Przejdź do zawartości

Narracja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Istnieją dwa ściśle powiązane rozumienia tego pojęcia, rozróżniane jednak w językach obcych:

Narracja jako opowiadanie

[edytuj | edytuj kod]

Narracja (łac. narratio „opowiadanie”) – zbiór wszystkich elementów tekstu składających się na fabułę, reguł (przy pomocy których te elementy są łączone) i zasad, według których elementy te generują u odbiorcy poczucie obcowania z fabułą. W tym rozumieniu narracja pozostaje w opozycji do dyskursu – stanowi niejęzykową warstwę tekstu (nie tylko literackiego, ale także filmowego, fotograficznego, komiksowego). Tak rozumiana narracja jest przedmiotem badań w narratologii. W tym przypadku wyraz ma liczbę mnogą (np. mówi się o „narracjach historycznych”, czyli sposobach kształtowania fabuł historycznych). Synonimem tak rozumianej narracji jest opowiadanie (rozumiane szeroko, a nie jako gatunek) czy fabuła (rozumiana technicznie, a nie jako fikcja).

Źródła pojęcia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza definicja tak rozumianej narracji pochodzi z Poetyki Arystotelesa: narracja to opowieść posiadająca początek, środek i koniec oraz wiążący je główny wątek. Inni teoretycy[którzy?] dodają do tej definicji warunek istnienia postępu w czasie, związku przyczynowo-skutkowego między opisywanymi zdarzeniami oraz istnienia świata zamieszkanego przez agensów, których działania mają efekty.

Narracja jako reguły językowego kształtowania opowiadania

[edytuj | edytuj kod]

Narracja w drugim rozumieniu to sposób językowego ujmowania przedstawianych w tekście zdarzeń (narracja jako element dyskursu). W tym rozumieniu pojęcie dotyczy wyłącznie tekstów literackich bądź elementów językowych włączanych do innych mediów (np. dialogi i napisy w filmie i komiksie), a badania nad nim koncentrują się wokół rozpoznawania rodzajów narratora, który jest bardzo istotny.

Narracja historyczna

[edytuj | edytuj kod]

Termin narracja historyczna pojawił się w teorii historiografii w ramach tzw. zwrotu lingwistycznego (linguistic turn). Historycy tacy jak Hayden White nadali mu obecne rozumienie.

Schemat bajki[1]

[edytuj | edytuj kod]

Edmund Leach i Algirdas Greimas zaproponowali w narracji schemat bajki. Jego składowe to:

  1. Podmiot – bohater.
  2. Przedmiot – cel, dążenie.
  3. Przeciwnik – główna trudność.
  4. Pomocnik, wsparcie – ktoś lub coś, co daje bohaterowi dodatkową siłę.
  5. Darczyńca – postać, która wysyła bohatera w podróż, daje mu wiedzę, motywację.
  6. Obdarowany – może być nim bohater.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Algirdas Julien Greimas, Edmund Leach, Rytuał i narracja, Wydawnictwo Naukowe PWN, ISBN 83-01-08698-X.
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy