Przejdź do zawartości

Maciej Grochowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maciej Henryk Grochowski
Data i miejsce urodzenia

14 lipca 1948
Warszawa

Profesor doktor habilitowany nauk humanistycznych
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski (1971)

Doktorat

1974
Instytut Badań Literackich PAN

Habilitacja

1980
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Profesura

18 grudnia 1987

Polska Akademia Umiejętności
Status

Członek PAU

Instytut

Instytut Języka Polskiego PAN

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Maciej Henryk Grochowski (ur. 14 lipca 1948 w Warszawie) – polski językoznawca specjalizujący się w językoznawstwie teoretycznym i współczesnym językoznawstwie polskim, profesor nauk humanistycznych, członek Polskiej Akademii Umiejętności.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jest synem Ireny Grochowskiej (biologa) i Jerzego Grochowskiego (profesora nauk leśnych). W 1966 ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie[1] i podjął studia w zakresie filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończył je w 1971 pod kierunkiem Haliny Kurkowskiej.

W latach 1971–1974 pracował w Instytucie Badań Literackich PAN. W 1974 roku uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych. Tematem jego rozprawy doktorskiej był Środek czynności (narzędzie, substancja, materiał) w strukturze zdania, a promotorem Zuzanna Topolińska. Od 1974 pracował w Instytucie Języka Polskiego PAN. W latach 1990–1992 kierował tam Pracownią Semantyki.

Od 1975 współpracował z Uniwersytetem Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1978 podjął tam pracę na stanowisku adiunkta na 1/2 etatu oraz objął funkcję kierownika Zakładu Językoznawstwa Ogólnego. W 1980 uzyskał na tej uczelni stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy Pojęcie celu. Studia semantyczne. 18 grudnia 1987 uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych[2]. W latach 1992–1994 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Filologii Polskiej, w latach 1999–2014 dyrektor Instytutu Języka Polskiego UMK.

Od 2004 pracuje ponownie w Instytucie Języka Polskiego PAN. Członek Polskiej Akademii Umiejętności.

Jest autorem kilkuset artykułów naukowych i kilkunastu książek z dziedziny językoznawstwa polskiego i teoretycznego. W zasięgu jego zainteresowań badawczych pozostają nieodmiennie: semantyka teoretyczna, składnia i semantyka leksykalna języka polskiego, składnia zdania złożonego, leksykologia, filozofia języka.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (14 sierpnia 2017, za wybitne zasługi w pracy naukowo-badawczej i dydaktycznej, za promowanie polskiej myśli naukowej na świecie)[3]

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  1. Środek czynności w strukturze zdania. Narzędzie – substancja - materiał, Prace Instytutu Języka Polskiego PAN, Wrocław: Ossolineum 1975, ss. 107
  2. Pojęcie celu. Studia semantyczne, Prace Instytutu Języka Polskiego PAN, Wrocław: Ossolineum 1980, ss. 128, ISBN 83-04-00516-6
  3. Zarys leksykologii i leksykografii. Zagadnienia synchroniczne, Toruń: Wydawnictwo UMK 1982, ss. 147
  4. Składnia wyrażeń polipredykatywnych. Zarys problematyki, [w:] Gramatyka współczesnego języka polskiego. Składnia, red. Z. Topolińska, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN 1984, s. 213–299
  5. Polskie partykuły. Składnia, semantyka, leksykografia, Prace Instytutu Języka Polskiego PAN, Wrocław: Ossolineum 1986, ss. 154, ISBN 83-04-02211-7
  6. Zadania z semantyki językoznawczej [współautor z Adamem Bednarkiem], Toruń: Wydawnictwo UMK 1993, ss. 64, ISBN 83-231-0374-7
  7. Konwencje semantyczne a definiowanie wyrażeń językowych, Warszawa: Zakład Semiotyki Logicznej Uniwersytetu Warszawskiego 1993, ss. 116, ISBN 83-85372-14-8
  8. Słownik polskich przekleństw i wulgaryzmów, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN 1995, ss. 185, ISBN 83-01-11788-5
  9. Wyrażenia funkcyjne. Studium leksykograficzne, Prace Instytutu Języka Polskiego PAN, Kraków: IJP PAN 1997, ss. 126, ISBN 83-85579-79-6
  10. Przysłówki i przyimki. Studia ze składni i semantyki języka polskiego, redakcja, Toruń: Wydawnictwo UMK 2005, ss. 265, ISBN 83-231-1796-9

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1966. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-09-14].
  2. Prof. dr hab. Maciej Henryk Grochowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-09-06].
  3. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 sierpnia 2017 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2017 r. poz. 1057).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Sławomir Kalembka (red.), Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografii, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, s. 247, ISBN 83-231-1988-0.
  • Prof. dr hab. Maciej Henryk Grochowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-04-02].
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy