Przejdź do zawartości

Musztra

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chwyty bronią na pokazie musztry amerykańskiego 3. regimentu piechoty

Musztra – trening żołnierski, którego celem jest wyszkolenie żołnierzy w sprawnym wykonywaniu rozkazów. Trening ten obejmuje tak szkolenie pojedynczych żołnierzy, jak i całych pododdziałów (tak pieszych, jak konnych lub zmotoryzowanych). W najbardziej podstawowej swej części obejmuje sprawne zajmowanie miejsca w szyku podczas zbiórek (m.in. w szeregu, dwuszeregu, kolumnie marszowej), marsz krokiem równym i defiladowym, zwroty w miejscu i w marszu, oddawanie honorów, chwyty bronią itp.

Musztra zespołowa w zasadzie ma na celu takie wyszkolenie poszczególnych żołnierzy, by wszystkie czynności zespołu (pododdziału, oddziału) wykonywane były na rozkaz jednocześnie, w powtarzalny sposób, "na tempa" (czyli w kilku – zazwyczaj od dwóch do czterech – fazach). W szczególnych jednak przypadkach (np. podczas publicznych pokazów musztry) niektóre z tych czynności wykonywane są przez poszczególnych żołnierzy nierównocześnie, tylko w określonym porządku (na zdjęciu obok u stojących w jednym szeregu żołnierzy widoczne są poszczególne fazy chwytów broni, które wykonują oni kolejno jeden po drugim).

Nieodłącznym elementem musztry są jej pokazy podczas różnego rodzaju ceremonii wojskowych, w tym publicznych pokazów, np. podczas zmiany wart, przysiąg wojskowych, promocji oficerskich itp.

Na zasadach musztry wojskowej oparte są reguły musztry w harcerstwie, choć w drobnych szczegółach (znaczenie niektórych komend i gestów, sposoby wykonywania niektórych rozkazów) występują różnice.

W Wojsku Polskim zasady musztry indywidualnej i zespołowej opisane są w Regulaminie Ogólnym. Obowiązujący wcześniej szczegółowy Regulamin Musztry formalnie stracił już ważność, ale wiele z opisanych tam reguł nadal pozostaje bez zmian.

Słowo „musztra” jest zapożyczeniem z niem. Muster, z wł. mostra („pokaz”), z łac. monstrare („wskazywać")[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Friedrich Kluge, Elmar Seebold, Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache, Berlin; New York: De Gruyter, 2002, ISBN 978-3-11-017472-4, OCLC 464614429 [dostęp 2021-09-13].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy