Przejdź do zawartości

Maciej Kot

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maciej Kot
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 czerwca 1991
Limanowa[1]

Klub

AZS Zakopane

Wzrost

178 cm[1]

Debiut w PŚ indywidualnie

13 grudnia 2007 w Villach (35. miejsce)

Debiut w PŚ drużynowo

10 marca 2007 w Lahti (7. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

3 grudnia 2011 w Lillehammer (19. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

11 grudnia 2016 w Lillehammer (2. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

11 lutego 2017 w Sapporo

Rekord życiowy

244,5 m na Vikersundbakken w Vikersund (18 marca 2017)[1][2]

Faksymile
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
brąz Pjongczang 2018 duża druż.
Mistrzostwa świata
złoto Lahti 2017 duża druż.
brąz Val di Fiemme 2013 duża druż.
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Szczyrb. Jezioro 2009 indywid.
brąz Zakopane 2008 drużynowo
brąz Szczyrb. Jezioro 2009 drużynowo
Uniwersjada
srebro Erzurum 2011 duża
srebro Erzurum 2011 normalna
brąz Erzurum 2011 druż.
Inne nagrody
Letnie Grand Prix
złoto 1. miejsce
2016
Letni Puchar Kontynentalny
brąz 3. miejsce
2015
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Maciej Kot (ur. 9 czerwca 1991 w Limanowej[1]) – polski skoczek narciarski, reprezentant klubu AZS Zakopane.

Drużynowy brązowy medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018. Drużynowy złoty (2017) i brązowy (2013) medalista mistrzostw świata. Indywidualny wicemistrz świata juniorów z 2009, dwukrotny drużynowy brązowy medalista mistrzostw świata juniorów, dwukrotny indywidualnie oraz drużynowy medalista Zimowej Uniwersjady 2011. Zwycięzca Letniego Grand Prix 2016, trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Letniego Pucharu Kontynentalnego 2015. Wielokrotny medalista mistrzostw Polski, w tym dwukrotny mistrz indywidualny z 2013 i 2016 roku. Jego rekord życiowy wynosi 244,5 m, ustanowiony został na Vikersundbakken w Vikersund 18 marca 2017[2].

Przebieg kariery sportowej

[edytuj | edytuj kod]

Lata 2006–2007

[edytuj | edytuj kod]

Został powołany do kadry Polski na Mistrzostwa Świata Juniorów 2006 w Kranju[3], jednak jego występ ograniczył się do udziału w oficjalnych treningach. W sezonie 2005/2006 zadebiutował w zawodach FIS Cup, pierwsze punkty zdobywając 5 marca 2006 w Zakopanem[4].

W lutym 2007 zwyciężył w zawodach FIS Cup w Zakopanem. Został powołany przez trenera kadry Hannu Lepistö na drużynowy konkurs Pucharu Świata zaliczany do klasyfikacji Pucharu Narodów w Lahti 10 marca 2007. W debiucie Kot oddał skoki na odległość 117,5 oraz 101,5 metrów i zajął wraz z drużyną 7. miejsce w zawodach. Zajął 15. miejsce indywidualnie i 6. drużynowo na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2007 w Planicy[5].

Sezon 2007/2008

[edytuj | edytuj kod]

W 2007 Kot zadebiutował w zawodach Letniego Grand Prix. 16 sierpnia zdobył w nich pierwsze punkty, zajmując 20. miejsce w zawodach w Pragelato. W zimowej części sezonu 2007/2008 dostał szansę debiutu w indywidualnych zawodach Pucharu Świata, nie udało mu się jednak zająć w nich miejsca w czołowej trzydziestce. Dwudziestokrotnie startował w kwalifikacjach, w jedenastu przypadkach uzyskując awans do konkursu głównego. Najlepszym osiągniętym przez Kota wynikiem w cyklu było 31. miejsce z Liberca. Wziął udział w Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2008 w Zakopanem. Indywidualnie zajął 7. miejsce, zaś w zawodach drużynowych wraz z Krzysztofem Miętusem, Dawidem Kowalem i Łukaszem Rutkowskim zdobył brązowy medal[6].

Sezon 2008/2009

[edytuj | edytuj kod]

6 lipca 2008 zwyciężył w zawodach z cyklu Letniego Pucharu Kontynentalnego w słoweńskim Kranju. Osiągnął dobre rezultaty w Letnim Grand Prix 2008: w konkursie w Zakopanem, rozgrywanym 30 sierpnia, zajął 7. pozycję, w trzech innych zajmował miejsca w drugiej dziesiątce[7]. W klasyfikacji generalnej uplasował się na 17. pozycji z dorobkiem 104 punktów[8].

Dwukrotnie wystąpił w zawodach Pucharu Świata 2008/2009, odpadając w pierwszej serii zawodów. Wystartował na Mistrzostwach Świata Juniorów 2009 w Szczyrbskim Jeziorze. 5 lutego zdobył srebrny medal indywidualnie, przegrywając jedynie z Lukasem Müllerem. Dzień później reprezentacja Polski z Kotem w składzie zdobyła brązowy medal. W kolejnych tygodniach wziął udział w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2009 w Libercu. W zawodach indywidualnych na skoczni normalnej zajął 45. pozycję. W pozostałych konkursach nie wystąpił[7].

Sezon 2009/2010

[edytuj | edytuj kod]

W Letnim Grand Prix 2009 Kot osiągnął wyniki słabsze niż w poprzednich latach. Najwyższym miejscem, jakie zajął, było 26. z Hakuby. Zimą startował głównie w zawodach Pucharu Kontynentalnego. Dwa razy stanął w nich na podium: był drugi w Sapporo i Zakopanem. Tylko raz w całym sezonie wystąpił w konkursie Pucharu Świata: 17 stycznia 2010 był 35. w Sapporo. Trzykrotnie odpadał w kwalifikacjach[9].

Sezon 2010/2011

[edytuj | edytuj kod]

7 sierpnia 2010 w Hinterzarten zajął pierwsze miejsce w drużynowym konkursie Letniego Grand Prix (razem z Adamem Małyszem, Dawidem Kubackim i Krzysztofem Miętusem)[10]. 15 sierpnia w szwajcarskim Einsiedeln uplasował się na trzeciej pozycji w konkursie indywidualnym[11]. W całym cyklu zajął 16. miejsce, zdobywając 124 punkty[8].

W kolejnym sezonie zimowym ponownie nie zdobył punktów Pucharu Świata. Do zawodów Kot zgłaszany był sześciokrotnie, trzy razy awansował do konkursu głównego. Najwyższym zdobytym przez niego miejscem było 40. z Sapporo[12]. 29 stycznia 2011 zdobył srebrny medal Zimowej Uniwersjady 2011 w konkursie na skoczni K-125[13]. Dwa dni później po raz kolejny zdobył srebrny medal, tym razem na skoczni K-95. 3 lutego zdobył brązowy medal w zawodach drużynowych[12].

Sezon 2011/2012

[edytuj | edytuj kod]

Latem 2011 Kot zajął 9. miejsce w klasyfikacji generalnej Lotos Poland Tour[14]. W zawodach Letniego Grand Prix 2011 czterokrotnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce[15]. W klasyfikacji generalnej znalazł się na 9. pozycji[8].

W sezonie 2011/2012 Pucharu Świata po czterech latach nieudanych prób po raz pierwszy zdobył punkty tego cyklu. 3 grudnia 2011 zajął 19. miejsce na skoczni w Lillehammer[16]. Ostatecznie w trzydziestce znalazł się tamtej zimy dwanaście razy, najlepszy wynik – 12. miejsce – uzyskując dwukrotnie: 4 marca w Lahti i 11 marca w Oslo[15]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata znalazł się na 35. pozycji, co było trzecim wynikiem wśród Polaków[17]. 15 marca 2012 na Letalnicy w Planicy ustanowił swój rekord życiowy w długości skoku, uzyskując 200,5 metra[18].

Sezon 2012/2013

[edytuj | edytuj kod]
Kot podczas Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013

21 lipca 2012 podczas konkursu Letniego Grand Prix w Wiśle na skoczni im. Adama Małysza Maciej Kot po raz pierwszy stanął na najwyższym podium w zawodach tej rangi, wyprzedzając Simona Ammanna i Wolfganga Loitzla[19]. 30 września 2012 w Hinzenbach ponownie został zwycięzcą zawodów LGP, przed drugim Severinem Freundem i trzecim Taku Takeuchi[20]. Kot był najwyżej sklasyfikowanym reprezentantem Polski w Letnim Grand Prix 2012 – w klasyfikacji generalnej zajął piąte miejsce[8].

Zdobył punkty w większości listopadowych i grudniowych konkursów Pucharu Świata 2012/2013, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 13. miejscu w Engelbergu[21]. 1 stycznia 2013 w noworocznym konkursie 61. Turnieju Czterech Skoczni w Garmisch-Partenkirchen zajął 5. miejsce[22]. W dwóch kolejnych konkursach TCS również zajął miejsca w pierwszej dziesiątce, odpowiednio 9. i 10. 12 stycznia w Zakopanem powtórzył wynik z początku roku, a tydzień później w Sapporo był dziesiąty. W kolejnych zawodach rozgrywanych na przełomie stycznia i lutego zajmował głównie miejsca w drugiej dziesiątce[21].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013, w indywidualnych konkursach zajmując 11. miejsce na skoczni normalnej i 27. na skoczni dużej. W zawodach drużynowych zdobył natomiast wraz z Piotrem Żyłą, Dawidem Kubackim i Kamilem Stochem brązowy medal[21]. W marcu jeszcze dwukrotnie kończył indywidualne zawody Pucharu Świata w pierwszej dziesiątce[21]. Cały cykl ukończył na 18. pozycji, zdobywając 460 punktów[23].

Sezon 2013/2014

[edytuj | edytuj kod]

Dwukrotnie, w Wiśle i Einsiedeln, stawał na drugim stopniu podium zawodów Letniego Grand Prix 2013, a miejsca w dziesiątce zajął łącznie pięciokrotnie[24]. Pozwoliło to Kotowi zająć 8. miejsce w klasyfikacji generalnej[8].

W rozpoczynających sezon 2013/2014 Pucharu Świata zawodach w Klingenthal zajął 6. miejsce, a w trzecim konkursie indywidualnym cyklu, rozgrywanym na normalnej skoczni w Lillehammer, poprawił ten wynik, uzyskując najlepszą w sezonie, 5. pozycję. W kolejnych konkursach regularnie zajmował miejsca w trzydziestce, w grudniowych i styczniowych zawodach łącznie trzykrotnie zajmując 10. miejsce. W lutym wystąpił w konkursach skoków narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014. Indywidualnie był 7. na skoczni normalnej oraz 12. na dużej, zaś w zawodach drużynowych zajął 4. pozycję. W marcu wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2014, zajmując 10. miejsce indywidualnie. W lutowych i marcowych zawodach Pucharu Świata dwukrotnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce[24]. W klasyfikacji generalnej na zakończenie sezonu znalazł się na 17. pozycji, zdobywając 398 punktów[23].

Sezon 2014/2015

[edytuj | edytuj kod]

W Letnim Grand Prix 2014 zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Po słabych występach w początkowych konkursach Pucharu Świata 2014/2015 (najlepszym było 26. miejsce w Niżnym Tagile) Kot został odsunięty od występów w cyklu. W styczniu powrócił na dwa tygodnie do startów w PŚ: najwyższą pozycją zajętą przez niego w czterech konkursach w Polsce i Japonii było 24. miejsce z Sapporo. Przez większość sezonu startował w Pucharze Kontynentalnym, odnosząc jedno zwycięstwo (11 stycznia w Wiśle) i dwukrotnie zajmując drugie miejsce[25].

Sezon 2015/2016

[edytuj | edytuj kod]

W Letnim Grand Prix 2015 wystąpił trzykrotnie, zajmując miejsca w drugiej dziesiątce. Startował również w Letnim Pucharze Kontynentalnym 2015, po dwa razy stając na drugim i trzecim stopniu podium[26]. Pozwoliło to mu na zajęcie trzeciej pozycji w klasyfikacji generalnej cyklu[27].

Od początku zimowej części sezonu startował w Pucharze Świata. Regularnie zdobywał punkty, jednak ani razu nie zajął miejsca w pierwszej dziesiątce. Najlepszymi indywidualnymi występami Kota w Pucharze Świata 2015/2016 były 12. miejsca z Zakopanego i Sapporo[26]. Podczas kończącego sezon konkursu na mamuciej skoczni w Planicy ustanowił nowy rekord życiowy wynoszący 231 metrów[28]. W całym cyklu Kot zajął 31. miejsce, zdobywając 165 punktów[23].

Sezon 2016/2017

[edytuj | edytuj kod]

Letnie Grand Prix 2016 rozpoczął od zwycięstwa w Courchevel. W trzech kolejnych konkursach rozgrywanych na przełomie lipca i sierpnia również stawał na podium, dwukrotnie zwyciężając i raz zajmując drugie miejsce. Nie brał udziału w zawodach rozgrywanych w Azji, a po powrocie do rywalizacji w październiku odniósł kolejne dwa zwycięstwa, w kończącym letnią część sezonu konkursie w Klingenthal wygrywając z przewagą blisko 30 punktów nad Kamilem Stochem[29]. W całym cyklu zwyciężył, uzyskując 580 punktów – o 229 więcej niż drugi Andreas Wellinger[8].

W dwóch pierwszych konkursach Pucharu Świata 2016/2017 zajmował kolejno 5. i 8. miejsce[29]. 3 grudnia w Klingenthal reprezentacja Polski z Kotem w składzie odniosła pierwsze w historii zwycięstwo w konkursie drużynowym Pucharu Świata, a on sam uzyskał najlepszy indywidualny wynik zawodów[30]. Po dwóch kolejnych startach zakończonych zajęciem 5. pozycji[29], 11 grudnia w Lillehammer zajął 2. miejsce, tym samym po raz pierwszy w karierze stając na podium konkursu indywidualnego Pucharu Świata. Wyprzedzony został jedynie przez Kamila Stocha[31]. Trzy spośród konkursów 65. Turnieju Czterech Skoczni ukończył w pierwszej dziesiątce[29], a w klasyfikacji generalnej zajął 4. miejsce[23].

W styczniowych zawodach Pucharu Świata indywidualnie najwyżej znalazł się na 5. pozycji (dwukrotnie), dwa razy stawał również na podium zawodów drużynowych[29]. 11 lutego 2017 odniósł pierwsze w karierze indywidualne zwycięstwo w Pucharze Świata, na skoczni Ōkurayama w Sapporo, ex aequo z Peterem Prevcem[32]. Pięć dni później odniósł drugie, tym razem samodzielne zwycięstwo na normalnej skoczni olimpijskiej w Pjongczangu, w międzyczasie zajmując jeszcze 4. i 7. miejsce. Został zgłoszony do Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017. Indywidualnie zajął na nich 5. miejsce na skoczni normalnej oraz 6. na skoczni dużej[29], zaś 4 marca zdobył wraz z Piotrem Żyłą, Dawidem Kubackim oraz Kamilem Stochem pierwszy w historii reprezentacji Polski złoty medal w konkursie drużynowym[33]. W marcowych zawodach Pucharu Świata zajmował miejsca w drugiej dziesiątce[29]. 18 marca podczas drużynowego konkursu lotów na Vikersundbakken w Vikersund ustanowił nowy rekord życiowy, wynoszący 244,5 metra[34]. Sezon ukończył na 5. pozycji w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata z 985 punktami[23].

Sezon 2017/2018

[edytuj | edytuj kod]

W pięciu występach w Letnim Grand Prix 2017 Kot dwukrotnie stawał na podium – był drugi w Wiśle i Courchevel[35]. W klasyfikacji generalnej zakończył cykl na 4. pozycji[8].

W sezonie 2017/2018 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany w zawodach indywidualnych był na 8. miejscu, w grudniu 2017 w Niżnym Tagile oraz w lutym 2018 w Willingen. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Indywidualnie zajął 19. miejsce zarówno na normalnej, jak i na dużej skoczni[35], zaś w drużynie, startując razem z Stefanem Hulą, Dawidem Kubackim i Kamilem Stochem, zdobył brązowy medal, pierwszy w historii reprezentacji Polski w konkursach drużynowych igrzysk olimpijskich[36]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zakończył sezon na 21. pozycji z 261 punktami[23].

Lata 2018–2020

[edytuj | edytuj kod]

W Letnim Grand Prix 2018 dwukrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce indywidualnie – we wrześniu w Râșnovie był 9. i 10. W sezonie 2018/2019 Pucharu Świata regularnie startował w zawodach, w większości występów nie zdobył jednak punktów. Najwyżej sklasyfikowany był na 21. miejscu, 27 stycznia 2019 w Sapporo. W lutym i marcu występował też w Pucharze Kontynentalnym; najwyżej znalazł się na 4. pozycji, w zawodach w Zakopanem[37].

W ramach Letniego Grand Prix 2019 dwukrotnie kończył konkursy w pierwszej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany był we wrześniowych zawodach w Hinzenbach, na 5. miejscu. W zimowej części sezonu 2019/2020 początkowo startował w Pucharze Świata. W większości swoich występów w cyklu nie zdobył punktów, a najwyżej sklasyfikowany był na 18. pozycji, w listopadzie 2019 w Ruce. W lutym 2020 występował w Pucharze Kontynentalnym. Dwukrotnie stanął na podium, zwyciężając w obu konkursach w Val di Fiemme[38].

Lata 2020–2023

[edytuj | edytuj kod]

W ramach Pucharu Świata 2020/2021 punkty zdobył dwukrotnie. W najlepszym występie, w otwierającym cykl konkursie w Wiśle, zajął 20. pozycję. W trakcie sezonu 2020/2021 startował głównie w Pucharze Kontynentalnym. Raz stanął na podium, w lutym 2021 zajmując 3. miejsce w Brotterode[39].

W Letnim Grand Prix 2021 najwyżej klasyfikowany był na 8. miejscu, w sierpniowych zawodach w Courchevel. W sezonie 2021/2022 nie zdobył żadnych punktów Pucharu Świata, a najwyżej klasyfikowany był na 32. pozycji. W Pucharze Kontynentalnym dwukrotnie stał na podium: w letniej części sezonu był 3. w siepniu 2021 we Frenštácie pod Radhoštěm, a zimą zajął tę samą pozycję w marcu 2022 w Lahti[40].

W Letnim Grand Prix 2022 najwyżej sklasyfikowany został na 5. pozycji, w lipcu w Wiśle. W zimowej części sezonu 2022/2023 punkty Pucharu Świata zdobył raz, w słabo obsadzonych zawodach cyklu w Râșnovie zajmując 27. lokatę, a w Pucharze Kontynentalnym najwyżej klasyfikowany był na 8. miejscu[41].

Sezon 2023/2024

[edytuj | edytuj kod]

W Letnim Grand Prix najwyżej sklasyfikowany był 5 sierpnia w Szczyrku, gdzie zajął 4. pozycję. W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2023 raz stanął na podium – 6 października konkurs w Lake Placid ukończył na 2. lokacie[42].

W sezonie zimowym 2023/2024 początkowo startował w Pucharze Świata. W grudniu nie zdobył punktów cyklu, a w styczniu zrobił to raz, zajmując 27. miejsce w Zakopanem. Trafił następnie do Pucharu Kontynentalnego, w którym odniósł jedno zwycięstwo, 4 lutego na skoczni w Lillehammer. W marcu powrócił do startów w Pucharze Świata i w konkursach rozgrywanych w ramach Raw Air 2024 czterokrotnie zdobył punkty cyklu. Najwyżej sklasyfikowany był na 21. pozycji, którą zajął 10 marca w Oslo[42].

Igrzyska olimpijskie

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2014 Rosja Soczi/Krasnaja Polana – 7. miejsce (K-95), 12. miejsce (K-125)
2018 Korea Południowa Pjongczang – 19. miejsce (K-98), 19. miejsce (K-125)

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2014 Rosja Soczi/Krasnaja Polana – 4. miejsce[a]
2018 Korea Południowa Pjongczang – brązowy medal[b]

Starty M. Kota na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
7. 9 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K-95 HS-106 indywid. 101,5 m 98,5 m 255,8 pkt 22,2 pkt Kamil Stoch
12. 15 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K-125 HS-140 indywid. 126,0 m 123,5 m 250,4 pkt 28,3 pkt Kamil Stoch
4. 17 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K-125 HS-140 druż.[a] 131,5 m 129,0 m 1011,8 pkt (251,8 pkt) 29,3 pkt Niemcy
19. 10 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 99,0 m 102,0 m 217,0 pkt 42,3 pkt Andreas Wellinger
19. 17 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 128,5 m 129,5 m 244,6 pkt 41,1 pkt Kamil Stoch
3. 19 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[b] 129,5 m 133,0 m 1072,4 pkt (255,3 pkt) 26,1 pkt Norwegia

Mistrzostwa świata

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2009 Czechy Liberec – 45. miejsce (K-90)
2013 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – 11. miejsce (K-95), 27. miejsce (K-120)
2017 Finlandia Lahti – 5. miejsce (K-90), 6. miejsce (K-116)

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2013 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – brązowy medal (K-120)[c]
2017 Finlandia Lahti – złoty medal (K-116)[d]

Starty M. Kota na mistrzostwach świata – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
45. 21 lutego 2009 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 86,0 m – 103,5 pkt 175,5 pkt Wolfgang Loitzl
11. 23 lutego 2013 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 101,5 m 97,0 m 234,7 pkt 17,9 pkt Anders Bardal
27. 28 lutego 2013 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 indywid. 125,0 m 122,5 m 258,7 pkt 37,1 pkt Kamil Stoch
3.brąz 2 marca 2013 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 druż.[c] 123,0 m 128,5 m 1121,0 pkt (272,3 pkt) 14,9 pkt Austria
5. 25 lutego 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 95,0 m 95,5 m 255,1 pkt 15,7 pkt Stefan Kraft
6. 2 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 indywid. 123,5 m 126,5 m 266,9 pkt 12,4 pkt Stefan Kraft
1.złoto 4 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 druż.[d] 130,5 m 121,5 m 1104,2 pkt (276,1 pkt) –

Mistrzostwa świata w lotach narciarskich

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2012 Norwegia Vikersund – 38. miejsce
2014 Czechy Harrachov – 10. miejsce

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2012 Norwegia Vikersund – 7. miejsce[e]

Starty M. Kota na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
38. 24-25 lutego 2012 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 indywid. 159,5 m – –[f] –[f] 90,1 pkt 318,6 pkt Robert Kranjec
7. 26 lutego 2012 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 druż.[e] 174,0 m 178,5 m 1444,5 pkt (300,0 pkt) 203,9 pkt Austria
10. 14-15 marca 2014 Czechy Harrachov Čertak K-185 HS-205 indywid. 184,5 m 183,5 m –[f] –[f] 347,8 pkt 43,2 pkt Severin Freund

Mistrzostwa świata juniorów

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2007 Włochy Tarvisio/Słowenia Planica – 15. miejsce
2008 Polska Zakopane – 7. miejsce
2009 Słowacja Szczyrbskie Jezioro – srebrny medal

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2007 Włochy Tarvisio/Słowenia Planica – 6. miejsce[g]
2008 Polska Zakopane – brązowy medal[h]
2009 Słowacja Szczyrbskie Jezioro – brązowy medal[i]

Starty M. Kota na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
15. 15 marca 2007 Słowenia Planica Srednija Velikanka K-90 HS-100 indywid. 90,5 m 92,0 m 230,5 pkt 37,5 pkt Roman Koudelka
6. 17 lutego 2007 Słowenia Planica Srednija Velikanka K-90 HS-100 druż.[g] 93,0 m 85,5 m 894,5 pkt (220,5 pkt) 86,5 pkt Słowenia
7. 27 lutego 2008 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 indywid. 88,0 m 85,5 m 235,0 pkt 16,5 pkt Andreas Wank
3.brąz 29 lutego 2008 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 druż.[h] 86,5 m 88,5 m 942,5 pkt (240,0 pkt) 28,5 pkt Niemcy
2.srebro 5 lutego 2009 Słowacja Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 indywid. 92,5 m 96,5 m 249,0 pkt 4,0 pkt Lukas Müller
3.brąz 6 lutego 2009 Słowacja Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 druż.[i] 89,5 m 96,0 m 916,0 pkt (241,0 pkt) 65,5 pkt Austria

Uniwersjada

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2011 Turcja Erzurum – srebrny medal (K-125), srebrny medal (K-95)

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2011 Turcja Erzurum – brązowy medal[j]

Starty M. Kota na uniwersjadzie – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
2.srebro 29 stycznia 2011 Turcja Erzurum Kiremitliktepe K-125 HS-140 indywid. 135,0 m 139,5 m 281,9 pkt 3,8 pkt Matej Dobovšek
2.srebro 31 stycznia 2011 Turcja Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 indywid. 101,0 m 99,5 m 254,9 pkt 14,1 pkt Matej Dobovšek
3.brąz 3 lutego 2011 Turcja Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 druż.[j] 104,5 m 103,5 m 735,8 pkt (263,4 pkt) 7,2 pkt Japonia
Maciej Kot podczas Pucharu Świata 2008 w Zakopanem

Puchar Świata

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[23]
2011/2012 35.
2012/2013 18.
2013/2014 17.
2014/2015 65.
2015/2016 31.
2016/2017 5.
2017/2018 21.
2018/2019 47.
2019/2020 42.
2020/2021 58.
2022/2023 78.
2023/2024 55.

Miejsca na podium

[edytuj | edytuj kod]
Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2007/2008 – – – –
2008/2009 – – – –
2009/2010 – – – –
2010/2011 – – – –
2011/2012 – – – –
2012/2013 – – – –
2013/2014 – – – –
2014/2015 – – – –
2015/2016 – – – –
2016/2017 2 1 – 3
2017/2018 – – – –
2018/2019 – – – –
2019/2020 – – – –
2022/2023 – – – –
Suma 2 1 – 3

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 11 lutego 2017 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 139,0 m 138,0 m 260,2 pkt *ex aequo z P. Prevcem
2. 16 lutego 2017 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 108,5 m 110,5 m 256,2 pkt –

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 11 grudnia 2016 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 129,5 m 136,0 m 289,3 pkt 2. 0,6 pkt Kamil Stoch
2. 11 lutego 2017 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 139,0 m 138,0 m 260,2 pkt 1. –
3. 16 lutego 2017 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 108,5 m 110,5 m 256,2 pkt 1. –

Zwycięstwa w konkursach drużynowych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skład Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 3 grudnia 2016 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 [k] 139,0 m 139,0 m 1128,7 pkt (296,9 pkt) –
2. 28 stycznia 2017 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 [d] 137,5 m 133,5 m 931,5 pkt (229,4 pkt) –
3. 27 stycznia 2018 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 [b] 133,0 m 130,0 m 1092,0 pkt (260,1 pkt) –

Miejsca na podium w konkursach drużynowych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skład Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 3 marca 2012 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-97 [l] 86,5 m 92,0 m 877,5 pkt (215,8 pkt) 3. 14,1 pkt Austria
2. 11 stycznia 2013 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 [e] 133,0 m 127,0 m 954,4 pkt (252,5 pkt) 2. 9,1 pkt Słowenia
3. 9 marca 2013 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 [e] 119,0 m 127,5 m 1036,2 pkt (262,1 pkt) 3. 43,3 pkt Niemcy
4. 22 marca 2014 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 [m] 133,5 m 130,0 m 1007,6 pkt (261,8 pkt) 2. 38,0 pkt Austria
5. 23 stycznia 2016 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 [n] 130,5 m 131,0 m 1056,7 pkt (264,3 pkt) 3. 65,7 pkt Norwegia
6. 3 grudnia 2016 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 [k] 139,0 m 139,0 m 1128,7 pkt (296,9 pkt) 1. –
7. 21 stycznia 2017 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 [o] 132,5 m 133,5 m 1111,2 pkt (282,2 pkt) 2. 5,1 pkt Niemcy
8. 28 stycznia 2017 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 [d] 137,5 m 133,5 m 931,5 pkt (229,4 pkt) 1. –
9. 11 marca 2017 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 [k] 124,5 m 128,5 m 986,7 pkt (237,9 pkt) 3. 13,0 pkt Austria
10. 18 marca 2017 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-225 [d] 244,5 m 238,5 m 1538,6 pkt (403,8 pkt) 2. 34,0 pkt Norwegia
11. 25 marca 2017 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-225 [d] 240,0 m 241,0 m 1493,8 pkt (379,6 pkt) 3. 57,8 pkt Norwegia
12. 18 listopada 2017 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 [d] 124,0 m 126,0 m 1006,5 pkt (254,5 pkt) 2. 17,3 pkt Norwegia
13. 9 grudnia 2017 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 [o] 128,5 m 137,0 m 1082,8 pkt (267,7 pkt) 2. 0,8 pkt Norwegia
14. 27 stycznia 2018 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 [b] 133,0 m 130,0 m 1092,0 pkt (260,1 pkt) 1. –
15. 3 marca 2018 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 [b] 129,0 m 126,5 m 1113,2 pkt (278,8 pkt) 2. 11,3 pkt Niemcy
16. 10 marca 2018 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 [b] 126,5 m 129,5 m 1039,8 pkt (241,2 pkt) 2. 58,9 pkt Norwegia
17. 19 stycznia 2019 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 [p] 130,0 m 132,5 m 1117,2 pkt (267,5 pkt) 3. 40,3 pkt Niemcy

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

[edytuj | edytuj kod]

stan na 15 grudnia 2024

Źródło[43][44]
Sezon 2007/2008
Ruka HS142 Trondheim HS131 Trondheim HS131 Villach HS98 Villach HS98 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Predazzo HS134 Predazzo HS134 Harrachov HS205 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Liberec HS134 Liberec HS134 Willingen HS145 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Oslo HS128 Planica HS215 Planica HS215 punkty
q q q 35 52 q 43 38 q 41 q - - - q 41 - - 44 31 36 50 48 q q - - 0
Sezon 2008/2009
Ruka HS142 Trondheim HS140 Trondheim HS140 Pragelato HS140 Pragelato HS140 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS200 Bad Mitterndorf HS200 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Whistler HS140 Whistler HS140 Sapporo HS134 Willingen HS145 Klingenthal HS140 Oberstdorf HS213 Lahti HS97 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Vikersund HS207 Planica HS215 Planica HS215 punkty
- - - - - - - - - - 35 - - - 47 - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2009/2010
Ruka HS142 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS200 Bad Mitterndorf HS200 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Oberstdorf HS213 Klingenthal HS140 Willingen HS145 Lahti HS130 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Oslo HS134 punkty
- - - - - - - - - - - - q 35 q q - - - - - - - 0
Sezon 2010/2011
Ruka HS142 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Harrachov HS205 Harrachov HS205 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Klingenthal HS140 Oberstdorf HS213 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Planica HS215 Planica HS215 punkty
- - - - - - - - - - - - - 40 45 46 q - - - - q - q - 0
Sezon 2011/2012
Ruka HS142 Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Harrachov HS142 Harrachov HS142 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS200 Bad Mitterndorf HS200 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Predazzo HS134 Predazzo HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS97 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS215 Planica HS215 punkty
q 19 q 45 q 46 39 40 37 30 28 34 27 25 18 38 28 26 47 28 q 12 40 12 17 - 108
Sezon 2012/2013
Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Ruka HS142 Krasnaja Polana HS106 Krasnaja Polana HS106 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Harrachov HS205 Harrachov HS205 Klingenthal HS140 Oberstdorf HS213 Lahti HS130 Kuopio HS127 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS215 Planica HS215 punkty
25 48 32 28 22 17 13 50 5 9 10 13 5 10 14 16 14 16 16 13 - 6 47 24 11 8 18 460
Sezon 2013/2014
Klingenthal HS140 Ruka HS142 Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS200 Bad Mitterndorf HS200 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Willingen HS145 Willingen HS145 Falun HS134 Lahti HS130 Lahti HS130 Kuopio HS127 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS139 Planica HS139 punkty
6 21 5 27 13 10 21 19 28 20 27 23 19 10 23 10 - - 20 16 10 q q 15 25 20 8 15 398
Sezon 2014/2015
Klingenthal HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS225 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Willingen HS145 Willingen HS145 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Kuopio HS100 Trondheim HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Planica HS225 Planica HS225 punkty
29 q 41 - - 26 35 - - - - - - - 45 30 29 24 - 46 - - - - - - - - - - - 17
Sezon 2015/2016
Klingenthal HS140 Lillehammer HS100 Lillehammer HS100 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Lahti HS100 Kuopio HS127 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Wisła HS134 Titisee-Neustadt HS142 Planica HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
46 18 34 15 18 q 30 32 36 35 28 26 12 12 13 41 30 30 39 - - - dq 32 19 25 31 17 15 165
Sezon 2016/2017
Ruka HS142 Ruka HS142 Klingenthal HS140 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS225 Oberstdorf HS225 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Pjongczang HS140 Pjongczang HS109 Oslo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
5 8 5 5 2 12 15 12 7 6 5 9 5 12 13 18 6 1 4 7 1 11 13 14 12 14 985
Sezon 2017/2018
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS235 Zakopane HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Lahti HS130 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
19 16 20 8 32 17 16 15 18 13 41 23 14 21 8 14 q 31 16 31 31 19 261
Sezon 2018/2019
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS135 Predazzo HS135 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Willingen HS145 Willingen HS145 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS138 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
29 53 q 36 41 26 42 q q q 40 34 25 30 50 21 - - - 33 37 30 - - - - 35 - 25
Sezon 2019/2020
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS104 Predazzo HS104 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Willingen HS145 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 punkty
25 18 27 24 32 34 35 28 33 44 33 27 36 46 49 44 - - - - - - - - - 39 28 40
Sezon 2020/2021
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS147 Willingen HS147 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Râșnov HS97 Planica HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
20 - - 25 31 - - 44 35 31 48 - - - - - - - - 38 - - - - - 17
Sezon 2021/2022
Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Willingen HS147 Willingen HS147 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Planica HS240 Planica HS240 punkty
- - - - q - - - - - - - - - 32 40 36 - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2022/2023
Wisła HS134 Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Râșnov HS97 Oslo HS134 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Lahti HS130 Planica HS240 Planica HS240 punkty
q 50 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 27 - - - - - - - - - 4
Sezon 2023/2024
Ruka HS142 Ruka HS142 Lillehammer HS98 Lillehammer HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Wisła HS134 Zakopane HS140 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Lahti HS130 Oslo HS134 Oslo HS134 Trondheim HS105 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
- - - - 46 q q 37 47 q 34 33 q 27 - - - - - - - - 33 45 30 21 26 30 q - q - 21
Sezon 2024/2025
Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Wisła HS134 Wisła HS134 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oslo HS134 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Lahti HS130 Planica HS240 Planica HS240 punkty
42 43 - - 34 43 - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[43][44]
Sezon
2006/2007 		Willingen HS145 Lahti HS130
- 7
Sezon
2007/2008 		Ruka HS142 Willingen HS145 Planica HS215
11 10 -
Sezon
2011/2012 		Ruka HS142 Harrachov HS142 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS97 Planica HS215
- - 7 6 3 5
Sezon
2012/2013 		Lillehammer HS 100 (mikst) Ruka HS142 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS130 Planica HS215
- 11 2 - - 3 4
Sezon
2013/2014 		Klingenthal HS140 Lillehammer HS100 (mikst) Zakopane HS134 Lahti HS130 Planica HS139
- 14 - 7 2
Sezon
2015/2016 		Klingenthal HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Oslo HS134 Kuopio HS127 Planica HS225
6 6 3 - - 6
Sezon
2016/2017 		Klingenthal HS140 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oslo HS134 Vikersund HS225 Planica HS225
1 2 1 3 2 3
Sezon
2017/2018 		Wisła HS134 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Oslo HS134 Vikersund HS240 Planica HS240
2 6 2 1 2 2 - -
Sezon
2018/2019 		Wisła HS134 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS145 Oslo HS134 Vikersund HS240 Planica HS240
- 3 - - - - -
Sezon
2019/2020 		Wisła HS134 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Lahti HS130 Oslo HS134
- - - - 4
Sezon
2023/2024 		Wisła HS134 (duety) Zakopane HS140 Lake Placid HS128 (duety) Oberstdorf HS235 (duety) Lahti HS130 Planica HS240
- - - - 4 -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

[edytuj | edytuj kod]
Maciej Kot podczas Adam’s Bull’s Eye – benefisu Adama Małysza

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[23]
2011/2012 32.
2012/2013 16.
2013/2014 15.
2015/2016 25.
2016/2017 13.
2017/2018 31.

Turniej Czterech Skoczni

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[23]
2007/2008 54.
2008/2009 58.
2011/2012 34.
2012/2013 20.
2013/2014 12.
2015/2016 32.
2016/2017 4.
2017/2018 23.
2018/2019 61.
2019/2020 31.
2020/2021 42.
2023/2024 43.

Raw Air

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[23]
2017 7.
2018 32.
2020 28.
2024 31.

Turniej Nordycki

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[23]
2008 62.

Willingen Five

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[44]
2018 17.
2019 36.

Planica 7

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[44]
2018 28.
2019 44.
2024 51.

Titisee-Neustadt Five

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[44]
2020 49.

Letnie Grand Prix

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[8]
2007 48.
2008 17.
2009 59.
2010 16.
2011 9.
2012 5.
2013 8.
2014 39.
2015 40.
2016 1.
2017 4.
2018 15.
2019 17.
2020 28.
2021 33.
2022 14.
2023 19.
2024 47.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 21 lipca 2012 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 128,0 m 123,0 m 252,2 pkt
2. 30 września 2012 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-94 87,5 m 88,5 m 230,1 pkt
3. 16 lipca 2016 Francja Courchevel Tremplin du Praz K-120 HS-132 129,5 m 126,5 m 275,1 pkt
4. 23 lipca 2016 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 133,5 m 127,0 m 250,3 pkt
5. 6 sierpnia 2016 Szwajcaria Einsiedeln im. Andreasa Küttela K-105 HS-117 115,0 m 118,0 m 277,0 pkt
6. 1 października 2016 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-94 92,0 m 93,0 m 257,2 pkt
7. 2 października 2016 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 140,0 m 143,5 m 283,3 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 15 sierpnia 2010 Szwajcaria Einsiedeln im. Andreasa Küttela K-105 HS-117 114,5 m –[f] 130,1 pkt 3. 8,3 pkt Daiki Itō
2. 21 lipca 2012 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 128,0 m 123,0 m 252,2 pkt 1. –
3. 30 września 2012 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-94 87,5 m 88,5 m 230,1 pkt 1. –
4. 3 sierpnia 2013 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 130,0 m 131,0 m 274,4 pkt 2. 7,4 pkt Andreas Wellinger
5. 17 sierpnia 2013 Szwajcaria Einsiedeln im. Andreasa Küttela K-105 HS-117 111,5 m 114,0 m 262,3 pkt 2. 1,4 pkt Kamil Stoch
6. 16 lipca 2016 Francja Courchevel Tremplin du Praz K-120 HS-132 129,5 m 126,5 m 275,1 pkt 1. –
7. 23 lipca 2016 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 133,5 m 127,0 m 250,3 pkt 1. –
8. 30 lipca 2016 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 99,0 m 105,5 m 269,0 pkt 2. 0,4 pkt Andreas Wellinger
9. 6 sierpnia 2016 Szwajcaria Einsiedeln im. Andreasa Küttela K-105 HS-117 115,0 m 118,0 m 277,0 pkt 1. –
10. 1 października 2016 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-94 92,0 m 93,0 m 257,2 pkt 1. –
11. 2 października 2016 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 140,0 m 143,5 m 283,3 pkt 1. –
12. 15 lipca 2017 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 133,0 m 127,5 m 252,2 pkt 2. 3,4 pkt Dawid Kubacki
13. 12 sierpnia 2017 Francja Courchevel Tremplin du Praz K-120 HS-132 130,5 m 128,5 m 266,0 pkt 2. 8,2 pkt Dawid Kubacki

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[43][44]
2007
Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Pragelato HS140 Einsiedeln HS117 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Oberhof HS140 Klingenthal HS140 punkty
39 38 20 24 26 17 - - 37 q 37
2008
Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Courchevel HS132 Pragelato HS140 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Klingenthal HS140 Liberec HS134 punkty
16 12 30 24 7 14 26 38 - - 104
2009
Hinterzarten HS108 Pragelato HS140 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Klingenthal HS140 punkty
q 40 28 28 28 31 26 31 - 14
2010
Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Wisła HS134 Wisła HS134 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Liberec HS134 Klingenthal HS140 punkty
10 34 3 33 - 14 13 - - 124
2011
Wisła HS134 Szczyrk HS106 Zakopane HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
12 12 4 8 8 14 - - - 10 13 222
2012
Wisła HS134 Courchevel HS132 Hinterzarten HS108 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
1 7 11 - - - - 1 4 310
2013
Hinterzarten HS108 Wisła HS134 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Klingenthal HS140 punkty
10 2 10 2 - - - - - - 7 248
2014
Wisła HS134 Einsiedeln HS117 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
25 21 16 - - - - 11 q 55
2015
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS106 Czajkowskij HS140 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 punkty
12 17 - - - - - - - - 11 60
2016
Courchevel HS132 Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
1 1 2 1 - - - - 1 1 580
2017
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
2 4 2 - - - - 7 11 270
2018
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Courchevel HS135 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS94 punkty
11 17 27 - - - 9 10 15 113
2019
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS135 Zakopane HS140 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
15 20 7 31 - - 5 14 126
2020
Wisła HS134 Wisła HS134 punkty
20 - 11
2021
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Szczuczyńsk HS99 Szczuczyńsk HS99 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
21 15 8 - - - - - 58
2022
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
5 16 10 - - - 86
2023
Courchevel HS132 Courchevel HS132 Szczyrk HS104 Szczyrk HS104 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
14 24 4 9 - - - - - 104
2024
Courchevel HS132 Courchevel HS132 Wisła HS134 Wisła HS134 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
- - 19 - 19 17 - - - 38
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca na podium w konkursach drużynowych LGP chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skład Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 7 sierpnia 2010 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 druż.[q] 103,0 m 102,5 m 1001,7 pkt (252,9 pkt) 1. –
2. 6 sierpnia 2011 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 druż.[c] 101,0 m 98,0 m 995,8 pkt (247,8 pkt) 2. 25,5 pkt Austria
3. 20 lipca 2012 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż.[c] 125,0 m –[f] 477,9 pkt (128,1 pkt) 2. 1,2 pkt Słowenia
4. 2 sierpnia 2013 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż.[r] 127,5 m 130,5 m 1058,4 pkt (265,9 pkt) 1. –
5. 25 lipca 2014 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż.[c] 129,0 m 129,5 m 1061,5 pkt (260,6 pkt) 1. –
6. 31 lipca 2015 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż.[c] 124,0 m 130,5 m 1042,7 pkt (260,4 pkt) 1. –
7. 7 sierpnia 2015 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 druż.[c] 94,0 m 99,5 m 968,7 pkt (241,8 pkt) 2. 64,3 pkt Niemcy
8. 14 lipca 2017 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż.[k] 125,5 m 127,0 m 994,7 pkt (263,1 pkt) 1. –
9. 21 lipca 2018 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż.[s] 125,0 m 127,0 m 1073,3 pkt (249,7 pkt) 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[43][44]
2007 Hinterzarten HS108
7
2008 Hinterzarten HS108
7
2009 Hinterzarten HS108
7
2010 Hinterzarten HS108
1
2011 Zakopane HS134 Hinterzarten HS108
6 2
2012 Wisła HS134 Courchevel HS96 (mikst) Hinterzarten HS108 (mikst)
2 - -
2013 Hinterzarten HS108 (mikst) Wisła HS134 Courchevel HS132 (mikst)
- 1 -
2014 Wisła HS134
1
2015 Wisła HS134 Hinterzarten HS108
1 2
2016 Wisła HS134
6
2017 Wisła HS134
1
2018 Wisła HS134 Czajkowskij HS140 (mikst)
1 -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Turniej Czterech Narodów

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[44]
2007 25.
2008 15.
2009 34.
2010 21.

Lotos Poland Tour

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce
2011 9.[45]

Puchar Kontynentalny

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[46][44]
2007/2008 64.
2008/2009 62.
2009/2010 22.
2010/2011 42.
2011/2012 61.
2014/2015 15.
2018/2019 41.
2019/2020 13.
2020/2021 9.
2021/2022 19.
2022/2023 30.
2023/2024 26.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 11 stycznia 2015 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 125,0 m – 126,1 pkt
2. 22 lutego 2020 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-104 101,0 m 104,0 m 281,1 pkt
3. 23 lutego 2020 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-104 103,0 m 104,0 m 274,3 pkt
4. 4 lutego 2024 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 125,5 m 132,0 m 313,4 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 8 stycznia 2010 Japonia Sapporo Miyanomori K-90 HS-100 94,5 m 91,0 m 240,5 pkt 2. 1,0 pkt Anders Bardal
2. 6 lutego 2010 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 128,0 m 132,0 m 266,0 pkt 2. 12,5 pkt Manuel Fettner
3. 11 stycznia 2015 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 125,0 m – 126,1 pkt 1. –
4. 15 lutego 2015 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 122,5 m 128,0 m 274,7 pkt 2. 12,5 pkt Anže Lanišek
5. 21 lutego 2015 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain K-120 HS-133 129,5 m 122,0 m 194,5 pkt 2. 11,6 pkt Anže Semenič
6. 22 lutego 2020 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-104 101,0 m 104,0 m 281,1 pkt 1. –
7. 23 lutego 2020 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-104 103,0 m 104,0 m 274,3 pkt 1. –
8. 21 lutego 2021 Niemcy Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 112,5 m 110,5 m 267,1 pkt 3. 5,1 pkt Tomasz Pilch
9. 5 marca 2022 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 121,0 m 125,0 m 268,6 pkt 3. 25,5 pkt Thomas Lackner
10. 4 lutego 2024 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 125,5 m 132,0 m 313,4 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]

stan na 15 grudnia 2024

Źródło[43][44]
Sezon 2007/2008
Pragelato HS140 Pragelato HS140 Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Garmisch-Partenkirchen HS140 Garmisch-Partenkirchen HS140 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Kranj HS109 Kranj HS109 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Brotterode HS110 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Hinterzarten HS108 Hinterzarten HS108 Iron Mountain HS133 Ramsau HS98 Ramsau HS98 Whistler HS140 Whistler HS140 Trondheim HS131 Trondheim HS131 Vikersund HS100 Vikersund HS100 punkty
- - - - - - - - - - - - - - 29 7 5 - - - - - - - - - - - 83
Sezon 2008/2009
Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Liberec HS134 Liberec HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Braunlage HS100 Braunlage HS100 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Kranj HS109 Kranj HS109 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Wisła HS134 Wisła HS134 Trondheim HS131 Trondheim HS131 Pragelato HS140 Pragelato HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 punkty
54 - - 44 - - - - 10 4 - - - - - 31 19 - - 48 39 - - - - - - - - - - - - 88
Sezon 2009/2010
Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Otepää HS100 Otepää HS100 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Titisee-Neustadt HS142 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Iron Mountain HS133 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Kranj HS109 Kranj HS109 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Wisła HS134 Oslo HS134 Oslo HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 punkty
- 45 - - 13 5 - - 2 16 42 - - - - 2 6 17 23 41 63 52 - - - - 302
Sezon 2010/2011
Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Erzurum HS109 Erzurum HS109 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Pjongczang HS140 Pjongczang HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Kranj HS109 Kranj HS109 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Wisła HS134 Wisła HS134 punkty
32 31 51 48 12 12 16 32 - - - - - - - - - - - - - - - 25 15 23 23 8 6 169
Sezon 2011/2012
Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Erzurum HS109 Erzurum HS140 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Iron Mountain HS133 Oslo HS106 Oslo HS106 Oslo HS106 Wisła HS134 Wisła HS134 Predazzo HS134 Predazzo HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 punkty
- - - - - - 5 8 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 77
Sezon 2014/2015
Rena HS111 Rena HS139 Rena HS139 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Wisła HS134 Wisła HS134 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Planica HS139 Planica HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Brotterode HS117 Lahti HS130 Lahti HS130 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Seefeld HS109 Seefeld HS109 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 punkty
- - - 25 37 49 1 - - - - - - - - 4 2 2 13 6 16 35 19 33 - - 403
Sezon 2018/2019
Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Oberstdorf HS137 Oberstdorf HS137 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Czajkowskij HS102 Czajkowskij HS140 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 23 16 39 9 4 6 - - 142
Sezon 2019/2020
Vikersund HS117 Vikersund HS117 Ruka HS142 Ruka HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS138 Planica HS138 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Predazzo HS104 Predazzo HS104 Rena HS139 Lahti HS130 Lahti HS130 punkty
- - - - - - - - - - 5 22 30 15 8 26 1 1 4 - - 358
Sezon 2020/2021
Ruka HS142 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Innsbruck HS128 Innsbruck HS128 Willingen HS147 Willingen HS147 Willingen HS147 Willingen HS147 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 punkty
9 4 5 - - 6 17 28 14 12 19 - - 7 3 30 6 7 9 435
Sezon 2021/2022
Zhangjiakou HS140 Zhangjiakou HS140 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Oberstdorf HS137 Innsbruck HS128 Innsbruck HS128 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Rena HS139 Rena HS139 Planica HS138 Planica HS138 Lahti HS130 Lahti HS130 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Zakopane HS140 punkty
- - 35 26 22 29 25 20 - - - - 18 31 17 25 29 41 19 7 15 3 5 6 7 15 329
Sezon 2022/2023
Vikersund HS117 Vikersund HS117 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Planica HS138 Planica HS138 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Eisenerz HS109 Eisenerz HS109 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Rena HS139 Rena HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Lahti HS130 Lahti HS130 punkty
30 30 21 10 21 19 41 14 25 35 17 - - 19 22 - - 29 22 18 21 29 8 18 21 210
Sezon 2023/2024
Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Garmisch-Partenkirchen HS142 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Innsbruck HS128 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Willingen HS147 Willingen HS147 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Planica HS138 Planica HS138 Lahti HS130 Lahti HS130 Zakopane HS140 Zakopane HS140 punkty
- - - - - - - - - - - - - 18 5 1 9 34 12 13 16 - - - - - - 244
Sezon 2024/2025
Zhangjiakou HS106 Zhangjiakou HS106 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Kranj HS109 Kranj HS109 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Lahti HS130 Lahti HS130 Zakopane HS140 Zakopane HS140 punkty
- - 16 8 47
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[46][44]
2008 15.
2009 26.
2010 20.
2011 55.
2015 3.
2019 35.
2020 23.
2021 19.
2022 20.
2023 7.
2024 26.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 6 lipca 2008 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 110,5 m 104,5 m 259,5 pkt 1. –
2. 12 września 2015 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 113,0 m 114,0 m 266,9 pkt 2. 8,6 pkt Daniel-André Tande
3. 13 września 2015 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 113,0 m 107,5 m 254,1 pkt 2. 7,1 pkt Daniel-André Tande
4. 20 września 2015 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 105,0 m 94,5 m 245,5 pkt 3. 2,2 pkt Daniel-André Tande
5. 4 października 2015 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 135,0 m 130,5 m 257,9 pkt 3. 2,6 pkt Domen Prevc
6. 14 sierpnia 2021 Czechy Frenštát pod Radhoštěm Areal Horečky K-95 HS-106 106,0 m 99,5 m 243,5 pkt 3. 7,1 pkt Mika Schwann
7. 6 października 2023 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-115 HS-128 119,0 m 120,5 m 260,6 pkt 2. 2,0 pkt Pius Paschke

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LPK 2024

Źródło[43][44]
2008
Velenje HS94 Velenje HS94 Kranj HS109 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Villach HS98 Villach HS98 Oberstdorf HS137 Oberstdorf HS137 Falun HS98 Falun HS98 punkty
35 5 1 - - - - - - - - 145
2009
Velenje HS94 Kranj HS109 Kranj HS109 Villach HS98 Villach HS98 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Pjongczang HS109 Pjongczang HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 punkty
- - - 24 13 - - 11 8 15 25 105
2010
Kranj HS109 Kranj HS109 Velenje HS94 Garmisch-Partenkirchen HS140 Garmisch-Partenkirchen HS140 Courchevel HS132 Courchevel HS132 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Oslo HS106 Oslo HS106 Ałmaty HS140 Ałmaty HS106 Wisła HS134 Wisła HS134 punkty
5 9 7 18 12 - - - - - - - - 10 18 184
2011
Kranj HS109 Kranj HS109 Stams HS115 Stams HS115 Courchevel HS132 Courchevel HS132 Trondheim HS140 Trondheim HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
8 42 - - - - - - - - 32
2015
Kranj HS109 Kranj HS109 Wisła HS134 Wisła HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát HS106 Frenštát HS106 Stams HS115 Stams HS115 Oslo HS106 Oslo HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
5 dq - - - - - - 2 2 9 3 4 3 404
2019
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczuczyńsk HS140 Szczuczyńsk HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Frenštát HS106 Frenštát HS106 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Stams HS115 Stams HS115 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
4 5 - - - - - - - - - - - - - - 95
2020
Wisła HS134 Wisła HS134 punkty
19 26 17
2021
Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát HS106 Frenštát HS106 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Oslo HS106 Oslo HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - 5 3 - - 29 31 18 17 27 24 145
2022
Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Stams HS115 Stams HS115 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Lake Placid HS100 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 punkty
- - 32 39 24 30 9 6 10 103
2023
Oslo HS106 Oslo HS106 Stams HS115 Stams HS115 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 punkty
- - 5 5 5 18 2 6 10 294
2024
Hinterzarten HS109 Hinterzarten HS109 Trondheim HS105 Trondheim HS105 Stams HS115 Stams HS115 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
10 11 - - - - 18 25 69
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[47]
2005/2006 219.
2006/2007 16.
2007/2008 39.
2008/2009 82.
2010/2011 76.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 17 lutego 2007 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 85,0 m 86,5 m 228,0 pkt 1. –
2. 13 stycznia 2008 Niemcy Lauscha Marktiegelschanze K-92 HS-102 98,5 m 99,0 m 254,5 pkt 2. 16,5 pkt Łukasz Rutkowski
3. 20 grudnia 2008 Słowacja Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 89,5 m 96,0 m 237,5 pkt 3. 4,0 pkt Dawid Kubacki
4. 8 stycznia 2011 Słowacja Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 92,0 m 91,0 m 233,0 pkt 2. 1,5 pkt Tomáš Zmoray

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[43][44]
Sezon 2005/2006
Predazzo HS106 Predazzo HS106 Bischofshofen HS78 Bischofshofen HS78 Sankt Moritz HS100 Sankt Moritz HS100 Vikersund HS100 Vikersund HS100 Kuopio HS100 Kuopio HS100 Seefeld HS100 Harrachov HS100 Harrachov HS100 Ljubno HS93 Ljubno HS93 Courchevel HS96 Courchevel HS96 Zaō HS100 Zaō HS100 Sapporo HS100 Zakopane HS94 punkty
- - - - - - - - - - - - - 46 46 - - - - - 22 9
Sezon 2006/2007
Bischofshofen HS78 Bischofshofen HS78 Garmisch-Partenkirchen HS89 Örnsköldsvik HS100 Örnsköldsvik HS100 Einsiedeln HS77 Einsiedeln HS117 Seefeld HS100 Chaux-Neuve HS97 Chaux-Neuve HS97 Zakopane HS94 Zakopane HS94 Zaō HS100 Zaō HS100 Sapporo HS100 punkty
- - dq - - - - - - - 1 6 - - - 140
Sezon 2007/2008
Bischofshofen HS78 Bischofshofen HS78 Oberwiesenthal HS106 Oberwiesenthal HS106 Falun HS98 Falun HS98 Einsiedeln HS77 Einsiedeln HS117 Notodden HS100 Notodden HS100 Harrachov HS100 Harrachov HS100 Lauscha HS102 Lauscha HS102 Eisenerz HS100 Eisenerz HS100 Kuopio HS100 Kuopio HS100 Szczyrk HS106 Szczyrk HS106 Whistler HS106 Whistler HS106 Sapporo HS100 Zaō HS100 Zaō HS100 punkty
- - - - - - - - - - - - 5 2 - - - - - - - - - - - 125
Sezon 2008/2009
Oberwiesenthal HS106 Oberwiesenthal HS106 Szczyrbskie Jezioro HS100 Szczyrbskie Jezioro HS100 Predazzo HS106 Predazzo HS106 Einsiedeln HS117 Einsiedeln HS117 Szczyrbskie Jezioro HS100 Harrachov HS100 Harrachov HS100 Yabuli HS105 Lauscha HS102 Eisenerz HS100 Eisenerz HS100 Notodden HS100 Notodden HS100 Ljubno HS95 Ljubno HS95 Zaō HS100 Zaō HS100 Sapporo HS100 punkty
- - - - - - - - 3 - - - - - - - - - - - - - 60
Sezon 2010/2011
Villach HS98 Villach HS98 Szczyrbskie Jezioro HS100 Szczyrbskie Jezioro HS100 Örnsköldsvik HS100 Örnsköldsvik HS100 Falun HS98 Falun HS98 Einsiedeln HS117 Einsiedeln HS117 Notodden HS100 Notodden HS100 Szczyrbskie Jezioro HS100 Szczyrbskie Jezioro HS100 Szczyrk HS106 Szczyrk HS106 Kranj HS109 Kranj HS109 Ramsau HS98 Ramsau HS98 Ruhpolding HS128 Ruhpolding HS128 Zaō HS100 Zaō HS100 punkty
- - - - - - - - - - - - 2 - - - - - - - - - - - 80
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Mistrzostwa Polski w skokach narciarskich

[edytuj | edytuj kod]

Zimowe mistrzostwa Polski seniorów w skokach narciarskich

[edytuj | edytuj kod]

Stan po zakończeniu sezonu 2023/2024. Opracowano na podstawie[48][t].

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
23. 25 lutego 2006 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 indywid. 99,0 m 98,0 m 139,6 pkt 139,3 pkt Robert Mateja
34. 26 lutego 2006 Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 indywid. 73,0 m – 82,5 pkt 167,0 pkt Adam Małysz
4. 26 grudnia 2007 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 indywid. 122,5 m 126,0 m 241,8 pkt 23,6 pkt Kamil Stoch
9. 18 marca 2008 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 indywid. 119,5 m 121,5 m 228,8 pkt 44,9 pkt Adam Małysz
3. 19 marca 2008 Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 druż. 84,5 m 87,0 m 904 pkt (233 pkt) 39,0 pkt TS Wisła Zakopane
19. 20 marca 2008 Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 indywid. 79,0 m 84,0 m 210,5 pkt 49,0 pkt Adam Małysz
23. 14 lutego 2009 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 98,5 m 92,5 m 123,8 pkt 107,6 pkt Kamil Stoch
3. 26 marca 2009 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 druż. 88,5 m 95,0 m 917,5 pkt (212 pkt) 56,0 pkt KS Wisła Ustronianka
8. 26 grudnia 2009 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 indywid. 100,0 m 87,0 m 220,0 pkt 36,0 pkt Adam Małysz
3. 18 lutego 2011 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 druż. 105,5 m 97,5 m 953,0 (256,5 pkt) 26,3 pkt TS Wisła Zakopane
18. 19 lutego 2011 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 indywid. 88,5 m 93,0 m 206,0 pkt 52,5 pkt Kamil Stoch
1. 24 marca 2012 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 druż. 126,5 m 122,0 m 1059,5 pkt (277,3 pkt) –
9. 25 marca 2012 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 indywid. 110,5 m 124,5 m 216,5 pkt 69,4 pkt Kamil Stoch
1. 26 marca 2013 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż. 128,0 m 128,5 m 987,5 pkt (261,2 pkt) –
1. 27 marca 2013 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 131,5 m 132,5 m 316,8 pkt –
8. 23 grudnia 2014 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 115,5 m 115,5 m 208,3 pkt 46,8 pkt Piotr Żyła
6. 24 marca 2015 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 indywid. 121,0 m 123,5 m 247,2 pkt 62,9 pkt Kamil Stoch
1. 25 marca 2015 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 druż. 130,5 m 125,5 m 973,6 pkt (259,3 pkt) –
1. 22 marca 2016 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 131,0 m 132,0 m 273,4 pkt –
1. 23 marca 2016 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż. 105,5 m 137,0 m 962,6 pkt (224,5 pkt) –
3. 26 grudnia 2016 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 indywid. 120,0 m 139,0 m 264,7 pkt 8,7 pkt Piotr Żyła
5. 26 grudnia 2017 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 115,5 m 111,0 m 206,4 pkt 47,9 pkt Stefan Hula
4. 26 grudnia 2018 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 126,5 m 120,5 m 281,5 pkt 49,5 pkt Kamil Stoch
4. 22 grudnia 2020 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 124,5 m – 147,0 pkt 9,3 pkt Tomasz Pilch
9. 23 grudnia 2021 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 134,5 m 126,0 m 280,3 pkt 33,0 pkt Kamil Stoch
8. 22 grudnia 2022 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 115,0 m 114,5 m 239,6 pkt 60,6 pkt Kamil Stoch

Letnie mistrzostwa Polski seniorów w skokach narciarskich

[edytuj | edytuj kod]

Stan po zakończeniu sezonu letniego 2024. Opracowano na podstawie[48][t]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
39. 10 października 2004 Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 indywid. 65,5 m – 67,5 pkt 186,5 pkt Adam Małysz
24. 16 października 2005 Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 indywid. 74,5 m 74,0 m 176,5 pkt 81,5 pkt Adam Małysz
8. 13 października 2007 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 indywid. 119,0 m 116,5 m 218,4 pkt 53,5 pkt Adam Małysz
7. 14 października 2007 Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 indywid. 82,5 m 81,0 m 214,0 pkt 39,0 pkt Adam Małysz
5. 27 września 2008 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 118,5 m 125,0 m 235,8 pkt 42,8 pkt Adam Małysz
3. 28 września 2008 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż. 118,5 m 121,0 m 899,1 pkt (246,6 pkt) 78,2 pkt TS Wisła Zakopane
14. 10 października 2009 Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 indywid. 81,0 m 81,0 m 209,5 pkt 36,5 pkt Adam Małysz
22. 11 października 2009 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 indywid. 101,0 m 113,0 m 173,2 pkt 91,5 pkt Adam Małysz
5. 23 lipca 2010 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 indywid. 97,0 m 94,5 m 231,5 pkt 31,0 pkt Adam Małysz
1. 24 lipca 2010 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 druż. 99,00 m 98,5 m 966,5 pkt (245,0 pkt) – AZS Zakopane
3. 25 lipca 2010 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 131,0 m 120,0 m 249,3 pkt 28,8 pkt Adam Małysz
4. 17 września 2011 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 indywid. 128,0 m 116,5 m 236,1 pkt 17,3 pkt Kamil Stoch
1. 2 września 2012 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 indywid. 129,0 m 127,5 m 255,7 pkt –
5. 1 września 2013 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 indywid. 100,5 m 100,0 m 260,5 pkt 6,0 pkt Dawid Kubacki
2. 8 września 2013 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 indywid. 125,0 m 129,5 m 256,1 pkt 7,7 pkt Jan Ziobro
4. 19 lipca 2014 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 125,5 m 124,5 m 249,0 pkt 30,6 pkt Kamil Stoch
1. 20 lipca 2014 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż. 129,0 m 120,5 m 926,5 pkt (246,6 pkt) – AZS Zakopane
4. 11 października 2014 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 indywid. 99,0 m 99,0 m 245,5 pkt 30,5 pkt Piotr Żyła
3. 18 lipca 2015 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 126,5 m 127,5 m 256,2 pkt 10,4 pkt Dawid Kubacki
2. 9 października 2015 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 indywid. 102,0 m 105,0 m 266,0 pkt 2,5 pkt Dawid Kubacki
1. 10 października 2015 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 druż. 107,0 m 96,0 m 960 pkt (257,5 pkt) –
1. 8 października 2016 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 131,5 m 129,5 m 292,4 pkt –
1. 9 października 2016 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż. 125,5 m 127,5 m 972,8 pkt (307,9 pkt) –
7. 27 października 2018 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 123,5 m 131,5 m 273,5 pkt 47,1 pkt Dawid Kubacki
1. 12 października 2019 Szczyrk Skalite K-95 HS-104 druż. 91,5 m – 499,8 pkt (129,2 pkt) –
5. 12 października 2019 Szczyrk Skalite K-95 HS-104 indywid. 102,0 m 102,5 m 250,0 pkt 16,4 pkt Piotr Żyła
5. 17 października 2020 Szczyrk Skalite K-95 HS-104 indywid. 95,5 m 97,5 m 252,7 pkt 10,0 pkt Dawid Kubacki
2. 18 października 2020 Szczyrk Skalite K-95 HS-104 druż. 100,5 m 99,5 m 913,5 pkt (251,5 pkt) 125,0 pkt WSS Wisła
9. 28 października 2021 Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 97,0 m 102,5 m 255,7 pkt 23,5 pkt Piotr Żyła
3. 29 października 2021 Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 druż. 105,0 m 103,5 m 942,0 pkt (268,0 pkt) 49,0 pkt WSS Wisła
12. 18 października 2022 Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 98,0 m 96,5 m 271,1 pkt 38,2 pkt Dawid Kubacki
3. 19 października 2022 Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 druż. 98,0 m 102,0 m 900,7 pkt (229,4 pkt) 46,4 pkt TS Wisła Zakopane
4. 21 października 2023 Szczyrk Skalite K-95 HS-105 indywid. 98,0 m 100,5 m 280,7 pkt 16,9 pkt Dawid Kubacki
3. 22 października 2023 Szczyrk Skalite K-95 HS-105 druż. 98,0 m 96,0 m 1038,1 pkt (301,4 pkt) 99,4 pkt WSS Wisła
5. 18 października 2024 Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 102,0 m 94,5 m 250,7 pkt 23,5 pkt Klemens Joniak
2. 19 października 2024 Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 druż. 105,0 m 103,0 m 959,5 pkt (264,5 pkt) 22,5 pkt TS Wisła Zakopane

Rekordy skoczni

[edytuj | edytuj kod]
Data Miejsce Skocznia Punkt K HS Rekord Uwagi
20 lipca 2011 Polska Szczyrk Skalite K-95 HS-106 106,0 m oficjalny, letni, LGP
12 lutego 2017 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 144,0 m Rekord nieaktualny.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Młodszy brat innego skoczka – Jakuba, syn byłego fizjoterapeuty polskiej reprezentacji w skokach – Rafała.

W 2013 został ambasadorem kampanii firmy Procter & Gamble pt. „Dziękuję Ci, mamo...”, w której wystąpił wraz ze swoją matką, Małgorzatą[49][50].

18 maja 2019 poślubił Agnieszkę Lewkowicz, trenerkę personalną[51]. Mają syna, Filipa (ur. 2021)[52][53].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Otrzymał przyznany przez Polski Komitet Olimpijski złoty medal „Za zasługi dla polskiego ruchu olimpijskiego”[54].

Postanowieniem prezydenta RP Andrzeja Dudy z 29 sierpnia 2019 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia sportowe, za zasługi w działalności na rzecz propagowania i krzewienia kultury fizycznej[55].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Jan Ziobro i Kamil Stoch
  2. ↑ a b c d e f Skład zespołu: Maciej Kot, Stefan Hula, Dawid Kubacki i Kamil Stoch
  3. ↑ a b c d e f g Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Dawid Kubacki i Kamil Stoch
  4. ↑ a b c d e f g Skład zespołu: Piotr Żyła, Dawid Kubacki, Maciej Kot i Kamil Stoch
  5. ↑ a b c d Maciej Kot, Piotr Żyła, Krzysztof Miętus i Kamil Stoch
  6. ↑ a b c d e f Seria konkursowa została odwołana.
  7. ↑ a b Skład zespołu: Łukasz Rutkowski, Maciej Kot, Krzysztof Miętus i Kamil Kowal
  8. ↑ a b Skład zespołu: Łukasz Rutkowski, Maciej Kot, Krzysztof Miętus i Dawid Kowal
  9. ↑ a b Skład zespołu: Grzegorz Miętus, Andrzej Zapotoczny, Jakub Kot i Maciej Kot
  10. ↑ a b Skład zespołu: Jakub Kot, Wojciech Gąsienica-Kotelnicki i Maciej Kot
  11. ↑ a b c d Skład zespołu: Piotr Żyła, Kamil Stoch, Dawid Kubacki i Maciej Kot
  12. ↑ Skład zespołu: Maciej Kot, Klemens Murańka, Aleksander Zniszczoł i Kamil Stoch
  13. ↑ Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Klemens Murańka i Kamil Stoch
  14. ↑ Skład zespołu: Andrzej Stękała, Maciej Kot, Stefan Hula i Kamil Stoch
  15. ↑ a b Skład zespołu: Piotr Żyła, Maciej Kot, Dawid Kubacki i Kamil Stoch
  16. ↑ Skład zespołu: Piotr Żyła, Maciej Kot, Kamil Stoch i Dawid Kubacki
  17. ↑ Skład zespołu: Maciej Kot, Krzysztof Miętus, Dawid Kubacki i Adam Małysz
  18. ↑ Skład zespołu: Maciej Kot, Krzysztof Biegun, Dawid Kubacki i Kamil Stoch
  19. ↑ Skład zespołu: Maciej Kot, Dawid Kubacki, Kamil Stoch i Piotr Żyła
  20. ↑ a b Dane dotyczące drużynowych konkursów mogą być niepełne.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Maciej KOT - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-11-21].
  2. ↑ a b Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-11-21].
  3. ↑ Paweł Wagner: MŚ Juniorów: Polacy przeciętnie podczas treningów. skokinarciarskie.pl, 2006-02-01. [dostęp 2016-11-18].
  4. ↑ KOT Maciej - Athlete Information; Season 2006. fis-ski.com. [dostęp 2019-07-30]. (ang.).
  5. ↑ KOT Maciej - Athlete Information; Season 2007. fis-ski.com. [dostęp 2019-07-30]. (ang.).
  6. ↑ KOT Maciej - Athlete Information; Season 2008. fis-ski.com. [dostęp 2019-07-30]. (ang.).
  7. ↑ a b KOT Maciej - Athlete Information; Season 2009. fis-ski.com. [dostęp 2019-07-30]. (ang.).
  8. ↑ a b c d e f g h KOT Maciej - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2019-07-30]. (ang.).
  9. ↑ KOT Maciej - Athlete Information; Season 2010. fis-ski.com. [dostęp 2019-07-30]. (ang.).
  10. ↑ Marcin Hetnał: LGP w Hinterzarten: Historyczne zwycięstwo Polaków!. skijumping.pl, 2011-08-07. [dostęp 2013-01-09].
  11. ↑ Paweł Guzik: LGP w Einsiedeln: Ito wygrywa, Małysz i Kot na podium!. skijumping.pl, 2010-08-15. [dostęp 2013-01-09].
  12. ↑ a b KOT Maciej - Athlete Information; Season 2011. fis-ski.com. [dostęp 2019-07-30]. (ang.).
  13. ↑ Paweł Stawowczyk: Uniwersjada: Maciej Kot zdobywa srebrny medal!. skokinarciarskie.p l, 2011-01-29. [dostęp 2011-01-29].
  14. ↑ Marcin Hetnał: Lotos Poland Tour – pierwsza edycja za nami. skijumping.pl, 2011-07-27. [dostęp 2011-09-17].
  15. ↑ a b KOT Maciej - Athlete Information; Season 2012. fis-ski.com. [dostęp 2019-07-30]. (ang.).
  16. ↑ Paweł Guzik, Anna Szczepankiewicz: PŚ w Lillehammer: Kofler zwycięża, Stoch na podium!. skijumping.pl, 2011-12-03. [dostęp 2013-01-09].
  17. ↑ Skoki narciarskie – Puchar Świata 2011/2012. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-01-09].
  18. ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Planica: 16 rekordów życiowych i dwa rekordy krajów podczas czwartkowych lotów. skokinarciarskie.pl, 15 marca 2012. [dostęp 2012-03-16].
  19. ↑ Paweł Guzik: LGP w Wiśle: Maciej Kot zwycięzcą!!!. skijumping.pl, 21 lipca 2012. [dostęp 2012-08-06].
  20. ↑ LGP w Hinzenbach: Maciej Kot wygrywa!. skijumping.pl, 30 września 2012. [dostęp 2012-10-29].
  21. ↑ a b c d KOT Maciej - Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2019-07-30]. (ang.).
  22. ↑ Tadeusz Mieczyński, Marcin Hetnał: TCS w Ga-Pa: Jacobsen ponownie triumfuje, dwóch Polaków w czołowej "6"!. skijumping.pl, 2013-01-01. [dostęp 2013-01-09].
  23. ↑ a b c d e f g h i j k KOT Maciej - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2019-07-30]. (ang.).
  24. ↑ a b KOT Maciej - Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2019-07-30]. (ang.).
  25. ↑ KOT Maciej - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-07-30]. (ang.).
  26. ↑ a b KOT Maciej - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-07-30]. (ang.).
  27. ↑ Letni Puchar Kontynentalny 2015. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-11-21].
  28. ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Planica: Cztery życiówki w niedzielę, podsumowanie weekendu z lotami. skokinarciarskie.pl, 2016-03-20. [dostęp 2016-11-21].
  29. ↑ a b c d e f g KOT Maciej - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-07-30]. (ang.).
  30. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Klingenthal: Historyczne zwycięstwo reprezentacji Polski!. skijumping.pl, 2016-12-03. [dostęp 2016-12-04].
  31. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Lillehammer: Polski dublet! Stoch wygrywa, Kot drugi!. skijumping.pl, 2016-12-11. [dostęp 2016-12-13].
  32. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Sapporo: Premierowe zwycięstwo Macieja Kota, ex aequo z Peterem Prevcem!. skijumping.pl, 2017-02-11. [dostęp 2020-02-22].
  33. ↑ Andrzej Mysiak: MŚ Lahti: Historyczne zwycięstwo Polaków w konkursie drużynowym!. skokinarciarskie.pl, 2017-03-04. [dostęp 2017-05-10].
  34. ↑ Andrzej Mysiak: Sobota w Vikersund: Dwa rekordy świata, trzy rekordy krajów, czternastu skoczków z życiówkami. skokinarciarskie.pl, 2017-03-19. [dostęp 2017-06-09].
  35. ↑ a b KOT Maciej - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-07-30]. (ang.).
  36. ↑ Adam Bucholz i Dominik Formela: ZIO w Pjongczangu: Pewny triumf Norwegów, Polacy z historycznym, brązowym medalem!. skijumping.pl, 2018-02-19. [dostęp 2018-05-24].
  37. ↑ KOT Maciej - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-07-30]. (ang.).
  38. ↑ KOT Maciej - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-11-12]. (ang.).
  39. ↑ KOT Maciej - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-08-12]. (ang.).
  40. ↑ KOT Maciej - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-22]. (ang.).
  41. ↑ KOT Maciej - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-24]. (ang.).
  42. ↑ a b KOT Maciej - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-07-28]. (ang.).
  43. ↑ a b c d e f g KOT Maciej - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-11-21]. (ang.).
  44. ↑ a b c d e f g h i j k l m Adam Kwieciński: KOT Maciej 1991.06.09 POL. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-11-21].
  45. ↑ FIS Grand Prix Ski Jumping - 2011 - Lotos Poland Tour. fis-ski.com, 2011-07-23. [dostęp 2023-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-11)]. (ang.).
  46. ↑ a b KOT Maciej - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-24]. (ang.).
  47. ↑ KOT Maciej - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-04]. (ang.).
  48. ↑ a b Mistrzostwa Polski. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-07-28].
  49. ↑ Polscy sportowcy w zimowej kampanii P&G „Dziękuję Ci, Mamo”. wirtualnemedia.pl, 2013-10-30. [dostęp 2017-12-19].
  50. ↑ Dziękuję Ci, mamo.... olimpijski.pl, 2013-11-06. [dostęp 2017-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-30)].
  51. ↑ Ślub Macieja Kota z Agnieszką Lewkowicz [online], Skoki narciarskie online, gry, transmisje na żywo, klasyfikacja, 19 maja 2019 [dostęp 2019-05-19] (pol.).
  52. ↑ Maciej Kot zostanie ojcem! "Kocur Junior nadchodzi". sport.onet.pl. [dostęp 2020-12-14].
  53. ↑ Antoni Cichy: Szczęśliwy dzień Macieja i Agnieszki Kot. Synek Filip już na świecie. sport.tvp.pl, 2021-05-06. [dostęp 2021-06-03].
  54. ↑ Uroczyste wręczenie odznaczeń na gali 100-lecia PZN. skijumping.pl, 2019-09-23.
  55. ↑ M.P. z 2019 r. poz. 1006

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Medaliści olimpijscy w skokach narciarskich (duża skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal


Polscy medaliści na zimowych igrzyskach olimpijskich
Złoto
1972
Wojciech Fortuna (skoki narciarskie)
2010
Justyna Kowalczyk (biegi narciarskie)
2014
Zbigniew Bródka (łyżwiarstwo szybkie)
Justyna Kowalczyk (biegi narciarskie)
Kamil Stoch (skoki narciarskie) (dwukrotnie)
2018
Kamil Stoch (skoki narciarskie)
Srebro
1960
Elwira Seroczyńska (łyżwiarstwo szybkie)
2002
Adam Małysz (skoki narciarskie)
2006
Tomasz Sikora (biathlon)
2010
Justyna Kowalczyk (biegi narciarskie)
Adam Małysz (skoki narciarskie) (dwukrotnie)
2014
drużyna: Katarzyna Bachleda-Curuś – Natalia Czerwonka – Katarzyna Woźniak – Luiza Złotkowska (łyżwiarstwo szybkie)
Brąz:
1956
Franciszek Gąsienica Groń (kombinacja norweska)
1960
Helena Pilejczyk (łyżwiarstwo szybkie)
2002
Adam Małysz (skoki narciarskie)
2006
Justyna Kowalczyk (biegi narciarskie)
2010
Justyna Kowalczyk (biegi narciarskie)
drużyna: Katarzyna Bachleda-Curuś – Katarzyna Woźniak – Luiza Złotkowska (łyżwiarstwo szybkie)
2014
drużyna: Zbigniew Bródka – Konrad Niedźwiedzki – Jan Szymański (łyżwiarstwo szybkie)
2018
drużyna: Stefan Hula – Dawid Kubacki – Maciej Kot – Kamil Stoch (skoki narciarskie)
2022
Dawid Kubacki (skoki narciarskie)

Flaga olimpijska

Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (duża skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Zwycięzcy Letniego Grand Prix w skokach narciarskich
  • mężczyźni
  • kobiety
Indywidualni mistrzowie Polski w skokach narciarskich
Zimowe MP (do 1961)
Zimowe MP na normalnej
skoczni (od 1962)
[od 2014 nie są organizowane]
Zimowe MP na dużej
skoczni (od 1962)
Letnie MP na normalnej
skoczni
Letnie MP na dużej skoczni
[od 2018 nie są organizowane]
Reprezentacja Polski w skokach narciarskich w sezonie 2024/2025
Mężczyźni – Kadra A
trener
Thomas Thurnbichler
Mężczyźni – Kadra B
trener
Wojciech Topór
Mężczyźni – grupy bazowe
trenerzy
Zbigniew Klimowski, Krzysztof Miętus
Kobiety – Kadra A
trener
Marcin Bachleda
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maciej_Kot&oldid=75608068”
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy