Maltoza
| |||||||||||||||||||
 β-maltoza | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
C12H22O11 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
342,296 g/mol | ||||||||||||||||||
| Wygląd | |||||||||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||||||||||
| PubChem | |||||||||||||||||||
| DrugBank | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Podobne związki | |||||||||||||||||||
| Podobne związki | |||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||||
Maltoza (cukier słodowy), C12H22O11 – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodanów, disacharyd zbudowany z dwóch reszt D-glukozy połączonych wiązaniem α-1,4-O-glikozydowym. Jest cukrem redukującym. Tworzy dwa anomery, α i β, które w roztworach wodnych ulegają mutarotacji. Otrzymywana jest na drodze hydrolizy skrobi. Jest wykorzystywana jako środek słodzący oraz jako składnik pożywek dla bakterii[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Maltozę odkrył Augustin-Pierre Dubrunfaut , choć odkrycie to nie zostało powszechnie zaakceptowane, dopóki nie potwierdził go w 1872 roku irlandzki chemik i piwowar Cornelius O'Sullivan[2][3]. Nazwa maltozy pochodzi od słowa „malt”(słód), połączonego z przyrostkiem „-ose” używanym w nazwach cukrów[4].
Źródła i wchłanianie
[edytuj | edytuj kod]Maltoza jest składnikiem słodu , substancją otrzymywaną w wyniku zmiękczenia ziarna w wodzie i kiełkowania. Występuje również w bardzo zmiennych ilościach w częściowo hydrolizowanych produktach skrobiowych, takich jak maltodekstryna , syrop kukurydziany i skrobia rozcieńczona kwasem[5].
U ludzi maltoza jest rozkładana przez różne enzymy maltazy, dostarczając dwie cząsteczki glukozy, które mogą być dalej przetwarzane: albo rozkładane w celu dostarczenia energii, albo magazynowane jako glikogen. Brak enzymu sacharazy-izomaltazy u ludzi powoduje nietolerancję sacharozy, ale całkowita nietolerancja maltozy jest niezwykle rzadka, ponieważ istnieją cztery różne enzymy maltazy[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Podręczny słownik chemiczny, Romuald Hassa (red.), Janusz Mrzigod (red.), Janusz Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 234–235, ISBN 83-7183-240-0.
- ↑ Proteins, Enzymes, Genes: The Interplay of Chemistry and Biology, Yale University Press, ISBN 978-0-300-15359-0 [dostęp 2024-11-11] (ang.).
- ↑ Cornelius O'Sullivan, XXI.—On the transformation-products of starch, „Journal of the Chemical Society”, 25 (0), 1872, s. 579–588, DOI: 10.1039/JS8722500579, ISSN 0368-1769 [dostęp 2024-11-11] (ang.).
- ↑ H. Stephen Stoker, Organic and Biological Chemistry, Cengage Learning, 2 stycznia 2015, ISBN 978-1-305-68645-8 [dostęp 2024-11-11] (ang.).
- ↑ Thomas E. Furia, CRC Handbook of Food Additives, Second Edition, CRC Press, 2 stycznia 1973, ISBN 978-0-8493-0542-9 [dostęp 2024-11-11] (ang.).
- ↑ W.J. Whelan, Margaret P. Cameron, Control of Glycogen Metabolism, John Wiley & Sons, 16 września 2009, ISBN 978-0-470-71688-5 [dostęp 2024-11-11] (ang.).