Meltdown: Live in Mexico City
Wykonawca albumu koncertowego | ||||
King Crimson | ||||
Wydany |
19 października 2018 | |||
---|---|---|---|---|
Nagrywany |
14–19 lipca 2017 | |||
Gatunek | ||||
Długość |
CD1: 1:13:11; | |||
Wydawnictwo |
Discipline Global Mobile, Wowow Entertainment, Inc. | |||
Producent | ||||
Oceny | ||||
| ||||
Album po albumie | ||||
|
Meltdown: Live in Mexico City – album koncertowy King Crimson, wydany 19 października 2018 w Europie i USA nakładem Discipline Global Mobile jako potrójny CD z dodatkowym dyskiem BD[4] oraz 24 października w Japonii wspólnym nakładem miejscowej wytwórni Wowow Entertainment, Inc. z Discipline Global Mobile[5]. W tym samym roku wydana została również wersja digital download (41 plików FLAC)[6].
Album
[edytuj | edytuj kod]Historia
[edytuj | edytuj kod]W 2013 roku King Crimson powrócił do działalności w zmienionym składzie, aby jesienią następnego roku rozpocząć trasę koncertową. Skład ten tworzyło 7 muzyków, rozmieszczonych na scenie w dwóch rzędach: trzech perkusistów z przodu: Pat Mastelotto, Bill Rieflin (który czasami grał także na klawiszach u boku Frippa) i Gavin Harrison. Z tylu znajdowali się: Robert Fripp, gitarzysta i wokalista grupy, Jakko Jakszyk, basista i wokalista Tony Levin; oraz multiinstrumentalista (saksofonista i flecista) Mel Collins. Kiedy w 2016 roku Rieflin po raz pierwszy musiał wziąć urlop naukowy od działalności w zespole, zatrudniono perkusistę i, podobnie jak Rieflin, finezyjnego klawiszowca Jeremy’ego Staceya. Okazał on się na tyle niezbędnym wzmocnieniem grupy, że po powrocie Rieflina pozostał w niej, zajmując jego miejsce z przodu, podczas gdy Rieflin przeszedł do tyłu zajmując środkową pozycję pomiędzy Levinem i Jakszykiem. W tym składzie zespół nagrał albumy Live in Chicago i Live in Vienna[7]. W 2017 roku King Crimson dał pięć nocnych koncertów w Meksyku. Wszystkie one zostały nagrane i sfilmowane, a ich wynikiem jest album koncertowy Meltdown z ponad dwiema godzinami zarejestrowanego występu w wysokiej rozdzielczości i trzema godzinami audio, w tym, po raz pierwszy w tym składzie, nagraniami audio utworów „Breathless”, „Discipline”, „Moonchild” oraz nocnymi improwizacjami „Cadenza” Tony’ego Levina i „Meltdown” Jeremy’ego Staceya dając kompleksowy przegląd dokonań King Crimson u szczytu jego możliwości[8].
Lista utworów
[edytuj | edytuj kod]Lista i informacje według Discogs[4]:
CD One
[edytuj | edytuj kod]1. Walk On 3:46 2. Larks' Tongues In Aspic, Part One 9:28 3. Neurotica 4:57 4. Cirkus 7:42 5. Dawn Song 2:19 6. Last Skirmish 6:10 7. Prince Rupert's Lament 2:31 8. The Hell Hounds Of Krim 3:42 9. Red 6:43 10. Fallen Angel 6:09 11. Islands 9:03 12. The Talking Drum 3:48 13. Larks' Tongues In Aspic, Part Two 6:53 1:13:11
CD Two
[edytuj | edytuj kod]1. Indiscipline 8:20 2. The ConstruKction Of Light 6:05 3. Epitaph 8:33 4. Banshee Legs Bell Hassle 1:39 5. Easy Money 9:57 6. Interlude 2:46 7. The Letters 6:13 8. Sailor's Tale 6:24 9. CatalytiKc No 9 1:13 10. Meltdown 4:23 11. Radical Action II 2:28 12. Level Five 7:07 13. Starless 12:28 1:17:36
CD Three
[edytuj | edytuj kod]1. Peace - An End 2:13 2. Pictures Of A City 8:21 3. Devil Dogs Of Tessellation Row 3:10 4. Fracture 11:03 5. The Court Of The Crimson King 7:03 6. Heroes 4:42 7. 21st Century Schizoid Man 13:35 Bonus Tracks 2018 Official Bootleg
8. Discipline 5:30 9. Moonchild 2:25 10. Tony's Cadenza 1:23 11. Jeremy's Cadenza 1:06 12. Breathless 5:00 13. Cool Jam 2:31 1:08:02
Blue-Ray Disc
[edytuj | edytuj kod]1. Walk On 3:28 2. Neurotica 4:51 3. Pictures Of A City 8:23 4. Cirkus 7:34 5. Dawn Song 2:19 6. Last Skirmish 6:10 7. Prince Rupert's Lament 2:26 8. Epitaph 8:31 9. Devil Dogs Of Tessellation Row 3:09 10. Fracture 11:05 11. Islands 9:25 12. Intermission 0:45 13. Indiscipline 8:03 14. Peace - An End 1:56 15. Easy Money 9:55 16. Interlude 2:47 17. The Letters 6:13 18. The Sailor's Tale 6:23 19. CatalytiKc No 9 1:13 20. Fallen Angel 6:00 21. The Talking Drum 3:48 22. Larks' Tongues In Aspic Part 2 6:51 23. Starless 13:24 24. The Hell Hounds Of Krim 3:39 25. 21st Century Schizoid Man 13:58 2:32:16
- Nagrano w Teatro Metropolitan w Meksyku w dniach 14-19 lipca 2017 roku.
- Dodatkowe utwory nagrano w Rzymie, Krakowie, Poznaniu i Wenecji w lipcu 2018 roku.
Album ma formę dwóch mini-winylowych opakowań typu gatefold z dołączoną 24-stronicową książeczką, zamkniętą w zewnętrznym grubym etui.
Muzycy
[edytuj | edytuj kod]- Robert Fripp – gitara i instrumenty klawiszowe, miksowanie,
- Jakko Jakszyk – gitara, flet, śpiew
- Bill Rieflin – instrumenty klawiszowe
- Tony Levin – gitary basowe, stick, chórki
- Mel Collins – saksofony i flet
- Pat Mastelotto – perkusja, instrumenty perkusyjne
- Jeremy Stacey – perkusja, instrumenty klawiszowe
- Gavin Harrison – perkusja
Personel techniczny
[edytuj | edytuj kod]- Chris Porter – inżynier dźwięku
- David Singleton – kompilacja, mastering, produkcja
- Robert Fripp – produkcja, informacje na wkładce
- Matt Skerritt – kierownik wideo
- Russ Wilson, Adrian Holmes, Renee Adams, Iona Singleton, Jason Birnie, Michele Russotto, John Armitage, Biff Blumfumgagnge, Dave Salt – personel techniczny
Odbiór
[edytuj | edytuj kod]Opinie krytyków
[edytuj | edytuj kod]John Kelman z magazynu All About Jazz ocenił wysoko album dając mu cztery i pół gwiazdki (na pięć). Jego zdaniem „Meltdown można pod pewnymi względami postrzegać jako kuzyna wydanego w 2018 roku Radical Action (To Unseat The Hold Of Monkey Mind) (…) Jest [w nim] tak wiele atrakcji, że nie sposób byłoby je wszystkie wymienić, ale wystarczy powiedzieć, iż największą zaletą Meltdown jest to, że każdy członek zespołu naprawdę wczuł się w swoją skórę w tej grupie przez ostatnie pół dekady”. Autor doszedł do wniosku, że na podstawie porównania materiału zarejestrowanego przez King Crimson w okresie od 2014 roku do Meltdown wszyscy muzycy są lepsi, tak indywidualnie, jak i zbiorowo, a wolność artystyczna, leżąca od początku u podstaw zespołu w ośmioosobowym składzie stała się „większa, szersza i głębsza”. Skład ten ocenił jako „najbardziej uzdolniony, najbardziej spełniony i najbardziej nieprzewidywalny” w perspektywie przypadającej na 2019 rok 50. rocznicy powstania zespołu. Sam album określił natomiast jako „jeden z najlepiej brzmiących dokumentów grupy na żywo w historii”[1].
Jake Cole z magazynu Spectrum Culture we wstępie do swojej recenzji wziął jako punkt odniesienia najlepszy – jego zdaniem – album King Crimson, Larks’ Tongues in Aspic z 1973 roku, pełen „swobodnej improwizacji, awangardowego jazzu, nowoczesnej klasyki, a nawet liberalnej szczypty poszarpanego metalu”. Zauważył następnie, że później zespół porzucił rock progresywny podążając w różnych kierunkach, a każdej nowej formie jego muzycznych poszukiwań towarzyszyły zmiany jego składu. Oceniając Meltdown stwierdził, iż „prawie każdy utwór na tym gigantycznym albumie zasługuje na podobne pochwały” dając jako przykład utwory z lat 70., zwłaszcza „Red” i „The Talking Drum”, wykonane w ośmioosobowym składzie. Jego zdaniem King Crimson „przemierza jedną z najbardziej proteuszowych dyskografii w nagranej muzyce”, a Meltown sprawia że zespół „po 50 latach istnienia i burzliwie różnych składach, w końcu odnalazł swoją prawdziwą iterację i że wszystko do tego momentu wydaje się być prologiem”[9].
Daniel Spicer z magazynu Jazzwise stwierdził, iż „w głównej mierze jednak, grupa ta doskonale rekonstruuje niektóre z kluczowych pomników z pierwszych pięciu lat King Crimson. „21st Century Schizoid Man” to maniakalny harmider z rozbudowaną perkusją z trzema bębnami, a „Starless” jest po prostu bezbłędny, od pierwszych mrożących krew w żyłach nut melotronu. Jest też kilka mniej oczywistych wyborów, w tym doskonale wykonany medley z przeoczonego Lizard z 1970 roku”. W podsumowaniu ocenił, że wprawdzie na albumie jest „mało niespodzianek”, ale jest on „satysfakcjonującą gratką dla fanów i, co oczywiste, również dla Frippa”[2].
Listy tygodniowe
[edytuj | edytuj kod]Kraj | Lista | Pozycja |
---|---|---|
Niemcy | Offizielle Deutsche Charts | 58[10] |
Szkocja | Scottish Albums Chart | 48[11] |
Włochy | FIMI | 84[12] |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b John Kelman: King Crimson: Meltdown (Live in Mexico City). All About Jazz. [dostęp 2024-04-13]. (ang.).
- ↑ a b Daniel Spicer: King Crimson: Meltdown: Live in Mexico City, 2017. Jazzwise. [dostęp 2024-04-13]. (ang.).
- ↑ MELTDOWN: LIVE IN MEXICO: King Crimson. Prog Archives. [dostęp 2024-04-13]. (ang.).
- ↑ a b King Crimson – Meltdown (Live in Mexico). Discogs. [dostęp 2024-04-13]. (ang.).
- ↑ King Crimson – Meltdown – Live in Mexico. Discogs. [dostęp 2024-04-13]. (ang.).
- ↑ King Crimson – Meltdown (Live in Mexico). Discogs. [dostęp 2024-04-13]. (ang.).
- ↑ John Kelman: King Crimson: Live in Vienna, December 1st, 2016 (UK Edition). All About Jazz. [dostęp 2024-04-13]. (ang.).
- ↑ Sid Smith: MELTDOWN IN MEXICO. DGM Live. [dostęp 2024-04-13]. (ang.).
- ↑ Jake Cole: King Crimson: Meltdown: Live in Mexico City. spectrumculture.com. [dostęp 2024-04-13]. (ang.).
- ↑ Offizielle Deutsche Charts: King Crimson – Meltdown – Live in Mexico City. offiziellecharts.de. [dostęp 2024-04-13]. (niem.).
- ↑ Official Charts: Official Scottish Albums Chart |26 October 2018 – 1 November 2018. officialcharts.com. [dostęp 2024-04-13]. (ang.).
- ↑ Italian Charts: KING CRIMSON – MELTDOWN – LIVE IN MEXICO CITY (ALBUM). italiancharts.com. [dostęp 2024-04-13]. (ang.).