Mark Cavendish
Informacje | |
Data i miejsce urodzenia | 21 maja 1985 Douglas |
---|---|
Kraj | Wielka Brytania |
Obecna grupa | Astana Qazaqstan Team |
Specjalizacja | sprinter |
Wzrost | 175 cm |
Grupy zawodowe | |
7.2005-8.2006 | Sparkasse |
8.2006-2006 | T-Mobile (stażysta) |
2007 | T-Mobile |
2008-7.2008 | High Road |
7.2008-2008 | Columbia |
2009-6.2009 | Columbia-High Road |
7.2009-2009 | Columbia-HTC |
2010 | HTC-Columbia |
2011 | HTC-Highroad |
2012 | Team Sky |
2013-2014 | Omega Pharma-Quick Step |
2015 | Etixx-Quick Step |
2016-2019 | Dimension Data |
2020 | Bahrain McLaren |
2021 | Deceuninck-Quick Step |
2022 | Quick-Step Alpha Vinyl |
2023-2024 | Astana Qazaqstan Team |
Dokumentacja |
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Sir Mark Simon Cavendish KBE (ur. 21 maja 1985 w Laxey na Wyspie Man) – brytyjski kolarz szosowy i torowy, zawodnik profesjonalnej grupy Astana Qazaqstan Team. Rekordzista wszechczasów w liczbie zwycięstw etapowych Tour de France[1].
Jest trzykrotnym mistrzem świata w madisonie (2005, 2008, 2016), mistrzem świata w wyścigu ze startu wspólnego (2011) oraz srebrnym medalistą omnium na Igrzyskach Olimpijskich 2016 w Rio de Janeiro.
W swojej dotychczasowej profesjonalnej karierze zanotował już ponad 100 zwycięstw etapowych: to szczególne, jubileuszowe padło jego łupem na 12. etapie Giro d’Italia w 2013. W Wielkiej Pętli możemy go oglądać od 2007. Do tej pory w ośmiu występach w Tour de France wywalczył 35 zwycięstw etapowych (2008 – cztery, 2009 – sześć, 2010 – pięć, 2011 – pięć, 2012 – trzy, 2013 – dwa, 2015 – jedno, 2016 – cztery, 2021 - cztery, 2024 – jedno), w tym cztery razy z rzędu zwyciężył na mecie finałowego etapu na Polach Elizejskich (w latach 2009–2012).
11 czerwca 2011 został powołany na członka Orderu Imperium Brytyjskiego[2]. W czerwcu 2024 Cavendish został odznaczony Kawalerem Komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego (KBE)[3].
Wczesne lata
[edytuj | edytuj kod]Cavendish urodził się w Douglas na Wyspie Man. Jest synem pochodzącego z Wyspy Man Davida Cavendisha i Adele z Yorkshire w Wielkiej Brytanii. Jak pisze w swojej książce „Boy Racer”, zaczynał w młodym wieku od jazdy na BMX w Narodowym Centrum Sportu w Douglas. W wieku dwunastu lat zaczął się ścigać w kolarstwie górskim. Jego matka na trzynaste urodziny kupiła mu rower górski. Mark spotkał na jednym z wyścigów na Wyspie Man Davida Millara, co bardzo go zainspirowało. Po skończeniu szkoły przez dwa lata pracował w banku, by zdobyć pieniądze na karierę zawodowca.
Kariera zawodowa
[edytuj | edytuj kod]Początki
[edytuj | edytuj kod]Cavendish zaczynał swoją karierę w kolarstwie torowym. Pierwszy raz dał się poznać, gdy zajął 2. miejsce w mistrzostwach Wielkiej Brytanii w kolarstwie szosowym juniorów. Często stawał na podium w wyścigach torowych m.in. na mistrzostwach Europy juniorów.
2005
[edytuj | edytuj kod]Jego pierwszym poważnym sukcesem było mistrzostwo świata w madisonie w mistrzostwach świata UCI w kolarstwie torowym w Los Angeles razem z Robertem Haylesem. Wyprzedzili zespoły Belgii i Holandii zdobywając czwarty złoty medal dla Wielkiej Brytanii na tych mistrzostwach. Następnie w scratchu zajął czwarte miejsce, a zwycięzcą został reprezentant Danii Alex Rasmussen. Mark wygrał także Mistrzostwa Europy w wyścigu punktowym, a w scratchu znowu był czwarty. Następnie wystartował w wyścigach szosowych z zespołem Team Sparkasse w Tour of Berlin i wygrał jeden etap, a w Tour of Britain był trzeci na 2. etapie.
2006
[edytuj | edytuj kod]Cavendish, reprezentując Wyspę Man w Igrzyskach Wspólnoty Narodów, zdobył złoty medal w scratchu, a wyścigu szosowym był siódmy. W mistrzostwach świata w kolarstwie szosowym do lat 23 zajął jedenastą pozycję. Wystartował także w mistrzostwach świata w kolarstwie torowym, gdzie zajął czwarte miejsce w madisonie, a na pucharze świata w Sydney w tej samej konkurencji był trzeci. Mark wystartował w Wyścigu Solidarności i Olimpijczyków, gdzie zwyciężył na 3. etapie z metą w Kielcach. Wygrał także 5. etap Thuringen Rhundfahrt. W Tour of Berlin pokazał się z dobrej strony wygrywając 2., 4. i 5. etap, a także klasyfikację punktową i sprinterską, kończąc cały wyścig na drugiej pozycji. Jego świetna postawa w tym wyścigu przyczyniła się do przejścia do bardzo znanej drużyny T-Mobile Team. Podczas Tour of Britain był na podium podczas trzech etapów, a także wygrał klasyfikację punktową.
2007
[edytuj | edytuj kod]Cavendish wygrał prestiżowe Grote Scheldeprijs. W wyścigu Quatre Jours de Dunkerque wygrał 3. i 6. etap oraz klasyfikację punktową. Następnie w wyścigu Volta Ciclista a Catalunya wygrał również dwa etapy. Przyczyniło się to do jego startu w Tour de France, jednak już w pierwszych dwóch etapach miał kraksy i wycofał się na ósmym etapie. Cavendish wygrał także prolog i pierwszy etap w Tour of Britain, jadąc w żółtej koszulce przez dwa etapy, potem etap w Ster Elektrotoer, etap i klasyfikację punktową w Post Danmark Rundt oraz etap i klasyfikację punktową w Eneco Tour. W październiku wygrał etap na Circuit Franco-Belge i wyrównał rekord Alessandro Petacchiego – jedenaście zwycięstw w debiutanckim sezonie.
2008
[edytuj | edytuj kod]Na początku sezonu Mark wrócił na tor i wystartował w Mistrzostwach świata w kolarstwie torowym w Manchesterze, na których wspólnie z Bradleyem Wigginsem zdobyli złoty medal. Na szosie odniósł swoje pierwsze sukcesy w Wielkich Tourach: najpierw wygrał dwa etapy Giro d’Italia, a następnie cztery etapy w Tour de France. Pierwsze zwycięstwo odniósł w Châteauroux, a potem wygrał 8., 12. i 13. etap, zostając pierwszym Brytyjczykiem, który wygrał cztery etapy w jednym wyścigu zaliczanym do Wielkich Tourów. Po 13. etapie Mark skupił się na starcie w Igrzyskach Olimpijskich[4] w Pekinie i nie wystartował w Alpach. Jednak duetowi Wiggins-Cavendish tym razem nie udało się zdobyć medalu – zmagania zakończyli na dziewiątej pozycji. Mark był jedynym brytyjskim kolarzem torowym, który nie przywiózł z tej imprezy medalu. Mark i Bradley pokłócili się i nie rozmawiali ze sobą przez następny miesiąc. Cavendish miał także pretensje do Brytyjskiej Federacji Kolarskiej o to, że za mało czasu poświęcała na madison. Dalsza część sezonu była bardzo udana, Mark odniósł jeszcze 11 zwycięstw.
2009
[edytuj | edytuj kod]Sezon 2009 Cavendish rozpoczął od startu w Tour of Qatar. Cały wyścig wygrał Tom Boonen, jednak dwa etapy padły łupem Brytyjczyka. Następnie wygrał dwa etapy w Tour of California, ponownie pokonując Belga na finiszu[5].
Najważniejsze osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]kolarstwo torowe
[edytuj | edytuj kod]- 2004
- 2005
- 1. miejsce w mistrzostwach świata (madison - z Robert Hayles)
- 1. miejsce w mistrzostwach Wielkiej Brytanii (wyścig druż. na dochodzenie)
- 2008
- 1. miejsce w mistrzostwach świata (madison - z Bradley Wiggins)
- 1. miejsce w mistrzostwach Wielkiej Brytanii (madison - z Peter Kennaugh)
- 2016
- 2. miejsce w Igrzyskach Olimpijskich (omnium)
- 1. miejsce w mistrzostwach świata (madison - z Bradley Wiggins)
kolarstwo szosowe
[edytuj | edytuj kod]- 2007
- 1. miejsce w Grote Scheldeprijs
- 2008
- 1. miejsce w Grote Scheldeprijs
- 1. miejsce w prologu Tour de Romandie
- 1. miejsce na 4. i 13. etapie Giro d’Italia
- 1. miejsce na 5., 8., 12. i 13 etapie Tour de France
- 2009
- 1. miejsce na 4. i 6. etapie Tour of Qatar
- 1. miejsce na 4. i 5. etapie Tour of California
- 1. miejsce na 7. etapie Tirreno-Adriático
- 1. miejsce w Mediolan-San Remo
- 1. miejsce na 1. (jazda drużynowa na czas), 9., 11. i 13. etapie Giro d’Italia
- 1. miejsce na 3. i 6. etapie Tour de Suisse
- 1. miejsce na 2., 3., 10., 11., 19. i 21. etapie Tour de France
- 2010
- 1. miejsce na 2. etapie Volta Ciclista a Catalunya
- 1. miejsce na 2. etapie Tour de Romandie
- 1. miejsce na 1. etapie Tour of California
- 1. miejsce na 5., 6., 11., 18. i 20. etapie Tour de France
- 1. miejsce na 12., 13. i 18. etapie Vuelta a España
- 2011
- 1. miejsce w Grote Scheldeprijs
- 1. miejsce na 10. i 12. etapie Giro d’Italia
- 1. miejsce na 5., 7., 11., 15. i 21. etapie Tour de France
- 1. miejsce w mistrzostwach świata (start wspólny)
- 2012
- 1. miejsce na 3. i 5. etapie Tour of Qatar
- 1. miejsce na 2. etapie Tirreno-Adriático
- 1. miejsce na 2., 5. i 12 etapie Giro d’Italia
- 1. miejsce na 2., 18. i 20. etapie Tour de France
- 2013
- 1. miejsce w Tour of Qatar
- 1. miejsce na 3., 4., 5. i 6. etapie
- 1. miejsce na 1. etapie Tour de San Luis
- 9. miejsce w Mediolan-San Remo
- 1. miejsce na 2. etapie Driedaagse van De Panne-Koksijde
- 2. miejsce w Scheldeprijs
- 1. miejsce na 1., 6., 12., 13. i 21. etapie Giro d’Italia
- 3. miejsce w Ster ZLM Toer
- 1. miejsce w mistrzostwach Wielkiej Brytanii (start wspólny)
- 1. miejsce na 5. i 13. etapie Tour de France
- 1. miejsce na 6. etapie Post Danmark Rundt
- 1. miejsce na 4. i 7. etapie Tour of Britain
- 2014
- 1. miejsce na 6. etapie Tirreno-Adriático
- 5. miejsce w Mediolan-San Remo
- 1. miejsce na 1., 2., 4. i 8. etapie Tour of Turkey
- 1. miejsce na 1. i 8. etapie Tour of California
- 1. miejsce na 4. etapie Tour de Suisse
- 5. miejsce w Vattenfall Cyclassics
- 2015
- 1. miejsce na 7. etapie Tour de San Luis
- 1. miejsce w Dubai Tour
- 1. miejsce na 1. i 4. etapie
- 1. miejsce w Clásica de Almería
- 1. miejsce w Kuurne-Bruksela-Kuurne
- 1. miejsce na 1., 2. i 7. etapie Tour of Turkey
- 1. miejsce na 1., 2., 5. i 8. etapie Tour of California
- 2. miejsce w mistrzostwach Wielkiej Brytanii (start wspólny)
- 1. miejsce na 7. etapie Tour de France
- 2016
- 1. miejsce w Tour of Qatar
- 1. miejsce na 1. etapie
- 1. miejsce na 8. etapie Tour of California
- 1. miejsce na 1., 3., 6. i 14. etapie Tour de France
- 2. miejsce w mistrzostwach świata (start wspólny)
- 2017
- 1. miejsce w klasyfikacji punktowej Abu Dhabi Tour
- 1. miejsce na 1. etapie
- 2018
- 1. miejsce na 3. etapie Dubai Tour
- 3. miejsce w Scheldeprijs
- 1. miejsce na 2., 3., 4. i 8. etapie Presidential Cycling Tour of Turkey
- 2. miejsce w Elfstedenronde
- 1. miejsce na 5. etapie Baloise Belgium Tour
- 1. miejsce na 4., 6., 10. i 13. etapie Tour de France
- 1. miejsce w Münsterland Giro
- 1. miejsce na 2. etapie Tour of Oman
- 1. miejsce na 2. etapie UAE Tour
- 1. miejsce w Mediolan-Turyn
- 1. miejsce na 3. etapie Giro d’Italia
- 3. miejsce w Heistse Pijl
- 1. miejsce w mistrzostwach Wielkiej Brytanii (start wspólny)
- 2. miejsce w Memorial Rik Van Steenbergen
- 2023
- 3. miejsce w Scheldeprijs
- 1. miejsce na 21. etapie Giro d’Italia
- 2024
- 1. miejsce na 4. etapie Tour Colombia
- 1. miejsce na 2. etapie Tour de Hongrie
- 1. miejsce na 5. etapie Tour de France
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rekord Tour de France pobity! Najlepszy wynik w historii. sport.tvp.pl, 2024-07-03. [dostęp 2024-07-03]. (pol.).
- ↑ Manx cyclist Mark Cavendish honoured by Queen. bbc.co.uk. [dostęp 2011-07-23]. (ang.).
- ↑ Cavendish knighted in King's Birthday Honours. bbc.com, 2014-06-14. [dostęp 2014-07-29]. (ang.).
- ↑ Mark Cavendish Biography and Olympic Results [online], Sports-Reference.com [dostęp 2012-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2013-09-24] (ang.).
- ↑ California double for Cavendish [online], BBC Sport [dostęp 2012-02-22] (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona. cvndsh.com. [dostęp 2024-04-05]. (ang.).
- Mark Cavendish – Profil na ProCyclingStats (ang.)
- Mark Cavendish – Profil na Cycling Archives (ang.)
- Brytyjscy kolarze szosowi
- Brytyjscy kolarze torowi
- Brytyjscy medaliści olimpijscy
- Sportowcy z Wyspy Man
- Urodzeni w 1985
- Odznaczeni Orderem Imperium Brytyjskiego
- Kolarze Dimension Data
- Kolarze Quick Step-Floors
- Kolarze Astana Pro Team
- Kolarze na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2016
- Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 2016
- Medaliści Igrzysk Wspólnoty Narodów 2006
- Zwycięzcy Dubai Tour
- Zwycięzcy RideLondon-Surrey Classic
- Zwycięzcy Tour of Qatar
- Zwycięzcy wyścigu Mediolan-San Remo
- Zwycięzcy wyścigu Mediolan-Turyn