Przejdź do zawartości

Mike Conway

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mike Conway
Ilustracja
Mike Conway w 2009 roku
Państwo

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1983
Bromley

Sezon 2014
Seria

FIA World Endurance Championship

Zespół

Toyota Racing

Samochód

Toyota TS040 Hybrid

Nr startowy

7

Partnerzy

Alexander Wurz
Kazuki Nakajima
Stephane Sarrazin

Sukcesy

2004: Brytyjska Formuła Renault (mistrz)
2006: Brytyjska Formuła 3: (mistrz)
2006: Grand Prix Makau (zwycięzca)

Strona internetowa
Mike Conway w serii GP2 (2008)

Mike Conway (ur. 19 kwietnia 1983 w Bromley) – brytyjski kierowca wyścigowy.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Początki kariery

[edytuj | edytuj kod]

Karierę rozpoczął od kartingu. Jego największym sukcesem był wówczas tytuł mistrza swego kraju. Po zakończeniu kariery kartingowej, zadebiutował w 2001 roku w Brytyjskiej Formule Junior Ford. Startował tam zarówno w głównej, jak i zimowej edycji. W kolejnym sezonie brał już udział w jej seniorskim odpowiedniku. Po roku jeżdżenia, przeszedł do bardziej prestiżowej, Brytyjskiej Formuły Renault, gdzie startował w ekipie Fortec Motorsport. Przez cały sezon pokazywał się z bardzo dobrej strony, ostatecznie kończąc ją na 4. miejscu. Podobnie, jak w Formule Ford wystąpił w zimowej edycji, którą zakończył z tytułem wicemistrzowskim. W kolejnym roku startów w tej serii został już jej mistrzem.

Dzięki dobrym wynikom dostał szansę angażu w Brytyjskiej Formule 3, również w tym samym zespole. Dobra współpraca zaowocowała trzecim miejscem na koniec sezonu, w zaledwie pierwszym roku startów. Ambicje Conwaya były jednak większe, czego powodem było przejście do mocniejszego w tym czasie zespołu Räikkönen Robertson Racing (jego współwłaścicielem jest Kimi Räikkönen). Decyzja ta okazała się słuszna. Równa i konsekwentna jazda została nagrodzona tytułem mistrzowskim już w drugim sezonie startów. Poza tym nieoczekiwanie zwyciężył w prestiżowym wyścigu Grand Prix Makau (również w tym teamie), uważanym przez fachowców za nieoficjalne mistrzostwa świata Formuły 3. Tak świetne rezultaty nie mogły więc pozostać bez echa. Oprócz występu w dwóch wyścigach GP2 w zespole DPR Direxiv, dostał nagrodę "National Driver of the Year" na najbardziej obiecującego, brytyjskiego kierowcę roku.

Seria GP2

[edytuj | edytuj kod]

Lata 2007-2008 dzielił między starty w GP2 a pracą w roli testera ekipy Hondy, startującej w Formule 1. Pierwszy pełny sezon w przedsionku F1, który spędził w ekipie Super Nova Racing, nie był jednak najlepszy dla Brytyjczyka. Dorobek zaledwie 19 punktów przy puli swojego kolegi z zespołu wyglądał wręcz kompromitująco. Ukończył go wówczas na 14. pozycji. W drugim roku startów reprezentował barwy pozornie słabszego Trident Racing. Mimo tego rok ten okazał się lepszy dla Mike'a, z racji pierwszego zwycięstwa oraz równiejszej jazdy. Ostatecznie ukończył go na 12. pozycji, mając w dorobku równe 20 punktów. W roku 2009 postanowił zakończyć działalność w GP2 i po braku szansy debiutu w królowej motorsportu, wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie rozpoczął ściganie się w Indy Racing League w ekipie Dreyer & Reinbold Racing.

IRL IndyCar Series

[edytuj | edytuj kod]

Początki dla Conwaya nie były łatwe, często nie dojeżdżał do mety. Dopiero w dalszej części sezonu zaczęły się pojawiać lepsze wyniki, w tym pierwsze podium (3. miejsce na torze Infineon Raceway), a cały sezon zakończył na 17. miejscu.

W sezonie 2010 kontynuował starty w zespole Dreyer & Reinbold Racing. Na ostatnim okrążeniu wyścigu Indianapolis 500 brał udział w kolizji z Ryanem Hunter-Reayem, w którego samochodzie zabrakło paliwa. Bolid Conwaya rozbił się o zewnętrzną siatkę ochronną i rozpadł na dwie części. W efekcie Conway doznał złamania lewej kostki oraz żeber, co wykluczyło go ze startów do końca sezonu[1].

1 lutego 2011, zespół Andretti Autosport ogłosił, że podpisał z Conwayem kontrakt na pełny cykl startów w sezonie 2011[2]. W Long Beach odniósł swoje pierwsze zwycięstwo, ale pozostała część sezonu była bardzo nieudana i w klasyfikacji zajął 17. miejsce.

Na sezon 2012 Conway przeniósł się do zespołu A.J. Foyt Enterprises. Był to kolejny nieudany sezon w jego wykonaniu, a w wyścigu Indianapolis 500 zaliczył kolejny poważny wypadek, z którego wyszedł bez szwanku. Najlepszy wynik osiągnął w Toronto zajmując tam trzecie miejsce, a sezon zakończył na 21. miejscu. Ponadto nie wystartował w ostatnim wyścigu sezonu na torze owalnym w Fontanie, argumentując to tym, że nie czuje się już komfortowo startując na torach owalnych i nie zamierza już uczestniczyć w wyścigach na takich torach[3].

W sezonie 2013 startuje w serii FIA World Endurance Championship, a w IndyCar występuje w wybranych wyścigach. Na torze w Detroit wystąpił w dwóch wyścigach i zajął dwukrotnie miejsce na podium raz zwyciężając i raz zajmując trzecie miejsce.

Wyniki w karierze

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Seria Zespół Starty PP Zwyc. Punkty Pozycja
2004 Brytyjska Formuła Renault Fortec Motorsport 18 9 8 518 1.
2005 Brytyjska Formuła 3 Fortec Motorsport 19 0 1 192 3.
2006 Brytyjska Formuła 3 Räikkönen Robertson Racing 20 8 8 311 1.
Seria GP2 DPR Direxiv 2 0 0 0 29.
2007 Seria GP2 Super Nova Racing 21 0 0 19 14.
2008 Seria GP2 Trident Racing 20 2 1 20 12.
2009 IRL IndyCar Series Dreyer & Reinbold Racing 17 0 0 261 17.
2010 IRL IndyCar Series Dreyer & Reinbold Racing 6 0 0 110 25.
2011 IRL IndyCar Series Andretti Autosport 16 0 1 260 17.
2012 IRL IndyCar Series A.J. Foyt Enterprises 14 0 0 233 21.
2013 FIA World Endurance Championship (LMP2) G-Drive Racing 8 3 4 132 3.
IRL IndyCar Series Rahal Letterman Lanigan Racing 7 1 1 185 23
Dale Coyne Racing
2014 FIA World Endurance Championship (LMP1) Toyota Racing 8 3 4 132 3.
Verizon IndyCar Series Ed Carpenter Racing 3 0 1 0 NS

Wyniki w Indianapolis 500

[edytuj | edytuj kod]
Rok Nadwozie Silnik Start Wynik Uwagi
2009 Dallara Honda 27 18
2010 Dallara Honda 15 19 Kolizja z R. Hunter-Reayem
2012 Dallara Honda 29 29 Wypadek

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Conway sidelined for three months. autosport.com, 2010-06-01. [dostęp 2010-06-02]. (ang.).
  2. ANDRETTI AUTOSPORT SIGNS MIKE CONWAY TO FULLTIME INDYCAR DRIVE IN 2011. andrettiautosport.com, 2011-02-01. [dostęp 2011-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-04)]. (ang.).
  3. Mike Conway asks out of race. espn.go.com, 2012-09-13. [dostęp 2013-07-03]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy