Eugenie Bouchard i Kirsten Flipkens 6:7(4), 6:4, 10–6. Sezon zakończyła na 69. miejscu zestawienia deblowego WTA oraz na 478. pozycji w singlu.
W sezonie 2018 w grze pojedynczej wystąpiła tylko w jednym turnieju – odpadła w drugiej rundzie w Moskwie (15 000 $). W grze podwójnej doszła do półfinału w Shenzhen, drugiej rundy Australian Open i ćwierćfinału w Budapeszcie. Pod koniec kwietnia odpadła w półfinale Stuttgarcie z parą Nicole Melichar–Květa Peschke (3:6, 5:7), a tydzień później zmierzyła się ponownie z nimi w finale w Pradze. Grając w parze ze zmęczoną Mihaelą Buzărnescu (Rumunka wcześniej wygrała w trzech setach półfinał singla) uległa 4:6, 2:6. Razem z Shūko Aoyamą awansowała do finału zawodów w Hongkongu i kończących sezon rozgrywek WTA Elite Trophy w Zhuhai, ale zwyciężczyniami zostawały odpowiednio deble Samantha Stosur–Zhang Shuai oraz Ludmyła Kiczenok–Nadija Kiczenok.
W 2020 roku wspólnie z Andreeą Mitu zdobyły tytuł zawodów deblowych w Pradze, w meczu mistrzowskim pokonując Giulię Gatto-Monticone i Nadię Podoroską wynikiem 6:4, 6:4.
W sezonie 2021 razem z Anną Daniliną triumfowały w rozgrywkach w Gdyni, wygrywając w finale 6:3, 6:2 z Kateryną Bondarenko i Katarzyną Piter.
W 2022 roku wspólnie z Kaitlyn Christian wygrały zawody deblowe w Guadalajarze, w finale pokonując 7:5, 6:3 Wang Xinyu i Zhu Lin.
25 września 2017 zajmowała najwyższe miejsce w rankingu singlowym WTA Tour – 468. pozycję, natomiast 1 października 2018 osiągnęła najwyższe, 37. lokatę w rankingu deblistów.
Finały turniejów WTA
[edytuj | edytuj kod]Gra podwójna 9 (4–5)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 24 lipca 2016 | Båstad | Ceglana |  Lesley Kerkhove
|
 Andreea Mitu Alicja Rosolska
|
3:6, 5:7 |
| Zwyciężczyni | 1. | 21 października 2017 | Luksemburg | Twarda (hala) | Lesley Kerkhove
|
 Eugenie Bouchard Kirsten Flipkens
|
6:7(4), 6:4, 10–6 |
| Finalistka | 2. | 4 maja 2018 | Praga | Ceglana | Mihaela Buzărnescu
|
 Nicole Melichar Květa Peschke
|
4:6, 2:6 |
| Finalistka | 3. | 14 października 2018 | Hongkong | Twarda |  Shūko Aoyama
|
 Samantha Stosur Zhang Shuai
|
4:6, 4:6 |
| Finalistka | 4. | 4 listopada 2018 | Zhuhai | Twarda (hala) | Shūko Aoyama
|
 Ludmyła Kiczenok Nadija Kiczenok
|
4:6, 6:3, 7–10 |
| Zwyciężczyni | 2. | 25 lipca 2021 | Gdynia | Ceglana |  Anna Danilina
|
Kateryna Bondarenko Katarzyna Piter
|
6:3, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 3. | 27 lutego 2022 | Guadalajara | Twarda | Kaitlyn Christian
|
Wang Xinyu Zhu Lin
|
7:5, 6:3 |
| Finalistka | 5. | 27 maja 2023 | Rabat | Ceglana |  Ingrid Gamarra Martins
|
Sabrina Santamaria Jana Sizikowa
|
6:3, 1:6, 8–10 |
| Zwyciężczyni | 4. | 2 lipca 2023 | Bad Homburg vor der Höhe | Trawiasta | Ingrid Gamarra Martins
|
Eri Hozumi Monica Niculescu
|
6:0, 7:6(3) |
Finały turniejów WTA 125
[edytuj | edytuj kod]Gra podwójna 2 (2–0)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 6 września 2020 | Praga | Ceglana | Andreea Mitu
|
 Giulia Gatto-Monticone Nadia Podoroska
|
6:4, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 2. | 1 sierpnia 2021 | Belgrad | Ceglana |  Wolha Hawarcowa
|
 Alona Fomina Jekatierina Jaszyna
|
6:2, 6:2 |
Występy w Turnieju WTA Elite Trophy
[edytuj | edytuj kod]W grze podwójnej
[edytuj | edytuj kod]| Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
| 2018 | Finał | Shūko Aoyama |
Ludmyła Kiczenok Nadija Kiczenok |
3:6, 6:4, 7–10 |
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2024-02-22] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2024-02-22] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2024-02-22] (ang.).