Przejdź do zawartości

Matthias Jacob Schleiden

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Matthias Jacob Schleiden
W nomenklaturze botanicznej: Schleid.[1]
Ilustracja
Matthias Jacob Schleiden (ok. 1855)
Data i miejsce urodzenia

5 kwietnia 1804
Hamburg

Data i miejsce śmierci

23 czerwca 1881
Frankfurt nad Menem

Zawód, zajęcie

botanik, antropolog

Alma Mater

Uniwersytet w Heidelbergu (prawo)
Uniwersytet w Jenie (botanika)

Faksymile

Matthias Jacob Schleiden (ur. 5 kwietnia 1804 w Hamburgu, zm. 23 czerwca 1881 we Frankfurcie nad Menem) – niemiecki botanik i antropolog, zajmował się mikroskopową budową roślin i wspólnie z zoologiem Theodorem Schwannem (1810–1882) stworzył teorię komórkowej budowy organizmów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Matthias Jacob Schleiden urodził się 5 kwietnia 1804 roku w Hamburgu[2]. Jego ojciec Andreas Schleiden (1775–1853) był lekarzem[3].

Po ukończeniu gimnazjum w rodzinnym mieście studiował prawo na uniwersytecie w Heidelbergu (1824–1826)[2]. Po studiach pracował jako notariusz w Hamburgu[2]. Nikłe sukcesy zawodowe były prawdopodobnie przyczyną depresji i odrzucenia zawodu prawnika[3]. Po próbie samobójczej w 1832 roku podjął studia medyczne i botaniczne na uniwersytecie w Getyndze, m.in. u Friedricha Gottlieba Bartlinga (1798–1875)[2]. Za sprawą swojego brata oraz Carla Friedricha Gaussa (1777–1855) zapoznał się z ideami filozoficznymi Jakoba Friedricha Friesa (1773–1843)[2].

W 1835 roku przeniósł się do Berlina, gdzie jego wuj Johann Horkel (1769–1846) był profesorem fizjologii porównawczej[2]. Pod kierunkiem wuja rozpoczął studia nad zapłodnieniem i budową zarodków roślinnych[2]. Duży wpływ na Schleidena miało spotkanie z brytyjskim botanikiem Robertem Brownem (1773–1858), który w 1831 roku odkrył jądro komórkowe[2]. Brown zwrócił uwagę Schleidena na znaczenie badań mikroskopowych[2]. Schleiden był przekonany, że komórka jest podstawą rozwoju roślin i musi być punktem wyjścia dla wszelkich badań[2], definiując w 1838 roku komórkę jako podstawową jednostkę struktury roślinnej[4]. W 1839 roku razem z Theodorem Schwannem (1810–1882), z którym pracował w laboratorium Johannesa Müllera (1801–1858)[4], stworzył teorię komórkowej budowy organizmów[2][5] – komórka jest podstawową jednostką życia i wszystkie rośliny i zwierzęta składają się z komórek[4].

Po odmowie przyjęcia na uniwersytety w Halle, Petersburgu i Kolkacie i wobec problemów w życiu osobistym, w 1838 roku Schleiden ponowił próbę samobójstwa[2]. Po interwencji rodziny i przyjaciół na dworze w Weimarze Schleiden rozpoczął karierę uniwersytecką[2].

W 1839 roku doktoryzował się na uniwersytecie w Jenie, a rok później objął tam posadę profesora, prowadząc wykłady z botaniki, stosowania mikroskopu i antropologii[2]. W 1845 roku założył prywatny instytut fizjologii, oferując ćwiczenia z zakresu badań mikroskopowych i chemicznych[2]. W 1846 roku został przeniesiony na wydział medyczny[2]. W 1849 roku uzyskał profesurę nauk przyrodniczych, a w 1850 roku objął katedrę historii naturalnej, odrzucając oferty pracy w Bernie, Gießen, Erlangen i Berlinie[2]. Od 1850 roku sprawował funkcję dyrektora ogrodu botanicznego w Jenie[2]. W 1851 roku rozpoczął wykłady w instytucie farmaceutycznym Heinricha Wackenrodera (1798–1854) i opublikował podręcznik Handbuch der medicinischpharmaceutischen Botanik und botanischen Pharmacognosie (1851–1857)[2]. W 1862 roku podczas pobytu w uzdrowisku w Saksońskiej Szwajcarii wystąpił z wykładami w Dreźnie, za co otrzymał naganę ze strony władz[2]. Rok później złożył rezygnację z zajmowanych stanowisk i udał się do Drezna, by poświęcić się pisaniu podręcznika antropologii[2]. W tym samym roku otrzymał ofertę pracy na Cesarskim Uniwersytecie Dorpackim, gdzie zaczął prowadzić wykłady w semestrze zimowym[2]. Pomimo sprzeciwu władz uczelni władze rosyjskie nadały mu tytuł profesora zwyczajnego i mianowały carskim Hofratem[2]. Wskutek konfliktu z kręgami kościelnymi, w 1864 roku opuścił Dorpat i powrócił do Drezna[3], gdzie zajmował się badaniami antropologicznymi i kulturowo-historycznymi[2]. W 1865 roku wydał monografię Das Meer[2].

W latach 1871–1872 mieszkał we Frankfurcie nad Menem, następnie w Darmstadt a w latach 1873–1881 w Wiesbaden[2]. W okresie tym opublikował monografie Die Rose i Das Salz oraz prace na temat znaczenia judaizmu (1876–1878), opowiadając się za równouprawnieniem obywateli pochodzenia żydowskiego[2].

Zmarł 23 czerwca 1881 roku we Frankfurcie nad Menem[2].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Lista publikacji podana za Neue Deutsche Biographie[6]:

  • 1838 – Beitrage zur Phytogenesis
  • 1839 – Über Bildung des Eichens und Entstehung des Embryo's bei den Phanerogamen
  • 1842/43 – Grundzüge der wissenschaftlichen Botanik nebst einer methodologischen Einleitung als Anleitung zum Studium der Pflanze
  • 1848 – Die Pflanze und ihr Leben
  • 1851–1857 – Handbuch der medicinischpharmaceutischen Botanik und botanischen Pharmacognosie
  • 1855 – Studien
  • 1863 – Das Alter des Menschengeschlechts, die Entstehung der Arten und die Stellung des Menschen in der Natur
  • 1865 – Das Meer
  • 1875 – Das Salz

Członkostwa

[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Na cześć Schleidena nazwano jedną z planetoid – (37584) Schleiden[11]. Co dwa lata Niemiecka Akademia Przyrodników Leopoldina przyznaje Schleiden-Medaille za wybitne osiągnięcia na polu biologii komórki[12].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy