Obrowiec (województwo opolskie)
50°27′39″N 18°01′40″E/50,460833 18,027778
| wieś | |
 Kościół pw. św. Jana Chrzciciela | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
455[2] |
| Strefa numeracyjna |
77 |
| Kod pocztowy |
47-320[3] |
| Tablice rejestracyjne |
OKR |
| SIMC |
0495007 |
Położenie na mapie gminy Gogolin  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krapkowickiego  | |
| 50°27′39″N 18°01′40″E/50,460833 18,027778[1]
| |
Obrowiec (dodatkowa nazwa w j. niem. Oberwitz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim, w gminie Gogolin.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie opolskim.
Wieś jest siedzibą sołectwa o tej samej nazwie.
W Obrowcu mieści się Ochotnicza Straż Pożarna, która dysponuje dwoma samochodami bojowymi: Mercedes-Benz Atego 1629AF 4,5/32 oraz MAN TGE 6.180 GLBMRtRw 1/1.2.
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]Według niemieckiego językoznawcy Heinricha Adamy’ego nazwa miejscowości pochodzi od polskiej nazwy oznaczającej paszę dla konia - obroku[4][5], owsa lub połączenia obu tych słów. W swoim dziele o nazwach miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu jako najstarszą zanotowaną nazwę miejscowości, wcześniejszą od niemieckiej wymienia Obrowies podając jej znaczenie "Futterkammer" czyli po polsku "Komora na paszę, obrok"[4].
Niemcy zgermanizowali nazwę na Oberwitz[4] w wyniku czego utraciła ona swoje pierwotne znaczenie. Po wojnie polska administracja spolonizowała zgermanizowaną nazwę na Obrowiec.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Do 1742 wieś była eksklawą powiatu sądowego głogóweckiego w Monarchii Habsburgów[6]. Po I wojnie śląskiej znalazła się w granicach Królestwa Prus i weszła w skład powiatu prudnickiego w prowincji Śląsk[7]. W związku z reformą administracyjną, w 1816 Obrowiec został odłączony od powiatu prudnickiego i przyłączony do strzeleckiego[8].
W czasie III powstania śląskiego, 4 maja 1921 w Obrowcu sformowano 1. kompanię prudnicką, podlegającą pod 7 Strzelecki Pułk Piechoty[9].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[10]:
- zbiorowa mogiła powstańców śląskich na cmentarzu katolickim, ul. Cmentarna
- park
inne zabytki:
- kościół pw. św. Jana Chrzciciela
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 90890
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-05].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 852 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c Heinrich Adamy, Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 82, OCLC 456751858 (niem.).
- ↑ Hasło "obrok" w Słowniku Języka Polskiego.
- ↑ Johann Wolfgang Wieland, Principatus Silesiae Oppoliensis exactissima Tabula geographica, sistens Circulus Oppoliensem Ober-Glogau Gros Strehliz, Cosel, Tost, Rosenberg, Falckenberg & Lubleniz, Norimbergae: ab Homannianis Heredibus. Cum Spec. S. Caes. Rque Mtis Privilegio, 1736.
- ↑ Andrzej Dereń, XVIII-wieczna rewolucja, „Tygodnik Prudnicki”, Antoni Weigt – redaktor naczelny, 18 (441), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 6 kwietnia 1999, s. 17, ISSN 1231-904X.
- ↑ Andrzej Dereń, Historia Powiatu Prudnickiego [online], powiatprudnicki.pl [dostęp 2022-04-16] (pol.).
- ↑ Bronisław Pawlik, Wojenne problemy, „Głos Włókniarza”, 3 (134), Prudnik: Samorząd Robotniczego PZPB, marzec 1971, s. 3.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 49.
