Marcel Rigout
| Data i miejsce urodzenia |
10 maja 1928 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 sierpnia 2014 |
| Minister szkoleń zawodowych Francji | |
| Okres |
od czerwca 1981 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Marcel Rigout (ur. 10 maja 1928 w Verneuil-sur-Vienne, zm. 23 sierpnia 2014 w Limoges[1]) – francuski polityk, długoletni działacz Francuskiej Partii Komunistycznej, deputowany i minister.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Z zawodu robotnik, pracował jako murarz i w przemyśle metalurgicznym, odbył też szkolenie w zawodzie tokarza. Od połowy lat 40. związany ze środowiskiem komunistów w Limoges. W 1948 ukończył szkołę partyjną prowadzoną przez PCF. Od 1951 etatowy działacz partii komunistycznej, był członkiem kierownictwa młodzieżówki UJRF. W 1956 wszedł w skład sekretariatu PCF w departamencie Haute-Vienne, w 1959 objął dyrektorskie stanowisko w partyjnej gazecie „L’Écho du Centre”, które zajmował do 1987. Od 1961 członek władz centralnych komunistów[2].
Od 1967 do 1968, od 1973 do 1981 i od 1986 do 1988 wykonywał mandat deputowanego do Zgromadzenia Narodowego III, V, VI, VII, VIII kadencji[1]. W latach 1970–2001 wchodził w skład rady departamentu Haute-Vienne[2]. Od czerwca 1981 do lipca 1984 był ministrem szkoleń zawodowych w drugim i trzecim rządzie premiera Pierre’a Mauroy[1][3]. W 1987 odszedł z komitetu centralnego i stanowiska w gazecie. W 1990 wystąpił z PCF, później współtworzył ugrupowanie Alternative démocratie socialisme[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Marcel Rigout. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2021-02-20]. (fr.).
- ↑ a b c Vincent Brousse: Rigout Marcel. maitron.fr, 8 września 2014. [dostęp 2022-06-08]. (fr.).
- ↑ Les Gouvernements et les assemblées parlementaires sous la Ve République. assemblee-nationale.fr, lipiec 2004. [dostęp 2021-02-28]. (fr.).
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |