Przejdź do zawartości

Mark Cavendish

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mark Cavendish
Informacje
Data i miejsce urodzenia21 maja 1985
Douglas
KrajWielka Brytania
Obecna grupaAstana Qazaqstan Team
Specjalizacjasprinter
Wzrost175 cm
Grupy zawodowe
7.2005-8.2006Sparkasse
8.2006-2006T-Mobile (stażysta)
2007T-Mobile
2008-7.2008High Road
7.2008-2008Columbia
2009-6.2009Columbia-High Road
7.2009-2009Columbia-HTC
2010HTC-Columbia
2011HTC-Highroad
2012Team Sky
2013-2014Omega Pharma-Quick Step
2015Etixx-Quick Step
2016-2019Dimension Data
2020Bahrain McLaren
2021Deceuninck-Quick Step
2022Quick-Step Alpha Vinyl
2023-2024Astana Qazaqstan Team
Dokumentacja
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Igrzyska olimpijskie
srebro Rio de Janeiro 2016 kolarstwo
(omnium)
Mistrzostwa świata w kolarstwie torowym
złoto Los Angeles 2005 madison
złoto Manchester 2008 madison
złoto Londyn 2016 madison
Mistrzostwa świata w kolarstwie szosowym
złoto Kopenhaga 2011 start wspólny
srebro Doha 2016 start wspólny
Reprezentacja  Wyspa Man
Igrzyska Wspólnoty Narodów
złoto Melbourne 2006 scratch
Odznaczenia
Order Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)
Strona internetowa

Sir Mark Simon Cavendish KBE (ur. 21 maja 1985 w Laxey na Wyspie Man) – brytyjski kolarz szosowy i torowy, zawodnik profesjonalnej grupy Astana Qazaqstan Team. Rekordzista wszechczasów w liczbie zwycięstw etapowych Tour de France[1].

Jest trzykrotnym mistrzem świata w madisonie (2005, 2008, 2016), mistrzem świata w wyścigu ze startu wspólnego (2011) oraz srebrnym medalistą omnium na Igrzyskach Olimpijskich 2016 w Rio de Janeiro.

W swojej dotychczasowej profesjonalnej karierze zanotował już ponad 100 zwycięstw etapowych: to szczególne, jubileuszowe padło jego łupem na 12. etapie Giro d’Italia w 2013. W Wielkiej Pętli możemy go oglądać od 2007. Do tej pory w ośmiu występach w Tour de France wywalczył 35 zwycięstw etapowych (2008 – cztery, 2009 – sześć, 2010 – pięć, 2011 – pięć, 2012 – trzy, 2013 – dwa, 2015 – jedno, 2016 – cztery, 2021 - cztery, 2024 – jedno), w tym cztery razy z rzędu zwyciężył na mecie finałowego etapu na Polach Elizejskich (w latach 2009–2012).

11 czerwca 2011 został powołany na członka Orderu Imperium Brytyjskiego[2]. W czerwcu 2024 Cavendish został odznaczony Kawalerem Komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego (KBE)[3].

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Cavendish urodził się w Douglas na Wyspie Man. Jest synem pochodzącego z Wyspy Man Davida Cavendisha i Adele z Yorkshire w Wielkiej Brytanii. Jak pisze w swojej książce „Boy Racer”, zaczynał w młodym wieku od jazdy na BMX w Narodowym Centrum Sportu w Douglas. W wieku dwunastu lat zaczął się ścigać w kolarstwie górskim. Jego matka na trzynaste urodziny kupiła mu rower górski. Mark spotkał na jednym z wyścigów na Wyspie Man Davida Millara, co bardzo go zainspirowało. Po skończeniu szkoły przez dwa lata pracował w banku, by zdobyć pieniądze na karierę zawodowca.

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Cavendish zaczynał swoją karierę w kolarstwie torowym. Pierwszy raz dał się poznać, gdy zajął 2. miejsce w mistrzostwach Wielkiej Brytanii w kolarstwie szosowym juniorów. Często stawał na podium w wyścigach torowych m.in. na mistrzostwach Europy juniorów.

Jego pierwszym poważnym sukcesem było mistrzostwo świata w madisonie w mistrzostwach świata UCI w kolarstwie torowym w Los Angeles razem z Robertem Haylesem. Wyprzedzili zespoły Belgii i Holandii zdobywając czwarty złoty medal dla Wielkiej Brytanii na tych mistrzostwach. Następnie w scratchu zajął czwarte miejsce, a zwycięzcą został reprezentant Danii Alex Rasmussen. Mark wygrał także Mistrzostwa Europy w wyścigu punktowym, a w scratchu znowu był czwarty. Następnie wystartował w wyścigach szosowych z zespołem Team Sparkasse w Tour of Berlin i wygrał jeden etap, a w Tour of Britain był trzeci na 2. etapie.

Cavendish, reprezentując Wyspę Man w Igrzyskach Wspólnoty Narodów, zdobył złoty medal w scratchu, a wyścigu szosowym był siódmy. W mistrzostwach świata w kolarstwie szosowym do lat 23 zajął jedenastą pozycję. Wystartował także w mistrzostwach świata w kolarstwie torowym, gdzie zajął czwarte miejsce w madisonie, a na pucharze świata w Sydney w tej samej konkurencji był trzeci. Mark wystartował w Wyścigu Solidarności i Olimpijczyków, gdzie zwyciężył na 3. etapie z metą w Kielcach. Wygrał także 5. etap Thuringen Rhundfahrt. W Tour of Berlin pokazał się z dobrej strony wygrywając 2., 4. i 5. etap, a także klasyfikację punktową i sprinterską, kończąc cały wyścig na drugiej pozycji. Jego świetna postawa w tym wyścigu przyczyniła się do przejścia do bardzo znanej drużyny T-Mobile Team. Podczas Tour of Britain był na podium podczas trzech etapów, a także wygrał klasyfikację punktową.

Cavendish wygrał prestiżowe Grote Scheldeprijs. W wyścigu Quatre Jours de Dunkerque wygrał 3. i 6. etap oraz klasyfikację punktową. Następnie w wyścigu Volta Ciclista a Catalunya wygrał również dwa etapy. Przyczyniło się to do jego startu w Tour de France, jednak już w pierwszych dwóch etapach miał kraksy i wycofał się na ósmym etapie. Cavendish wygrał także prolog i pierwszy etap w Tour of Britain, jadąc w żółtej koszulce przez dwa etapy, potem etap w Ster Elektrotoer, etap i klasyfikację punktową w Post Danmark Rundt oraz etap i klasyfikację punktową w Eneco Tour. W październiku wygrał etap na Circuit Franco-Belge i wyrównał rekord Alessandro Petacchiego – jedenaście zwycięstw w debiutanckim sezonie.

Na początku sezonu Mark wrócił na tor i wystartował w Mistrzostwach świata w kolarstwie torowym w Manchesterze, na których wspólnie z Bradleyem Wigginsem zdobyli złoty medal. Na szosie odniósł swoje pierwsze sukcesy w Wielkich Tourach: najpierw wygrał dwa etapy Giro d’Italia, a następnie cztery etapy w Tour de France. Pierwsze zwycięstwo odniósł w Châteauroux, a potem wygrał 8., 12. i 13. etap, zostając pierwszym Brytyjczykiem, który wygrał cztery etapy w jednym wyścigu zaliczanym do Wielkich Tourów. Po 13. etapie Mark skupił się na starcie w Igrzyskach Olimpijskich[4] w Pekinie i nie wystartował w Alpach. Jednak duetowi Wiggins-Cavendish tym razem nie udało się zdobyć medalu – zmagania zakończyli na dziewiątej pozycji. Mark był jedynym brytyjskim kolarzem torowym, który nie przywiózł z tej imprezy medalu. Mark i Bradley pokłócili się i nie rozmawiali ze sobą przez następny miesiąc. Cavendish miał także pretensje do Brytyjskiej Federacji Kolarskiej o to, że za mało czasu poświęcała na madison. Dalsza część sezonu była bardzo udana, Mark odniósł jeszcze 11 zwycięstw.

Sezon 2009 Cavendish rozpoczął od startu w Tour of Qatar. Cały wyścig wygrał Tom Boonen, jednak dwa etapy padły łupem Brytyjczyka. Następnie wygrał dwa etapy w Tour of California, ponownie pokonując Belga na finiszu[5].

Najważniejsze osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

kolarstwo torowe

[edytuj | edytuj kod]
2004
  • 1. miejsce w mistrzostwach Wielkiej Brytanii (wyścig druż. na dochodzenie)
2005
  • 1. miejsce w mistrzostwach świata (madison - z Robert Hayles)
  • 1. miejsce w mistrzostwach Wielkiej Brytanii (wyścig druż. na dochodzenie)
2008
2016

kolarstwo szosowe

[edytuj | edytuj kod]
2007
2008
2009
2010
2011
2012
2013
2014
2015
2016
2017
  • 1. miejsce w klasyfikacji punktowej Abu Dhabi Tour
    • 1. miejsce na 1. etapie
2018
2021
2022
2023
2024

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rekord Tour de France pobity! Najlepszy wynik w historii. sport.tvp.pl, 2024-07-03. [dostęp 2024-07-03]. (pol.).
  2. Manx cyclist Mark Cavendish honoured by Queen. bbc.co.uk. [dostęp 2011-07-23]. (ang.).
  3. Cavendish knighted in King's Birthday Honours. bbc.com, 2014-06-14. [dostęp 2014-07-29]. (ang.).
  4. Mark Cavendish Biography and Olympic Results [online], Sports-Reference.com [dostęp 2012-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2013-09-24] (ang.).
  5. California double for Cavendish [online], BBC Sport [dostęp 2012-02-22] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy